Bundan yaklaşık 10 yıl önce adet düzensizliği (aylarca adet görememe ya da ayda birkaç kez adet görme,tüylenme,aşırı kilo) şikayetiyle gitmiştim doktora. Normal ultrason + renkli ultrason muayenesi sonrasında "Polikistik Over" kelimesini ilk kez duymuş oldum ve hala bu kelimeden nefret ediyorum!
Çok uzun yıllar doğum kontrol hapı kullandım (Diane 35) Kullandığım sürece adetlerim düzenliydi. Arada bir bıraktım, birkaç ay normal adet oldum, 3. ay yine düzensizlikler... Kesilmeyen kanamalar. Sonra tabi tekrar başladım. Hayatım boyunca Doğum Kontrol Hapı kullanmak beni düşündürüyordu, ya birgün "Doğumdan Korunmak İstemezsem?" o zaman ne olacaktı? Hep bekar kalacak değildim ya...
Ve evlendim... İlk etapta zaten eşimle çocuk düşünmediğimiz için Doğum Kontrol Hapı kullanmaya devam ettim, eşime de PKO'dan bahsettim ama çok detaylı değil... Çünkü onu da kendim gibi umutsuzluğa süreklemek istemedim. Mutlu olmalıydık, gerçekle yüzleşmenin zamanı gelene kadar... Birkaç yıl sonra ilk bebek denememizi yaptık,sonuç= başarısız.
Birkaç yıl sonra tekrar çocuk hasreti düştü içime. Daha iyi bir doktor buldum. Hastalığımı, hastalığımın getirilerini, götürülerini bir kez daha dinledim. Tüm cümlelerin içinde gizli özne saklıydı sanki; KISIRLIK... Bu kelimeden de nefret ediyorum! Her cümle içinde düşük ihtimaller, yüksek olumsuzluklar... Doktora sadece "Bir umut var mı en azından, bir umut?" diye sordum ağlayarak... "PKO'n çok dirençli. Düşük oranda da olsa umut var." dedi doktorum... Bu sanki kanser olduğunuzu duymak ama birşey yapamamak gibi. Bir tarafınız "Hadi,kalk ayağa güçlen, mücadele et!" diyor, diğer tarafınız "Bu genetik birşey,bunu yenemezsin" diyor.
Tamamen doktoruma güvendim, kendimi ona bıraktım. Kendimde güveneceğim birşey yoktu çünkü... Önce Klomen kullanmaya başladım. Yumurtam 28 mm oldu. Bu da beni telaşlandırdı çünkü normal yumurtalık ölçüsüne göre çok büyüktü ve kist olma ihtimali yüksekti. Rabbime dua ettim. Sonra yumurta çatlatma iğnesi vuruldum, Ovitrelle. 3 gün sonra muayeneye gittim, yumurtam kist değilmiş, çatlamış ve kalıntıları varmış.... O ne baş döndürücü bir mutluluk, o ne karşı konulmaz bir umut....
Sonra bekleyiş başladı... Acaba hamile kalmış olabilir miyim? Hiçbir belirti yok... Tık yok... Sadece göğüslerim hassas ama Klomen kullanmaya başladığımda başlamıştı bu hassasiyet, tamamen ilaçlarla alakalı,onu da biliyorum ama kendimi kandırmaya,umut vermeye de ihtiyacım var... Hayatımın en uzun, en belirtisiz, en ağır çekimde geçen zamanıydı sanki. Sonra adet tarihime 3 gün kala dayanamadım ve gidip kan testi yaptırdım, kan testinin sonucu birkaç saat sonra çıkacaktı. İçimdeki o umut... Kan testinin sonucunu beklemeye dayanamadım, hemen eczaneden bir test aldım. Çizgiler... 5 dakikalık bekleyiş, 5 yıl gibiydi ve sonuç= Tek çizgi! Negatif...
Tüm vucudum bir pelteye dönüştü, ne ağlamaya, ne üzülmeye, ne de konuşmaya gücüm kalmamıştı...
Düşündüm; sırada beni bekleyenler; tüplerimin açık olup olmadığı anlayabilmek için rahim filmi...
Tüp bebek... Ah, bir de alınması gereken bir polipim vardı...
Yine de gittim,kan testimin sonucunu almaya.. O umut yok mu... Aldım test sonucunu, sonuç; 300... Beynim durdu. Hamile miydim? Az önce dünyanın en mutsuz insanıydım, şimdi 300 yazıyordu. Dizlerim tutmuyordu, yaralı bir hayvan gibi hastanenin duvarına yaslanıp katıla katıla ağladım, saatlerce. Yanımdan geçen insanlar bana bakıyorlardı. Bir gülüyor, bir ağlıyordum, deli gibiydim... Bu nasıl bir mucizeydi?
Şimdi o içimde. Ultrasonda kesesini gördüm, sonra küçük kollarını, hareketlerini...
Rabbim çok ama çok büyük. Yeter ki isteyelim. Bence imkansız diye birşey yok. Yıllar önce doktor bana gülerek "senin takımlar çalışmıyor" demişti. Bu espriyi yaparken çok eğlenmişe benziyordu ama ben yıllarca bu cümle her aklıma geldiğinde ağladım... Ne zaman "kısır" kelimesi duysam hep üstüme alındım ve kendimi hep eksik gördüm. Diğer kadınlar farklıydı. Doktor muayenesine giderken bile... Hamile kadınlar oluyordu kapıda... Onlar farklıydı... Ben farklı... Onlar şanslıydı, ben değil...
Ama şimdi...
Hala "hamileyim" derken bocalıyorum, bu kelime emanet gibi duruyor ağzımda. Tuhaf geliyor. Çünkü ben birkaç ay öncesine kadar kısırdım, öyle olduğumu düşünüyordum... Buna inanmıştım...
Rabbim herkese,isteyen herkese nasip etsin. İsteyen herkesin bu duyguyu tadabilmesini çok ama çok istiyorum ve okuduğum tüm yorumlarda hepiniz için dua ediyorum. Sizlerde benim için dua edin, sağlıkla ona kavuşabileyim diye...
Dua edin ve sakın umudunuzu kaybetmeyin.
şeker yüklemesi yaptrdm dün bgn sonuçları alıcam devlet hastanesinden. ya doktorumda pahalı die bıraktım kaldım doktorsuz doktor arayışı içindeyim dua edin güzel bi doktor bulayım kendime yaa... sonuç güzel çıktı cnm prof baktı iyi dedi ya içim rahatladı Rabbim sağlıklı bi şekilde yollasın bebişlerimizi inşaAllah. sütün nasıl yetiyomu ek gıda veriyomusun. bide buhar makinasıyla burun aspiratörü aldın mı gereklimi sence..
İnşallah hayırlısı böyledir 10 15 güne kadar evi toparlayıp taşınmamız gerekecek beni stres heyecan sardı:18:
İnşallah atlatırız bunuda.Bebekli olunca malum insan düşünüyor
yine de bu halimize şükür ama bu bitkisel tedaviyi araştıracağım inşallah, fikir verdiniz bana
sanırım ilaça devam edicem 
