psikiyatrist paklar bizi:(

Arkadaşlar ben 31 yaşında evli ve 1,5 yaşında bir erkek evlat sahibi bir anneyim.sorunum eşimle.esimle üniversitede severek ailelerimizin de rızasını alarak evlendik.buraya kadar hersey normal.ancak eşim aşırı sinirli.hem de o kadar gereksiz seylere sinirleniyor ki bazen sasirip kaliyorum.daha onceden de sinirliydi ama ben bu boyutta olduğunu bilmiyordum.oyle ki bana hiç hissettirmedi.hem de üç sene nisanlilik oncesi mazimiz varken bile.en fazla trip atip konusmuyordu onceleri.ne bagirma ne olay cikarma asla yoktu. dört senelik evliligimde cok güzel günlerimiz de oldu.ama ozellikle dogumdan sonra eşim cok ama çok değişti. Lohusa iken sutum az diye etmedigini bırakmadı. Yemiyormusum da süt ondan gelmiyormus ta.yok bebeğin alti oyle mi degistirilirmis.yok banyo suyu oyle mi dokulurmus.yok gözünün ustunde neden kasin varmis filan da filan..herseye bi elestiri, bi kulp bulmalar.ya inanin tetikteyim.bebegim zaten küçük. Emziriyorum.bebek ememedi sarilik 22 ye cikti mi.dikis sancilarim mikrop kapti mi.15 gun neler cektim.neyse aglaya zirlaya yaralarla mucadele ede ede bebege emmeyi ogrettim şükür. tabi bebek büyürken onun üstüne fazla titremekten benim burnumdan getiriyordu. Ya duserse ya yemek bogazinda kalirsa diye..Aşırı endiseli ama endisesini bana kizarak gosteriyordu.tabi ben de cevap veriyordum çünkü asla haksizliga gelemem.neyse oyle böyle derken ailem duymasin uzulmesin bi sekilde ben psikologa ikna ederim insallah diye ben ugrastikca eşim kimseden cekinmeden yüksek sesli ve haksız tartismalarina drvam etti.canim babam bu konuda anneme," kiza söyle konussun yoksa ben karsima alıp konuşmasını uyarmasini bilirim, ben kızımı el oglu uzsun diye evlendirmedim "demis.basimin üstünde yeri var demis.ben bunları duyunca daha çok uzuldum.dusunsenize ailenizin karsisina birini cikariyorsunuz ve neler oluyor.tabi ben sabredip duzelmesi için careler ararken eşimin ailesine de duyurdum.onlar bana hak verdi ama bi etkileri de olmadı çünkü eşim onlara da cok baskin.kimse söz geciremiyor.esimin sinirlenmeleri herkesin bilgisinde.kendisi de farkinda anormal bi durumda oldugunun ama hic adim atmiyor duzelmek adina. Ben çok araştırdım. Esimin psikolojik olarak gecmiste sıkıntılı donemler gecirdigini ve bu yüzden boyle oldugunu, dogum gibi ve evlilik gibi büyük bir yukun de onu depresyon yada brnzeri birseye ittigini düşünüyorum. Okudugum onca sey oldu ki inanin psikolog gibi arastirdim her biseyi.bana bi yol gösterin ltf.ama bu yol bosanmak olmasin.ben de biliyorum ama ben duzeltebilmek adina soruyorum. He bu arada bankaciyim.ve güzel kazaniyorum.maddi bagimliligim yok.ozguvenim de yuksek ama esimin hasta oldugunu dusunuyorum.yani elinde olmadan yapiyor.biliyorum.psikologa da basladim.esimi nasil psikiyatri icin ikna edebilirim ogrenmek ve kendimi rahatlatmak icin..uzun oldu.tesekkur ederim yardimci olacaklara simdiden..

yok mu kimse bana yardımcı olacak, yol gösterecek..

Ben anlamiyorum burda bu kadar insan varken bazen bi kisi bile birsey yazmiyor. Seni cok iyi anliyorum arkadasim benim esimde seninkinin yandan yemişi. Onunda neye ne zaman kizacagi belli olmuyor. Bide tek cocuk anasinin kuzusu. Ben simarmamasini istedikce annesi nerdeyse emzirecek adami. Bende esimi seviyorum ve asla bosanmakda istemiyorum. Gel gor ki adamlar bunun rahatligiyla yapiyor zaten. Sen gitmiceksin ya biliyor bunu. Bence aileni isin icine karistirma bnm babamda dahil oldu simdi biz kocamla iyiyiz aama babamla esim birbirinden nefret ediyor. Ben bu sorunu soyle cozdum. Blof yapmadim gerci ama bosanicam senden dedim ayrildim evden. 15 gun sonra kaplan gitti kedi geldi yerine. Simdi hersey mis. Evi terketmesen bile ayrilabilecegni onsuzda yasayabilecegini kanitla ona derim ben.

Teşekkür ederim arkadaşım. Cevap verilmeyeceğine o kadar inandırmışım ki kendimi birkaç gün bakmadım bile topiğe..
Çok doğru söylüyorsun.ama aslına bakarsan ben eşime hiç sensiz olamam demedim. Çok severiz birbirimizi ama o da ben de gurur yaparız.bir de ben bir müddet annemde kalsam, blöf yapsam babam işi tamamen koparır. Bu yüzden ve bilhassa bebeğimi düşündüğümden katlanma süremi uzatıyorum.bu süreçte ise çok çok yıpranıyorum.
ben biliyorum ki eşim sıkıntıda, elinde olarak yapmıyor.kötü biri olsa bir dakika durmam.ama o da çok üzülüyor.en çok kızdığım şey ise adım atmaması. Benim bugüne kadar verdiğim mücadeleyi sana anlatsam aklın hayalin almaz.ama o bunların farkında bile değil. Bir küskünlük hali bir konuşmamalar filan.Allah'ım akıllara zarar.sanki ben yapmışım. Bence pasif agresif kişilik türü.psikoloğumla da konuşucam bunu. Kafama koydum.bir daha böyle sebepsiz büyük bir tartışma çıkarırsa resti çekicem.

umutluyumumutlu .!.:

Teşekkür ederim arkadaşım. Cevap verilmeyeceğine o kadar inandırmışım ki kendimi birkaç gün bakmadım bile topiğe..
Çok doğru söylüyorsun.ama aslına bakarsan ben eşime hiç sensiz olamam demedim. Çok severiz birbirimizi ama o da ben de gurur yaparız.bir de ben bir müddet annemde kalsam, blöf yapsam babam işi tamamen koparır. Bu yüzden ve bilhassa bebeğimi düşündüğümden katlanma ünremi uzatıyorum.bu süreçte ise çok çok yıpranıyorum.
ben biliyorum ki eşim sıkıntıda, elinde olarak yapmıyor.kötü biri olsa bir dakika durmam.ama o da çok üzülüyor.en çok kızdığım şey ise adım atmaması. Benim bugüne kadar verdiğim mücadeleyi sana anlatsam aklın hayalin almaz.ama o bunların farkında bile değil. Bir küskünlük hali bir konuşmamalar filan.Allah'ım akıllara zarar.sanki ben yapmışım. Bence pasif agresif kişilik türü.psikoloğumla da konuşucam bunu. Kafama koydum.bir daha böyle sebepsiz büyük bir tartışma çıkarırsa resti çekicem.

Genişletmek için tıkla...

Bence sizin sorununuz bosanmak istemeyisiniz.bir isteseniz hersey tersine doner.esleriniz olmasa bisey soyleyecem ama esleriniz haddimi asamam.ya bir erkege bagli olunmaz mutsuz olursunuz.cocugunuz da saglikli ortamda buyumeyecek.uzuluyorum.agizlarinin ortasina bitane cakacaksin osmanli tokadi gorecekler.sizin gibi melakelere rastlamislar ya ondan boyle.benim gibi cadoloza rastlasaydilar kilibigin onde gideni olurlardi.cocugun sutunun suclamasini yapiyor demek hayret ya..

Mysia .!.:

Bence sizin sorununuz bosanmak istemeyisiniz.bir isteseniz hersey tersine doner.esleriniz olmasa bisey soyleyecem ama esleriniz haddimi asamam.ya bir erkege bagli olunmaz mutsuz olursunuz.cocugunuz da saglikli ortamda buyumeyecek.uzuluyorum.agizlarinin ortasina bitane cakacaksin osmanli tokadi gorecekler.sizin gibi melakelere rastlamislar ya ondan boyle.benim gibi cadoloza rastlasaydilar kilibigin onde gideni olurlardi.cocugun sutunun suclamasini yapiyor demek hayret ya..

Genişletmek için tıkla...

Evlendigin zaman bosanmak icin evlenmiyorsun ,erkeklerin bir cogu bu zamanda asiri stress is yerlerindeki zorluklar agir görevler falan derken ayari kaybediyorlar ,bunlari hemen bosayamazsin :) cünkü altinda mutlaka bir neden yatiyor ,endise kaygi korkular zamanimizin hastaliklarindan.... hele evliligin ilk yillarinda alisana kadar cok zorluyor unutma... yarin öbürgün evlendiginde kulagina küpe olsun ...

karsilikli sabir güven ,bazen terapi tedavi bunlar hayati sorunsuz yasabilmek icin olmasi gerekenlerden olabiliyor.

Ne kadar cadaloz olmaya kalkarsan onlar o kadar ya herseyi karistiriyorlar yada sinir küpü haline gelip yasantinizi daha cok sorunlarla karsi karsiya birakiyorlar.Bunlari toparlamak yine kadina düsüyor :)

Canim esin bunu keyif aliyor diye yapmiyor takintilari korkulari cok fazla ,asiri koruyucu olmak istemesi hastaligini artiriyor,mutlaka ikna edip tedavi olmasini saglamalisin.Bebeginiz daha cok kücük oldugu icin ilerde dahada artabilir.Sizi asiri derece sevdiginden ayari kacirmis sinir yapmis ,o atak geldiginde gözü kimseyi görmez yaninda kim olursa olsun ,rahatlamasi ancak icindekini disari vurmakla saglanmis olur,eger onuda yapmasa cok kötü duruma girebilir,bunu sen iyi gözlemlemissin ,simdi yapacagin tek sey psikiyatriye gidip ilac tedavisi istemese bile bir terapi merkezine gidip derdini acik acik uzmanlara anlatmasi gerek ki onlar ona bir yol göstersinler ,sen tek basina bunu basaramazsin.Allah sanada kolaylik versin.

mysia sana da güldüm yazını okurken. hakikaten çarpacaksın ağzına ama olmuyor. yani normal bir psikolojideki insana belki reva ama o bunu bilerek yapmıyor. aslında ben acaba burda mı kaybediyorum diyorum hep..yani üzül üzül nereye kadar. eğer bir sorun varsa, ve bunun farkındaysa neden adım atmıyorsun be adam. hep söylüyorum bi insan grip olur, üşütür hasta olur ,kendisi çeker. ama bunu herkes çekiyor. bize yapılan bir haksızlık ve kul hakkı bu.tedaviyi reddetme lüksü yok böyle insanların. ben, kalkıp ta kendimde böyle bir problem yokken ne yapabilirim diye psikoloğa danışıyorsam, gece gündüz dualar ediyorsam, literatürü tarayıp habire bişeyler araştırıyorsam o da bir adım atmalı. giderek tahammül gücümün dibe vurduğunu hissediyorum. benim bir büyük şanssızlığım ise eşimin ailesinin, eşim üzerindeki etkisinin zayıf olması. kayınvalidem beni sağolsun destekler çok ta üzülür durumumuza ama bu yeterli değil işte. alıp karşına çocuğunu konuşacaksın. ne yapılabilir uğraşacaksın. topu bana atıyor. '' kızım bi sorun varsa dr gitsin tabi, çözün bence de' diyor. e iyi de ikna olmaz.ben tanıyorum.sen söyle diyorum ama hiç araya girmiyor. neden, çünkü oğlu ile iletişim kuramaz bu hususta. anlık öfke patlaması yaşayabilir diye çekiniyor.yani ben öyle tahmin ediyorum. babası desen hiç bi etkisi olmayan bi adam. oğlu babasına bağırıyor babası ise tamam oğlum, peki sustum diyor. en sonunda benim babam alacak karşısına konuşacak, o olacak..

zehranur bu arada sana da teşekkür ederim.
eşimin iki farklı kişiliği var gibi. ya bazen dünya tatlısı, ağzımın içine bakar.ne dersem yapar, özel günleri atlamaz, dışarda yemeklere götürür, hediyeler almaktan sakınmaz vs.. ama bazen de bir düşman gibi davranır. bu yaptığım araştırmalarda distimik depresyon ihtimali üzerinde durdum.psikoloğum da aynı kanıda. yıllar boyu sürebilen dönem dönem atakları olan, günlük faaliyetlerini sürdürebilen, gergin, endişeli, bazen kabuğuna çekilen türden..her ne olursa olsun bir şekilde bi yol bulup bu duruma bir son vermek istiyorum. aksi halde çok sıkılmış haldeyim bu yaşadıklarımdan. Allah bu sıkıntıyı bana sabretmem için verdi diye düşünüyorum. sabrediyorum da. isyan da etmiyorum. ama düzeltmeden sadece sabretmek te anlamsız geliyor. mesela hasta isen dr gidersin ilaç alır dinlenirsin geçer dimi. ama bu öyle bişey değil. tedavi olmadıkça düzelmeyen hatta artan bir durum..çare aramaya devam edicem. gittiği yere kadar gidecek. gitmediği yerde de bu gidişe bir son vericem tabi..

umutluyumumutlu .!.:

mysia sana da güldüm yazını okurken. hakikaten çarpacaksın ağzına ama olmuyor. yani normal bir psikolojideki insana belki reva ama o bunu bilerek yapmıyor. aslında ben acaba burda mı kaybediyorum diyorum hep..yani üzül üzül nereye kadar. eğer bir sorun varsa, ve bunun farkındaysa neden adım atmıyorsun be adam. hep söylüyorum bi insan grip olur, üşütür hasta olur ,kendisi çeker. ama bunu herkes çekiyor. bize yapılan bir haksızlık ve kul hakkı bu.tedaviyi reddetme lüksü yok böyle insanların. ben, kalkıp ta kendimde böyle bir problem yokken ne yapabilirim diye psikoloğa danışıyorsam, gece gündüz dualar ediyorsam, literatürü tarayıp habire bişeyler araştırıyorsam o da bir adım atmalı. giderek tahammül gücümün dibe vurduğunu hissediyorum. benim bir büyük şanssızlığım ise eşimin ailesinin, eşim üzerindeki etkisinin zayıf olması. kayınvalidem beni sağolsun destekler çok ta üzülür durumumuza ama bu yeterli değil işte. alıp karşına çocuğunu konuşacaksın. ne yapılabilir uğraşacaksın. topu bana atıyor. '' kızım bi sorun varsa dr gitsin tabi, çözün bence de' diyor. e iyi de ikna olmaz.ben tanıyorum.sen söyle diyorum ama hiç araya girmiyor. neden, çünkü oğlu ile iletişim kuramaz bu hususta. anlık öfke patlaması yaşayabilir diye çekiniyor.yani ben öyle tahmin ediyorum. babası desen hiç bi etkisi olmayan bi adam. oğlu babasına bağırıyor babası ise tamam oğlum, peki sustum diyor. en sonunda benim babam alacak karşısına konuşacak, o olacak..

Genişletmek için tıkla...

Allah yardimciniz olsun.

umutluyumumutlu .!.:

mysia sana da güldüm yazını okurken. hakikaten çarpacaksın ağzına ama olmuyor. yani normal bir psikolojideki insana belki reva ama o bunu bilerek yapmıyor. aslında ben acaba burda mı kaybediyorum diyorum hep..yani üzül üzül nereye kadar. eğer bir sorun varsa, ve bunun farkındaysa neden adım atmıyorsun be adam. hep söylüyorum bi insan grip olur, üşütür hasta olur ,kendisi çeker. ama bunu herkes çekiyor. bize yapılan bir haksızlık ve kul hakkı bu.tedaviyi reddetme lüksü yok böyle insanların. ben, kalkıp ta kendimde böyle bir problem yokken ne yapabilirim diye psikoloğa danışıyorsam, gece gündüz dualar ediyorsam, literatürü tarayıp habire bişeyler araştırıyorsam o da bir adım atmalı. giderek tahammül gücümün dibe vurduğunu hissediyorum. benim bir büyük şanssızlığım ise eşimin ailesinin, eşim üzerindeki etkisinin zayıf olması. kayınvalidem beni sağolsun destekler çok ta üzülür durumumuza ama bu yeterli değil işte. alıp karşına çocuğunu konuşacaksın. ne yapılabilir uğraşacaksın. topu bana atıyor. '' kızım bi sorun varsa dr gitsin tabi, çözün bence de' diyor. e iyi de ikna olmaz.ben tanıyorum.sen söyle diyorum ama hiç araya girmiyor. neden, çünkü oğlu ile iletişim kuramaz bu hususta. anlık öfke patlaması yaşayabilir diye çekiniyor.yani ben öyle tahmin ediyorum. babası desen hiç bi etkisi olmayan bi adam. oğlu babasına bağırıyor babası ise tamam oğlum, peki sustum diyor. en sonunda benim babam alacak karşısına konuşacak, o olacak..

Genişletmek için tıkla...

arkadaşım konunda yazışabiliriz.ben şimdi yemeğe gidiyorum sen yaz geldiğimde cevaplarım ben:)

umutluyumumutlu .!.:

canım konuma seni nasıl dahil edeceğimi bilmiyorum kusura bakma burdan yazıyorum. ben inan bana her yolu denedim. dişe diş tartıştım, sakince insanlıkla yaklaştım, sustum, ailesine söyledim, karşıma alıp konuştum, okkalı okkalı mailler attım, kendimi açık bir şekilde de ifade ettim. psikoloğa gittim, belki bende sorun var dedim. birlikte gidelim dedim. Yani inan bana yapmadığım bir babamla konuşturmak bir de ayrılmakla tehdit etmek kaldı. İlişkimiz daha da laçkalaşmasın, belki anlar diye bu zamana kadar ayrılma sözünü hiç sarfetmedim.Ama onu da yapıcam. Sadece çocuğum bunlara şahit olmasın istiyorum. Bebeğim 19 aylık ve her şeyi anlıyor. onun üzülmemesi ve böyle gergin bir ortamda büyümemesi için elimden geleni yapıyorum. Asla boşanmam demiyorum ama boşanmak en son düşüneceğim şey olmalı. Yani boşanırsam keşke bu yolu da deneseydim dememeliyim.

Genişletmek için tıkla...

ben kendimi dahil ettim bile..burdan devam edebiliriz..:)
ne zamandır evlisiniz?

:) 4 sene 4 ay oldu. ama bana sorun bir de .. sanki 40 sene

umutluyumumutlu .!.:

:) 4 sene 4 ay oldu. ama bana sorun bir de .. sanki 40 sene

Genişletmek için tıkla...

çok iyi anlıyorum sizi..insanı çok yıpratıyor..şimdi eşim kendisi diyor,yazık etmişim geçen yıllara diye..hem kendisi hem bizi yıprattı..keşke dinleseymişim seni diyor.o kadar gergindim ki dünyanın yükü omuzumdaydı diyor..gereksizmiş diyor..
saçma takıntılar,gereksiz öfke patlamaları,devamlı susmak durumda olmak (çünkü neye sinirlenecek diye bekliyor insan devamlı),bir yandan tüm tartışmaları ertelemeye çalışmak,çocuğu uzak tutmaya çalışmak..herşey yoruyor insanı çok fazla..

bu arada çocuklar da anlıyor herşeyi..ne kadar uzak tutmaya çalışsak da hissediyorlar..oğlum 4,5 yaşında geldi ,şimdi arasıra onda da öfke patlamalrı oluyor.evet yaşın gereği çoğu şey ama hem genetik hem de gördükleri neticesinde de yaşıyoruz bunları..
eşime diyorum bak gör diye..

Sizi sıkıyor olmaktan cekinmiyor olsam neler konusucam da..ya inanin psikologa da gittim .ama bana esin gelmeden sizin sorununuz cozulmez dedi.ona gidince en azindan rahatliyodum.simdi kimselere diyemiyor tek başıma mucadele ediyorum. Cok yoruldum.aslinda bahsetmistim ben aileme anlatsam eşimin burnundan getirirler, meslegim var, güçsüz de birisi degilim ama yine de rest cekemiyorum.napcam bilmiyorum.

umutluyumumutlu .!.:

Sizi sıkıyor olmaktan cekinmiyor olsam neler konusucam da..ya inanin psikologa da gittim .ama bana esin gelmeden sizin sorununuz cozulmez dedi.ona gidince en azindan rahatliyodum.simdi kimselere diyemiyor tek başıma mucadele ediyorum. Cok yoruldum.aslinda bahsetmistim ben aileme anlatsam eşimin burnundan getirirler, meslegim var, güçsüz de birisi degilim ama yine de rest cekemiyorum.napcam bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

lütfen rahat olun.sizi çok iyi anlıyorum..ben de boşanma eşiğinden döndüm,yıprandım kahroldum..yanımda dineleyenim olsa da arkadaşlarım vs ama yaşamış biri olması farklı..
rahat olun lütfen yazın ne isterseniz elimden ne gelirse yardımcı olmaya çalışırım size..
aileden birinin konuşması daha da kötü yapıyor aslında..suçlu yine siz oluyorsunuz.kabullenme aşaması çok zor zaten...

Teşekkür ederim. Aslinda bizdeki sorun o kadar net ki..eşim sinirli oldugunu kendisi de biliyor ailesi de benin ailem ve ortak arkadaslarimiz da..yani neye kizacagini bilmiyorum gerçekten. Iyi birsey de soylesem bazen ters algılıyor. Ama kendisi iyi hissederken gayet te gülüyor. Hatta böyle zamanlarda mesafeli olan bana sen uzatiyorsun diyor.oysa ki ben konusmadan icimden atamiyorum.cunku bes dakika sonramizin garantisi yok.yine en iyi aninda bile biseyden dolayı tersleniyor.yeminle hic böyle seyler yasayacagimi dusunmemistim.konu acarken yazdim ya..ailem beni uyardi.babam karsisina alip konusmak istedi ama ben durdurdum.cunku babam da terstir.kestirip atar.ben resti bu yüzden cekemiyorum.eger annemin evine donersem babam bir daha gondermez işi koparir.esimin ailesi ise ankarada ve umurlarinda bile degil.sorsan aman kizim iyi gecinin de naparsaniz yapin.sen de biraz sus, alttan al, ben 40 senedir cekiyorum vs.vs. ben de valla annecim ben degil 40 sene 1 sene daha cekemem senin aksi oglunu dedim.kendisi de alip karsisina konusmuyor.muhatap olmuyor.dusunsenize karsimda bu isi duzeltebileck kimse yok.off bunaldim.sanirim sorunumuz rest cekememek bizim

Diğer grupta bir bayan demis ya kimse inanmaz yasadiklarimi anlatsam diye..inanin beni de kim gorse inanmaz. Yine de herswyw ragmen gulmeye ve kimseye belli etmemeye çalışıyorum. Iki üniversite okudum.meslegim var.gayet kendisine bakan, kendini gelistirmeyi seven ve hayattan zevk alan biriydim.ve isin kötüsü neden cocuk sahibi oldun diyeceklere aciklamam şu ki.. esim daha önce bu kadar ters degildi.tamam dört dörtlük te degildi ama dogumdan sonra cok degisti.ama yine söylüyorum sevgisinden hic suphem yok.esim depresyonda. Ben eminim.cunku nerdeyse herseye sinirleniyor.ama düzeltmeye yanasmamasi benim omrumden ömür yiyor.