Panik Atak Yaşayan Hamileler, Hamile adayları...

Elacım, Helen, Gül çok teşekkürler destekleriniz için... Kendimle büyük mücadele içindeyim. Salmıyorum kendimi banyo yaptım çıktım spor yaptım annemle yemek yaptık kafamı oyalıyorum sürekli Rabbim bu gücü almasın benden evladım önce senin için diyorum göbeğime dokunup.. Senin için iyi olmam lazım seni istiyorum diyorum... Dualarınız arasında benide ihmal etmeyin... Hepiniz iyiki varsınız...
Bibliyofil bana bugüne kadar çok destek oldun sende iyiki varsın canım.. Onunla sürekli konuşuyoruz beni sürekli motive ediyor... iyiki varsınız hayatımda...
Rabbim sizlerinde yardımcısı olsun hayırlı doğumlar versin ve bana da o günleri göstersin inşallah...
 
Elacım, Helen, Gül çok teşekkürler destekleriniz için... Kendimle büyük mücadele içindeyim. Salmıyorum kendimi banyo yaptım çıktım spor yaptım annemle yemek yaptık kafamı oyalıyorum sürekli Rabbim bu gücü almasın benden evladım önce senin için diyorum göbeğime dokunup.. Senin için iyi olmam lazım seni istiyorum diyorum... Dualarınız arasında benide ihmal etmeyin... Hepiniz iyiki varsınız...
Bibliyofil bana bugüne kadar çok destek oldun sende iyiki varsın canım.. Onunla sürekli konuşuyoruz beni sürekli motive ediyor... iyiki varsınız hayatımda...
Rabbim sizlerinde yardımcısı olsun hayırlı doğumlar versin ve bana da o günleri göstersin inşallah...

canım okurken gözlerım doldu :( senı cok ıyı anlıyorum sende benı nerdeyse aynı seylerı yaşıyorz cunku ıyıkı burdayız sesımıze ses gelıyor sende bende bu rahatsızlıgı derınden yasayan herkez ınsallah düzelicek bunu ınanmak istıyorum ne guzel tek degılsn annende yanında canım..:( bıde benı düşün belkı rahatlarsn :)
 
melekçim,o hisler hep var.bazen yoğun bazen daha az.ama artık kendine gelmeye çalış canım.bunların bize bir faydası yok.aksine zarar veriyor.olayları akışına bırakmak lazım.her gün kendine ben çok iyiyim diye telkinde bulun.beynimizi şaşırtmanın bir yolu.her şey çok güzel olacak............
 
Selam kizlar nasilsiniz ben gene calkantilar yasiyorum bir iyi bir kotuyum. Dogumu beklemekte cok stres yapiyor ne zaman nasil derken kalbimi carparken buluyorum.
 
Selam kizlar nasilsiniz ben gene calkantilar yasiyorum bir iyi bir kotuyum. Dogumu beklemekte cok stres yapiyor ne zaman nasil derken kalbimi carparken buluyorum.

canım senin yaşadığın normal artık baksana sayılı günlerin kaldı.. ne güzel..
Kurtulacaksın artık bebeğinle uğraşacaksın artık kendinle değil..
 
bu mıde bulantısıı içmdekı baygınlk hıssı benı uykudan uyandırıyor aglamk ıstıyrm napıcam ben yaa :14::14::14::14::14::14:

Ağla rahatla...Sınırlı bir zaman diliminde bunları yaşıyacağını düşünmek bazen işe yarıyor.İnşallah en kısa sürede kendini daha iyi hissedersin.
 
Böyle devam edersem sonumu hiç iyi görmüyorum...
Ya kendimi kaybedeceğim.. Ya hastanede falan yatacağım...
Uyanık olmak bana işkence artık.. Dayanamıyorum ben...
 
Böyle devam edersem sonumu hiç iyi görmüyorum...
Ya kendimi kaybedeceğim.. Ya hastanede falan yatacağım...
Uyanık olmak bana işkence artık.. Dayanamıyorum ben...

melekkk
ilk ve son üc ay cok zorluyor adamii :( insallah kötü düsünme,bak senin yasadiklarini hepimiz yasadik cok sükür hala ayaktayizz,Allahh yar ve yardimcimiz olsun insallah...ben her gün daha iyi olcam die kalkiyorummm yataktann...Allahh büyükk...
 
melekkk
ilk ve son üc ay cok zorluyor adamii :( insallah kötü düsünme,bak senin yasadiklarini hepimiz yasadik cok sükür hala ayaktayizz,Allahh yar ve yardimcimiz olsun insallah...ben her gün daha iyi olcam die kalkiyorummm yataktann...Allahh büyükk...

Dibe vurmuş hissediyorum kendimi... Çare, yol herşeyi arıyorum düşünüyorum...
Sen ilaç kullanıyor muydun? Panikten daha çok şuan depresyondayım.. Hemde baya kötü...
İlaç bana fayda sağlamadı sanırım bu sefer halbuki efexor beni ayağa kaldırmıştı daha önce..
Hala daha hamilelik düşüncesi kafamda kabullenilmiş değil... Ama kabul edecek beynim mecbur..
Böyle devam ederse iyi olmayacak çünkü....
 
Dibe vurmuş hissediyorum kendimi... Çare, yol herşeyi arıyorum düşünüyorum...
Sen ilaç kullanıyor muydun? Panikten daha çok şuan depresyondayım.. Hemde baya kötü...
İlaç bana fayda sağlamadı sanırım bu sefer halbuki efexor beni ayağa kaldırmıştı daha önce..
Hala daha hamilelik düşüncesi kafamda kabullenilmiş değil... Ama kabul edecek beynim mecbur..
Böyle devam ederse iyi olmayacak çünkü....

İyi olmayacak ne varmış? Allah'ın izniyle güzel düşün, güzel olsun.Akıl vermek, teselli etmek istiyorum ama, kendim de aynı şeyleri yaşadım ya, şimdi ukalalık yapıyormuşum gibi geliyor.Pek bişey yazamıyorum.Yalnız sana şunu söyliyeyim, ben de isteyerek hamile kalmama rağmen, uzun süre kabul edememiştim.Sonra bi rüya gördüm.Kendimden nefret ettim.Şimdi çocuğum büyüyünce beni sevmezse "neden sevmiyor?" diye sormam bile.
 
İnsan çevresindekileri, kendisini, "mutluyum benim bir şeyim yok, herşeyim var, evim arabam, eşim ,çocuklarım, mutsuz olmak için bir nedenim yok diye kandırmaya çalışır. Daha çok dışarıdan rahatı yerindeymiş gibi görünen kişilerde görülür, sanatçılar, orta ve üstünde sosyo-ekonomik düzeyde olanlar, ve bir de en önemlisi genellikle 30 yaş üstünde başlar.(Çocuklarda görüleni ebeveyni model alma yoluyla geçer) Şiddeti de yaş ilerledikçe artar, 90 yaşındaki teyzenin panik atağı en üst seviyededir. Acaba neden ? Çok açık değil mi ? Ölüyorum ve fazla vaktim kalmadı...


Kimse kendini kandırmaya çalışmasın, insan kendini kandıramaz, Çünkü beyin içinde ne olup bittiğinin farkında.Beyin farkında olduğu için insanın kendisine içerden bir mesaj gönderir ;


" Ayağını denk al, Kendine gel, Herkese mutluyum numarası çekme, Kimseyle paylaşamadığın duygular var, güçlü görünmeye çalıştığın, bastırdığın bütün duygular... Herkesi kandırabilirsin ama beni asla... Sana içeriden bir vururum nefesin kesilir, başın döner, yerinden kalkamazsın!

--Alıntı--
 
İnsan çevresindekileri, kendisini, "mutluyum benim bir şeyim yok, herşeyim var, evim arabam, eşim ,çocuklarım, mutsuz olmak için bir nedenim yok diye kandırmaya çalışır. Daha çok dışarıdan rahatı yerindeymiş gibi görünen kişilerde görülür, sanatçılar, orta ve üstünde sosyo-ekonomik düzeyde olanlar, ve bir de en önemlisi genellikle 30 yaş üstünde başlar.(Çocuklarda görüleni ebeveyni model alma yoluyla geçer) Şiddeti de yaş ilerledikçe artar, 90 yaşındaki teyzenin panik atağı en üst seviyededir. Acaba neden ? Çok açık değil mi ? Ölüyorum ve fazla vaktim kalmadı...


Kimse kendini kandırmaya çalışmasın, insan kendini kandıramaz, Çünkü beyin içinde ne olup bittiğinin farkında.Beyin farkında olduğu için insanın kendisine içerden bir mesaj gönderir ;


" Ayağını denk al, Kendine gel, Herkese mutluyum numarası çekme, Kimseyle paylaşamadığın duygular var, güçlü görünmeye çalıştığın, bastırdığın bütün duygular... Herkesi kandırabilirsin ama beni asla... Sana içeriden bir vururum nefesin kesilir, başın döner, yerinden kalkamazsın!

--Alıntı--

Bunu kim yazmışsa, inanç problemi olduğunu düşünüyorum.Şöyle ki;

Asıl olması gereken tam bir teslimiyettir.Kime? Allah'a...Eğer 90 yaşına gelip de, ölmekten korkuyorsan hala, demek ki Allah'a ve kaderine teslim olamamışsın demektir.Psikiyatrım Dr. Mustafa ULUSOY inançlı bir insan. Bende yaptığı çözümleme şu şekildeydi; Ben çok engellenmişim.Yapmak istediklerim başkaları tarafından engellenmiş.Şimdi de en ufak bir engellemeye tahammülüm yok.Ama ayıramadığım nokta şu; kaderimde var olan engellemeleri, insan elinden gelen engelleme gibi algılayıp değiştirmeye çalışıyorum.Değiştiremeyince de al sana panik atak.

Şöyle bir örnek vermişti Mustafa Bey; "Diyelim ki dışarı çıktın ve ortalık birden bire kalabalıklaşmaya başladı.Ne hissedersin?" (Kalabalığı sevmiyorum da ben) "Ben böyle olmasını istememiştim" derim "Bunlar da nerden çıktı?" derim... dedim.Cevap şuydu; Sen kimsin ki Allah (haşa) senin isteğine göre yönetecek dünyayı? Sen kalabalığı sevmiyorsun diye, kalabalığı yok mu edecek? Yaşarsan da bu, yaşamasan da bu.Dünya sana ayak uydurmaz.Sen dünyaya ayak uyduracaksın.....İşte çoğumuzun paniğinin temelindeki nokta bu.Dünyaya uyum.

Yapılması gereken (doktorumdan öğrendiğim kadarıyla) zayıf noktalarımızı bilmek, kabullenmek, onlarla barışmak.Yapması zor olsa da bizi zorlayan unsurların üstüne gitmek.Mesela benim her ay derslerim oluyordu.Pazara gitmek, parka gitmek, markete gitmek vs...Yapmak zor.Üstesinden gelmek zor.Hele hamileyken hepten zor.Ama rica edicem, şu yukarda örnek veren kimse artık, onun kadar karamsar olmayın.İyi yanından bakın.Haa bunları yazdım ama ben de hamilelikte gerileme yaşadım.Şimdi tekrar tırmalamam lazım.

Nefsimizi terbiye etmek, Allah'a teslimiyet, kadere razı olmak da panik için gerekli ve önemli.

MUSTAFA ULUSOY şu yazıyı öneriyorum.
 
Olaya hiç dini açıdan bakmamıştım paylaştığım yazıda yalnızca karşıdan göründüğü gibi değildir hiç birşey kendini kandırma ve kötü olduğunda da kabullen manası çıkardım ben
Mesela ben çok tebessüm ederim insanlara hep iyi görünürüm.. Benim bu hastalığımı öğrenince şaşıranlar oldu.. Sen ki hayat dolusun diyenler oldu...
Ama gerek yok bunlara iyi görünmek için çabaya ne ise o an o olmalı insan...
Psikiyatrin çok doğru tespitler yapmış aynen öyle kabul etmek kaderin ne ise onu yaşamak lazım...
Ama ben bu hastalığında yine Allah'tan geldiğine inanıyorum bazen kendi çabalarımız bile fayda etmiyor..
Çare ararken hastalığa teslimiyet bencede çok önemli ama tabiki kendi çabalarımızı da kullanmamız lazım yani çare aramamız lazım...
Kim isterki bu hastalığı yaşamak çok ama çok korkunç...
Ama ben hep bu benim sınavım diyerek teslim oldum.. Bu benim sınavımdı gerçekten...
Doktorunun yazdığı yazıya da bayıldım keşke öyle olabilsek Eyyüp gibi...
Rabbim sınavlarımızı layığı ile vermeyi nasip etsin.. Sınarken bizleri güç kuvvet versin...
Dualarla ayaktayım... Dünya dualarla ayakta ben mi olmayacağım...
 
Dibe vurmuş hissediyorum kendimi... Çare, yol herşeyi arıyorum düşünüyorum...
Sen ilaç kullanıyor muydun? Panikten daha çok şuan depresyondayım.. Hemde baya kötü...
İlaç bana fayda sağlamadı sanırım bu sefer halbuki efexor beni ayağa kaldırmıştı daha önce..
Hala daha hamilelik düşüncesi kafamda kabullenilmiş değil... Ama kabul edecek beynim mecbur..
Böyle devam ederse iyi olmayacak çünkü....

ahh melekk ahh...su son 2 aydir hemen hemen hic uyku kalmamisti bende,delirmis gibi hissediyordum kendimi,düsünsene 2,5 yasindaki kizima bile yabanci yabanci bakiyordumm,esim hicc gözümde bile degildii,inann vücuudum iflas etmisti galiba artik ellerim ayaklarim tutmuyorduu,icimdeki sikintinin,kasvetin derecesini anlatamam...benimkide senin gibi pa yi gecip depresyona dönüsmüstü artik :( haladaa cokkkk iyiyim diyemem ama gecen hafta kadin doktoruma anlattim olanlari oda bana bitkisel bi sakinlestirici verdii,gecen persembeden beri iciyorumm,hamd olsun sanki uykum biraz düzeldi en azindan,geceleri bogularak kalkmiyorum...
kizim icin iyi olmam lazim,heleki dogum yaklasiyor,sonrasindada yine benim ayakta kalmam lazimmm...
artikk yüzümdeki tebessüme bile seviniyorum,sanki gülmek benim icin mükafat gibi,kendimde azda olsa iyilik hissetsemmm hamd ediyorum defalarce....Allah büyükkk o kadar büyükki insallahh sendendee bendendee,bizim gibilerdende merhametini esirgemez....
güclü görünmeye calisma,ben öyle yapiordum daha kötü oldumm,simdi neyim varsa söylüyorum...en azindan icim rahatliyor....
her seyyinn iyi olmasi icinn duaa edelimm .... Allah yardimcimizz olsunn...
 
ahh melekk ahh...su son 2 aydir hemen hemen hic uyku kalmamisti bende,delirmis gibi hissediyordum kendimi,düsünsene 2,5 yasindaki kizima bile yabanci yabanci bakiyordumm,esim hicc gözümde bile degildii,inann vücuudum iflas etmisti galiba artik ellerim ayaklarim tutmuyorduu,icimdeki sikintinin,kasvetin derecesini anlatamam...benimkide senin gibi pa yi gecip depresyona dönüsmüstü artik :( haladaa cokkkk iyiyim diyemem ama gecen hafta kadin doktoruma anlattim olanlari oda bana bitkisel bi sakinlestirici verdii,gecen persembeden beri iciyorumm,hamd olsun sanki uykum biraz düzeldi en azindan,geceleri bogularak kalkmiyorum...
kizim icin iyi olmam lazim,heleki dogum yaklasiyor,sonrasindada yine benim ayakta kalmam lazimmm...
artikk yüzümdeki tebessüme bile seviniyorum,sanki gülmek benim icin mükafat gibi,kendimde azda olsa iyilik hissetsemmm hamd ediyorum defalarce....Allah büyükkk o kadar büyükki insallahh sendendee bendendee,bizim gibilerdende merhametini esirgemez....
güclü görünmeye calisma,ben öyle yapiordum daha kötü oldumm,simdi neyim varsa söylüyorum...en azindan icim rahatliyor....
her seyyinn iyi olmasi icinn duaa edelimm .... Allah yardimcimizz olsunn...

Canım yanında sana yardımcı kimse varmıydı? İnan o kadar üzüldüm ki çok zor çok biliyorum.. Öyle iyi biliyorum ki :(
Her sabah yataktan içim cayır cayır yanarak uyanıyorum neden yanıyor bilmiyorum kalbim acıyor yangın yerinde gibiyim...
Dün inşirah süresini okudum çok iyi geliyor arada sende oku..
Allah'a emanet ol arkadaşım... Rabbim yardımcımız olsun...
 
Canım yanında sana yardımcı kimse varmıydı? İnan o kadar üzüldüm ki çok zor çok biliyorum.. Öyle iyi biliyorum ki :(
Her sabah yataktan içim cayır cayır yanarak uyanıyorum neden yanıyor bilmiyorum kalbim acıyor yangın yerinde gibiyim...
Dün inşirah süresini okudum çok iyi geliyor arada sende oku..
Allah'a emanet ol arkadaşım... Rabbim yardımcımız olsun...

merhaba, bende panik atak hastasıyım, ilk 3 ay biraz zor geçmişti, sonraki aylar 32. haftaya kadar fena değildi, çünkü ben kendimi deli gibi işe vermiştim, normal zamanlarda bile calıştıgımdan fazla calısıyor eve gelıp 1 saat sonra yatıyordum, böylece kafamdaki olumsuz dusuncelerı takmaya vakıt kalmıyordu, 33. haftada agrı ıle doktora gıttım, acıl ızne cık, dınlenmye basla dedı ve agrı kesıcı ılaclar verdı bır suru de yan etkısı var carpıntı yapmak dahıl - ki bu bızlerın en korktugu sey..o andan ıtıbaren kafamda bınlerce dusunce ucusuyor, ya erken dogup saglıksız olursa, ya bana bı sey olursa, ya bu ılac bana kotu gelırse, tahmın edebilecegınız gıbı hayal gucumun sınırı yok...gunduzler bır sekılde gecıyor ama gecelerı hıc sevmıyorum...bir yandan yatıp dınlenmem ve stres yapmamam lazım ama aklımda bu dusunceler varken hersey cok zor...oysa hamılelıgıde keyıfle gecırmek ısterdım, sonrası ıcınde kendımı hazırlamak, bebegımın hazırlıklarını keyıfle tamamlamak, sımdı bır yandan her gecen gune sukredıyorum, bır yandanda kendı olumsuz duygularımı bzaen kabul edip hersey Allahtan diyerek bazende kendımı sıkıp kontrol etmeye calısarak kontrol eteye calısıyorum...Allah hepımıze bebeklerımızı saglıkla kucagımıza almayı nasıp etsın...
 
canım senin yaşadığın normal artık baksana sayılı günlerin kaldı.. ne güzel..
Kurtulacaksın artık bebeğinle uğraşacaksın artık kendinle değil..
Ah canim benim insallah zaten su kendimizle ugrasmaktan bi kurtulsak hayirlisiyla. Helen nerelerde yoksa bebek 18 ini beklemedimi.
bu mıde bulantısıı içmdekı baygınlk hıssı benı uykudan uyandırıyor aglamk ıstıyrm napıcam ben yaa :14::14::14::14::14::14:

Merak etme canim cok sukur bayilmiyorsun. Ama mahvediyor iste o his ama hamileligin ilk donemi ozellikle saglikli insanlarda bile oluyor bu.
 
Back