Panik atak/anksiyete

semck2019 .!.:

Öncelikle merhaba bende 24 yaşındayım tabiri caizse çok ödlek yetiştirildim aman geç kalma aman tek gitme diye diye çocukluktan beri kalbim hasta derdim çocukken de gittik sorun yoktu daha sonra geçen sene Eylül ayında panik atak yaşadım birden fazla acile gittim kardiyolojiye gittim eko, ekg, holter bile taktırdım doktor sorun yok psikiyatri ile görüş dedi panik bozukluk teşhisi koyuldu 6 ay ilaç tedavisi gördüm şuan panik atak yaşamıyorum ama çarpıntı benimle beraber çünkü beyin neyden korkuyorsa onu oynuyor bize doktorumun dediği bu yönde şuan ilaç kullanmıyorum direniyorum nabız ölçmek istiyorum en ufak durumda kalbimi kontrol ediyorum yalnız

Genişletmek için tıkla...

semck2019 .!.:

İnanır mısın çocukken gülerdim böyle insanlara çocukluk işte halamlardan görüyordum ama insanın başına gelince insan anlıyormuş gerçekten çok zor kol kırılır alçı yapılır başka tedavi edilir ama kafa beyin psikoloji alçıya alınca geçmiyor ki aldıralım kendi iradenle en çok iyileşiyor

Genişletmek için tıkla...

burcaslan .!.:

Herkese merhaba ,konum biraz uzun yeni üye oldum belki benim yaşadıklarımı yaşayanlar vardır kendimi biraz olsun daha iyi hissederim diye. Öncelikle 26 yaşındayım her zaman panik,evhamli olarak bilinen biriydim. Çocukluğumdan beri böyle,sanırım bunda babamın katkısı da büyük çünkü onunda psikolojik rahatsızlıkları var(bipolar,sizofreni),çok korkak şekilde yetiştim. 13 yaşında kursa gittiğimde annem kursun bahçesinde beni beklerdi bütün gün,ya da okuldan servisle döndüğümde apartmanın önünde beklerdi inince, eve birlikte çıkardık. O zamanlar da annem olmazsa nasıl eve çıkarım ne yaparım diye düşünür dururdum, bir gün annemi bahçe de göremeyince bağıra bağıra ağlamıştım halbuki evimiz üst katta, ilk defa yalnız dolmuşla okula gittiğimde,şoföre müsait bir yer demeye utandığım için 2 durak sonra inmiştim herneyse bir şekilde kendimi düzeltmeye çalıştım. Üniversiteye gittim başta cok zorlandım ama orda biraz açılmıştım.Birkaç yerde çalıştım ancak iş görüşmesi yapmak benim için kabustu hala da öyle,suan çalışmıyorum çok istiyorum ama yapamazsam diye. İş için sadece konuşacak olsam bile kalbim ağzımda atar nefesim kesilirdi. Bundan 2 sene önce gece çarpıntı ile uyandım,beynim sanki benim değil başkasının gibiydi,kulaklarım çınlıyordu ve o an kesin öleceğim dedim. Sonra bir kardiyoloji uzmanına gittim, doktor nabzimin düşmesini bekledi 15 dk. Ama heycanlandigim icin düşmedi de .herşey normal panik atak olabilir,istersen bir psikiyatri ile görüş demişti. Tabi ben rahatladım psikolojik diye o günden sonra çok carpintim olmadı,olduysa da saniyelik. Stresli zamanlarımda eger geçirdiğim şey panik ataksa, gecirdim. Nefes alamama,kalbimin deli gibi atmasi,göğsümün altına anlik sanci girmesi,anlık çarpıntı kulak çınlaması vs. O zamandan beri zaten asansöre binmem,lunaparkta herhangi birseye binmem özetle içinde adrenalin olan hicbirşey yapmam istesem de. Bazı zamanlar evden hiç çıkmazdım,telefonları acmazdim ama kendimi zorlar, arkadaşlarımla buluşur,bi kahve içerdim kendimi toparlardim ama şuan bu raddeyi çoktan geçtim. Bundan 2 ay önce normal arkadaşlarımla otururken bogazima çerez takıldı inat gibi de o an birisinin akrabasının nefes borusuna pirinc kaçmış,yoğun bakimdaymis onu konuşuyorduk. Orda başladı herşey. Beni öyle bir tetikledi ki anlatmam mümkün değil. Deli gibi evin içinde dolaşıyorum sürekli birsey atistiriyorum gitsin diye ama asla gitmiyor yapıştı kaldı. Gittim istifra ettim çokta zorladım ama geçmedi. Acile gittim eşimin zoruyla utana utana doktor birsey gözükmüyor ama daha aşağıdaysa bilemem dedi sürekli kafamda,ciğerime kacarsa ölürsem... sürekli takılı hissiyati oldugu icin sürekli yutkunuyorum en son suyu yutamadim kbb uzmanına gittim kapıdan girdiğim an bana kaygi bozukluğun var mı diye sordu,artık nasıl anlattiysam. Kamera ile baktı bir sorun yok geçmezse Gastroenteroloji ile görüş dedi. Yemek görünce ve yerken terlemeye başladım yediğim her lokma yapışıyor susam bile,bir lokmayi agzimda 40 kere cigniyorum.Yemin ederim terlemekten yemegi zor yiyordum ama normal bir terleme değil hunharca terliyorum. Yemek yemeği çok seven biriydim 25 30 günün içinde 10 kg verdim. Gastroenteroloji de psikolojik olabilir globus diye bir hastalik var ama tetikleyici olduğu icin gene de endoskopi yapalım dedi. Sonucunda da hafif yemek borusu iltihabı çıktı ve yemek borun biraz yırtılmış ama iyileşmeye başlamış zaten yediklerin takılır bir süre nasıl rahatsan o şekilde ye dedi. 1 ay boyunca sadece çorba,yogurt, puding vs yedim açım ama en azından huzurluyum diyordum. Verdiği mide koruyucuyu içtiğim ilk gün boğazıma yapıştı diye 3 gün delirdim çünkü kipirdiyordu bogazimda doktor da kirarak iç dedi o şekilde idare ettim. Şuan daha iyiyim yemek yemeye başladım şükür(cerez haric) ancak boğazım geçse de psikolojim düzelmedi. Nefes darligi hirilti ve balgam vardi(sigara da kullanıyorum)Ciğerime kaçtı diye 2 defa gögüs hastalıklarına gittim tomografi,röntgen,solunum testi yapıldı hicbirsey çıkmadı. 2 defa da kbb gittim çünkü doktorlar da tatmin etmiyordu. Kendimi öyle dinlemeye başladım ki. Nefesim daralıyor acaba ciğerime mi kaçtı,birdaha eskisi gibi yemek yiyemeyecekmiyim,acaba birine kötülük mü yaptım başıma bunlar geldi,böyle yaşamaktansa keşke ölsem, ben sabaha kesin cikamayacagim diye düşünmeye başladım, geceleri uykumdan nefes alamayarak uyanıyordum bu sefer de acaba uyku apnesimiyim diye düşündüm bu arada salgına yakalandım ishal kusma vs. Cok agrim oldugu icin bir hemşire tanıdıgimiz geldiginde agri kesici igne yaptırdım normalde asla yaptırmam o günden beri de igne atılan yerde kalcamda bir hissizlik var uyuşma gibi 15 20 gün geçti üstünden. Sakat kalırsam diye düşünür oldum. Koltuk altimda küçük beze çıktı genel cerraha gittim ter bezleri dedi ama cok ilgilenmedigini düşünüp gene tatmin olmadım kendime hemen kanser teşhisi koydum ilk zamanlar uyurken 2 yastıkla yatıyordum ki boğazıma takılan şey nefes boruma kacarsa diye derin nefes de almiyordum dışarı çıkmıyorum, kimseyle konusmuyorum,banyo bile etmiyordum .dediğim gibi şuan daha iyiyim yiyorum ancak tek başıma özellikle yemek yerken aklımdan yutamazsam dediğim an lokmayı yutamıyorum. Eşimle yerken çok olmuyor tek olduğumda zorlanıyorum yani o an beynim yutkunmayi unutuyor gibi. Sıvılar da problem yok. Hala daha bogazimda birsey takılmış hissiyatı geçmiyor. Ama bademciklerim de iltihaplandi 4 5 gün önceondan mı psikolojik mi bilmiyorum. yani 2 ayın icinde bütün hastaliklar üst üste geldi artık ayirt edemiyorum fizyolojik mi psikolojikmi diye.Psikiyatriye çok gitmek istemesem de artık baş edemeyecek durumdayım randevu gününü bekliyorum.verdigi ilaci yutamazsam diye de korkuyorum .Biraz uzun oldu fakat benzer şeyleri yaşayan var ise paylaşırsa çok mutlu olurum.

Genişletmek için tıkla...

Buried dreams .!.:

Merhaba. Bende kendimi bildim bileli hep kaygılı, kuruntulu, takıntılı, ufak şeyleri dert edinen acaba niye öyle yaptı, bunu niye dedi diye günlük hayatta sürekli düşünce hali içerisinde biriyim. Çekingen içe dönük bir yapım var. Bununla yaşamak zaten zorken sağlık anksiyetesi çıktı kaç aydır bir de. Son 1 yıldır işten ayrıldım eve kapandım uğraştığım bir şey yok diye mi böyle oldu bilmiyorum ama önce egzama çıktı bende stresten zaten artan bir şey egzama 1,2 defa tekrar etti. Kulaklarım ağrıdı uzun bir süre 2 ay önce de sığuk algınlığı belirtileri yaşadım akşam internette hastalık araştırırken tinnitus diye bir hastalığı öğrendim hakkında yazılan kötü şeyleri okurken stres yaptım sanırım bir ara uykuya daldım uykudan korkuyla sıçrayarak uyandım sanırım panik atak gibi bir şey yaşadım hayatımda ilk kez. Sabah sağ kulağımda basınç dolgunluk ve hafif çınlamayla uyandım. Bir iki defa da uyku felci gibi bir şey yaşadım. Stres mi sebep oldu bu çınlamaya yoksa soğuk algınlığı mı yaptı emin olamıyorum tam geçmeyecek diye de korkuyorum. Psikilojim bozuldu sürekli hastalık araştırmaktan. Sürekli ellerimle kulağımı kapatıp dinliyorum kendimi. Eve kapandım iyice. Sizin çınlamanız anlık bir şey miydi geçiyor muydu hemen? Benim ki sabit bir seste değil genelde gece duyuyorum ve esnerken ya da ani yaptığım hareketlerime göre çoğalıp azalıyor ses. Doktor da bir şey yok diyor psikiyatriste git dedi hatta. Bir kaç gündür de sol tarafta uğultu başladı ama beynimden geliyor ses. Gerçekten nasıl bir illet bu beynimin bir oyunu mu yoksa gerçekten mi birşey var bilmiyorum Allahım sen yardım et böyle ömür geçmez

Genişletmek için tıkla...

burer52 .!.:

Çok geçmiş olsun kolaylıkla geçsin bende panik atak anksiyete var dün gece bile acıle gittim ekg cektırdım uyurken carpıntı ile uyandım nefessız kaldım ve kollarım uyuştu bişey yok dendi ama beyin inanmıyor benm de yutkunma sorunum var 2020 yılında yemek yerken bogazıma kaçtı snra fobi oldu korku oldu atlatamadım 4 yıldır yasıyorum şuan daha iyiyim hamdolsun İzzet Güllü yü kesfettim onu dnledım telkin yaptım yine var ama eskiye nazaran daha iyiyim bende 2021 yılında zayıfladım sadece su pekmez yiyordum agzımdaki tükürüğü bile yutamıyor kıvranıyordum iş yerinde sosyal hayatımda evde her yer çok zorlandım birileri ile yemek yerken bile can çekişiyordum su yu su ile yutuyorum yani kbb ye gttim baktılar bir sey yok dediler doktor ların bir sey yok demesine beynim ne zaman inanır bilmıyorum yanı ne olacak böyle cok yoruldum bazen geçiyor bazen de atak gibi vuruyor kitleniyor sanki yutma refleksi aklimdan çıkaramıyorum rahat düşünemiyorum ondan kafamı dağıntınca daha iyi oluyor en kısa sürede kolaylıkla geçsin hepimiz in skıntıları amin

Genişletmek için tıkla...

burcaslan .!.:

Merhaba,benim çınlamalarim odaklanmadigimda hissetmiyorum ama mesela şuan cinliyormu diye düşündüğüm an cinlamaya başlıyor. Dün psikiyatri ile görüştüm oda anksiyete kaygi bozuklugu başlığı altında "sağlık anksiyetesi" dedi. Yani vücuttaki en küçük belirtileri bile en kötüye yorma, strese bağlı kafada uyuşukluk,kas yorgunluğu,bagirsak düzensizlikleri vs vs olabileceğini söyledi. Benimde suan mesela hala bogazimda bir parca varmis gibi hissediyorum . Doktora söyledim artık ciddi birsey olmadigi surece doktora gitme cunku bu geçmeyecek beyninin sana bir oyunu dedi. İlaç yan etkileri araştırmak, ilac prospektüsü okumak,internetten araştırma yapmak yasak yoksa duzelemezsin dedi.Sizinki de yüksek ihtimal böyle birsey.

Genişletmek için tıkla...

burcaslan .!.:

Merhaba,benim çınlamalarim odaklanmadigimda hissetmiyorum ama mesela şuan cinliyormu diye düşündüğüm an cinlamaya başlıyor. Dün psikiyatri ile görüştüm oda anksiyete kaygi bozuklugu başlığı altında "sağlık anksiyetesi" dedi. Yani vücuttaki en küçük belirtileri bile en kötüye yorma, strese bağlı kafada uyuşukluk,kas yorgunluğu,bagirsak düzensizlikleri vs vs olabileceğini söyledi. Benimde suan mesela hala bogazimda bir parca varmis gibi hissediyorum . Doktora söyledim artık ciddi birsey olmadigi surece doktora gitme cunku bu geçmeyecek beyninin sana bir oyunu dedi. İlaç yan etkileri araştırmak, ilac prospektüsü okumak,internetten araştırma yapmak yasak yoksa duzelemezsin dedi.Sizinki de yüksek ihtimal böyle birsey.

Genişletmek için tıkla...

Buried dreams .!.:

Bu arada yutkunmayla ilgili bende benzer birşey yaşadım yutkunurken tek kulaktan çıt çıt ses geliyordu bir ara normalde rahatsız etmiyordu ama internetten gördüm ya taktım onu kafaya.Bir süre sonra yutkunmakta zorluk yaşadım yutkunamıyordum sizin dediğiniz gibi beynim sanki yutkunmayı unutmuş gibiydi. Sonra psikolojik olduğuna emin oldum çok şükür o seste geçti. Sizin ki de kesinlikle psikolojik. İnşallah cınlamam da psikolojiktir normalde olsa şu yazdıklarıma gülerdim gerçekten bence bizim gibiler çok takıntılı olduğumuz için böyle oluyor doktora gitsem okb anksiyete bir sürü şey çıkar.

Genişletmek için tıkla...

Buried dreams .!.:

Teşekkür ederim cevap verdiğiniz için. Gereksiz stres kaygı yaptığımı biliyorum ama emin olamıyor insan acaba ciddi bir durum mu var diye internette araştırdıkça da daha kötü oluyorsun. Sizin ki psikolojik çınlama o zaman. Benim serüvenim de 2 ay önce bir akşam internetten tinnitusu öğrenmemle başladı ve çok stres panik yaptım gece yatarken aniden sıçrayarak uyandım uykudan hatta ertesi gün halsizlik iştahsızlık baş ağrısı kulaklarda dolgunluk ve çınlama vardı. İçim içime sığmıyordu sanki kriz geçiriyordum gibi gün içinde. Bir ara affedersiniz ishal de olduğumu hatırlıyorum. Ben soğuk algınlığına yordum bu yaşadıklarımı ama belki de stresten vs oldu. Internetten araştırdığım için çok pişmanım gerçekten

Genişletmek için tıkla...

burcaslan .!.:

Bu arada ilk yorumunuzda herseyi kafaya takarim vs demissiniz ya . Iste ben onun zirvesindeydim hala daha gecmis sayilmaz biri bişey dediginde ustune o kadar dusunurdum ki. Beni cok kotu etkiledigini farkettim o günden beri karsimdaki beni üzecek birsey derse direkt sorarim neden böyle söyledin diye icime atmadigimdan beri o kadar iyi geldi ki suan aklimda ne varsa dilimde de o vardır bütün arkadaşlarım da bilir. Hastaliklar icinde Bende açıkçası bütün olasiklari değerlendirmeden psikolojik demek mantıksız diye düşündüğüm için doktor doktor gezdim. Lutfen sizde araştırma yapmayın biliyorum çok zor ben suanda bile kendimi zorluyorum bakmamak için 2 ay içinde kendime 10 tane teşhis koydum içiniz rahat etsin istiyorsaniz bir dr .a görünün ondan sonra da bu konuyu kendiniz için kapatın çünkü başka yolu yok psikiyatrim de bunun üstesinden gelmezsen hala doktora gitmeye devam edeceksin dedi. Mesela dediğim gibi aklim hala koltuk altimdaki beze de ultrason günü taa Ekim de ama çok dinlemiyorum çünkü mental olarak da doktora gitmekten aynı şeyleri anlatmaktan sıkıldım.

Genişletmek için tıkla...

Buried dreams .!.:

Bende artık düşüncelerimi falan insanlarla paylaşmaya başladım ama yine de o kafada düşünme kurma var yani hala bazı huylar kolay kolay değişmiuor ne yazık ki. Genel olarak zor ve yoran bir insanım ilerde ne yapacağım evlenince eşimle nasıl geçineceğim hiç bilmiyorum işim zor cidden.

Ben 2 kere devlet hastanesine gittim ama düzgün muayene olmadım dıştan bir muayene etti bir şey yok dendi sanki başından savma gibi direkt psikolojik yaftası vurdu doğru düzgün şikayetleri bile dinlemiyorlar sözünü falan kesiyor hep doktor. . Öyle olunca da güvenemedim işte bir de özele gitmeyi düşünüyorum yine bir şey çıkmazsa artık bu konuyu kapatıcam araştırmaktan yoruldum. birde psikolog destek almayı düşünüyorum anksiyete için düşündükçe daha kötü oluyorum çünkü sosyal hayatım zaten bitik.

Beze dediğiniz şey koltuk altında çıkan küçük et parçası mı eğer oysa o herkeste çıkıyor bende de önceden vardı ufacık sonra onu orayı alırken kanattım kayboldu. Durdukça büyüyen bir şey ama zararsız diye biliyorum. Fazla dert etmeyin yine de önemsiz bir şeydir bence.

Bu arada size teşekkür ederim konuşmak çok iyi

Genişletmek için tıkla...

burcaslan .!.:

Evet bende sizin yaptıklarınızın aynısını yapıyorum doktor ter bezi diyip başından savdi gibi daha bakmadı ki diye düşündüm özele gittim zaten bu sebepten sonraları. Bu süreçte en çok yıpranan benimde eşim oldu. Bu arada içten bi şişlik var sivilce gibiydi ben sıktım ondan sonra biraz büyüdü suan ellemiyorum sıkınca agri yapmıştı birkaç gün . Terapi almayı mutlaka deneyin ben yıllarca erteledim konuşamam vs diye belki başta gitsem çok daha iyi olurdu . Psikiyatriye ilk kapıdan girdiğim an heyecandan konuşamadım bile

Genişletmek için tıkla...

Buried dreams .!.:

Bu arada yutkunmayla ilgili bende benzer birşey yaşadım yutkunurken tek kulaktan çıt çıt ses geliyordu bir ara normalde rahatsız etmiyordu ama internetten gördüm ya taktım onu kafaya.Bir süre sonra yutkunmakta zorluk yaşadım yutkunamıyordum sizin dediğiniz gibi beynim sanki yutkunmayı unutmuş gibiydi. Sonra psikolojik olduğuna emin oldum çok şükür o seste geçti. Sizin ki de kesinlikle psikolojik. İnşallah cınlamam da psikolojiktir normalde olsa şu yazdıklarıma gülerdim gerçekten bence bizim gibiler çok takıntılı olduğumuz için böyle oluyor doktora gitsem okb anksiyete bir sü

Genişletmek için tıkla...

burcaslan .!.:

Herkese merhaba ,konum biraz uzun yeni üye oldum belki benim yaşadıklarımı yaşayanlar vardır kendimi biraz olsun daha iyi hissederim diye. Öncelikle 26 yaşındayım her zaman panik,evhamli olarak bilinen biriydim. Çocukluğumdan beri böyle,sanırım bunda babamın katkısı da büyük çünkü onunda psikolojik rahatsızlıkları var(bipolar,sizofreni),çok korkak şekilde yetiştim. 13 yaşında kursa gittiğimde annem kursun bahçesinde beni beklerdi bütün gün,ya da okuldan servisle döndüğümde apartmanın önünde beklerdi inince, eve birlikte çıkardık. O zamanlar da annem olmazsa nasıl eve çıkarım ne yaparım diye düşünür dururdum, bir gün annemi bahçe de göremeyince bağıra bağıra ağlamıştım halbuki evimiz üst katta, ilk defa yalnız dolmuşla okula gittiğimde,şoföre müsait bir yer demeye utandığım için 2 durak sonra inmiştim herneyse bir şekilde kendimi düzeltmeye çalıştım. Üniversiteye gittim başta cok zorlandım ama orda biraz açılmıştım.Birkaç yerde çalıştım ancak iş görüşmesi yapmak benim için kabustu hala da öyle,suan çalışmıyorum çok istiyorum ama yapamazsam diye. İş için sadece konuşacak olsam bile kalbim ağzımda atar nefesim kesilirdi. Bundan 2 sene önce gece çarpıntı ile uyandım,beynim sanki benim değil başkasının gibiydi,kulaklarım çınlıyordu ve o an kesin öleceğim dedim. Sonra bir kardiyoloji uzmanına gittim, doktor nabzimin düşmesini bekledi 15 dk. Ama heycanlandigim icin düşmedi de .herşey normal panik atak olabilir,istersen bir psikiyatri ile görüş demişti. Tabi ben rahatladım psikolojik diye o günden sonra çok carpintim olmadı,olduysa da saniyelik. Stresli zamanlarımda eger geçirdiğim şey panik ataksa, gecirdim. Nefes alamama,kalbimin deli gibi atmasi,göğsümün altına anlik sanci girmesi,anlık çarpıntı kulak çınlaması vs. O zamandan beri zaten asansöre binmem,lunaparkta herhangi birseye binmem özetle içinde adrenalin olan hicbirşey yapmam istesem de. Bazı zamanlar evden hiç çıkmazdım,telefonları acmazdim ama kendimi zorlar, arkadaşlarımla buluşur,bi kahve içerdim kendimi toparlardim ama şuan bu raddeyi çoktan geçtim. Bundan 2 ay önce normal arkadaşlarımla otururken bogazima çerez takıldı inat gibi de o an birisinin akrabasının nefes borusuna pirinc kaçmış,yoğun bakimdaymis onu konuşuyorduk. Orda başladı herşey. Beni öyle bir tetikledi ki anlatmam mümkün değil. Deli gibi evin içinde dolaşıyorum sürekli birsey atistiriyorum gitsin diye ama asla gitmiyor yapıştı kaldı. Gittim istifra ettim çokta zorladım ama geçmedi. Acile gittim eşimin zoruyla utana utana doktor birsey gözükmüyor ama daha aşağıdaysa bilemem dedi sürekli kafamda,ciğerime kacarsa ölürsem... sürekli takılı hissiyati oldugu icin sürekli yutkunuyorum en son suyu yutamadim kbb uzmanına gittim kapıdan girdiğim an bana kaygi bozukluğun var mı diye sordu,artık nasıl anlattiysam. Kamera ile baktı bir sorun yok geçmezse Gastroenteroloji ile görüş dedi. Yemek görünce ve yerken terlemeye başladım yediğim her lokma yapışıyor susam bile,bir lokmayi agzimda 40 kere cigniyorum.Yemin ederim terlemekten yemegi zor yiyordum ama normal bir terleme değil hunharca terliyorum. Yemek yemeği çok seven biriydim 25 30 günün içinde 10 kg verdim. Gastroenteroloji de psikolojik olabilir globus diye bir hastalik var ama tetikleyici olduğu icin gene de endoskopi yapalım dedi. Sonucunda da hafif yemek borusu iltihabı çıktı ve yemek borun biraz yırtılmış ama iyileşmeye başlamış zaten yediklerin takılır bir süre nasıl rahatsan o şekilde ye dedi. 1 ay boyunca sadece çorba,yogurt, puding vs yedim açım ama en azından huzurluyum diyordum. Verdiği mide koruyucuyu içtiğim ilk gün boğazıma yapıştı diye 3 gün delirdim çünkü kipirdiyordu bogazimda doktor da kirarak iç dedi o şekilde idare ettim. Şuan daha iyiyim yemek yemeye başladım şükür(cerez haric) ancak boğazım geçse de psikolojim düzelmedi. Nefes darligi hirilti ve balgam vardi(sigara da kullanıyorum)Ciğerime kaçtı diye 2 defa gögüs hastalıklarına gittim tomografi,röntgen,solunum testi yapıldı hicbirsey çıkmadı. 2 defa da kbb gittim çünkü doktorlar da tatmin etmiyordu. Kendimi öyle dinlemeye başladım ki. Nefesim daralıyor acaba ciğerime mi kaçtı,birdaha eskisi gibi yemek yiyemeyecekmiyim,acaba birine kötülük mü yaptım başıma bunlar geldi,böyle yaşamaktansa keşke ölsem, ben sabaha kesin cikamayacagim diye düşünmeye başladım, geceleri uykumdan nefes alamayarak uyanıyordum bu sefer de acaba uyku apnesimiyim diye düşündüm bu arada salgına yakalandım ishal kusma vs. Cok agrim oldugu icin bir hemşire tanıdıgimiz geldiginde agri kesici igne yaptırdım normalde asla yaptırmam o günden beri de igne atılan yerde kalcamda bir hissizlik var uyuşma gibi 15 20 gün geçti üstünden. Sakat kalırsam diye düşünür oldum. Koltuk altimda küçük beze çıktı genel cerraha gittim ter bezleri dedi ama cok ilgilenmedigini düşünüp gene tatmin olmadım kendime hemen kanser teşhisi koydum ilk zamanlar uyurken 2 yastıkla yatıyordum ki boğazıma takılan şey nefes boruma kacarsa diye derin nefes de almiyordum dışarı çıkmıyorum, kimseyle konusmuyorum,banyo bile etmiyordum .dediğim gibi şuan daha iyiyim yiyorum ancak tek başıma özellikle yemek yerken aklımdan yutamazsam dediğim an lokmayı yutamıyorum. Eşimle yerken çok olmuyor tek olduğumda zorlanıyorum yani o an beynim yutkunmayi unutuyor gibi. Sıvılar da problem yok. Hala daha bogazimda birsey takılmış hissiyatı geçmiyor. Ama bademciklerim de iltihaplandi 4 5 gün önceondan mı psikolojik mi bilmiyorum. yani 2 ayın icinde bütün hastaliklar üst üste geldi artık ayirt edemiyorum fizyolojik mi psikolojikmi diye.Psikiyatriye çok gitmek istemesem de artık baş edemeyecek durumdayım randevu gününü bekliyorum.verdigi ilaci yutamazsam diye de korkuyorum .Biraz uzun oldu fakat benzer şeyleri yaşayan var ise paylaşırsa çok mutlu olurum.

Genişletmek için tıkla...

burcaslan .!.:

Evet gerçekten çok lanet birşey ben hayatımda böyle dibe cökmemistim dışarı cikmiyordum biri yemek ikram ederse diye zaten hep çok yemek yiyen biriydim ama o kadar uzaklaştım ki çevremdekiler bile şaşırdı suan bile cok atistirmam hani sunuda agzima atayim vs demem yemek saati yerim tek.yaşadıklarımız benzer şeyler benimde 2 ayi geçti işte biraz o an odaklanmazsam yiyorum. ay yutamiyormuyum yoksa diye düşündüğüm an o lokma takiliyor asla gitmiyor.

Genişletmek için tıkla...