Barış Muslu yu duydunuz mu ? Adamın söyledikleri bana çok mantıklı geliyor panik atak anksiyetenin travmalarını söylüyor ben yaşamışım ama duyguya giremiyorum sizde var mı böyle bir durum?
Barış Muslu yu bir araştırmanızı tavsiye ederim. Neuroformat tekniği ile tüm hastalıkların tedavisinin olduğunu söylüyor. Tüm hastalıkların beyinden geldiğini beynin bir savunma mekanizması olduğundan bahsediyor. Örnek veriyorum panik atağın travması kalp krizi geçiren birini görmek yada geçirmek, boğulma ya da kapalı bir alanda kalma anksiyete nin ki cinsel utanma vs vs gibi
Kitaplarını okudum çok azda videolarını izledim ama ben çalışırken duyguya giremiyorum yaşadığım travmaları biliyorum ama duygusuna giremiyorum
Aslında evet.Vücudumuzun verdiği tepki tamamen savunma amaçlı.Örneğin çok şiddetli yaşıyorsak anksiyete durumunu misal ben kusma ve ishal anında olurum.Vücut o an tehlike var algısı ile savunmaya geçiyor ve en iyi şekilde kaçmak için bu tarz fiziksel durumları gösteriyor.Duyguları o kadar yoğun yaşıyorum ki vücuduma ben iyiyim mesajı veremiyorum ve çoğunlukla kalp atışlarım hızlanır kendimi kontrol edemem.
Herşeyi denemek istiyor insan sonuç almak için ama maddiyat engel oluyor işte benim oraya verecem para belkide kartımın birini kapatmamı sağlar. Biraz araştırın belki siz evde duyguya girebilirsiniz
İnstagram dan takip edebilirsiniz arada örnek teşkil etmesi için demo yayınları oluyor nasıl yapabileceğinizi mantıken anlarsınız
İnşallah sizde işe yarar 
İsterseniz kitaplarının pdf i internette ücretsiz var. Bende de var ama nasıl gönderirim bilmiyorum
Pdf olarak indiririm bilgisayara çok teşekkürler tekrarİnstagram dan takip edebilirsiniz arada örnek teşkil etmesi için demo yayınları oluyor nasıl yapabileceğinizi mantıken anlarsınız
Umarım rabbim yüzünüze bakar birimiz kurtulmuş olur bu dertten
Umarım.Bizim de en büyük sınavımız bu olur inşallah.Yaşayan ne kadar zor olduğunu bilir çünkü.Keşke herkes insan psikolojisinden anlasaydı Belki bu kadar yorulmazdık.Biz yine farkındayız kendimizden.O kadar ciddi anlam da tedavi isteyen insanlar var ki ben gayet iyiyim diye gezinen.Onlar yüzünden sağlıklı insanın psikolojisi bozuluyor.
Aynen öyle farkındayız ama çabalamamıza rağmen elimizden bişey gelmiyor. dışarı çıkacam mesela şimdiden karnıma ağrı girdi
Farklı bir ortamda değil ayda bir gittiğim lazere gidecem farklılık olsun diye de az mağaza gezeyim diyorum o bile yoruyor beynimi 
Terapi bir çok kişi için işe yaramış ancak ben denedim psikolog için ayıracak bütçem yok psikiyatri zaten özel klinik reçete vs yazamıyor ilaçları parayla alıyorum. Devlette psikolog ayarlamak istiyorum ama oda çok zormuş. Bütçeniz yeterliyse farklı biriyle görüşmeyi deneyebilirsiniz rabbim yardımcınız olsun inşallah çok zor2 yıldan beri anksiyeteyle ve kaygıyla boğuşuyorum, 1 yıldır ilaç tedavisi görüyorum, terapiye 6 ay gittim ancak verim alamadım, terapide hep ben anlatıyodum, psikolog hemen hemen hiç bir şey söylemiyor sadece kendi yaşantısından örnekler vererek hımm anlıyorum diyodu. Bıraktım. Hiçbir ilerleme olmadı. Çay sohbeti mi ediyoduk terapi mi yapıyoduk belli değildi.
Yeniden başlamam gerek.
Sosyal fobi gelişti bende.
Çalıştığım yerdeki insanlardan korkmaya, insan içine çıkmaya çekinmeye başladım.
Odamdan çıkamıyorum iş yerinde, güvenimi kaybettim, konuşurken tedirginim, birisi gelip benim söylediğimi duyar da bu ne der diye sesim kısılıyo. Halbuki topluluk içinde insanlarla iç içe olmayı gerektiren bi mesleğim var. Önceden böyle değildim.
Kafayı yicem.
İlaç, majör depresyon için iyi geldi ancak anksiyete, kaygı ve sosyal fobim aynı yerinde duruyo. Hatta arttı bile.
Çalıştığım yerdeki insanlardan birkaçı psikolojimi mahvetti.
Ne yaparsam yapayım beğenmeyen, ezen, ezikleyen, kendi bişey bilmediği için karşındakini ezerek ego taslayan bir hocacıkla sınanıyorum. Gördüğüm yerde kaçasım geliyo, dayanamıyorum. Ne yapsam yaranamıyorum.
Yanına gidemiyorum. Ne yapsam fırçalıyo, doğru yapsam da azarlıyo, l*nlı lunlu konuşuyo, hödük, kaba, alanıyla ilgili hiçbir şey bilmeyen torpille makamına gelmiş birisi. Karşısındaki işi doğru yapsa da sen ne biliyosun diyerek gurur, saygı maygı bırakmıyo.
Güvenimi, kendime olan saygımı yitirdim.
Elim ayağım titriyo artık.
Haykırıp bağırıp yeter artık bana böyle davranamazsın diyesim var, ama yapamıyorum.
İyice kabuğuma çekildim.
Terapi almalıyım başka türlü üzerinden gelemem.
Topluluk içinde espri yapıp, herkesi güldüren ben şimdi bi delik olsa da saklansam diye dua ediyorum.
Allahım beni kurtar
İnanın haftasonları hariç okula hergün ben bırakıp çıkışları alıyorum oğlumu.Ben günlük çıktığım halde çok çok zorlanıyorum.Kimseyle konuşmadan görünmeden gidip geldiğim halde her dışarı çıkacağım an bulantı his hele o hızlı çarpan kalbim ve içten içe o korku yok mu.Rutin birşey yaptıgım şey ama her defasında yaşıyorum üstelik birşey olmayacağını bildiğim halde.Belki de aklımın bir kenarında yolda heran birşey olabilir düşüncesi yatıyordur.Ben ne kadar beynime iyiyim mesajını versemde hiç birşey olmayacak desemde vücûd benden bağımsız hareket ediyor sanki.Anladım ki kontrolümden çıkmış.Yıllarca ilaç mı kullanayım.Bırakınca dön başa.Bazı Kişiler ara ara yaşıyor anksiyeteyi.Ben ona da razıyım.Benim gün içerisinde sürekli bir endişe korku hali varAynen öyle farkındayız ama çabalamamıza rağmen elimizden bişey gelmiyor. dışarı çıkacam mesela şimdiden karnıma ağrı girdi
Bende biraz normale dönmek istiyorum sadece kafam dağılsin diye bir dışarı çıkayım arkadaşımla oturup bir çay içeyim istiyorum ama yapamıyorum dışarı çıkamadığım gibi eve de davet edemiyorum