Panik Atak Yaşayan Hamileler, Hamile adayları...

neptunee .!.:
Bu hastalığın en ii tedavisi ilaç değil FARKINDALIKTIR...Ben bu şekilde yendim bu hastalığı. Çok lanet bir hastalıktır. Genç yaşlı ayırt etmez stres sıkındtı vs. gördüğü yere yerleşiverir hemen. Beni öss ye hazırlanırken yakaladı 2 sene bırakmadı. Sınava hazırlandığım için çok fazla ilaç kullanamadım. Aldığım ilaç beni ot gibi yapıordu. Ne okuduğumu anlıyodum ne yazdığımı ne dinlediğimi. Öncelikle bunun farkına vardım: İLAÇ HAYATIMI OLUMSUZ YÖNDE ETKİLİYORDU. Ama ilaçsızda ataklarım artıyordu. İlacın artılarını ve eksilerini önüme koydum. Baktım eksileri çok bıraktım. Sonrada şunun farkına vardım: İLAÇSIZDA YAPILABİLİYORMUŞ. Sadece sizin değil çevrenizdekilerinde yaşadıklarınızın ve sorunlarınızın farkına varması lazım. Ataklarım beni genellikle yapamadığım işler karşısında yakalıyordu. Yine birgün atak geçirirken şunun farkına vardım: HERŞEYİ YAPABİLECEK GÜCE SAHİBİM. Derin bir nefes aldım ve yarım bıraktığım işime devam ettim hiçte zor olmadı. En son atak geçirdiğimde eşimde etkilendi. Beni o halde görünce eli ayağı tutmadı yığıldı kaldı olduğu yere. Son olarak şunun farkına vardım: BEN ATAK GEÇİRİRKEN ÇEVREMDEKİLERDE BUNDAN ETKİLENİYOR. EĞER BEN YIKILIRSAM ONLARI KİM KALDIRACAK. EĞER BEN PES EDERSEM ONLAR NASIL KALDIKLARI YERDEN DEVAM EDİCEK...
Tekrar söylüyorum bu hastalığın en etkili tedavisi FARKINDALIKTIR.
Genişletmek için tıkla...

sen çok
 
Hepinize çok geçmiş olsun ama her şeyin elinizde olduğunu düşünüyorum..İlaç terapi vs. az da olsa bir faydası vardır ama asıl ilacınız kendiniz.Sosyalleşmeye çalışın,bir şeylerle uğraşın boş kalmayın...Mutsuz olduğunuz şeyleri yapmayın,sevmediğiniz yerlere gitmeyin..Sizi negatif etkileyen şeylere izin vermeyin...
Gözlemlediğim kadarıyla ataklar, bir sıkıntı sonrasında,üzücü bir olay sonrasında yaşanıyor...
Allah acil şifalar versin,eminim ki bebekleriniz sizin ilacınız olacaktır...
 
neptunee .!.:
Bu hastalığın en ii tedavisi ilaç değil FARKINDALIKTIR...Ben bu şekilde yendim bu hastalığı. Çok lanet bir hastalıktır. Genç yaşlı ayırt etmez stres sıkındtı vs. gördüğü yere yerleşiverir hemen. Beni öss ye hazırlanırken yakaladı 2 sene bırakmadı. Sınava hazırlandığım için çok fazla ilaç kullanamadım. Aldığım ilaç beni ot gibi yapıordu. Ne okuduğumu anlıyodum ne yazdığımı ne dinlediğimi. Öncelikle bunun farkına vardım: İLAÇ HAYATIMI OLUMSUZ YÖNDE ETKİLİYORDU. Ama ilaçsızda ataklarım artıyordu. İlacın artılarını ve eksilerini önüme koydum. Baktım eksileri çok bıraktım. Sonrada şunun farkına vardım: İLAÇSIZDA YAPILABİLİYORMUŞ. Sadece sizin değil çevrenizdekilerinde yaşadıklarınızın ve sorunlarınızın farkına varması lazım. Ataklarım beni genellikle yapamadığım işler karşısında yakalıyordu. Yine birgün atak geçirirken şunun farkına vardım: HERŞEYİ YAPABİLECEK GÜCE SAHİBİM. Derin bir nefes aldım ve yarım bıraktığım işime devam ettim hiçte zor olmadı. En son atak geçirdiğimde eşimde etkilendi. Beni o halde görünce eli ayağı tutmadı yığıldı kaldı olduğu yere. Son olarak şunun farkına vardım: BEN ATAK GEÇİRİRKEN ÇEVREMDEKİLERDE BUNDAN ETKİLENİYOR. EĞER BEN YIKILIRSAM ONLARI KİM KALDIRACAK. EĞER BEN PES EDERSEM ONLAR NASIL KALDIKLARI YERDEN DEVAM EDİCEK...
Tekrar söylüyorum bu hastalığın en etkili tedavisi FARKINDALIKTIR.
Genişletmek için tıkla...

merhaba neptünee...sen çok güçlü birisin darısı benim başıma ben kendimi çok güçsüz hissediyorum..çok yorgunum artık birgün çokkk iyiyim birgün çok kötü bazen diyorumki kendine gel artık silkin biraz seni çok seven bi kocan sağlıklı bir kızın var sen daha ne istiyorsun ama elimde değil..işte allahın gücüne gidecek diye korkuyorum ..biraz sinirli olayım hemen çevremdekiler sen daha hastasın ilaca devam etmelisn diyolar ama ben istemiyorum ilaçsız mutlu olmak istiyorum onlar bana böyle deyince iyice deliriyorum..ben artık yaşım gibi ruh hali istiyorum...çok yordu beni bu hastalık ruhumda bedenimde sanki 60 yaşında...ne kadar zor biliyormusun
 
DIONYSOS .!.:
Hepinize çok geçmiş olsun ama her şeyin elinizde olduğunu düşünüyorum..İlaç terapi vs. az da olsa bir faydası vardır ama asıl ilacınız kendiniz.Sosyalleşmeye çalışın,bir şeylerle uğraşın boş kalmayın...Mutsuz olduğunuz şeyleri yapmayın,sevmediğiniz yerlere gitmeyin..Sizi negatif etkileyen şeylere izin vermeyin...
Gözlemlediğim kadarıyla ataklar, bir sıkıntı sonrasında,üzücü bir olay sonrasında yaşanıyor...
Allah acil şifalar versin,eminim ki bebekleriniz sizin ilacınız olacaktır...
Genişletmek için tıkla...

amin canım sağol hepimize allah şifalar versinnnnn
 
nerbay .!.:
bende 34 haftalık ikizlere gebeyim.hamileliğimden dolayı ilaç tedavimi bile yarım bıraktım.zaten o bırakma dönemi çok zor oluyor.vücudun alıştığı için ilaç istiyor.ama sen en azından bırakmışsın.sana destek olabilecek bir çevren varsa (sosyal ortam) bence hamileliği ikinci kez düşünebilirsin.arada kriz geliyor ama yinede idare ediyorsun.ben 5. ayımdan itibaren pasiflora kullanmaya başladım.antidepresanlar kadar etkili değil ama faydası da var.
Genişletmek için tıkla...

hayırlısıyla bebeklerini kucağına alırsın inşallah...o mis kokan süt kokan tenlerini içine çekersin inşallah...allahım hepinize o muhteşem duyguyu yaşatsın.
 
bende anksiyete hastasiyim,eskiden daha cok kotuydum simdi azda olsa idare ediorum ama bazen bu nefes darligi yuzunden uykularim kacio ve sabahlari cok yorgun uyaniorum:KK43: bazen okadar kotu ki sabah ilk gozumu actigimda derin bir nefes almaya calisiorum ve zar zor aldigimda ise sanki cigerlerim hic oksijen almamista ilk defa alirmis gibi yanio....
 
bennnn .!.:
merhaba neptünee...sen çok güçlü birisin darısı benim başıma ben kendimi çok güçsüz hissediyorum..çok yorgunum artık birgün çokkk iyiyim birgün çok kötü bazen diyorumki kendine gel artık silkin biraz seni çok seven bi kocan sağlıklı bir kızın var sen daha ne istiyorsun ama elimde değil..işte allahın gücüne gidecek diye korkuyorum ..biraz sinirli olayım hemen çevremdekiler sen daha hastasın ilaca devam etmelisn diyolar ama ben istemiyorum ilaçsız mutlu olmak istiyorum onlar bana böyle deyince iyice deliriyorum..ben artık yaşım gibi ruh hali istiyorum...çok yordu beni bu hastalık ruhumda bedenimde sanki 60 yaşında...ne kadar zor biliyormusun
Genişletmek için tıkla...
beni anlatmışsın sanki aynen bende senin gibiyim
Allahım şifa versin inş
 
kızlar ben artık çok fazla ağlamaya basladığım için
hiç halim olmadığı ve cnm hiçbirşey istemediği için psikiyatriste gittim
durumumu anlattım bana paxil ve remeron verdi kullanıp kullanmamak arasında kararsız kaldım
dr'um güvenle içebilirsin dedi hayırlısı diyorum artık
 
_BERAY_ .!.:
kızlar ben artık çok fazla ağlamaya basladığım için
hiç halim olmadığı ve cnm hiçbirşey istemediği için psikiyatriste gittim
durumumu anlattım bana paxil ve remeron verdi kullanıp kullanmamak arasında kararsız kaldım
dr'um güvenle içebilirsin dedi hayırlısı diyorum artık
Genişletmek için tıkla...

merhaba, ben de panik bozukluk hastasıyım ve hamileyim, 23 haftam bugün bitiyor. başka forumlarda vs yazmıştım durumumu ama burayı yeni gördüm. ben de baş edemedim ataklarımla. Hamile kaldığımda ilaç kullanıyordum öğrendiğim gün bıraktım... sonra ara ara ataklar oldu ama önemsemedim. Ta ki, 2-3 hafta öncesine kadar. Her akşam ataklar geçiriyordum ve normal hayatım da etkilenmeye başlamıştı, sürekli ağlama krizi, çok fenaydım. Doktora gittim, ilaca başladım mecburen. İlaçsız daha kötüyüm çünkü. Ben de fulsac kullanıyorum. Kadın doğum doktoruma da danıştım, o da kullanabilirsin deyince 10 gündür kullanıyorum. Tabi ilk günler çok feci geçiyor, kafamda uyuşmalar, sanki ataklarım arttı gibi oldu, mide bulantısı, birşey yiyemedim doğru dürüst, ama yavaş yavaş toparlıyorum. Bir yandan da ilaç ya bebeğime zarar verirse endişesi de olumsuz etkiledi beni ama yapamadım, eşim, annem de halimi gördüler, beni sakinleştirmeye çalıştılar hep. Bir yandan da terapiye başlayacağım, inşallah faydasını görürüm. Stresten uzak kalmak diye birşey de pek sözkonusu değil benim için, çalışıyorum ama işler karışık, öyle herkese anlatamıyorum hastalığımı... bi yandan hamilelik.. iki gündür nefes almakta zorlanıyorum, kalbim pırpır.. çok heyecanlanmışım birşeye sanki... neden böyle oluyor bilmiyorum..

bu hastalık insanın içindeki yaşam sevgisini de yok edebiliyor maalesef, ben bu aralar sadece kendimi ve bebeğimi düşünmeye çalışıyorum.. kendimi çok yorgun, bitmiş, tükenmiş hissediyorum.. birşeylere gülmek, hatta yemek yemek bile bana çok lüks geliyor.. sadece midem boş kalmasın diye zorluyorum kendimi. Biliyorum bunlar geçecek ama keşke hamileyken böyle olmasaydı, bebeğim için ayrıca endişeleniyorum elimde değil, bunları yazarken gözlerim doluyor... Allah hepimize sağlık sıhhat ve dayanma gücü versin ne diyeyim... bir de sağlıcakla ve tez zamanda bebeklerimizi kucaklarımıza almayı nasip etsin..
 
selam arkadaşlar; ben de 2 yıldır panik atak hastasıyım.. eşimin eniştesi kalp krizinden vefat edince başladı bende çok etkilendim.. şimdiye kadar hiç ilaç kullanmadım..30 .haftamdayım kendimi iyi hissediyorum.. bu arada 15 gün öncede babam benim gözümün önünde kalp krizi geçirdi. 5 gün yoğun bakımda kaldı.. o kadar çok korktum ve heyecanlandım ki hoşgeldin panikatak ded,m kendi kendime.. neyseki babam atlattı şu anda herşey çok iyi.. muhtemelen bundan sonra artık başa dönerim diye düşünüyordum.. birkaç gün yine yoğun kalp çarpıntıları yaşadım.. uyuyamadım..sürekli hastanede olmak ve kardiyoloji bölümünde olmak bile başa dönmem için yeterliydi..babam gözümün önünden gitmedi.. ama inanın şu anda iyiyim.zaman zaman ekstrasistollerim oluyor ama oda hamilelikte normalmiş.. nasıl geçirdim bu günleri bilmiyorum ama sanırım allah yardım ediyor.. ve de oğlum tabi.. herkes içini ferah tutsun bu hastalığı yaşayan herkes bilir ki kötü düşünmeye başladığınız anda kalbiniz çarpar nefes alamazsınız.. iyi şeyler düşünelim iyi olsun..sağlıklı bebekler ve sağlıklı doğumlar diliyorum..
 
reses .!.:
merhaba, ben de panik bozukluk hastasıyım ve hamileyim, 23 haftam bugün bitiyor. başka forumlarda vs yazmıştım durumumu ama burayı yeni gördüm. ben de baş edemedim ataklarımla. Hamile kaldığımda ilaç kullanıyordum öğrendiğim gün bıraktım... sonra ara ara ataklar oldu ama önemsemedim. Ta ki, 2-3 hafta öncesine kadar. Her akşam ataklar geçiriyordum ve normal hayatım da etkilenmeye başlamıştı, sürekli ağlama krizi, çok fenaydım. Doktora gittim, ilaca başladım mecburen. İlaçsız daha kötüyüm çünkü. Ben de fulsac kullanıyorum. Kadın doğum doktoruma da danıştım, o da kullanabilirsin deyince 10 gündür kullanıyorum. Tabi ilk günler çok feci geçiyor, kafamda uyuşmalar, sanki ataklarım arttı gibi oldu, mide bulantısı, birşey yiyemedim doğru dürüst, ama yavaş yavaş toparlıyorum. Bir yandan da ilaç ya bebeğime zarar verirse endişesi de olumsuz etkiledi beni ama yapamadım, eşim, annem de halimi gördüler, beni sakinleştirmeye çalıştılar hep. Bir yandan da terapiye başlayacağım, inşallah faydasını görürüm. Stresten uzak kalmak diye birşey de pek sözkonusu değil benim için, çalışıyorum ama işler karışık, öyle herkese anlatamıyorum hastalığımı... bi yandan hamilelik.. iki gündür nefes almakta zorlanıyorum, kalbim pırpır.. çok heyecanlanmışım birşeye sanki... neden böyle oluyor bilmiyorum..

bu hastalık insanın içindeki yaşam sevgisini de yok edebiliyor maalesef, ben bu aralar sadece kendimi ve bebeğimi düşünmeye çalışıyorum.. kendimi çok yorgun, bitmiş, tükenmiş hissediyorum.. birşeylere gülmek, hatta yemek yemek bile bana çok lüks geliyor.. sadece midem boş kalmasın diye zorluyorum kendimi. Biliyorum bunlar geçecek ama keşke hamileyken böyle olmasaydı, bebeğim için ayrıca endişeleniyorum elimde değil, bunları yazarken gözlerim doluyor... Allah hepimize sağlık sıhhat ve dayanma gücü versin ne diyeyim... bir de sağlıcakla ve tez zamanda bebeklerimizi kucaklarımıza almayı nasip etsin..
Genişletmek için tıkla...
tamamen aynı duyguları yasıyoruz bende yorgunluktan kolumu kaldıramaz oldum
tuvalete gitmek bile bana çok zor geliyordu dün akşam ve bugün ilaçlara basladım resmen dayak yemiş gibiyim bende ilaçları içme taraftarı değildim ama daha da sonrasından korktum çünkü bende sadece panik atak ve anksiyete bozukluğu vardı üstüne depresyonda girince beni korkutmaya basladı açıkcası
o yüzden kullanmaya karar verdim
Allah hepimizin yardımcısı olsun inş çok zor
 
ducks .!.:
selam arkadaşlar; ben de 2 yıldır panik atak hastasıyım.. eşimin eniştesi kalp krizinden vefat edince başladı bende çok etkilendim.. şimdiye kadar hiç ilaç kullanmadım..30 .haftamdayım kendimi iyi hissediyorum.. bu arada 15 gün öncede babam benim gözümün önünde kalp krizi geçirdi. 5 gün yoğun bakımda kaldı.. o kadar çok korktum ve heyecanlandım ki hoşgeldin panikatak ded,m kendi kendime.. neyseki babam atlattı şu anda herşey çok iyi.. muhtemelen bundan sonra artık başa dönerim diye düşünüyordum.. birkaç gün yine yoğun kalp çarpıntıları yaşadım.. uyuyamadım..sürekli hastanede olmak ve kardiyoloji bölümünde olmak bile başa dönmem için yeterliydi..babam gözümün önünden gitmedi.. ama inanın şu anda iyiyim.zaman zaman ekstrasistollerim oluyor ama oda hamilelikte normalmiş.. nasıl geçirdim bu günleri bilmiyorum ama sanırım allah yardım ediyor.. ve de oğlum tabi.. herkes içini ferah tutsun bu hastalığı yaşayan herkes bilir ki kötü düşünmeye başladığınız anda kalbiniz çarpar nefes alamazsınız.. iyi şeyler düşünelim iyi olsun..sağlıklı bebekler ve sağlıklı doğumlar diliyorum..
Genişletmek için tıkla...
cnm çok geçmiş olsun
Allah size ve ailenize uzun ömürler nasip etsin inş
 
reses .!.:
merhaba, ben de panik bozukluk hastasıyım ve hamileyim, 23 haftam bugün bitiyor. başka forumlarda vs yazmıştım durumumu ama burayı yeni gördüm. ben de baş edemedim ataklarımla. Hamile kaldığımda ilaç kullanıyordum öğrendiğim gün bıraktım... sonra ara ara ataklar oldu ama önemsemedim. Ta ki, 2-3 hafta öncesine kadar. Her akşam ataklar geçiriyordum ve normal hayatım da etkilenmeye başlamıştı, sürekli ağlama krizi, çok fenaydım. Doktora gittim, ilaca başladım mecburen. İlaçsız daha kötüyüm çünkü. Ben de fulsac kullanıyorum. Kadın doğum doktoruma da danıştım, o da kullanabilirsin deyince 10 gündür kullanıyorum. Tabi ilk günler çok feci geçiyor, kafamda uyuşmalar, sanki ataklarım arttı gibi oldu, mide bulantısı, birşey yiyemedim doğru dürüst, ama yavaş yavaş toparlıyorum. Bir yandan da ilaç ya bebeğime zarar verirse endişesi de olumsuz etkiledi beni ama yapamadım, eşim, annem de halimi gördüler, beni sakinleştirmeye çalıştılar hep. Bir yandan da terapiye başlayacağım, inşallah faydasını görürüm. Stresten uzak kalmak diye birşey de pek sözkonusu değil benim için, çalışıyorum ama işler karışık, öyle herkese anlatamıyorum hastalığımı... bi yandan hamilelik.. iki gündür nefes almakta zorlanıyorum, kalbim pırpır.. çok heyecanlanmışım birşeye sanki... neden böyle oluyor bilmiyorum..

bu hastalık insanın içindeki yaşam sevgisini de yok edebiliyor maalesef, ben bu aralar sadece kendimi ve bebeğimi düşünmeye çalışıyorum.. kendimi çok yorgun, bitmiş, tükenmiş hissediyorum.. birşeylere gülmek, hatta yemek yemek bile bana çok lüks geliyor.. sadece midem boş kalmasın diye zorluyorum kendimi. Biliyorum bunlar geçecek ama keşke hamileyken böyle olmasaydı, bebeğim için ayrıca endişeleniyorum elimde değil, bunları yazarken gözlerim doluyor... Allah hepimize sağlık sıhhat ve dayanma gücü versin ne diyeyim... bir de sağlıcakla ve tez zamanda bebeklerimizi kucaklarımıza almayı nasip etsin..
Genişletmek için tıkla...



canım benim bebeğin için güçlü olman gerek...bana her atak geldiğimde sana yenilmicem sen beni yenemezsin diye telkin ediyordum kendimi....tabi ben hamile değilim sizin durumunuz farklı dahada zor...gerçi hep aynı şeyleri yaşıyoruz...

ben ilk bu illet hastalığa yakalandığımda ne yapacağımı bilemediğim için hep acillerdeydim hepiniz yaptığı gibi..ama artık gitmiyorum beni çok yorsada yıpratsada onu yeneceğimi biliyorum...ve artık korkmuyorum...tabi bu gücü bana dr.verdi neler yapmam gerektiğini tek tek anlattı..sadece TELKİN atak 10 dk.sürüyor bizi terketmesi 1 saati buluyor..sakin ol derin derin nefes alma..ufak ufak nefes al ..burnundan al ağzında ver..unutma minik minik..nefes almak atağın en belirgin ve en korkunç durumu...yalnış nefes almak bizi acile götürüyor..atağın geldiği an oturuyorsan yerinden kalk ve dolaş..aklını dağat hemen başka şeyler düşün..yüzünü yıka başının üst kısmını ıslat geçicek geçicek sana yenilmicem de...biliyorum çok zor ..ama başarmalıyız...muhtemelen atak sırasında şimdi beyin kanaması gçiriyorum diyordun..çünküğ ben öyleydim...birgün kalp krizi.birgün beyin kanaması...birgün felç geçiriyordum...hergün ölüyordum..ama ölmedim çok şükür dr. bana munu hatırtlattığı için ona tekrardan teşekkür ediyorum..kimse panik ataktan ölmez dedi...çok doğru şimdi arkana yaslan ve sağlıklı oldğun için şükret ve bebeğini düşün onun mis kokusunu içine çekiceğini düşün ve allaha sığın....allah hepimizin yardımdısı olsun...ataksız günler diliyorum :)
 
bennnn .!.:
canım benim bebeğin için güçlü olman gerek...bana her atak geldiğimde sana yenilmicem sen beni yenemezsin diye telkin ediyordum kendimi....tabi ben hamile değilim sizin durumunuz farklı dahada zor...gerçi hep aynı şeyleri yaşıyoruz...

ben ilk bu illet hastalığa yakalandığımda ne yapacağımı bilemediğim için hep acillerdeydim hepiniz yaptığı gibi..ama artık gitmiyorum beni çok yorsada yıpratsada onu yeneceğimi biliyorum...ve artık korkmuyorum...tabi bu gücü bana dr.verdi neler yapmam gerektiğini tek tek anlattı..sadece TELKİN atak 10 dk.sürüyor bizi terketmesi 1 saati buluyor..sakin ol derin derin nefes alma..ufak ufak nefes al ..burnundan al ağzında ver..unutma minik minik..nefes almak atağın en belirgin ve en korkunç durumu...yalnış nefes almak bizi acile götürüyor..atağın geldiği an oturuyorsan yerinden kalk ve dolaş..aklını dağat hemen başka şeyler düşün..yüzünü yıka başının üst kısmını ıslat geçicek geçicek sana yenilmicem de...biliyorum çok zor ..ama başarmalıyız...muhtemelen atak sırasında şimdi beyin kanaması gçiriyorum diyordun..çünküğ ben öyleydim...birgün kalp krizi.birgün beyin kanaması...birgün felç geçiriyordum...hergün ölüyordum..ama ölmedim çok şükür dr. bana munu hatırtlattığı için ona tekrardan teşekkür ediyorum..kimse panik ataktan ölmez dedi...çok doğru şimdi arkana yaslan ve sağlıklı oldğun için şükret ve bebeğini düşün onun mis kokusunu içine çekiceğini düşün ve allaha sığın....allah hepimizin yardımdısı olsun...ataksız günler diliyorum :)
Genişletmek için tıkla...


Allah'a sığınmak... tek yapabildiğim bu... biliyorsunuz kimse yardım edemiyor ataklar sırasında, ne kadar sakin ol, nefes al... bana bak!! dese de eşim... benim bakışlarım donuyormuş, dünyadan kopuyormuşum... halbuki ben o sırada Allah'ım bana yardım et diye içimden dua ediyorum, nefes almaya çalışıyorum... hele şimdi evet hamilelik daha farklı, bebeğimi de strese maruz bıraktığımı düşünüp atağın geçmesine uğraşıyorum ama sanki ben birşeyim yok dedikçe ataklar benimle dalga geçiyor... boğazım düğümleniyor her defasında ağlıyorum hüngür hüngür... normalde bu kadar etkilemezdi beni ama bebeğime birşey olacak korkusu, benim yüzümden ona birşey olması düşüncesi beni mahvediyor... bu akşam psikiyatrist kontrolüm var.. ilacı 11 gündür alıyorum... tüm kafamdakileri anlatıcam, sorucam... ve biliyorum ki salya sümük ağlayarak... çok zor gerçekten...
 
arkadaşlar bende panikatak hastayım.6 hafta 2 günlükte hamileyim. ben ilaç kullanırken hamile kaldım. 1.5 yıldır hergün ilaç alıyordum. ilaç almazsam duramıyorum . şimdide sürekli ağlıyorum. bide 3 yaşında oğlum var yazık çocuk çok çekiyo benden vicdanım sızlıyo. annecim bana kızma diye ağlıyo. ne yapıcam 9 ay nasıl geçecek bilmiyorum
 
marda .!.:
arkadaşlar bende panikatak hastayım.6 hafta 2 günlükte hamileyim. ben ilaç kullanırken hamile kaldım. 1.5 yıldır hergün ilaç alıyordum. ilaç almazsam duramıyorum . şimdide sürekli ağlıyorum. bide 3 yaşında oğlum var yazık çocuk çok çekiyo benden vicdanım sızlıyo. annecim bana kızma diye ağlıyo. ne yapıcam 9 ay nasıl geçecek bilmiyorum
Genişletmek için tıkla...

Allah yardımcın olsun, ama eğer zorlanıyorsan mutlaka doktorunla görüş, çok gerekli durumlarda tüm hamilelik boyunca kullanılan ilaçlar var. Sana da yazık, 3 yaşındaki çocuğuna da, o da etkileniyordur canım benim senin rahatsızlığından... 9 ay geçmesi zor biliyorum, ben de 6. ayımdayım, hamilelikte ayrı bir zormuş bu hastalıkla baş etmek ama dediğim gibi iyi bir psikiyatrist bulup ya terapi ya da ilaç bi çaresine bakman şart, yakınlarından da destek almaya çalış, anlat, sadece sen taşıma bu yükü..
 
Kızlaaaaar!! nerdesiniiiz??? nasıl gidiyor hamileliğiniz? inşallah ataksız sorunsuz geçiyordur...
 
reses .!.:
Kızlaaaaar!! nerdesiniiiz??? nasıl gidiyor hamileliğiniz? inşallah ataksız sorunsuz geçiyordur...
Genişletmek için tıkla...

resescim özeldende mesaj atmıştım sana.23. haftamdayım ve ara ar yokluyor diyordum ya aralar sıklaşmaya dahada şiddetlenmeye başladı ben asıl son aylardan korkuyorum çocuk büyüyünce nefes almak zaten zorlaşıocak.bide üstüne bu sıkıntı.off allah yardım etsin.hamilelikte bi annenin kalp atışları 80 civarı normalmiş bunu öğrenmesydim yine acil servislere giderdim heralde.benimki hiç aşağıya inmiyor çünkü.bide şüphe hastalığı bu acabakalbimdemi bi sorun var
ya doğumda atak gelirse pa olupta doğuran arkadaşlar lütfen yardımcı olun
pa artık atak şeklinde değilde yaygın anksiyete şekline girdi bu arala.sürekli içm darlanıyor sanki başka bi boyut tayım.sağlıklı insanları kıskanmaya onların ellerindekii şanslarının farkında olmadıklarını düşünmeye bile başladım.hayatım çok kısa ve heran somlanıcakmışda sanki hiç bi şey yapmaya zahmet etmeye bu kısa hayat için yeni planlar kurmaya vaktim yokmuş gibi geliyor hayırlısıyla bi doğursam ilaçlara geri dönerdimyasakkelime
 
beyhude80 .!.:
resescim özeldende mesaj atmıştım sana.23. haftamdayım ve ara ar yokluyor diyordum ya aralar sıklaşmaya dahada şiddetlenmeye başladı ben asıl son aylardan korkuyorum çocuk büyüyünce nefes almak zaten zorlaşıocak.bide üstüne bu sıkıntı.off allah yardım etsin.hamilelikte bi annenin kalp atışları 80 civarı normalmiş bunu öğrenmesydim yine acil servislere giderdim heralde.benimki hiç aşağıya inmiyor çünkü.bide şüphe hastalığı bu acabakalbimdemi bi sorun var
ya doğumda atak gelirse pa olupta doğuran arkadaşlar lütfen yardımcı olun
pa artık atak şeklinde değilde yaygın anksiyete şekline girdi bu arala.sürekli içm darlanıyor sanki başka bi boyut tayım.sağlıklı insanları kıskanmaya onların ellerindekii şanslarının farkında olmadıklarını düşünmeye bile başladım.hayatım çok kısa ve heran somlanıcakmışda sanki hiç bi şey yapmaya zahmet etmeye bu kısa hayat için yeni planlar kurmaya vaktim yokmuş gibi geliyor hayırlısıyla bi doğursam ilaçlara geri dönerdimyasakkelime
Genişletmek için tıkla...

canım ben de 27. haftamın içindeyim ve benim de ataklarım 21-22. hafta civarı sıklaşmıştı ve her akşam atak yaşıyordum.. direndim ama aynen senin de dediğin gibi yaygın anksiyete durumu başladı birkaç gün içinde.. her an bişey olacak, sanki ölecekmişim gibi yoğun bir korku, sürekli ağlama isteği.. işe geliyordum ama çalışamıyordum, kendime yakın arkadaşların odasına gidip ağlıyordum.. çok fenaydım, dayanamadım.. ve sonunda hem kadın doğumcum hem de psikiyatristimin onayıyla ilaca başladım fulsac kullanıyorum (etken maddesi fluoksetin, prozac'ın muadili yani). ilk başlarda çok korktum hep araştırdım internetten, bebek üzerine etkileri neler diye.. kafayı yiyecektim, yabancı yayınları araştırdık eşimle... okuduklarımı yine hem psikiyatristimle hem de kadın doğumcumla paylaştım ve bana çok rahat sanki söz birliği yapmışlar gibi birşey olmaz, aklına getirme dediler... ilaç kullanmazsam bu sıkıntılı, depresif durumumun benim vücudumda kortizol gibi stres hormonlarını artırdığını ve bu hormon arttığında bebeğe daha fazla zarar verdiğini söylediler, öyle ki bebeğe giden kan miktarı azalıyormuş ve bebek hem strese girip hem de gerektiği kadar beslenemiyor ve büyüyemiyormuş.. aynı zamanda anne karnında yaşadığı bu olumsuzluklar yani benim duygusal olarak dibe çökmem onun taze beyni tarafından öğreniliyor ve doğduktan sonra huzursuz olmasına, hatta belki büyüdükçe sorunlu olmasına neden oluyormuş... bunları uzun yazdım ve buraya yazdım ki aynı sorunu olanlar varsa da okuyabilsinler... yani canım ben nerdeyse 5 hafta oluyor ilacımı kullanıyorum... ve sürekli Allah'a dua ediyorum miniğim ilaçtan etkilenmesin, ona bir zararı olmasın, sağlıcakla kavuşalım diye... İlaç almazsam ben çok kötüyüm çünkü, düşün ki beni eşim, annem bile destekliyor ilaç almam konusunda, çünkü gerçekten harap duruma düşmüştüm, başedemedim ben.. yapamadım.. buradaki forumlarda okudum hep panik ataklı olup sadece arada atak yaşıyordu insanlar ama ben hem ataklar ve hergün her gün... üzerimden kamyon geçmiş gibiydim, yüzüm bembeyaz, yemek yiyemiyordum.. herkes farklı yaşayabiliyor, ben çok ağır yaşadım.. ama şimdi iyiyim çok şükür, çünkü ilaçlar 3 hafta içinde etkisini gösterdi ve ben şimdi normal benim. diğerleri gibi karnımı seviyorum, bebeğimle konuşuyorum ve mutluyum.. çünkü aynı senin dediğin gibi kendimi sağlıklı hissediyorum... ha ilaç kullanmadan atlatanlara da özeniyorum ama napıyim... Allah hakkımızda hayırlısını versin diyerek işi tevekküle bırakıyorum.. ama inan şu halde çok daha iyi olduğumu biliyorum, çünkü sanki canıma can geldi, yemek yemek benim için lükstü, hatta yazmıştım bir yerde yiyemiyorum diye, resmen yaşama sevincimi kaybetmiştim... şimdi yiyorum doymuyorum ve çok hoşuma gidiyor...bebeğimin tekmeleri benim için çok fazla birşey ifade etmiyordu maalesef ki o kadar olmuştum.. ama şimdi her hareketinde yüzüm gülüyor, tepki veriyorum gerçekten aramızda bağ olduğunu hissediyorum... demem o ki (doktorlarım da aynı fikirde) ben sağlıklı olduğum ve huzurlu hissettiğim sürece bebeğim de iyi olacak.. onun için hayata sarılmak zorundayım, zorundayız... eğer zorluk yaşıyorsan sen de yardım almalısın... burda bi arkadaşımız daha var, benimle aynı haftalarda olup ve ilaç kullanan (beray).. yalnız değiliz... herkes hamileliklerinde sorunlar yaşayabiliyor.. kiminde şeker çıkıyor, kiminde tansiyon, kimi haftalar hatta aylarca yatmak zorunda kalıyor düşük tehlikesi vs.. testleri riskli çıkanlar, okuyoruz... bizim de bu sorunumuz var.. Allah'tan psikolojik yani organik bir sorun yok... ama ben bazen merak ta etmiyor değilim kalbim olanca hızıyla çarparken ağzımdan fırlayacakmış gibi, vücudum alarm durumuna geçmişken.. nasıl dayanıyor bu kalp bu hızlı atıma, tansiyon yükselmesine.. benim kalbim demek bayağı sağlam ama sonuçta bir organ yani ya birgün dayanamaz da yeter be deyip durursa... neyse..çok ta merak etmemek gerek.. sen iyi olmaya bak ve tek başına ya da ailenle olmuyorsa destek almaktan çekinme..derim ben... tabi ki son karar sana ait.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

L
Panik atak ve anksiyete
Yorumlar
11
Görüntüleme
670
bhrbselif
B
L
Panik atak ve anksiyete
Yorumlar
1
Görüntüleme
277
ananasmango
ananasmango
P
Nolur bana yardım edin :((
Yorumlar
11
Görüntüleme
1K
zeynepthevideographer
Z
Y
Anksiyete, hastalık hastalığı yaşayanlar...
5 6 7
Yorumlar
130
Görüntüleme
29K
betusssjd
B
E
Panik atak hastası olup eski hayatına dönebilen var mı?
Yorumlar
15
Görüntüleme
3K
gulsima2
G
X