• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Piskolojim bozuk

Gizo3

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
29 Haziran 2017
33
16
3
36
Çare bulamıyorum tedavi görüyorum ama ilacın yan etkileri beni mahferiyor.. öyle ağır bi durum da değilim panik bozukluğu dedi doktor ve bir yıl tedavi süreci başlattı.. ama doktorunda beni tam anlayabildiğini sanmıyorum:(
Üst üste bazı şeyler yaşadım kişisel değildi ama bunlar yani uzun hikaye zaten.. birde cocukluğumdan gelen yalnızlık ve sosyal fobim yüzünden canım sıkıldığı zaman korkuyorum..
sürekli geziyorum sürekli sürekli evde durduğum zaman hiç arkadasım olmadığı kalmadığı geliyor aklıma şuan olduğu gibi.. ve tabi istanbul ankara bursa gibi büyük yerlerde değilde dışında kücük bi yerde yaşayan biri olarak yaşamında dışında hissetmem kendimi..
Sonuç mutsuzluk mutsuzluk.. ilaçları bırakmaya korkuyorum çünkü o doktorun kapısına ilk gittiğimde perişah haldeydim..
Bana tek dediği başka bi şehirde yeni bi hayat kurman lazım.. ama bunu yapamam çünkü ben kötü olursam annemin yanımda olması lazım.. çaresizim bu konudada...
Bari bi yakın arkadasım olsaydı ama hiç kalmadı ya evlendiler ya iş buldular teker teker gittiler burdan.. inadına herkes gitti ya kimse yok..

Sizden akıl almak istiyorum küçük bir ilçeye memur olarak atandığınızı farz edin iş arkadaslarınızın hepsininde yaşlı olduğunu yani hiç arkadasınız yok o şehirde.. kendinize nasıl bi çevre edinirdiniz... :(
 
Geçmiş olsun anneniz yanınızdaysa onunla güzel vakit geçirebilirsiniz.Kızkardeşiniz varsa onu çagırabilirsiniz.Ben yaşlılarla da çok iyi anlasırım hatta nasihat alıp çok işe yaradıgı bile olmuştur.
Aklıma geldi gençkızken sahile giderdim mesela arkadaşımı beklerken yaşlıların bulundugu bir alan vardı oraya yanlarına oturudum sohbet muhabbet ederdik.
 
Çare bulamıyorum tedavi görüyorum ama ilacın yan etkileri beni mahferiyor.. öyle ağır bi durum da değilim panik bozukluğu dedi doktor ve bir yıl tedavi süreci başlattı.. ama doktorunda beni tam anlayabildiğini sanmıyorum:KK43:
Üst üste bazı şeyler yaşadım kişisel değildi ama bunlar yani uzun hikaye zaten.. birde cocukluğumdan gelen yalnızlık ve sosyal fobim yüzünden canım sıkıldığı zaman korkuyorum..
sürekli geziyorum sürekli sürekli evde durduğum zaman hiç arkadasım olmadığı kalmadığı geliyor aklıma şuan olduğu gibi.. ve tabi istanbul ankara bursa gibi büyük yerlerde değilde dışında kücük bi yerde yaşayan biri olarak yaşamında dışında hissetmem kendimi..
Sonuç mutsuzluk mutsuzluk.. ilaçları bırakmaya korkuyorum çünkü o doktorun kapısına ilk gittiğimde perişah haldeydim..
Bana tek dediği başka bi şehirde yeni bi hayat kurman lazım.. ama bunu yapamam çünkü ben kötü olursam annemin yanımda olması lazım.. çaresizim bu konudada...
Bari bi yakın arkadasım olsaydı ama hiç kalmadı ya evlendiler ya iş buldular teker teker gittiler burdan.. inadına herkes gitti ya kimse yok..

Sizden akıl almak istiyorum küçük bir ilçeye memur olarak atandığınızı farz edin iş arkadaslarınızın hepsininde yaşlı olduğunu yani hiç arkadasınız yok o şehirde.. kendinize nasıl bi çevre edinirdiniz... :KK43:
Bir kursa gidebilirsiniz, İngilizce kursu olur bilgisayar kursu olur, ya da ne bileyim iste üniversiteye kpssye hazırlık kursu. İnsanlarla ortak bir paydada buluşabileceğiniz sosyal ortamlara girerseniz havaniz değişir. Yaşadığınız şehirdeki herkes yasli değildir heralde. İlla kafa dengi biri bulunur diye dusunuyorum. Çok geçmiş olsun bu arada.
 
Halk eğitim kursu ya da başka kurslar.
Spor salonu.
İlçenin kutlama ya da yöresel etkinlikleri.
Ya da netten.
Mesela ben burdan arkadaş edindim kendime.
 
Yaşadığınız yerdeki dernek vakıf gibi kuruluşlarda gönüllü olabilirsiniz. Kendinizi iyi hissetmenize de yardımcı olur çevre de edinirsiniz.
 
Back