Panik Atak Yaşayan Hamileler, Hamile adayları...


canım benim ben daha bu hastalıkla tanışalı 2ay olacak tam olarak hastalığım pa bile değil ama asıl teşhisim doğumdan sonra çünkü şimdi yasadıklarım hamilelikten mi hastalıktanmı doktor bile karar veremiyor
ama seni okadar iyi anlıyorumki sanki 2 ay değil 2 yıldan fazla olmuş gibi hissediyorum
mutlu olmamız gerekirken kafamız hep olayın başka tarafına odaklanıyor mesela bende sana yakın seyleri su sekilde hissediyorum:
biz eşimle 2003ten beri birlikteyiz 2012 martta evlendik şimdi bebeğimiz olacak Allahın izniyle,bundan yaklasık 4 ay önce anneannem hastalandı ve yürüyemez oldu 85 yasında bigün hastanede ziyaretinde bi ona bi karnıma bakıp birileri ölüyor birileri doğuyor ne boş dünya diye geçirmiştim içimden bide anneannem 4 büyüğümüzden (yani dedelerim ve babannem vefat ettiler ) sonuncusu o an yüreğimi sıranın annemlere sonrada bize gececeği korkusu ve sıkıntısı sardı o an bunu düşünmüştüm sadece hayatın döngüsü bana boş gelmişti işte sonra 1 ay sonra bir gece pa belirtileriyle açığa cıktı hersey
yani senin gibi bende hayatımdaki değişiklikler karsında bocaladım evlilik özellikle çocuk anne olma fikri büyüttü beni sanki birdenbire
üstelik 28 yasındayım yani küçük değilim eşimi seviyorum bebeğimi isteyerek yaptım <Allaha sükür ailem yanımda eşimin aileside yani bi sorunumda yok maddi manevi ama işte anlam veremediğim bişekilde nasıl olsa öleceğiz düşüncesi aklımdan cıkmıyor

ama biliyormki düşünerek değiştiremem gerçekleri kendime bazen senin imanın kıtmı diyorum bu kadar düşünüp korkulurmu
sevdiklerime karsıda acayip kaybetme korkusu gelişti Ama Allah büyük ben bugünleri atlatacağıma inanıyorum bebişim bana ilaç olacak inşallah
 

Geçen gün ölüm korkusu beni de yokladı. Ben 34 yaşındayım. Babam 58... Yaşlanmış diye düşündüm ve gerisi bildiğiniz gibi...

Doktorumla (Mustafa Bey) konuşmuştuk bunu. Benim zaten ölmekle ilgili takıntım-korkularım var. O'na göre bu korkunun, panik atağın çözümü -teslimiyet-... Bu kontrol altına alma, kontrol altında tutma çabası aslında olayın kaynağı. Bundan bi vazgeçebilsek. sadece Allah'a teslim olup ondan gelene razı olsak sorunlarımız büyük ölçüde ve belki de tamamen çözülecek. Her ne kadar teslimiyet içindeymişiz gibi gözüksek de, aslında nefsimizin esiriyiz hala.

Çok aradım ama doktorumun bi yazısı vardı bulamadım. Onun yerine iki yazısını paylaşmak isterim. İnşallah beğenirsiniz ve İnşallah biraz içinizi ferahlatır...

Unutmadan... İyi ki Allah karşıma bu kıymetli insanı çıkarmış. Çok şükür...

MUSTAFA ULUSOY

ÖLÜM DÜĞÜMÜNÜ ÇÖZEN TEK ŞEY
 

bende şuan bi anne adayı olarak aynı duyguları paylaşıyorum malesef. Ne zaman iyi birşeyler olsa, ya da olmasını geçtim, iyi bişeyler düşünsem sonunda kendimi yine olumsuz yanından bakarken buluyorum Ölüm düşüncesi aynı sende olduğu gibi bende de var. Hele ki bir de hamilelikten dolayı artan sinirim ve duygusal bozukluklarım daha da tetikliyor. Anneme ufacık bi ters söz söylesem sonrasında o görmeden gidip ağlıyorum nasıl yaptım diye. Allah'ım hepimizin yardımcısı olsunnn...
 

canım geçmiş olsunnnn, aynı şeyleri yaşıyoruz, Allah hepimize sabır ve sağlık versin. Derdi veren dermanıda verir elbet. Çok şükür bugünlerimize... Zor da olsa imtihanın kolaylı yok...
 
Kızlar herkezde duygusallık tavan yapmış malum hamilelikle birlikte çokda yoğunlaşıyor duygularımız bu hastalık öyle bişeyki sadece üzülmeye gerek yok mutlu old. Heyecanlandığımızda ortaya çıkabiliyor sanırım en önemlisi bunu kabul edip günlük hayatımıza devam edebilmeye çalışmak. Hiç kolay değil biliyorum kızlar bu hastalık tamamen bitmeyebiliyo bazılarımız için ama sanırım bizde öğreniyoruz bununla yaşamayı. Hiç unutmuyorum birgün tv izliyorum yine anksiyetemin paniklerimin tavan yaptığı bir gün tv de belgesel tarzında bir program vardı yaşlı bir adam köyünü tanıtıyordu keşke şu adam ben olsaydım dedim içimden adam benden kaç yaş büyük üstelik erkek berde dede benki dış görünüşe son derece önem veren bakımlı olmaya çok önem veren biri o Dede'nin yerinde olmak istedim çünkü insan hayata küsüyor kendini unutuyorsun ataklarım yüzünden günlerce duş alamadığımı bilirim korkunç bişey. Çok şükür artık alabiliyorum. Şimdi daha iyiyim o günlere göre. İdare ediyorum Rabb'imin izniyle. Allah hepimizin bizim gibi olan kardeşlerimize yardım etsin inşallah.
 
Kızlar şunuda paylaşmak istiyorum ilk günler Dr gittiğimde gece uyuduğum pijamalarım kapı önü teğliklerimi giyip bide yaprak dökümündeki Leyla'nın hiç çıkaramadığı bir montu vardıya bende hiç değiştirmediğim montumla gece gündüz aciller pskytrislerde geçiyordu eşim ilk zamanlar bunlarlamı çıkacaksın diyodu ama sonra oda alıştı. Hamd olsun şimdi artık daha iyiyim dışarı çıktığımda kendime bakabiliyorum tabi bazen yine kötü oluyorum Dr gidiyorum ama pijamayla değil hele şunu hiç unutmam saçlarım o kadar kirlenmişti hareket etmiyorlar eşimde beni motive etmek için aşkım bu gün yine çok güzelsin demezmi ama beni görmeniz lazım çok kilo vermiştim Kaş saç baş birbirine girmiş hapishane kaçkını gibiyim yazık oda beni mutlu etmek için iltifat ediyodu. O bana bugün yine çok güzelsin dediğinde bende olumsuzlar kraliçesi ya sorma bayılıyorum güzellikten diyodum eşimde öyle motivesi düşük bir şekilde işe gidiyodu. Kızlar bunları sizi biraz gülümsetebilmek için yazdım. Ne imtihanlardan geçiyoruz Rabbim daha büyüklerinden korusun hepimizin yardımcısı olsun inşallah.
 

:)) inan aynı şeyleri benim eşimde yaptı.. Allah dağına göre kar veriyor herhalde neler yaptım o durumdayken bana ağzını açmadı hep destek oldu.. Ne şanslıyım dedim sonra aramızdaki bağı daha da güçlendirdi bu hastalık çünkü ne kadar çok seviyor beni dedim kendi kendime.. Sende epey kötü olmuşsun canım ya bende dedğin gibi banyo bile yapamıyordum.. yaşam enerjisi olan herkese imreniyordum.. Allah birdaha yaşatmasın o günleri 4 ay hiç geçmedi benim.. Şimdiki halime ne kadar şükür etsem azdır ama hep korku var içimde ya yine olursam diye.. Kendime çok kızıyorum neden düşünüyorsun diyorum.. Ama elimde değil işte doğumda yaklaştıkça bu korkum iyice arttı.. Gelgitler yaşamaya başladım.. Baş dönmelerim başladı bu ara birde.. Oooof Allah beterinden korusun ne diyeyim.. Güzel günler yaşatsın Rabbim hepimize..
 
Âmin melekcim. Bende şu anki yaşadığın kaygıları yaşıyorum. Olurmu ne zaman ne şekilde derken yaşıyorum bir köşesinden. Ama İnan bana bebek doğduğunda şimdikinden daha iyi olursun Allah'ın izniyle panik aklına gelecek zaman olmuyo sevgisi yorgunluğu uykusuzluk karışıp gidiyor. Allah kolaylığını veriyo hem doğum anında hem doğumdan sonra biz çok çok dua edelim Rabbim kabul eder inşallah
 

İnşallaah canım iyiki varsınız.. İyiki birbirimizi bulmuşuz.. İnsan paylaştıkça rahatlıyor gerçekten..
Yarın kandil hepimiz için dualarım inanın ediyorum aklımdan hep geçiriyorum dua ederken..
Rabbim kabul etsin hepimizin dualarını inşallah..
 
Kızlaaar hepinizin kandili mübarek olsun Rabbim hepimize saglik sihhat afiyet huzur versin bütün hasta kullarina şifalar dertli kullarina devalar versin insallah bebislerimizi sağ salim kucagimiza almayi nasip etsin hepimize alanlarada saglikli uzun uzun ömürler versin bu mübarek gecenin hatrina evlerimize bereket yüreklerimize huzur dolsun insallahh
 
Arkadaşlar mirac kandiliniz mübarek dualarınız kabul olsun inşallah. Birbirimizede dua edelim kızlar kişinin kendine ettiği duadan çok müslümanın müslümana ettiği dua daha makbulmüş hepiniz dualarımdasınız Rabbim hepimizin dualarını kabul eder inşallah. Sevimcim senin güzel dua ve dileklerin içinde âmin diyorum Rabbim kabul eder inşallah
 
Sagol arkadasim ben herzaman hepimize dua ediyorum Rabbim saglik versin hepinize banada insallah

Yine Yarim yamalak uyumaya calistigim bi gecenin sabahindan gunaydin herkese

Ya kizlar ben bisey sormak istiyorum size ben pa nöbetleri gecirmiyorum yani 1 kere gecirmistim maalesef ogun basladi bu illet simdi doguma 12 gün falan var ama ben gece gündüz 24 saat hep ölümü düsünuyorum bu düsünce yasama sevincimi aldi gitti yemek yerken su icerken dus alirken uyumaya calisirken konusurken yürürken ne diyim size 24 saat bigün ölecegiz düsüncesi esimle annemle babamla yakinlarimla konusurken bigün ölecekler dusuncesi hrkesin topragin altina girecegini düsünmek sürekli ama berbat bisey artik cıldıracak gibi oluyorum ve bunu sadece burda sizle paylasiyorum doktor haric üzülmesinler diye aileme esime bisey demiyorum konusmayan gülmeyen uyuyamayan bi insan oldum hep zoraki

Sizdede buna benzer hisler varmi nöbetleriniz disinda ne hissediyorsunuz sizce benim hastaligim tam olarak nedir ve ben bu dertten kurtulurmuyum birgun acaba(
 


Amin! Bütün kalbimle duana katılıyorum.
 

Bende de oldu bu düşünce. Hala da var. Şimdi anlıyorum ki asıl sorun ölüm değil. Yalnız kalmak. Sanki o ölürse sen de ölürsün. O yaşarsa yaşarsın.. her şey normal olur.(Burda yine bizim inisiyatifimiz dışında olacak bir durumu kabullenmeyiş var aslında. Böyle olmasını istemiyorum deyiş var...) Sanki koltuk değneğine muhtaç birinin değneklerini tam da o yürürken çekmek gibi. Tv'de izlemiştim,çocukluk döneminde yaşanan zamansız ayrılık çocukta böyle trawmalara yol açıyormuş. (Aklımızda olsun, çocuklarımız benzer davranışlar gösterirse bi uzmana danışalım.) Belki de bilinç altında buna benzer bi travma vardır. Bununla ilgili link göndermiştim okudun mu? Tabi bi yazıyla aşılacak bi durum değil. Ama biraz için rahatlardı belki. Bunları yazıyorum ama, ben de çok aşmış değilim. Aklımıza getirmemiz gereken, asıl olanın öldükten sonraki yaşam olduğu... Burada yaşadğımız ayrılığın bir süre sonra bitecek olduğu. Bedenler toprak altına girer, ama ruh ölmez. (Yine doktorum bir yazısında kurban kesmeyi anlatırken, kurbanın kesilirken canı yanmaz mı diye soran çocuğa senin üzerindeki kazağı kessek canın yanar mı diye sorması gibi.) Bu dünya üzerimizdeki kazak gibi aslında.

Sabah kuzenimle mesajlaştım. Annesinin dayısı vefat etmiş. Babama haber verdim. Anneme de haber vericem. Belki yakın akraba olmadığı için çok etkilenmedim ama bir de şu var ki o kişi çok hastaydı. Acı çekiyordu. İyileşemeyecekti.

Sözün özü, dünyanın geçici olduğunu, ölümü kabullenmek ve teslim olmak en iyi çare. Ama biz aciz kullar ne kadar kabul edebiliriz? Bilemiyorum...
 
Selam kıslar, geçmiş kandiliniz mübarek olsun, Rabbim dualarımızı geri çevirmesin inşallah..
 
hepimiz her ne kadar bazı şeylerin mantığını ve işleyişini kabullenip kendimizi güçlü hissetsekte, öyle bir an geliyorki kabullenememe baş gösteriyor. Paniğin başlaması içinde ufacık bir endişe bile yeterli olabiliyorken ölüm korkusunun aklımıza gelmemesi imkansız gibi görünüyor. Aynı durumlar malesefki bende de var, rahatladığım zamanlar çok az ne yazık ki. Hele ki gece olupta başımı yastığa koyduğumda aklımdan geçenler..... Allah hepimizin yardımcısı olsun, sağlık sıhhat ve güç versin.. Allah bizleri yaratırken kötülükleri aşabilmemiz içinde beyin ve enerji gücünü vermiş. İnşallah birgün içimizdeki bu gücü dışarı çıkarmayı başarıp, pa denen şeyi alt ederizz.. Çünkü en çok biz var ediyoruz onu..
 

Paylastigin yaziyi okudum canim cok sükür inancli bi insanim herseyin nasil isleyecegini biliyorum ama gel görki kendime engel olamiyorum hamilelikte ortaya cikinca tedavide olamiyorum bi garip ruh halindeyim esimide cok seviyorum 9 yilin sonunda biraz zoraki evlendik ailem istemiyordu basta bu kadar bagimli olmayi istemiyorum esime ama asiri düskunlügüm de artiriyor kôtü dûsüncelerimi dedigin gibi ayrilik fikri belkide tetikliyor herseyi

Sabah doktorumu aradim anlattim ilaci birak dedigi icin ben cildiracam ayni seyi dûsünmekten 24 saat dedim oda az daha dayan dogum isi olmasa senin hastaligin basit bi tedaviyle gececek bisey dedi dogum sonrasi hersey duzelecek dedi bakalim insallah dedigi gibi olur
Rabbim bu mübarek aylarin hatrina bebeklerimizin yuzüne baksin
Bu arada ben ilaci bazi gecelr aliyorum bebekte solunum sikintisi yapabilir diyor doktorum 1 hafta kala asla alma diyor bilmiyorum ya bebegime zarar veriyormuyum diye de ayrica endiseliyim(
 

Aman ha! Yanlış anlaşılma olmasın. Ben kimsenin inancını sorgulamıyorum. İnandığınızı bilmesem zaten yazmam :)
 
Merhaba kızlar, Sevim canım panik atağın başlangıç sebebi zaten birden gelen ölüm korkusu.. Mesela bende ilk başladığında haberlerde bir ölüm görsem aynı şeyi bende yaşayacağım zannederdim bir hastalık duysam aynı belirtiler bende de başlardı... Ya anneme ya babama yada eşime birşey olucak korkusu yaşardım.. Madem ölücez niye yaşıyoruz düşüncelerini zaten hiç anlatmıyorum bile... Belli bir süre sonra bunlar geçti ilaçların çok faydasını gördüm bu bir gerçek bunları sadece düşünmekle kalmıyor heran neredeyse anksiyete yaşıyordum ve depresyonda cabası tabi.. Anksiyete panik ataktan farklı olarak sürekli endişe hali çok zordur... Panik atağın en iyi tarafı herhalde bir süre yaşayıp (en fazla 1 saat) sonra sakinleşmen ama diğer türlü her anın zindan gibi geçiyor.. Sonra ne oldu biliyor musun korkularım her hastalık başladığında boyut değiştirdi.. Mesela hamilelikte yaşadığım durumda heran ne zaman deliricem kafayı ne zaman yiyeceğim düşünceleriyle gezdim heran.. Bende şuan bu düşünce hala hat safhada malesef ki... Doğumdan sonra yaşacaklarımla ilgili hep kötü senaryolar üretiyor beynim.. Birde şu varki genellikle kurduğum senaryoları yada takıntılarımı yaşamıyorum yani korktuğumla kalıyorum... Kendimi yiyip bitirdiğimle kalıyorum..
Şu beyin ne tuhaf birşey insan farkında olup düşüncelerine engel olamıyor...
Ama sabret Sevimcim doğumdan sonra rahat rahat tedavine başlayacaksın ve iyileşeceksin hatta aklına gelip buraya bile girmeyeceksin :)
Hiç yaşamamış gibi hayatına devam edeceksin..İlaçlar iyiki var hayat kurtarıyor bazen..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

P
anksiyete, panik atak ve bunun getirdiği zorluklar
2 3
Yorumlar
42
Görüntüleme
1K
serid
S
L
Panik atak, nabız yüksekliği
Yorumlar
17
Görüntüleme
879
Kleopatra11
K
L
Panik bozukluk
Yorumlar
3
Görüntüleme
792
glsmglsmm
G
Anne olma yolculuğum..
Yorumlar
19
Görüntüleme
674
mervedmrr
M
4 Şubat 2025 Venüs Koç Burcunda - Burçlara Etkileri
2 3
Yorumlar
53
Görüntüleme
633
Nhessa
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…