Oncelikle siz değerli site sakinlerine hayırlı akşamlar diliyorum ben sitenize sadece şu merakımı gidermek amaçlı kaydoldum uzun zamandır peşimi bırakmayan düşünceler treni var düşünceler treni olarak tanımlıyorum çünkü kafam çok ama çok karışık sürekli her olayı ince ince dokuyorum ve uzayıp gidiyor yoruluyorum düşünmekten bi insanin tek kelimesinden ne soylemek istedigini kendi kafamda kuruyorum (kötümser olarak) insanların alttan alttan bana düşmanlık beslediklerini düşünüyorum aşırı şüpheciyim ve kendimi hiç ama hiç beğenmiyorum dünyanın en çirkin en kötü en işe yaramaz insanı olarak düşünüyorum, cevremdekiler güzel olduğumu soyluyo hepsine daha fazla sinir oluyorum yalan söyledikleri için hepsine düşman oluyorum kendi içimde insanları sevmiyorum hayvanlara cocuklara kadınlara yapılanları biliyosunuz hepsinden nefret ettim kendimdende kişilik olarak maskulen sert denilebilir küçüklüğümden bu yana her zaman dalga geçildim eşcinsel değilim ama sert mizaçlıyım kimseye kolay kolay eyvallahım olmaz sesimd kalın birde boyum uzun bundan dolayı erkek sananlarmı dersin yok dönmemisin diyenlermi dersin birçok iğrenç tabire akran zorbalığına ve dalga gecilmeye maruz kaldım küçüklüğümde kekemelik sorunum vardı şükür şuanda atlattım öyle bir sorunum kalmadı uzun lafın kısası insanlardan tiksindim kendimden tiksindim benmi seçtim sesim kalın olsun benmi istedim küçükken kekeme olayım insanlar çok acımasız yada bana hep o yönleri denk geldi annem ve babam psikolojik rahatsız babam 5. Sinifa giderken alkole başladı hastanelerde yattı çıktı kavgalar dövüşler küçük yaşımda çok şeye maruz kaldım annem rahatsızlığından dolayı evi yakmaya çalışıyordu yalanlar söylıyordu ortaokuldayken daha ben bunları çok içselleştirdim çok üzüldüm herkesin annesi böyle niye benim annem veya babam oyle degil annem odasından çıkmıyordu okuldaki veli toplantıları vs saymıyorum bile hiçbiryere gelmediler sonra akrabalar ikna etti doktora gitti şuan iyi ama ben dayanamıyorum herşey üstüme geliyor artık bi psikolojik skntımmı var çözemiyorum insanlara güvenim 0 özgüven eksikliğim var ama insanlar farketmiyor bile dıştan çok özgüvenli gözüküyorum mesela birisi beni beğeniyor nasıl beğeniyosa hayret ediyorum benim gibi birisini nasıl beğenirler neyse beni begendigine sevdigine felan inanmıyoeum ona acı çektirmek istiyorum sırf beni begendigi için kendimi direk korumaya alıyorum ve o kişiye zarar vermek istiyorum çok yoruldum böyle olmaktan diğer kızlar givi değilim bu yaşadıklarım bende büyük etki yaptı psikoloğa gitmeyi düşündüm fakat çok büyük bi hayalim var polis olmak hani giderimde psikiyatriste yonlendirip ilac verir diye korkup yanaşmıyorum böylede hayat yaşanmıyor kendimi kapana kısılmış hissediyorum annemin ilaçlarını içiyorum iyi gelsin diye afedersiniz salak salak iş yapıyorum gercekten yoruldum konuşmaya çok ihtiyacım var ama kimseyle konuşmuyorum bu konuları konuşamıyorum daha doğrusu kimseyi sıkmak istemiyorum. Sanırım biraz desteğe ihtiyacım var okuduysanız eğer çok teşekkür ediyorum tekrardan iyi akşamlar dilerim.