Canım benim öncelikle geçmiş olsun...
ben de ilk teşhis konduğunda senin gibiydim... karamsar, umutsuz, mutsuz...
dünya yıkılmıştı sanki başıma... benim kızıma da pvl teşhisi kondu...
görmüyo dediler, duymuyo dediler, yürümeyecek dediler asla normal bi bebek olmayacak dediler...
geçmişte hepsini yazdım tek tek... okumuşsun zaten...
görmüyo dediler gördü, duymuyo dediler duydu, şu an emekliyo henüz yürümedi ama yürüyecek inşallah...
bak seninkinin durumu çok ağır değilmiş... Allahın izniyle iyileşecekler yaşıtlarını yakalayacaklar...
zamanla zaten bebeğinin çabasını gördükçe sen de güçleneceksin...
rabbim emekleriimizi boşa çıkarmasın inşallah...
çok uzun bir yol seni bekliyor... sabırlı ve inançlı olduktan sonra rabbim neler göstermiyor insana...
Amin.maibeyaz ben seni de dikkatlice okumuştum çok ortak yanımız var sanırım.ikizlerimiz,pvl,izmir,hasan tekgül...seni ve diğer arkadaşları cok tebrik ederim annelik budur işte.sapasağlam bebeklerine söylenenler,şükretmeyenler,kıymet bilmeyenler çok.oysa böyle durumlarda verilen çaba kolay değil ve çok değerli.sahabeler döneminde fakir bir hanıma 3 tane hurma vermişler ikisini kızlarına birisini kendisine.o hanım ikisine iki hurmayı vermiş kalan bir taneyi de ikiye bölüp yine kızlarına vermiş.bunu Rasulullah sav e anlatmışlar O da cennetliktir müjdesini vermiş...senin ve diğer arkadaşların emekleri bu fedakarlığın da üstünde.inşallah ben de kızıma layık olabilir Allahın bu güzel emanetine en güzel şekilde yardım edbilirim.Rabbim yardımcımız olsun,selamet versin,bu günleri unuttursun.Amin.