Merhabalar hanımlar.Spinal anestezi ile sezaryen doğum hikayemi anlatmaya geldimm :).Öncelikle ben sezaryen olduğuma da spinal olduğuma da hiç pişman değilim.İlk doğumum olduğu için başıma neler gelecek ne yaşayacağım hiç bilmiyordum ve aşırı derecede korkuyorum.Korkumun %70 nedeni de buralarda okuduğum yazılardı 
.En çok korkutan şey de kesilirken hissedeceğimi düşünmemdi ve bunun nedeni de burda yapılan bir yorumdu.Neyse şimdi doğum anıma geçiyorum.Öncelikle beni odaya aldılar ve ameliyat elbisesi verdiler.Daha sonra hemşire geldi damar yolu açtı.Biraz bekledikten sonra doğuma götürmeye geldiler.Herkes heyecandan ne yapacağını şaşırdı 
ben eşime bile sarılamadan doğuma gittim.Öncelikle anestezi doktoru yaşımı kilomu ve doğum esnasından uyanık kalmak isteyip istemediğimi sordu.Ben uyanık olmak istediğimi belirttim.Daha sonra ameliyat masasına oturdum.Arkamı doktora döndüm Başımı eğmemi ve kendimi salmamı söyledi.Ben acımamasına rağmen o anki korkuyla acıdığını söyledim ama acımamıştı sadece iğne girerken minicik bir acı hissettim.Acı bile denilmez yani o kadar az.Ameliyat masasına yattım başımdaki hemşire ayaklarımı kaldırmamı söyledi kaldıramadım çünkü uyuşmaya başlamıştı :).Hemşire acı hissetmeyeceksin ama dokunuşları hissedeceksin dedi.Daha sonra ameliyat ışığındaki yansımaları gördüm tentürdiyot sürülüyordu ve o an gerçekten çok korktum ve nabzımda yükseldi.Hemşireye korktuğumu söyledim ve beni sakinleştirmeye çalıştı.Doktorumda daha başlamadığını belirtti ama benim korkum asla geçmiyordu 
.Bir kez daha korktuğumu söyledim ve sonrasını hatırlamıyorum 
.Düşük dozlu genel anestezi verdiler sanırım sakinleştirici de olabilir onu tam bilmiyorum.Ama tamamen baygın değildim el hareketlerini hissediyordum karnım sarsılıyor gibi bi his oluyordu.Ameliyathadan çıkmadan uyandım ve midemin bulandığını söyledim muhtemelen bana genel anestezi verdiler .Bu yüzden de bulantım vardı.Doktorlar istifar edebilirsin dedi ama yapamadım.O kadar düşünceli insanım ki o anda poşet yok mu kusacam diye soruyorum Doktor buraya kusabilirsin temizlenir dedi ama poşetten vazgeçmedim .Zaten kusamadım .Bu arada sondayı da uyuştuktan sonra taktıkları için hiç hissetmedim.Beni odaya götürdüler yatağa aldılar hiçbir şey hissetmiyordum sadece üşüme hissi geliyordu ara ara.Bebeğim odaya benden önce gelmişti onu görünce tüm her şeyi unuttum 
.Sonra hemşire geldi bebeği göğsüme tuttu o an sütüm gelmemişti ama bebek emiyordu.Kolostrumu almasını sağladık ama doyacak kadar sütüm olmadığı için daha sonra mama getirdiler ve kaşık biberon ile vermemizi söylediler.Daha sonra hemşire geldi karnıma bastırmak için bir iki kez bastırdı o an çok ağrıyor.Çok ağrıdığını söyledim ve bıraktı.Zaman geçtikte benim uyuşukluğum gidiyordu ve ağrılarım başlıyordu.1-2 saat sonra hemşire geldi ve sondayı çekeceğini söyledi.Ben o an çok şaşırdım sonda taktıklarını bile bilmiyordum
.Çıkarırken hemşire derin nefes almamı söyledi ve 2 saniyelik bir şeydi.İçinizden bir şey çıktığını hissediyorsunuz ama acı yok.Ağrılarım başladığında hemşireye söyledim ve hemen ağrı kesici iğne vurdu.O minicik iğneden korktuğum kadar hiçbir şeyden korkmadım Sen sezaryenden çıkmışsın ağrı kesici iğneden korkuyorsun yani.Ağrı kesiciyi vurununca baya hafifledi.6 saat sonra çorba getirdiler içtim ve yürümem gerektiğini söylediler.İşte en kötüsü o an .O ilk ayağa kalkarken ki ağrıyı zaten hiçbir yerde yaşamıyorsunuz.Bir şekilde kalktım bir süre ayakta kaldım adım atmaya korkuyordum.Daha sonra cesarete geldim ve yürüdüm.Yürüdüm geldim biraz oturdum sonra tekrar yattım.1 saat sonra falan tekrae yürümeye kalktım.O anda ağrıyor ama ilki gibi değil.1 gün hastanede kaldım.Sabah doktorum kontrole geldi.Daha sonra dikiş yerime pansuman için geldiler.O anda da çok korkmuştum bantı açarken sanki dikişi kaldıracak gibi hissediyordum.Ama öyle bir şey olmadı hiçte acımadı.Daha sonra hastaneden çıktık.Ağrılarım evde de devam ediyordu.Ama ben sürekli yatmıyordum belki de bu yüzden çabuk toparlandım.Ağır bir şey yapmıyorum hızlı hareket etmiyorum ama evin içerisinde yavaş yavaş dolaşıyordum.Ara ara baş ağrım oluyordu.Ve o da çok kötü kafama sıkıca bir şey bağladığımda biraz hafifliyordu.Ve hafifleyince hemen uyuyordum.3-4 gün sonra ağrılarım baya azaldı geçti diyecek kadar azalmıştı.Baş ağrımda kalmamıştı.Duşumu da almıştım.İşte benim doğum hikayem bu şekilde 
.Kolay değil arkadaşlar dünyaya bir bebek getiriyorsunuz tabii ki ağrı olacak bu sadece sezaryen doğum için geçerli değil.Normal doğum da kolay bir şey değil. Normal doğum da o an yaşıyorsunuz tüm ağrıları sezaryende de sonrasında oluyor ama normal olup toparlanması çok uzun sürenlerde var.Bunlar kıyaslanacak şeyler değil bence.Herkesin bünyesi farklıdır.Ben rahat bir doğum geçirdim.Ağrım oldu tabii ki ama hemen toparlandım.Şimdi de muhtemelen tekrar hamileyim Şuan kesin belli değil ama öyle hissediyorum.İçimde öyle bir korku oluyor ki hamileysem nasım doğum yapıcam falan diye kötü bir doğum geçirmememe rağmen korkuyorum .Bence bu korku çok normal ama kendinize stres yapacak kadar korkup bebeğinizi de etkilemeyin.Sonrası güzel öyle düşünelimVe ben kendimi şöyle rahatlatırım dünyada tek sezaryen olan ve olacak olan ben değilim o acıları tek yaşayan ben değilim milyonlarca kadın var Pozitif düşünelim pozitif olsun sormak istediğiniz bir şey olursa sorabilirsiniz.Çok uzun yazdım ama belki birilerini azda olsa rahatlatır
.En çok korkutan şey de kesilirken hissedeceğimi düşünmemdi ve bunun nedeni de burda yapılan bir yorumdu.Neyse şimdi doğum anıma geçiyorum.Öncelikle beni odaya aldılar ve ameliyat elbisesi verdiler.Daha sonra hemşire geldi damar yolu açtı.Biraz bekledikten sonra doğuma götürmeye geldiler.Herkes heyecandan ne yapacağını şaşırdı ben eşime bile sarılamadan doğuma gittim.Öncelikle anestezi doktoru yaşımı kilomu ve doğum esnasından uyanık kalmak isteyip istemediğimi sordu.Ben uyanık olmak istediğimi belirttim.Daha sonra ameliyat masasına oturdum.Arkamı doktora döndüm Başımı eğmemi ve kendimi salmamı söyledi.Ben acımamasına rağmen o anki korkuyla acıdığını söyledim ama acımamıştı sadece iğne girerken minicik bir acı hissettim.Acı bile denilmez yani o kadar az.Ameliyat masasına yattım başımdaki hemşire ayaklarımı kaldırmamı söyledi kaldıramadım çünkü uyuşmaya başlamıştı :).Hemşire acı hissetmeyeceksin ama dokunuşları hissedeceksin dedi.Daha sonra ameliyat ışığındaki yansımaları gördüm tentürdiyot sürülüyordu ve o an gerçekten çok korktum ve nabzımda yükseldi.Hemşireye korktuğumu söyledim ve beni sakinleştirmeye çalıştı.Doktorumda daha başlamadığını belirtti ama benim korkum asla geçmiyordu .Bir kez daha korktuğumu söyledim ve sonrasını hatırlamıyorum .Düşük dozlu genel anestezi verdiler sanırım sakinleştirici de olabilir onu tam bilmiyorum.Ama tamamen baygın değildim el hareketlerini hissediyordum karnım sarsılıyor gibi bi his oluyordu.Ameliyathadan çıkmadan uyandım ve midemin bulandığını söyledim muhtemelen bana genel anestezi verdiler .Bu yüzden de bulantım vardı.Doktorlar istifar edebilirsin dedi ama yapamadım.O kadar düşünceli insanım ki o anda poşet yok mu kusacam diye soruyorum Doktor buraya kusabilirsin temizlenir dedi ama poşetten vazgeçmedim .Zaten kusamadım .Bu arada sondayı da uyuştuktan sonra taktıkları için hiç hissetmedim.Beni odaya götürdüler yatağa aldılar hiçbir şey hissetmiyordum sadece üşüme hissi geliyordu ara ara.Bebeğim odaya benden önce gelmişti onu görünce tüm her şeyi unuttum .Sonra hemşire geldi bebeği göğsüme tuttu o an sütüm gelmemişti ama bebek emiyordu.Kolostrumu almasını sağladık ama doyacak kadar sütüm olmadığı için daha sonra mama getirdiler ve kaşık biberon ile vermemizi söylediler.Daha sonra hemşire geldi karnıma bastırmak için bir iki kez bastırdı o an çok ağrıyor.Çok ağrıdığını söyledim ve bıraktı.Zaman geçtikte benim uyuşukluğum gidiyordu ve ağrılarım başlıyordu.1-2 saat sonra hemşire geldi ve sondayı çekeceğini söyledi.Ben o an çok şaşırdım sonda taktıklarını bile bilmiyordum.Çıkarırken hemşire derin nefes almamı söyledi ve 2 saniyelik bir şeydi.İçinizden bir şey çıktığını hissediyorsunuz ama acı yok.Ağrılarım başladığında hemşireye söyledim ve hemen ağrı kesici iğne vurdu.O minicik iğneden korktuğum kadar hiçbir şeyden korkmadım Sen sezaryenden çıkmışsın ağrı kesici iğneden korkuyorsun yani.Ağrı kesiciyi vurununca baya hafifledi.6 saat sonra çorba getirdiler içtim ve yürümem gerektiğini söylediler.İşte en kötüsü o an .O ilk ayağa kalkarken ki ağrıyı zaten hiçbir yerde yaşamıyorsunuz.Bir şekilde kalktım bir süre ayakta kaldım adım atmaya korkuyordum.Daha sonra cesarete geldim ve yürüdüm.Yürüdüm geldim biraz oturdum sonra tekrar yattım.1 saat sonra falan tekrae yürümeye kalktım.O anda ağrıyor ama ilki gibi değil.1 gün hastanede kaldım.Sabah doktorum kontrole geldi.Daha sonra dikiş yerime pansuman için geldiler.O anda da çok korkmuştum bantı açarken sanki dikişi kaldıracak gibi hissediyordum.Ama öyle bir şey olmadı hiçte acımadı.Daha sonra hastaneden çıktık.Ağrılarım evde de devam ediyordu.Ama ben sürekli yatmıyordum belki de bu yüzden çabuk toparlandım.Ağır bir şey yapmıyorum hızlı hareket etmiyorum ama evin içerisinde yavaş yavaş dolaşıyordum.Ara ara baş ağrım oluyordu.Ve o da çok kötü kafama sıkıca bir şey bağladığımda biraz hafifliyordu.Ve hafifleyince hemen uyuyordum.3-4 gün sonra ağrılarım baya azaldı geçti diyecek kadar azalmıştı.Baş ağrımda kalmamıştı.Duşumu da almıştım.İşte benim doğum hikayem bu şekilde .Kolay değil arkadaşlar dünyaya bir bebek getiriyorsunuz tabii ki ağrı olacak bu sadece sezaryen doğum için geçerli değil.Normal doğum da kolay bir şey değil. Normal doğum da o an yaşıyorsunuz tüm ağrıları sezaryende de sonrasında oluyor ama normal olup toparlanması çok uzun sürenlerde var.Bunlar kıyaslanacak şeyler değil bence.Herkesin bünyesi farklıdır.Ben rahat bir doğum geçirdim.Ağrım oldu tabii ki ama hemen toparlandım.Şimdi de muhtemelen tekrar hamileyim Şuan kesin belli değil ama öyle hissediyorum.İçimde öyle bir korku oluyor ki hamileysem nasım doğum yapıcam falan diye kötü bir doğum geçirmememe rağmen korkuyorum .Bence bu korku çok normal ama kendinize stres yapacak kadar korkup bebeğinizi de etkilemeyin.Sonrası güzel öyle düşünelimVe ben kendimi şöyle rahatlatırım dünyada tek sezaryen olan ve olacak olan ben değilim o acıları tek yaşayan ben değilim milyonlarca kadın var Pozitif düşünelim pozitif olsun sormak istediğiniz bir şey olursa sorabilirsiniz.Çok uzun yazdım ama belki birilerini azda olsa rahatlatır
