Panik atak ölüm korkusu

Hibet .!.:

Çık geçmiş olsunnrabbim sifa versin inşallah tez valitte tün bekleyenlere bunun için hiç uzman görüşü aldınız mı ? İnan daha cok cok tetikleyen seyler var ama yazmaya yazamadım aynı şekilde eşimle bizde bu konuda ters düşüyoruz bwni anlamadığını düşünyrum tabiki tek kayıp yaşayan ben değilim çok şükür inancım da var isyanda değilim rabbim ettirmesin de ama işte herşey üst üste geliyor sanki böyle ama içimdekileri inandramıyrum benim kırıntıları olduğunu düşünüyor daha cok üzülüyorum. Bazı insanlara annelik hamilelerin süreci tetikliyprmuş aslında benimde bu sürecim böyle başladı aslında evet sessiz biriyim dir ama bi deli cesaretim de vardır yani adrenalin aktivitelerinden falan hoşlanırdım simdi inan arabayla bi yerden bi yere gitmek bile eziyet hele ki eşimle ben dayanarak karışmıyorum cünkü kötü oluyorum bu sefer kavga ediyoruz hiç cıkmamayı tercih ederim bu seferde eve hağsoluuorum

Genişletmek için tıkla...

Hibet .!.:

İyi akşamlar kızlar inşallah dönüşte yapam olur simdden teşekkür ederim yaşım 30 bi bebeğim var babamı kaybettim ani bi ölüm oldu biraz ve ben yetişemedim malesef uzaltaydım çok ta atlatamadım bu durumu bir sene olmasına ragmen gün gün daha da zorluyor sanki... ama bu durumdan öncesinde panik ataklar yaşıyordum aslında cok kırılgan biriyimdir öyle hakkımıda savunamaz yaşımın 30 olduğuna bakmayın parkta cocuğumun oyuncağını elinden alsalar gidip alamam neden aldınız diyemem bunun acısını cok yaşadım malesef ama artık baş edemicem derecede sanki ailemden uzağım eşim kendimi hasta olarak görmemem gerektiğini söylüyor cok cesaret edip gidemedim doktora malesef destek görmediğim için. Aileme bu durumda zaten bunları dile getiremiyorum üzmemek için. Bana birşey olursa kızım ne olur korkusu beni yiyip bitiriyor geride kalmanın ne demek olduğunu yaşadığımdan beri dahada arttı bu. Birde diğer boyutu kendimi çok günahkar gibi hissedyrum ölürsem sonsuz bi kötü taraf beklerse beni korkusu öyle bi cıkmazdayım ki boğuluyorum sanki eşinle de biraz kötüyüz su aralar beni gerçkten kimsenin anlamadığını düşünyrum bazen diyorum 30 yaşındasın kim için nesin ki diyorum. Sürekli hastaneye gidiyorum her seferinde abarttığımı söyleniyor ama psikiyatriye gidemedim çünkü biliyprum şnsanlar iki gün sonra bunu koz olarak görecekler cesaret edemiyorum biliyprum ki insanın kafası nasıl ayrılsa ruhu da ağrıyabilir bi dönem gitmiştim ama o cok üzüldüğümde böyle ağlama krizlerim oluyordu kasılma oluyordu diyorum ya kimseye öyle niye bana bunu dedin niye yaptın diyen bi insan olamadım malesef bunun acısınıda hep yaşadım yaşıyorum bilmyrum anlatmak istedim belki benim gibi olan vardır bi yol gösterir diye teşekkür ederim şimdiden

Genişletmek için tıkla...

Hibet .!.:

İyi akşamlar kızlar inşallah dönüşte yapam olur simdden teşekkür ederim yaşım 30 bi bebeğim var babamı kaybettim ani bi ölüm oldu biraz ve ben yetişemedim malesef uzaltaydım çok ta atlatamadım bu durumu bir sene olmasına ragmen gün gün daha da zorluyor sanki... ama bu durumdan öncesinde panik ataklar yaşıyordum aslında cok kırılgan biriyimdir öyle hakkımıda savunamaz yaşımın 30 olduğuna bakmayın parkta cocuğumun oyuncağını elinden alsalar gidip alamam neden aldınız diyemem bunun acısını cok yaşadım malesef ama artık baş edemicem derecede sanki ailemden uzağım eşim kendimi hasta olarak görmemem gerektiğini söylüyor cok cesaret edip gidemedim doktora malesef destek görmediğim için. Aileme bu durumda zaten bunları dile getiremiyorum üzmemek için. Bana birşey olursa kızım ne olur korkusu beni yiyip bitiriyor geride kalmanın ne demek olduğunu yaşadığımdan beri dahada arttı bu. Birde diğer boyutu kendimi çok günahkar gibi hissedyrum ölürsem sonsuz bi kötü taraf beklerse beni korkusu öyle bi cıkmazdayım ki boğuluyorum sanki eşinle de biraz kötüyüz su aralar beni gerçkten kimsenin anlamadığını düşünyrum bazen diyorum 30 yaşındasın kim için nesin ki diyorum. Sürekli hastaneye gidiyorum her seferinde abarttığımı söyleniyor ama psikiyatriye gidemedim çünkü biliyprum şnsanlar iki gün sonra bunu koz olarak görecekler cesaret edemiyorum biliyprum ki insanın kafası nasıl ayrılsa ruhu da ağrıyabilir bi dönem gitmiştim ama o cok üzüldüğümde böyle ağlama krizlerim oluyordu kasılma oluyordu diyorum ya kimseye öyle niye bana bunu dedin niye yaptın diyen bi insan olamadım malesef bunun acısınıda hep yaşadım yaşıyorum bilmyrum anlatmak istedim belki benim gibi olan vardır bi yol gösterir diye teşekkür ederim şimdiden

Genişletmek için tıkla...

Kleopatra11 .!.:

Gerçekten ani ölüm kaybı yaşamadım panik atagimdan önce ama diğer anlattiklarin kesinlikle ben . Bende ailemden uzakta doğuda yanlız hamilelik yanlız tek başına lohusalık geçirmiştim bebeğim.6 ay olduğunda panik.ataga anksiyete bozukluğuna yakalandim her günüm ölüm korkusu kalp.krizleri ile aniden öleceğim korkusu ile.geciyor şuandada öyle. Basım midem kalbim nerem.agrirsa ağrısın doktora gidiyorum diye eşimle.cok tartişiyoruz. Şu sıralar panik atağı yaşamıyorum ama her gün ölüm korkusunu yaşıyorum 1 buçuk yıldır hergun yaşıyorum

Genişletmek için tıkla...

melekk10 .!.:

Her gün ölüm korkusu bende de var bunu nasıl aşıcaz

Genişletmek için tıkla...