- 23 Eylül 2017
- 789
- 781
- 53
- Konu Sahibi tolstoyevski
- #1
Hayatımıza giren insanlar öyle ya da böyle bizi etkiliyor, benim derdim hayatıma giren insanlarla mesafemi ayarlayamamak sanırım.
Fakülteden bu yıl tanıştığım 2 kız arkadaşım var. Adları Gamze ile Derya olsun diyelim. Gamzenin sevgilisi var ve bu yıl fakülteden bir erkekle sevgilisi olmasına rağmen gözüne kestirip sosyal medya hesaplarından fake hesaplarla iletişim kurmaya başladı(hoşlanıyormuş çok zengin ve sosyal diye). kendi sevgilisini de bize karşı kötüledi hep o dönem. Sevgilisinden habersiz böyle şeyler yapan birinin arkadaşlığı ne kadar güven verici olur diye ilk kez kendime o zaman sormuştum. Şunu da belirteyim kimsenin açığını kusurunu aramam kendimin mükemmel olduğunu da iddia etmem ama bazı davranışlar bize o insanın nasıl biri olduğunun(güvenebilmek konusunda) sinyallerini verebilir diye düşündüğümden rahatsız oluyorum. Neyse Derya ile ben Gamzeyi uyardıktan sonra "hata yaptım sevgilim varken böyle bir şeyi düşünmemeliydim bile dimi"diyerek pişman oldu. Bende üstelemedim hiç düsünmedim daha üzerine.
Ama zamanla başka yalanlarını hatta Derya ile beni salak yerine koyarak söylediği yalanları yakalamaya başladık.Sevgilisinin yanına gittiğinde bizi engellemeler,3lü foto çekildiğimizde kendisinin olduğu fotoğrafları bizden sildirmeler , sevgilisi onlar daha 1 senelik arkadaşın dediği için(bunu da açık açık söylüyor bir de) bizi adam yerine koymamalar. Ne hikmetse Derya bu yalanlara tuhaf davranışlara bir müddet kızar, Gamze arkadaşımız özürler diler bir şekilde aramız düzelirdi ama benim içim hiç rahat etmezdi yine güvenebilmek konusunda. Hakkını yemeyeyim iyi yönleri de var arayıp sormak bir ihtiyacım olduğunda anında cevap vermek ilgilenmek gibi. Dedikodu konusuna değineceğim biraz da, hepimiz ara sıra yapmışızdır ama Gamzenin dedikoları şu minvalde: Şu ne kadar şişko bir de bunu giymiş iyice şişko olmuş iğrenç, ay bu kızda sene başından beri aynı ayakkabıyı giydi, şunun boyu acaip kısa, şunun sakalı olmasa ne tipsiz çocuk gibi insanın elinde olmayan ozellikleri hakkında türlü laflar edebilen(ki bu bana göre dedikodudan bile çıkar karaktersizlik olur asla hoşuma gitmez..) birisi. Ona eşlik etmediğimde gülmediğimde de asosyal olurum. Hoşuma gitmiyor ilgimi çekmiyor kişiler üzerinde bu kadar yoğun ve kötü dedikodular dediğimde umursamıyor bile.
Derya ise çift karakter yaşayan birisi gibi bazen bakıyorum benim hoşuma gitmediğini anladığında lafı çeviriyor bazen de Gamzeye epey katılıyor hatta katıldığı zamanlar çoğunlukta. Ona da şaşırıyorum galiba o da aynı muhabbetlerden haz alıyor diyorum.
Kısacası ben özellikle gözüme batan bu davranışlar nedeniyle yüzeysel bakıyorum bu arkadaşlık ilişkisine, bazen de tamamen kopmak uzaklaşmak istiyorum. Doğru olan nedir, herkesi kusuruyla kabullenip bu yüzeysel arkadaşlığa devam etmek ve iyi yönlerini görmek mi? Yoksa iç huzurumu zedeleyen ve kabullenemediğim bu ve bunun dışında birçok hareketi sineye çekmeyip gerekli mesafeyi koyarak sadece selamlaşarak tek tabanca takılmak mı? Bir nevi seçkin yalnızlık. Yerimde olsanız ne yapardınız? objektif bir gözle yorumlamanızı bekliyor iyi bayramlar diliyorum cümleten :)
dipnot olarak: bundan önce kurduğum dostluklarda/arkadaşlıklarda böyle sorunlar hiç yaşamadım. yoksa insan silmek de duygusal davranmıyorum.. huzurumu bozuyorsa siliyorum artık lakin bu kadar iç içeyken ve daha yıllarımızı beraber geçirecekken ne yapacağımı bilemedim.
Fakülteden bu yıl tanıştığım 2 kız arkadaşım var. Adları Gamze ile Derya olsun diyelim. Gamzenin sevgilisi var ve bu yıl fakülteden bir erkekle sevgilisi olmasına rağmen gözüne kestirip sosyal medya hesaplarından fake hesaplarla iletişim kurmaya başladı(hoşlanıyormuş çok zengin ve sosyal diye). kendi sevgilisini de bize karşı kötüledi hep o dönem. Sevgilisinden habersiz böyle şeyler yapan birinin arkadaşlığı ne kadar güven verici olur diye ilk kez kendime o zaman sormuştum. Şunu da belirteyim kimsenin açığını kusurunu aramam kendimin mükemmel olduğunu da iddia etmem ama bazı davranışlar bize o insanın nasıl biri olduğunun(güvenebilmek konusunda) sinyallerini verebilir diye düşündüğümden rahatsız oluyorum. Neyse Derya ile ben Gamzeyi uyardıktan sonra "hata yaptım sevgilim varken böyle bir şeyi düşünmemeliydim bile dimi"diyerek pişman oldu. Bende üstelemedim hiç düsünmedim daha üzerine.
Ama zamanla başka yalanlarını hatta Derya ile beni salak yerine koyarak söylediği yalanları yakalamaya başladık.Sevgilisinin yanına gittiğinde bizi engellemeler,3lü foto çekildiğimizde kendisinin olduğu fotoğrafları bizden sildirmeler , sevgilisi onlar daha 1 senelik arkadaşın dediği için(bunu da açık açık söylüyor bir de) bizi adam yerine koymamalar. Ne hikmetse Derya bu yalanlara tuhaf davranışlara bir müddet kızar, Gamze arkadaşımız özürler diler bir şekilde aramız düzelirdi ama benim içim hiç rahat etmezdi yine güvenebilmek konusunda. Hakkını yemeyeyim iyi yönleri de var arayıp sormak bir ihtiyacım olduğunda anında cevap vermek ilgilenmek gibi. Dedikodu konusuna değineceğim biraz da, hepimiz ara sıra yapmışızdır ama Gamzenin dedikoları şu minvalde: Şu ne kadar şişko bir de bunu giymiş iyice şişko olmuş iğrenç, ay bu kızda sene başından beri aynı ayakkabıyı giydi, şunun boyu acaip kısa, şunun sakalı olmasa ne tipsiz çocuk gibi insanın elinde olmayan ozellikleri hakkında türlü laflar edebilen(ki bu bana göre dedikodudan bile çıkar karaktersizlik olur asla hoşuma gitmez..) birisi. Ona eşlik etmediğimde gülmediğimde de asosyal olurum. Hoşuma gitmiyor ilgimi çekmiyor kişiler üzerinde bu kadar yoğun ve kötü dedikodular dediğimde umursamıyor bile.
Derya ise çift karakter yaşayan birisi gibi bazen bakıyorum benim hoşuma gitmediğini anladığında lafı çeviriyor bazen de Gamzeye epey katılıyor hatta katıldığı zamanlar çoğunlukta. Ona da şaşırıyorum galiba o da aynı muhabbetlerden haz alıyor diyorum.
Kısacası ben özellikle gözüme batan bu davranışlar nedeniyle yüzeysel bakıyorum bu arkadaşlık ilişkisine, bazen de tamamen kopmak uzaklaşmak istiyorum. Doğru olan nedir, herkesi kusuruyla kabullenip bu yüzeysel arkadaşlığa devam etmek ve iyi yönlerini görmek mi? Yoksa iç huzurumu zedeleyen ve kabullenemediğim bu ve bunun dışında birçok hareketi sineye çekmeyip gerekli mesafeyi koyarak sadece selamlaşarak tek tabanca takılmak mı? Bir nevi seçkin yalnızlık. Yerimde olsanız ne yapardınız? objektif bir gözle yorumlamanızı bekliyor iyi bayramlar diliyorum cümleten :)
dipnot olarak: bundan önce kurduğum dostluklarda/arkadaşlıklarda böyle sorunlar hiç yaşamadım. yoksa insan silmek de duygusal davranmıyorum.. huzurumu bozuyorsa siliyorum artık lakin bu kadar iç içeyken ve daha yıllarımızı beraber geçirecekken ne yapacağımı bilemedim.
fakültede ilk senem olduğundan galiba biraz afalladım bu konuda. içimi kemirip duruyordu seneye yeni bir sayfa açmayı düşünüyorum
Ben onlara bayılmıyorum onlar da bana bayılmıyorlar.Bazen böyle olur,herkesle iyi anlaşacağız diye bir şey yok.Arkadaşlıkları yapay geliyorsa hiç vakit bile kaybetme,bazen yalnız kalmak daha iyi oluyor,en azından rol yapmak zorunda kalmazsın.
