Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
Tatlıya paketli gıdaya aşırı zaafım var.Bende biraz kiloluyum.Bel çevrem kalın annem ve anneannem şeker hastalığına bağlı vefat etti.Benim ailemde ırsi şeker hastalığı.Ama benim adetim düzenli olur genelde hep.Yinede bende erken menopozdan korkuyorum.30 yaşındayım.Zaten anne olmak için evli olmak lazım öyle bir şansım yok.Normalinde bu konuyu hangi başlığa alsam diye düşündüm ama derdim olduğu ve iç dökmek istediğim için buraya yazmaya karar verdim. Hani hepimizin kafasında bazı şeyler için belli zamanlar vardır, işe başlamak için evlenmek için çocuk sahibi olmak için... Diye gider böyle. 30yaşından sonraya çocuk isteğimi bırakmak istemeyen biriyim ama işte sanırım her zaman her şey benim isteğimle olmuyor. Klasik bir pcoslu olabilirim. Kilom olmam gereken kilonun bi 10 kilo üstünde. Adet düzensizliklerim var. Ve beraberinde insülin direncim var. Ve daha birçok belirti. Araştırınca bebeğimin olması için çok fazla değiştirmem, mücadele etmem gereken şey görüyorum. Daha zayıf ve sağlıklı bir vücut, şekerden karbonhidratlardan uzak bi yaşam. Bakınca azim edince yapılır. Yapıcam da biliyorum, hem kendim için de lazım. Sadece zor olan, gün içinde tatlı bi şey girdiyse mideme, sonra kendimi zapt etmek çok zor oluyor. Hep dikkatli olmam lazım en azından insülin direncim düşene kadar. Ama her yerde zararlı şeyler var sosyal yaşamda. İnternette bebeğinizin olması için stres yapmayın yazıyor ama insanın kendiyle mücadele etmesi de zor. Birkaç vitamin öğrendim berberin gibi gıda takviyeleri, tok tutuyormuş vs. Ama araştırınca pcoslulara tonla vitamin öneriyorlar, d vitamini, çinko magnezyum diye gidiyor. Normalde karaciğerimi yormasın diye ağrı kesici bile çok içmeyen ben, kafamdaki değerlerle çatışıyorum. Çok yüklenir miyim kendime diye. Bu süreçte normal bir kadına göre daha fazla zorlanacağım, en azından başlarda ama bu durumlar kendimi sağlıksız ve yetersiz hissetmeme neden oluyor. Kimisi istemeden bile hemen hamile kalıp bebeğini istemezken, neden ben bunun için bu kadar çok çabalamalıyım, daha sağlıklı bi yöne götürdüğü için belki de şanslıyım belki de zorlugundan dolayı şanssız inanın bilmiyorum ama bu durum beni üzüyor. Tüm her şeyi yapsam bile kesinlik vaad eden bi şey de yok. Çok değişik hislerdeyim hanımlar. Moralim çok bozuk bugün. Şekeri bırakma evresindeyim ondan galiba
Ben şunu bilir şunu söylerim.bu hamilelik işleri tamamen kader, kısmet.bilim bu konuda çaresiz bence.doktorun çocuğun olmaz demesiyle, hiçbir sorun yok demesi arasında benim için hiçbir fark yok.o yüzden herhengi bir kadınla şansınızın farklı olduğunu düşünmüyorum.ne hikayeler okuduk, gördük bu yaşımıza kadar.Normalinde bu konuyu hangi başlığa alsam diye düşündüm ama derdim olduğu ve iç dökmek istediğim için buraya yazmaya karar verdim. Hani hepimizin kafasında bazı şeyler için belli zamanlar vardır, işe başlamak için evlenmek için çocuk sahibi olmak için... Diye gider böyle. 30yaşından sonraya çocuk isteğimi bırakmak istemeyen biriyim ama işte sanırım her zaman her şey benim isteğimle olmuyor. Klasik bir pcoslu olabilirim. Kilom olmam gereken kilonun bi 10 kilo üstünde. Adet düzensizliklerim var. Ve beraberinde insülin direncim var. Ve daha birçok belirti. Araştırınca bebeğimin olması için çok fazla değiştirmem, mücadele etmem gereken şey görüyorum. Daha zayıf ve sağlıklı bir vücut, şekerden karbonhidratlardan uzak bi yaşam. Bakınca azim edince yapılır. Yapıcam da biliyorum, hem kendim için de lazım. Sadece zor olan, gün içinde tatlı bi şey girdiyse mideme, sonra kendimi zapt etmek çok zor oluyor. Hep dikkatli olmam lazım en azından insülin direncim düşene kadar. Ama her yerde zararlı şeyler var sosyal yaşamda. İnternette bebeğinizin olması için stres yapmayın yazıyor ama insanın kendiyle mücadele etmesi de zor. Birkaç vitamin öğrendim berberin gibi gıda takviyeleri, tok tutuyormuş vs. Ama araştırınca pcoslulara tonla vitamin öneriyorlar, d vitamini, çinko magnezyum diye gidiyor. Normalde karaciğerimi yormasın diye ağrı kesici bile çok içmeyen ben, kafamdaki değerlerle çatışıyorum. Çok yüklenir miyim kendime diye. Bu süreçte normal bir kadına göre daha fazla zorlanacağım, en azından başlarda ama bu durumlar kendimi sağlıksız ve yetersiz hissetmeme neden oluyor. Kimisi istemeden bile hemen hamile kalıp bebeğini istemezken, neden ben bunun için bu kadar çok çabalamalıyım, daha sağlıklı bi yöne götürdüğü için belki de şanslıyım belki de zorlugundan dolayı şanssız inanın bilmiyorum ama bu durum beni üzüyor. Tüm her şeyi yapsam bile kesinlik vaad eden bi şey de yok. Çok değişik hislerdeyim hanımlar. Moralim çok bozuk bugün. Şekeri bırakma evresindeyim ondan galiba
