- 13 Ocak 2016
- 1.987
- 2.655
- Konu Sahibi SekerAnnee
- #1
Hayırlı sabahlar hanımlar, belki benimle aynı dertten muzdarip arkadaşlar vardır bir çözüm bulmuşlardır diye derdimi paylaşmak istedim.
Eşim tam bir oyun bağımlısı ve bu artık benim canımı iyice sıkmaya başladı. Hamileliğin de verdiği psikolojiyle delirme noktasına geliyorum. Sabahları erkenden kalkar oyuna girer 2-3 saat takılır. Zar zor kahvaltıya oturturyorum. Sonra hazırlanıp işe çıkıyor. İşten genelde geç gelir. Onun yorgunluğuyla üşenmez tekrar girer. Benim ısrarlarımla zorla birlikte vakit geçirelim çay içelim dizi izleyelim diye biraz oturtuyorum. Ama kendisinin böyle talepleri olmaz.
Sonra oyundan arkadaşları da var onlarla whatsapp grupları var orda her gün konuşurlar. Hiç sevmeyeceğim tipler. Bazen oyun oynarken arkadaşlarıyla konferans kurup konuşuyorlar sesim gidecek diye evde rahatça konuşamıyorum bile.
Haftasonlarını zaten hiç sormayın sabaha kadar oyun oynuyor 5-6 gibi yatıyor. Yani anlayacağınız hayatının merkezinde oyun var ve bu iş hayatını da ev hayatını da kötü etkiliyor. Cumartesi günü tavrımı koydum artık ya oyunu bırakacaksın ya da hayatında ben yokmuşum gibi yaşamaya devam edeceksin diye. O günden beri evde hayalet gibiyim hiç konuşmuyoruz bana tmm bırakacağım da demedi. Ama şuan oyuna girmiyor işe gidip geliyor yatıyor kalkıyor. Böyle saçma sapan bir durumun içine girdik ne yapacağımı bilmiyorum ama taviz vermeyeceğim oyunu bıraktım bırakacağım diyene kadar barışmamayı düşünüyorum. Sizlerin önerisi nedir..
Eşim tam bir oyun bağımlısı ve bu artık benim canımı iyice sıkmaya başladı. Hamileliğin de verdiği psikolojiyle delirme noktasına geliyorum. Sabahları erkenden kalkar oyuna girer 2-3 saat takılır. Zar zor kahvaltıya oturturyorum. Sonra hazırlanıp işe çıkıyor. İşten genelde geç gelir. Onun yorgunluğuyla üşenmez tekrar girer. Benim ısrarlarımla zorla birlikte vakit geçirelim çay içelim dizi izleyelim diye biraz oturtuyorum. Ama kendisinin böyle talepleri olmaz.
Sonra oyundan arkadaşları da var onlarla whatsapp grupları var orda her gün konuşurlar. Hiç sevmeyeceğim tipler. Bazen oyun oynarken arkadaşlarıyla konferans kurup konuşuyorlar sesim gidecek diye evde rahatça konuşamıyorum bile.
Haftasonlarını zaten hiç sormayın sabaha kadar oyun oynuyor 5-6 gibi yatıyor. Yani anlayacağınız hayatının merkezinde oyun var ve bu iş hayatını da ev hayatını da kötü etkiliyor. Cumartesi günü tavrımı koydum artık ya oyunu bırakacaksın ya da hayatında ben yokmuşum gibi yaşamaya devam edeceksin diye. O günden beri evde hayalet gibiyim hiç konuşmuyoruz bana tmm bırakacağım da demedi. Ama şuan oyuna girmiyor işe gidip geliyor yatıyor kalkıyor. Böyle saçma sapan bir durumun içine girdik ne yapacağımı bilmiyorum ama taviz vermeyeceğim oyunu bıraktım bırakacağım diyene kadar barışmamayı düşünüyorum. Sizlerin önerisi nedir..
