dünde ben cok kötüydüm bianda nefesim kesildi tansiyonummu cıktı düstümü anlamadm oturdugum yerden bayılacak gibi oldum fenalastım 10 dakika kendime gelemedm sonra yavas yavas düzeldm gebelikten mi psikolojikmi anlamadm ama korkumdan dün gece uyuyamadmölüorum sandm
ah ahh o nefes sıkıntıları bende de var 2 yıldır pa hastasıyım ilacta kullanılmıyo tabı ikiye katlanıyo bende gecen otururken beynım uyustu sankı bayılcak gibi oldum nefesm yetmıyo sanıyorum derın nefes almak ıstıyorum böylee içimee çeksem bütün havayı diye öyle hissediyorum ama olmuyo balkona cıkıyorum temız hava alım diye hep böle bayılma hissi ölüm korkusu bebegıme bişey olcak sanıyorum önceden kendıme bişey olcak korkusuydu şimdi iki katı olduyo hayırlısyla bi dogursaydık inş..Rabbm kolaylıgını verır hepimize hayırlı dogumlar bide hastane fobısı basladı hastane begenmıyorumm ya siz karar verdınızmı hangı hast.. yapıcaksınız dogumu
sagol cnm benım 30haftalık oldu bebiş sennkı ne kadarya ben kendı kendımı cok dinliyorum kalbımı nabzımı oramı buramı cok takıntılıyım hemn kötü şeyler geliyo aklıma tek kalamıyorum o yüzden oğlumu okula götürüyorum hafta içi yürüyüş yapmıs oluyorum biraz rahatlıyorum ama agırlasnca eve kapancaz artık hayırlısı ya vesveseye bırakmamamız lazım kendımızı la havle cekiyorum hep Rabbim hepimizin yardımcısı olsn
kızlar 4 haftalık hamileyim. en baştan anlatmak gerekirse bu zamana psikoloğa ihityacım olmasına rağmen bu dert yüzünden hiç gitmedim. ama kendimde kaygı durum bozukluğu var zannediyorum. sürekli aklıma herşeyin en kötüsü en fenası geliyor öyle nefes darlığı çekmiyorum kalbim küt küt çarpmıyor belki ama evde bazı zamanlar ne yemek ne temizlik yapasım geliyor moralim bozulsun kafam bir şeye takılsın hemen o problemin en kötüsünü düşünüyorum. tek kalmaktan hiç hoşlanmıyorum evde birileri olsun istiyorum ve ne yazık ki eşimle başka şehirde ailelerimizden uzaktayız.
hamile olduğumu öğrendiğim andan itibaren sürkli aklıma ya bebeğin bir şeyi olursa bana bir şey olursa diye kötü şeyler geliyor AMA ÇEVREMDE SAĞ SALİM DOĞUM YAPIP BEBEKLERİ KUCAKALRINA alanları görünce mutlu oluyorum korkum geçiyor.deli gibi mutlu bir insanım normalde ama işte bazen bazı şeyler plansız sağlıgımla ilgili azıcık canım yansa moral yerlerde oluyor. bu dönemi de zor geçirmekten korkuyorum. üyeliği yeni açtım burada arkadaşlıklar çok iyi. insanlara ben bu bebekten korkuyorum deyince bana tiksinerek bakıyorlar ama ben ne yapayım bu haldeysemanlamıyorlar
kızlar 4 haftalık hamileyim. en baştan anlatmak gerekirse bu zamana psikoloğa ihityacım olmasına rağmen bu dert yüzünden hiç gitmedim. ama kendimde kaygı durum bozukluğu var zannediyorum. sürekli aklıma herşeyin en kötüsü en fenası geliyor öyle nefes darlığı çekmiyorum kalbim küt küt çarpmıyor belki ama evde bazı zamanlar ne yemek ne temizlik yapasım geliyor moralim bozulsun kafam bir şeye takılsın hemen o problemin en kötüsünü düşünüyorum. tek kalmaktan hiç hoşlanmıyorum evde birileri olsun istiyorum ve ne yazık ki eşimle başka şehirde ailelerimizden uzaktayız.
hamile olduğumu öğrendiğim andan itibaren sürkli aklıma ya bebeğin bir şeyi olursa bana bir şey olursa diye kötü şeyler geliyor AMA ÇEVREMDE SAĞ SALİM DOĞUM YAPIP BEBEKLERİ KUCAKALRINA alanları görünce mutlu oluyorum korkum geçiyor.deli gibi mutlu bir insanım normalde ama işte bazen bazı şeyler plansız sağlıgımla ilgili azıcık canım yansa moral yerlerde oluyor. bu dönemi de zor geçirmekten korkuyorum. üyeliği yeni açtım burada arkadaşlıklar çok iyi. insanlara ben bu bebekten korkuyorum deyince bana tiksinerek bakıyorlar ama ben ne yapayım bu haldeysemanlamıyorlar
melekcim nasılsın neler yapiosun daha iyimisin ben 2 gün önce fenaydım yaa yazmıstım burayada
Canım bugünüme şükür bir iyiyim bir kötü.. Dün gece 3-4 saat huzur doldum o anı değerlendirdim sabaha kadar uyumak istemedim..
Yani genelde hep kaygı endişe ağlama devam ediyor.. Ama sabrediyorum.. Sen nasılsın? geçmiş olsun canım inşallah birdaha yaşamazsın...
kızlar 4 haftalık hamileyim. en baştan anlatmak gerekirse bu zamana psikoloğa ihityacım olmasına rağmen bu dert yüzünden hiç gitmedim. ama kendimde kaygı durum bozukluğu var zannediyorum. sürekli aklıma herşeyin en kötüsü en fenası geliyor öyle nefes darlığı çekmiyorum kalbim küt küt çarpmıyor belki ama evde bazı zamanlar ne yemek ne temizlik yapasım geliyor moralim bozulsun kafam bir şeye takılsın hemen o problemin en kötüsünü düşünüyorum. tek kalmaktan hiç hoşlanmıyorum evde birileri olsun istiyorum ve ne yazık ki eşimle başka şehirde ailelerimizden uzaktayız.
hamile olduğumu öğrendiğim andan itibaren sürkli aklıma ya bebeğin bir şeyi olursa bana bir şey olursa diye kötü şeyler geliyor AMA ÇEVREMDE SAĞ SALİM DOĞUM YAPIP BEBEKLERİ KUCAKALRINA alanları görünce mutlu oluyorum korkum geçiyor.deli gibi mutlu bir insanım normalde ama işte bazen bazı şeyler plansız sağlıgımla ilgili azıcık canım yansa moral yerlerde oluyor. bu dönemi de zor geçirmekten korkuyorum. üyeliği yeni açtım burada arkadaşlıklar çok iyi. insanlara ben bu bebekten korkuyorum deyince bana tiksinerek bakıyorlar ama ben ne yapayım bu haldeysemanlamıyorlar
Hoşgeldin.İnşallah güzel bir hamilelik geçirip, hayırlısıyla bebeğini kucağına alırsın.İnşallah bütün vesveseler senden ve bizdenn uzak olur.
Canım senin bebiş nasıl hala hastanede mi?
kızlar daha ilk hamileliğim 2 yıllık evliyim bu zamana kadar annemler hadi bir yıldan sonra olsun dediler ama korktum hep. geçen ay eşim içime ilişki sırası kaçırmış ve bana kızarım diye söylememiş keşke söyleseydi ertesi gün hapı falan alırdım. öğrendiğim günden beri ara ara mutlu oluyorum sadece ama genel halim telaşlı. inanın karnıma bile vurdum ilk öğrendiğimde korkudan titredim düşsün istedim nasıl dayanıcam olacakdedim off işte kan değerlerim ölçülecek bu hafta içi tekrar katlama var mı diye doktor düşer bu der diye umut edip dua ettiğimi biliyorum. bir on dk sonrada düşmesin diye dua ediyorum yani ne halde olduğumu bende bilmiyorum. adet günü kan değerime baktılar 380 çıktı normal mi onuda bilmiyorum. sürekli kötü düşünceler kafamda herkes doğuruyor sen niye korkuyorsun diyorum kendime ama tek başıma kendime ne kada moral veririm bilemiyorum. en kötüsü eşime hiç belli etmemeye çalışıyorum üzüldüğümü onu üzmeye kıyamam.
Burdaki çoğu kişi,- ben dahil- isteyerek hamile kalmamıza rağmen bebeğimize ısınamadık.İstemedik yazmıyorum, çünkü inanmıyorum bebeklerimizi istemediğimize.Bizimki sadece panikten dolayı oluşan korku ve şaşkınlık.Üzüldüm karnına vurduğun için.Şimdi olmasa, daha sonra illa ki hamile kalacaktın.Ki bizim gibi ilaç da kullanmıyorsun.Keşke öyle bişey yapmasaydın.Burda yazdım bir iki sayfa önce.Ben de istemiyorum dedim, dedim....Sonra bi rüya gördüm, sanki ilahi bi tokat gibi.Şimdi bebeğim büyüyünce bana dese ki "seni sevmiyorum" neden diye sormam.Ona kızamam.Çünkü o günahsız olsa da ben onun günahına girdim.Allah'ım affetsin beni.
İnşallah sonradan pişman olacağın şeyler söylemezsin ve yapmazsın.
bu hastalık mahvedecek beni bir gün ne zaman geçecek bu korkular ne zaman bitecek ne zaman gamsız olacağım bende bilmiyorum.dua ediyorum hep herhalde bu ruh haliyle 100 yılda geçse hazır olamyacağım bu korkuyla panikle. aynen böyle şeyle yapacak insanlar değiliz ama bu da bizim imtihanımız sınanmamız sanırım böyle kötü olmasam niye böyle yapayım demi
Yanlış anlama, ben sana hak vermiyor değilim.Sadece tepkilerin biraz yoğun olmuş.Tabii ki bir çok insanın güle- oynaya yaşadığı bir dönemi biz gün sayarak geçiriyoruz.Ama emin ol, bir süre sonra sen de bebeğine göre yaşıyacaksın.Ben artık şöyle olmuştum; "bugün et yemedim, vitamin alamadım" "bugün 2 yumurta yemeliyim." "semizotunda omega 3 varmış..." Bazı hamilelerde panik atak geçermiş.Bitermiş yani.İnşallah sende de öyle olur.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?