- 24 Ağustos 2020
- 2.990
- 7.513
- 108
- Konu Sahibi Birrbulutolsam
- #1
Selam kızlar bugün yaşadığım hem sinirimi bozan hemde çok üzüldüğüm bir konudan bahsetmek istyorum size.
Normalde kimsenin anneliğini yadırgamam ama bugün kum olan büyük bir parka 2,5yaşındaki kızımı götürdüm önümde 3-4çocukla oynuyordu. Daha sonra bir kadın tahminimce biri 4 diğeri 3yaşındaki çocuğunu getirdi kızımında olduğu yere bırakıp gitti. Küçük olan 5dk sonra ağladı anne anne diye kadın yok ortada bende bakındım göremedim sonra kızım seslendi ona bakarken çocuk uzaklaşmış ben dikkat etmedim kadın geldi kucağında bir tane daha çocukla 3 yaşındaki çocuğu arıyor deli gibi hatta büyük olan abiyede kızıyor neden bakmadın çocuğa diye orada zaten sinirlenmeye başladım 3yaşındaki çocuğu 4yaşındaki çocuğa emanet edip gitmek nasıl bir kafa.
Neyse çocuk geri geldi kızımın yanına oturdu bu kadın daha yürümeyen 3.küçük çocuğuda kuma bırakıp gitti 2.bir şoku oldum.
Aradan yarım saat galan geçti ben kızımı çağırdım gitmek için bi baktım en küçük ve 3yaşındaki çocuk kum yiyor ama görmeniz lazım kovayla yiyorlar 3.bir şoku yaşadım türürün faln dedim ağızlarını sildim ama kızım dediki bütün kovayo yediler arkaları bana dönüktü o çocukları görmedim hiç kızıma bakıyordum ben. Parkta baya büyük kadını aramaya çıktım o kadar uzağa oturmuş ki görüş mesafesi çocukları sıfır. Gel dedim çocukların kum yemiş hep bak. Bu kadın mıy mıy yürüye yüreye geldi ay yemişler artık yapcak bişey yok dedi baktı çocuklara bıraktı geri oturmaya gidiyordu. Ben annemleydim etrafta bir aürü insan var herkes yazık çocuklara diyen gözlerle bakıyor. Dedim kadına nereye gidiyorsun bi al çocukları ay çay içiyorum oynasınlar dedi kadını dövesim geldi annem tuttu bırak konuşma gidelim dedi. Kızım yanımda olmasaydı gerçekten kavga edecektim çok sinirlendim. En son giderken sadece keşke herkes anne olmasa doğurup sokağa atmak en kolayı dedim sadece kadına.
Kaç saat oldu o çocukların o görüntüsü hala aklımdan çıkmıyor çok üzüldüm.
Normalde kimsenin anneliğini yadırgamam ama bugün kum olan büyük bir parka 2,5yaşındaki kızımı götürdüm önümde 3-4çocukla oynuyordu. Daha sonra bir kadın tahminimce biri 4 diğeri 3yaşındaki çocuğunu getirdi kızımında olduğu yere bırakıp gitti. Küçük olan 5dk sonra ağladı anne anne diye kadın yok ortada bende bakındım göremedim sonra kızım seslendi ona bakarken çocuk uzaklaşmış ben dikkat etmedim kadın geldi kucağında bir tane daha çocukla 3 yaşındaki çocuğu arıyor deli gibi hatta büyük olan abiyede kızıyor neden bakmadın çocuğa diye orada zaten sinirlenmeye başladım 3yaşındaki çocuğu 4yaşındaki çocuğa emanet edip gitmek nasıl bir kafa.
Neyse çocuk geri geldi kızımın yanına oturdu bu kadın daha yürümeyen 3.küçük çocuğuda kuma bırakıp gitti 2.bir şoku oldum.
Aradan yarım saat galan geçti ben kızımı çağırdım gitmek için bi baktım en küçük ve 3yaşındaki çocuk kum yiyor ama görmeniz lazım kovayla yiyorlar 3.bir şoku yaşadım türürün faln dedim ağızlarını sildim ama kızım dediki bütün kovayo yediler arkaları bana dönüktü o çocukları görmedim hiç kızıma bakıyordum ben. Parkta baya büyük kadını aramaya çıktım o kadar uzağa oturmuş ki görüş mesafesi çocukları sıfır. Gel dedim çocukların kum yemiş hep bak. Bu kadın mıy mıy yürüye yüreye geldi ay yemişler artık yapcak bişey yok dedi baktı çocuklara bıraktı geri oturmaya gidiyordu. Ben annemleydim etrafta bir aürü insan var herkes yazık çocuklara diyen gözlerle bakıyor. Dedim kadına nereye gidiyorsun bi al çocukları ay çay içiyorum oynasınlar dedi kadını dövesim geldi annem tuttu bırak konuşma gidelim dedi. Kızım yanımda olmasaydı gerçekten kavga edecektim çok sinirlendim. En son giderken sadece keşke herkes anne olmasa doğurup sokağa atmak en kolayı dedim sadece kadına.
Kaç saat oldu o çocukların o görüntüsü hala aklımdan çıkmıyor çok üzüldüm.
Son düzenleme:
sevindim bir zararının olmadığına bilmiyordum. Ama bu denli sorunsuzluk beni çok üzdü bu tür olaylar anne olduktan sonra beni daha çok etkiliyor 
