Psikolojik sıkıntılarim var.

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

offoffof

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
23 Ekim 2024
59
-2
33
Merhaba hanımlar. Direk derdimi anlatayım zira kimse halimden anlamıyor. Eleştiriye her şeye açığım çok utanıyorum zaten yaptiklarimdan.
12 senelik evliyim 6 yaşında 1.sinifa başlayan bir kızım 3.5 yasinda bir oğlum var. Kendimi bildim bileli psikolojik sıkıntılarim var kimi zaman psikiyatrik kimi zaman psikolojik destek aldım. Ama hiçbir fayda görmedim. En son doktor ilacı bıraktırdı ki bence doğru bir ilaç degildi. Yani ihtiyacım olan ilaç değildi. Tani da yok zaten öyle ilaç verip gönderdiler hep bunalmissin diyip ama bence öyle bunalma durumu degil. Zaman zaman ağlıyor zaman zaman sinir krizi geçiriyorum ama artık çocuklarımdan utanıyorum ve bugün artık had safhaya ulaştı ki. Çocuklara zarar vermeye başladım. Eşim vardiyalı çalışıyor evdeyse yardım ediyor ama bana yetmiyor çünkü benim yapacak gücüm hiç olmuyor neredeyse. Cocuklara yemek yapmaya takatim yok. Halim yok sanki bacaklarimda ellerimde güç yok. Bugün mutfağı topladım biraz oturma odasına geçtim ki her yer kağıt kalem kartonlar yirtilmis neyse biraz bağırdım, topladim.Ders yaptıracağım kızıma okuldan geldi oynadı kardeşiyle artık oturduk ödeve. Oyalaniyor iki sayfa ödevi hala bitirmedi. Birbirlerine vuruyorlar bağırıyorlar. Bir dedim otur iki dedjm otur. Evet çocuk farkındayim ama benim sıkıntılarım var dayanamıyorum eşim 4 saatlik ise gitti sabahtan akşama kadar evdeydi yaptır ödevini öyle git dedim kaçtı gitti. Ben başladım bağırdım çağırdım ağladım hala sinirim geçmedi tuttum dövdüm ikisini de. Utanıyorum artık valla çocuklarımdan yüzlerine bakamıyorum seviyorum ama seven zarar verir mi zarar veriyorum resmen..hiçbir hareketlerine dayanıyorum. Yarına tekrar randevu aldım. En ağır ilaç neyse versin artık belki baygın şekilde yatarsam iki küçüğüme zarar vermem. Yatırıp tedavi ederler mi beni? Sinir krizi geçiriyorum çocuklarımı da mahvettim.
 
Hiçbir şey yemiyorlar çikolata makarnayla besleniyorlar yapıyorum yemiyorlar. Bu sefer buna sinirleniyorum her şeye sinirleniyorum. Birbirlerine giriyorlar, aralarını bulamıyorum. Ordan oraya atlıyorlar zıplıyorlar sinirleniyorum. Her şeye sinirleniyorum ağlıyorum dayanamıyorum artık hiçbir şeye kaldıramıyorum tahammül edemiyorum.
 
😶 yani siddet kabul edilemez. Sizde farkindasiniz, ama sizi durum sadece hapla cözülmez. Sadece durumu uyusturur. Türkiyede sistemi bilmiyorum. Almanyada anneleri cocukla beraber tedaviye gönderiyorlar gerekiyorsa. Öyle birsey var mi acaba?
 
😶 yani siddet kabul edilemez. Sizde farkindasiniz, ama sizi durum sadece hapla cözülmez. Sadece durumu uyusturur. Türkiyede sistemi bilmiyorum. Almanyada anneleri cocukla beraber tedaviye gönderiyorlar gerekiyorsa. Öyle birsey var mi acaba?
Vurdum dövdüm sonra oturdum ağladım hala da ağlıyorum. Çocuklarımı mahvettim.
 
Merhaba hanımlar. Direk derdimi anlatayım zira kimse halimden anlamıyor. Eleştiriye her şeye açığım çok utanıyorum zaten yaptiklarimdan.
12 senelik evliyim 6 yaşında 1.sinifa başlayan bir kızım 3.5 yasinda bir oğlum var. Kendimi bildim bileli psikolojik sıkıntılarim var kimi zaman psikiyatrik kimi zaman psikolojik destek aldım. Ama hiçbir fayda görmedim. En son doktor ilacı bıraktırdı ki bence doğru bir ilaç degildi. Yani ihtiyacım olan ilaç değildi. Tani da yok zaten öyle ilaç verip gönderdiler hep bunalmissin diyip ama bence öyle bunalma durumu degil. Zaman zaman ağlıyor zaman zaman sinir krizi geçiriyorum ama artık çocuklarımdan utanıyorum ve bugün artık had safhaya ulaştı ki. Çocuklara zarar vermeye başladım. Eşim vardiyalı çalışıyor evdeyse yardım ediyor ama bana yetmiyor çünkü benim yapacak gücüm hiç olmuyor neredeyse. Cocuklara yemek yapmaya takatim yok. Halim yok sanki bacaklarimda ellerimde güç yok. Bugün mutfağı topladım biraz oturma odasına geçtim ki her yer kağıt kalem kartonlar yirtilmis neyse biraz bağırdım, topladim.Ders yaptıracağım kızıma okuldan geldi oynadı kardeşiyle artık oturduk ödeve. Oyalaniyor iki sayfa ödevi hala bitirmedi. Birbirlerine vuruyorlar bağırıyorlar. Bir dedim otur iki dedjm otur. Evet çocuk farkındayim ama benim sıkıntılarım var dayanamıyorum eşim 4 saatlik ise gitti sabahtan akşama kadar evdeydi yaptır ödevini öyle git dedim kaçtı gitti. Ben başladım bağırdım çağırdım ağladım hala sinirim geçmedi tuttum dövdüm ikisini de. Utanıyorum artık valla çocuklarımdan yüzlerine bakamıyorum seviyorum ama seven zarar verir mi zarar veriyorum resmen..hiçbir hareketlerine dayanıyorum. Yarına tekrar randevu aldım. En ağır ilaç neyse versin artık belki baygın şekilde yatarsam iki küçüğüme zarar vermem. Yatırıp tedavi ederler mi beni? Sinir krizi geçiriyorum çocuklarımı da mahvettim.

Küçüğü kreşe versen veya birisi baksa, iş bulup çalışma durumun imkanın var mı? Böyle parttime, haftanın 2-3 günü çalışsan. Belki sana iyi gelebilir.

Evde ekonomik sorununuz mu var, böyle gerginsin sürekli?
 
Eşin iyi belli ki, Allah sana çocuk da vermiş. Daha ne istiyorsun. Şükretceğin yere çocukları dövüyorsun bir de. Piskolojik tanı da yok ortada. Sen evlilik insanı değilsin, annelik de sana göre değil bence. Madem böylesin, 2. çocuğu neden yaptın?
Ne kadar acımasızsınız ya böyle yorum mu yazılır kadın derdini anlatmış övünmüyor ki dövmekle
 
Eşin iyi belli ki, Allah sana çocuk da vermiş. Daha ne istiyorsun. Şükretceğin yere çocukları dövüyorsun bir de. Piskolojik tanı da yok ortada. Sen evlilik insanı değilsin, annelik de sana göre değil bence. Madem böylesin, 2. çocuğu neden yaptın?
Haklısın ama ben yoruldum bu durumdan kurtulmak istiyorum.
 
Yani nedir derdiniz, teshis ne dedi doktorlar? Madem boyleydiniz neden cocuk sahibi oldunuz??? Esiniz durumun farkinda mi, o ne diyor?

Bence esinizle acilen konusun, neyse durum durustce soyleyin. Eve yardimci tutun, isleri o yapsin. Bu sekilde hem cocuklar beslenemiyor, hem bakamiyorsunuz, cocuklari da mahvediyorsunuz. Acilen cocuklara bakacak 2.bir yetiskin bulmaniz gerek, belli ki siz bakamayacaksiniz.
 
Burdan size olumlu öneri pek gelmez. Dah bir ay olmadı bende o noktadaydım. Artık ölsem gitsem, boşansammı demeler... Eşimle de, kimseyle de aram değildi. Kendime ait bir dkm bilr yoktu. Ev işleri, okul, çocuklar, ödevler, kayınaile sorunları...
4.5 yaş ve 7 yaş kızlarım var. Biri anasınıfına biri 2.sınıfa gidiyor. Anasınıfı kısa süreli saatleri uyuşmuyor. Koşturma halindeyim. Bana kalan zaman yaklaşık 3 saat. Ev işlerini minimum şekilde bölerek yapmaya başladım. Bu arada psikiyatrik ilaç tedavisine başladım. hatice kübra nın bağırmayan anneler kitabını okudum. Ara ara tekrar okumayı düşünüyorum.
İnstagramdan ücretsiz seminerler dinlemeye başladım. Ara ara katılıyorum.
Namaza başladım, sohbet dinliyorum.
Bana ne iyi gelecek, ben kimim, ne olmak istiyorum. Ben sadece anne değilim, eşim, anneyim, ama ben benim, benimde istediğim şeyler var. Kendimi nasıl mutlu edebilirim buna bakıyorum.. Terapiye çok ihtiyacım var ama maddi durumum yok
 
Ne kadar acımasızsınız ya böyle yorum mu yazılır kadın derdini anlatmış övünmüyor ki dövmekle
Tamamda doktor bir tanı koymamış. Kendine gelsin yani. Çocuk dövülür mü? O çocuğun piskolojisi yok mu? Çocuklar evde bu kadar mutsuz bir annr görmek zorundamı. Benim bir arkadaşımda aynı şeyleri annesinden yaşadı. Çok zor bir durum biliyorum.
 
Ne kadar acımasızsınız ya böyle yorum mu yazılır kadın derdini anlatmış övünmüyor ki dövmekle

Ablacığım, olmaz. Konu sahibesine acilen çözüm gerek çünkü o çocuklar telef oluyor. Dayak var, bağıran çağıran sinir krizi geçiren hasta bir anne var, evde düzgün yemek yok böyle ev mi olur? Bu ortamda büyüyen çocukların sağlıklı , mutlu yetişkinler olması mümkün mü? O çocuklar da büyüyünce travmalı, mutsuz bireyler olacaklar, bize bakmayan problemli bir annenin çocuğuyduk, açtık, dayak yerdik bakanımız yoktu diyecekler. KOnu sahibesi madem durumun farkında kendini düzeltemiyorsa da çocuklara bakacak birini bulmalı. Kendisi annelik yapacak durumda değik çünkü.
 
Ben gerçekten kurtulmak istiyorum bu halden. Zaman zaman ağır vuruyor bana bu durum her zaman böyle değilim. Her gün parka çıkarırım gezdiririm oynarım onlarla birlikte parkta bile. Böyle bazen bı ağır vuruyor tahammülum kalmıyor
 
Ben gerçekten kurtulmak istiyorum bu halden. Zaman zaman ağır vuruyor bana bu durum her zaman böyle değilim. Her gün parka çıkarırım gezdiririm oynarım onlarla birlikte parkta bile. Böyle bazen bı ağır vuruyor tahammülum kalmıyor

Ee tamam ama doktor tanı koymamış, depresyon olsa ilacı var. Evde mesela sorun ne? Kocanla mı sorun var, eve para mı yetmiyor? Çocuklar çocuk, onların sıkıntısı yok.
 
Vurdum dövdüm sonra oturdum ağladım hala da ağlıyorum. Çocuklarımı mahvettim.
tedavi olun. bir yolunu bulun. benim de sizinki gibi çocuklarım küçükken onlara bağırmayıp tahammül edebilmek için 1,5 yıl antidepresan kullanmıştım ki depresyonda değildim. sırf onlara kızmamak, bağırmamak için. dövmek söz konusu bile olamaz. ne gerekiyorsa yapın. size de yazık ama çocuklara daha çok yazık. sizi böyle hatırlamalarını ister misiniz.
 
Ben gerçekten kurtulmak istiyorum bu halden. Zaman zaman ağır vuruyor bana bu durum her zaman böyle değilim. Her gün parka çıkarırım gezdiririm oynarım onlarla birlikte parkta bile. Böyle bazen bı ağır vuruyor tahammülum kalmıyor
kaç yaşınızdasınız
erken menopoz mu geliyor yoksa
bir kadın doğum doktoruna da görünün
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X