- 6 Eylül 2016
- 787
- 448
- 103
- Konu Sahibi Bayanhazine
-
- #1
Hanımlar öncelikle merhaba.
Annem ile ilgili daha önce konu açmıştım. Belki bundan 1 yıl önce kadar. Konuşacak dertleşecek kimsem yok ne yazık ki. Bir ablam var o da henüz yeni doğum yaptı. Uyku düzeni yok. Annemle de arası pek sıcak sayılmaz. Hanımlar size anlatacak minik hikayemi ben her gün, günün yanımda bulunduğu her saat yaşıyorum. Annem annesini özlediğini ama yanlışız gitmek istemediğini söyledi. (43 yaşında sağlıklı çok şükür) bende eşlik edeceğimi söyledim. Annemle babam bundan 17 yıl önce ayrıldılar. Biz babada büyüdük bunca sene, 3 yol önce anneme taşındık. 22 yaşındayım. Annem o zamandan bu zamana babama kim duyar. Gitmeyin görmeyin o sizin babanız değil der. Bu yine duymaya alıştığım iyi birşey. Kötü olan annem yerli yersiz sürekli küfür eder. Bunu bilmem kaç milyon defa yaptığı gibi bugün de yaptı. Neyse çıktık yoldayız yürüyoruz, yakın mesafedeyiz anneannemlerle. Konu havadan sudan babama gelir. Hatta konu gelmez babama yine küfür eder. Kaldırımdayız şuna sinirden tam hatırlamıyorum ama birşey oldu ve annem insanların inde küfür etti. Anne dedim insanlar senin ne yaşadığını bilmez rezillik yaptığın hoş değil 40 küsür yaşında kadınsın yapma şunu dedim. Heeeeee kestane çıkmış kabuğunu beğenmemiş başlatma insanından s..... babanın azına diye yüksek sesle söyledi. Arkamızda insanlar rezalet durum allahım.
Sinirlendim. Hızlı hızlı yürüdüm bir cafeye girdim. Şuan cafenin bir köşesinde sinirden ağlıyorum size yazıyorum.
Hanımlar, babam bizi böyle yetiştirmedi. Küfür öğrenmedik, medeniyet en önemlisi saygı vardı. Ablam evlenince annem benden gelin çıkacaksın dedi ve biz annemin yanına yerleştik. O yerleşme 3 yılı geçiyor...
İnanın artık sabrım kalmadı. Kendi ailesi onu hep haklı buluyor küfür sinirle söylenir vizene insanlardan diyorlar eeee o zaman çıplak gezin özgürsünüz! Bunun bir çözümü yok mudur? Nasıl daha sakin kalabilirim. Kimse üzülsün istemiyorum ama artık annemle insan içine çıkmak istemiyorum. Bulunduğumuz ilçenin merkezine iniyoruz. İnanın yürüyüş şeklim gözüne batıyor aynı baban gibi yürüyorsun babasının azına bilmem ne yaptığımın kızı diyor. Böyle konuşuyor uzaklaşıyorum sonra arkamdan daha yüksek sesle seslenip küfrediyor. Lütfen belki size abartı gibi belki bu bir hastalık. Ama ne olur bileniniz varsa bilirler söylesin. İnanın eve dönmek istemiyorum. Hayatımda istemediğim şeyleri yaptırmaya itiyor beni.......
Annem ile ilgili daha önce konu açmıştım. Belki bundan 1 yıl önce kadar. Konuşacak dertleşecek kimsem yok ne yazık ki. Bir ablam var o da henüz yeni doğum yaptı. Uyku düzeni yok. Annemle de arası pek sıcak sayılmaz. Hanımlar size anlatacak minik hikayemi ben her gün, günün yanımda bulunduğu her saat yaşıyorum. Annem annesini özlediğini ama yanlışız gitmek istemediğini söyledi. (43 yaşında sağlıklı çok şükür) bende eşlik edeceğimi söyledim. Annemle babam bundan 17 yıl önce ayrıldılar. Biz babada büyüdük bunca sene, 3 yol önce anneme taşındık. 22 yaşındayım. Annem o zamandan bu zamana babama kim duyar. Gitmeyin görmeyin o sizin babanız değil der. Bu yine duymaya alıştığım iyi birşey. Kötü olan annem yerli yersiz sürekli küfür eder. Bunu bilmem kaç milyon defa yaptığı gibi bugün de yaptı. Neyse çıktık yoldayız yürüyoruz, yakın mesafedeyiz anneannemlerle. Konu havadan sudan babama gelir. Hatta konu gelmez babama yine küfür eder. Kaldırımdayız şuna sinirden tam hatırlamıyorum ama birşey oldu ve annem insanların inde küfür etti. Anne dedim insanlar senin ne yaşadığını bilmez rezillik yaptığın hoş değil 40 küsür yaşında kadınsın yapma şunu dedim. Heeeeee kestane çıkmış kabuğunu beğenmemiş başlatma insanından s..... babanın azına diye yüksek sesle söyledi. Arkamızda insanlar rezalet durum allahım.
Sinirlendim. Hızlı hızlı yürüdüm bir cafeye girdim. Şuan cafenin bir köşesinde sinirden ağlıyorum size yazıyorum.
Hanımlar, babam bizi böyle yetiştirmedi. Küfür öğrenmedik, medeniyet en önemlisi saygı vardı. Ablam evlenince annem benden gelin çıkacaksın dedi ve biz annemin yanına yerleştik. O yerleşme 3 yılı geçiyor...
İnanın artık sabrım kalmadı. Kendi ailesi onu hep haklı buluyor küfür sinirle söylenir vizene insanlardan diyorlar eeee o zaman çıplak gezin özgürsünüz! Bunun bir çözümü yok mudur? Nasıl daha sakin kalabilirim. Kimse üzülsün istemiyorum ama artık annemle insan içine çıkmak istemiyorum. Bulunduğumuz ilçenin merkezine iniyoruz. İnanın yürüyüş şeklim gözüne batıyor aynı baban gibi yürüyorsun babasının azına bilmem ne yaptığımın kızı diyor. Böyle konuşuyor uzaklaşıyorum sonra arkamdan daha yüksek sesle seslenip küfrediyor. Lütfen belki size abartı gibi belki bu bir hastalık. Ama ne olur bileniniz varsa bilirler söylesin. İnanın eve dönmek istemiyorum. Hayatımda istemediğim şeyleri yaptırmaya itiyor beni.......