Evet onu kastettim öğrenme güçlüğü ya da farkli bir problem bilmiyoruz net olarak. Tuhafima gitmesinin nedeni konusma/duygu engelli olan ve buna ek olarak hafif zihinsel problemi olan bir arkadasimiz da var ama o da isletmede staj goruyor ufak isleri veriyorlarmis. Ama konuda bahsettigim kisi ise işletmede staja gitmiyor. Buna da rehberlik karar vermis. Onu demek istedimBir sınıfta 4 kaynaştırma öğrencisi olmaz yanlışınız var. Öğrenme güçlüğü kaynaştırma değildir kastınız da buysa.
duyma* engelliEvet onu kastettim öğrenme güçlüğü ya da farkli bir problem bilmiyoruz net olarak. Tuhafima gitmesinin nedeni konusma/duygu engelli olan ve buna ek olarak hafif zihinsel problemi olan bir arkadasimiz da var ama o da isletmede staj goruyor ufak isleri veriyorlarmis. Ama konuda bahsettigim kisi ise işletmede staja gitmiyor. Buna da rehberlik karar vermis. Onu demek istedim
Daha önce de bunun hakkında bir konu açmıştım. Açıköğretim konusunda düşünceliyim ve aileme çok ısrar edersem bu işi bırakabilirim ama hala karar veremiyorum bu nedenle sizin fikrinizi almak istedim. Bir yanım işine başlamışsın devam et mezun ol diyor, bir yanımda mutsuz olduğun yerde çalışma diyor. Meslek lisesinde Moda Tasarımı okuduğum ve son sınıf olduğum için Tekstilde konfeksiyonda staj görüyorum. Ve bu staj mezun olana kadar devam edecek. Büyük bir iş yeri değil. Bir binada çeşitli farklı alanlarda iş yerleri var bizim iş yerimizde en üst katta bir tekstil atölyesi. Çalışanı da çok fazla değil. Pandemi döneminde bölümümü değiştirecektim ama okullar kapalıydı. Ve daha sonra da hocalar değiştiremezsin artık dediler. Açıköğretime de ailem izin vermedi. Okula ve işe gitmemi istiyorlar. Öğretmen sadece sınıftan 1 kişiyi moda evine verdi, o da çok sevdiği bir öğrencisi. Diğer hepimiz konfeksiyonda tekstilde çalışıyoruz. Çalıştığım iş yerindeki işçiler bile senin çizim yapman lazım burada ne öğrenebilirsin ki, ne işine yarayacak, bölümünle alakası ne diyorlar. Ve ortama ne yazık ki alışamadım. Kötü muamele görmedim şimdiye kadar. Ufak tefek şeyler oldu, yanlış yaptığımda birkaç defa azar işittiğim oldu. Ama hiç arkadaşım yok. Çoğunluğunun yaşı büyük. Benim yaşlarımda olanlar da o yaşta nişanlanan, okumayan kişiler. Bu nedenle arkadaşlık kurmuyorum. Oradaki insanları asla küçümsemiyorum ama oradaki kişiler bana farklı geliyor çevremde böyle görmediğim için. Ufak tefek işleri yapıyorum onları öğreniyorum, sürekli ayaktayız ve hiç oturmuyoruz. Sürekli arabesk müzikler ve makine sesleri içinde çalışıyorum. Mola olunca tek başıma çayımı içiyorum kadınların olduğu masada otursam da sohbet etmiyoruz bende konuşmuyorum zaten telefonumla ilgileniyorum çünkü anlaşabileceğim biri yok. İlk gün insanlara her zaman günaydın, derdim, kolay gelsin derdim. İlk gün samimilerdi soru soruyorlardı bende sohbet ediyordum molada bazen. Ama 1-2 hafta geçtikten sonra hiçbiri günaydın dememe vs cevap vermemeye, suratıma bakmamaya başladı. Bende kestim tamamen iletişimi. İşimi yapıp çıkıp gidiyorum. Çalıştığım iş yeri normalde stajyer almayan bir iş yeri. Okul gönderdiği için aldılar. Tek stajyer benim. Ve birkaç haftadır 24-25 bir gencin yanında çalışıyordum. Molada oturuyordum kadınların olduğu masada. Çocuk da masaya birşey almaya gelmişti. Kadınlar hemen şakalaştılar çocukla, " senin sevgilin var mı, o işler ne oldu, var mı konuştuğun?" gibi sorular sordular çocuğa. Tabi kadınlar arada bana bakıp gülüyorlar. Kasıtlı olarak mı yaptılar bilmiyorum ama cok utanmıştım ve çocuktan da hoşlandım sanki ondan sonra. Sürekli aklıma geliyor ve yanında çalışıyordum. Belki de bana öyle geliyor yanında çalıştığım için sadece bir sempatidir. Ve sadece bir kez benimle sohbet etti sorular sordu, o kadar. Benimle hiç konuşmuyor. Sadece molada sırada eğer benim önümdeyse bana her zaman sırasını veriyor. O da nezaketen muhtemelen. Artık yanında çalışmıyorum zaten.1 ayımı doldurdum işte ama durum böyle. Hem çok yoruluyorum, hem konuştuğum ve anlaşabildiğim biri yok. Hem de tekstilde konfeksiyon ortamında çok mutsuzum. Sizce aileme son bir kez daha ısrar edip açığa geçmek için tüm şartları zorlamalı mıyım? Yoksa 8 ay mutsuz olduğum bir işte mi çalışayım? Ve iş yerinde nasıl davranmalıyım hareket etmeliyim? Kimseyle sorun yaşamak istemiyorum
Psikolog hiçbir işe yaramadı. Bendeki bu durum tekrarlıyor, o yüzden para bile vermek istemiyorum psikologlara psikiyatristlere. Terapi gördüm yani iyi oldum ya da iyileştiğimi sandım bilmiyorum. Çok iyi olduğum, çok iyi başarı gösterdiğim zamanlar da oldu. Geçen dönem baya iyiydim mesela. Sonra birden ne oluyorsa bu depresiflik başlıyor ve bu daha uzun sürüyor. Kime ne anlatsam bilemiyorum. Çocukluk ve ergenlikte de dediğim gibi sürekli depresyon tanisi aldigim icin ailemi de artık bu konularla sıkmak, onları da üzmek istemiyorumAilenizle bu durumu paylasin cok sik uyumak ve bu depresif haller depresyon olabilir siz maddi durumu ailenize birakin daha yasiniz kucuk sagliginizi dusunun terapi almaya baslayin bir an once psikolog zaten konusmayi yonlendirir .
İlk olarak rehberliğe gitmeli miyim peki? Onlar mı yönlendiriyor ve onlara bunu nasıl anlatabilirim yani nasıl anlatacağımı bilmiyorum dediğim gibi çok cekincem varDiger konularinizi da okuyan birisi olarak kesintisiz psikolojik destek almaniz gerektigini dusunuyorum.
Staj iyice bunalttı katkısı oldu ama tek sorun staj falan değil. Zaten ona da ailem yanaşmıyor, okul da izin vermez acikogretimin suresi gecti. Staj konusunda sikayet ettigim sey konuda da belirttigim gibi diger kisilerin iyi yerlere verilmesi hatta iş yerinde boş bırakılması, rehberlik ogretmeninin bir ogrencinin okulda staj yapmasina karar vermesi gibi nedenler. Nedeni ne bilmiyorum ama zaten bu konuyu yazarken bile gözlerim doluyor. Çok bunaldım.Sizi hatırlıyorum daha önce de staj konusunda konu açmıştınız. Bu kadar mutsuzsanız açık liseye geçip üniversite sınavı için varınızı yoğunuzu verin. Ben son sene açık liseye geçip sonra mezun olup ünide hukuk bitirdim sıkı çalışırsanız olmayacak bir şey yok. Net bir bölüm belirleyin ama kafanızda.
Konu sadece staj değil. Genel anlamda iyi hissetmiyorum. Staj da bunu daha cok arttırdı ama. Ve kesintisiz psikolojik destek nasıl oluyor? Daha once de psikolojik destek almistim, hatta iyi olmustum psikolog artik seni iyi gordum sonlandiralim demisti. Ama iste birkac ay sonra tekrar depresiflik basliyor ve bu daha uzun sureli oluyor. TekrarliyorDiger konularinizi da okuyan birisi olarak kesintisiz psikolojik destek almaniz gerektigini dusunuyorum.
Olabiliyor.Bir sınıfta 4 kaynaştırma öğrencisi olmaz yanlışınız var. Öğrenme güçlüğü kaynaştırma değildir kastınız da buysa.
Ya aslında sıkıntımın ne olduğunu anlasam rahatlayacağım gerçekten. Ama gittim ergenliğimde 2-3 defa bana hep depresyon diyorlar. Hatta en son seansı psikologla bitirdik, seni iyi gördüm dedi. Bende zaten iyiydim yani iyi gelmişti terapi. Aradan zaman geçiyor yine o düşüş haline geçiyorum. Annem de zaten dengesiz bir kadın. İyi bir kadın aslında dengesiz derken mesela kahkahalar atar, bazense babama çok sinirlenir, çok konuşkandır hiç susmaz vs. Anneminde ergenliği böyleymiş zaten (teyzemler anlatıyordu). Yani gidiyorum çözemiyorlar faydası olmuyor. Ben çok hassas ve zaten bu dönem depresif olduğum için konfeksiyon bana artık çok ağır geliyor hiçbir şeyi kaldıramıyorum bu cümleleri yazarken bile ağlıyorum odamda. ama neden ağlıyorum bilmiyorum. Bazen kötü düşüncelerim oluyor ama ailemi çok seviyorum bu hayatta. O yüzden onlara de belli etmiyorumOlabiliyor.
Meslek lisesinde özellikle her bölüme gönderemedikleri için bir bölümde yığılabiliyorlar.
Bizim birinde hiç yokken birinde 5 öğrenci var.
Ama staj yeri ayarlarken rehber öğretmenin daha geniş açıyla baktığı bir gerçek.
Hiçbir sorunu yok dediğin buzdağının görünen kısmı olabilir konu sahibi kardeşim.
Ha diğerleriyle durumun çok adaletli olmayabilir de, oraya sen gitmesen başkası gidecekti, öyle denk gelmiş ne yapacaksın.
Çay kahve içenden daha çok ortam gördüğün ve bu alanda ilerlesen de ilerlemesen de bunun sana faydasının olacağı bir gerçek.
Bazı şeyleri yaşarken zorlanır ve mutsuz oluruz ama üzerinden zaman geçtiğinde bize neler kattığını görürüz.
Sınıf rehber öğretmenine rehberlik servisiyle görüşme ihtiyacı hissettiğini söyle, o yönlendirir.
Umarım mutlu olacağın ortamlarda bulunursun.
Annenizin bu durumuyla ilgili konusmus muydunuz psikologla belki genetik bir hastaliktir tedavisi vardir.Ya aslında sıkıntımın ne olduğunu anlasam rahatlayacağım gerçekten. Ama gittim ergenliğimde 2-3 defa bana hep depresyon diyorlar. Hatta en son seansı psikologla bitirdik, seni iyi gördüm dedi. Bende zaten iyiydim yani iyi gelmişti terapi. Aradan zaman geçiyor yine o düşüş haline geçiyorum. Annem de zaten dengesiz bir kadın. İyi bir kadın aslında dengesiz derken mesela kahkahalar atar, bazense babama çok sinirlenir, çok konuşkandır hiç susmaz vs. Anneminde ergenliği böyleymiş zaten (teyzemler anlatıyordu). Yani gidiyorum çözemiyorlar faydası olmuyor. Ben çok hassas ve zaten bu dönem depresif olduğum için konfeksiyon bana artık çok ağır geliyor hiçbir şeyi kaldıramıyorum bu cümleleri yazarken bile ağlıyorum odamda. ama neden ağlıyorum bilmiyorum. Bazen kötü düşüncelerim oluyor ama ailemi çok seviyorum bu hayatta. O yüzden onlara de belli etmiyorum
Demiştik bir ara ben deli değilim birşeyim yok siz kendiniz gidin demişti. Sadece bir kez depresyona girdiğinde kendi isteğiyle gitmisti eskiden. Psikiyatrist depresyon tanisi koyup ilac yazip yollamisti. İyi hissedince zaten o ilaclari da birakti kullanmadi. Biz annemi uzun suredir boyle kabullendik yani bazen de normal yani bir sorun cikarmiyor. Onun kisiligi boyle diyoruz.Annenizin bu durumuyla ilgili konusmus muydunuz psikologla belki genetik bir hastaliktir tedavisi vardir.
Kendi psikologunuza bahedip bahsetmediginizi sormustum ayni durumu yasiyorum dediginiz icin. Siz de iyi hissettiginiz icin birakmissiniz psikologu belki devam etseydiniz tekrarlamazdi bu durum . Umarim iyi olursunuz bir an once.Demiştik bir ara ben deli değilim birşeyim yok siz kendiniz gidin demişti. Sadece bir kez depresyona girdiğinde kendi isteğiyle gitmisti eskiden. Psikiyatrist depresyon tanisi koyup ilac yazip yollamisti. İyi hissedince zaten o ilaclari da birakti kullanmadi. Biz annemi uzun suredir boyle kabullendik yani bazen de normal yani bir sorun cikarmiyor. Onun kisiligi boyle diyoruz.
Yok annemden hiç bahsetmemiştim. Cinsel taciz nedeniyle gitmiştim yani annemden bahsetmek aklima bile gelmedi zaten. Terapiyi ben birakmadim bu arada psikolog karari ile biraktik. Psikolog beni iyi gordugunu soylemisti. Gittigim hicbir terapiyi asla yarim birakmadim. Ama ona ragmen sonrasinda bu depresiflik tekrarladi.Kendi psikologunuza bahedip bahsetmediginizi sormustum ayni durumu yasiyorum dediginiz icin. Siz de iyi hissettiginiz icin birakmissiniz psikologu belki devam etseydiniz tekrarlamazdi bu durum . Umarim iyi olursunuz bir an once.
Anladim . Tekrar baska bir psikologla basla ya da psikiyatristle belki ilac kullanman gerekiyodur . Bizim burdan sana fazla bir etkimiz olamaz en iyisi bu isin uzmaniyla gorusmen.Yok annemden hiç bahsetmemiştim. Cinsel taciz nedeniyle gitmiştim yani annemden bahsetmek aklima bile gelmedi zaten. Terapiyi ben birakmadim bu arada psikolog karari ile biraktik. Psikolog beni iyi gordugunu soylemisti. Gittigim hicbir terapiyi asla yarim birakmadim. Ama ona ragmen sonrasinda bu depresiflik tekrarladi.