- 22 Eylül 2015
- 4.682
- 39.785
- 548
- 36
- Konu Sahibi nese-li_hilos
-
- #1
Dert değil iç dökme gibi bişey. O yüzden konuyu nereye açsam bilemedim. Forumun en geniş başlığı buydu o yüzden buraya açtım konumu. Yazarım rahatlarım diye mi düşündüm? Bilemiyorum. Umarım artık biraz rahatlarım.
31 ekim salı günü 45 yaşındaki teyzemi, aynı zamanda anaokulu öğretmenimi, en iyi arkadaşımı, yol göstericimi, annemden sonra gelen en kıymetlimi, her gün Günaydın dediğim her gece iyi geceler dediğim maviş gözlü teyzemi kaybettim. Şehrin en işlek caddesinde, sahilde, yaya yolunda karşıya geçerken 130 km hızla gelen bir insan müsveddesi arabasıyla çarptı ona. 9 saat süren ameliyat sonunda yoğun bakımda kalbi durdu ve gitti.... Kan değerleri çok yüksekti hep. Her 3 haftada bir Kızılaya kan vermeye giderdi. Hem kendi rahatlardı hem nadir bulunan kan grubuna ihtiyacı olan için yardım ederdi. O gün de Kızılaya kan vermeye gidiyordu zaten arabanın ona çarptığı yolun hemen karşısındaydı Kızılay. O verdiği kanlara ihtiyacının olacağını bilmeden yıllarca kan bağışladı.
Evinde çamaşır makinasindan çıkardığı çamaşırları vardı gelince sererim dediği. Dolabında ıspanaklar taptaze. Çok severdi sebzeyi ve öğrencilerine hep sebzeyi sevdirmeye çalışırdı. Salı günü öldü ama biz perşembe günü çay içip börek yiyip film izleyecektik. Cd hala duruyor. Filmin Adı "Müttefik". Biz film izleyemedik çünkü mezarının başında ağlaştık vedalaştık... Sevdiğini buz gibi toprağın altına koymak eve geri gelmek.. Tarifsiz bir acı...
Neyse çok uzattım. Sevdiklerinize hep sarılın onlara onları ne kadar çok sevdiğinizi söyleyin mesaj atın fotoğraf atın görüntülü arayın. Ölüm var unutmayın. Ve lütfen yaya gecidinden geçerken yavaşlayın yayalara yol verin. kimsenin hayatına hayallerine geleceğine mal olmayın. Karşıdan karşıya geçerken çok dikkatli olun. Allah'a emanet olun. Okuyan herkese çok teşekkür ederim..
31 ekim salı günü 45 yaşındaki teyzemi, aynı zamanda anaokulu öğretmenimi, en iyi arkadaşımı, yol göstericimi, annemden sonra gelen en kıymetlimi, her gün Günaydın dediğim her gece iyi geceler dediğim maviş gözlü teyzemi kaybettim. Şehrin en işlek caddesinde, sahilde, yaya yolunda karşıya geçerken 130 km hızla gelen bir insan müsveddesi arabasıyla çarptı ona. 9 saat süren ameliyat sonunda yoğun bakımda kalbi durdu ve gitti.... Kan değerleri çok yüksekti hep. Her 3 haftada bir Kızılaya kan vermeye giderdi. Hem kendi rahatlardı hem nadir bulunan kan grubuna ihtiyacı olan için yardım ederdi. O gün de Kızılaya kan vermeye gidiyordu zaten arabanın ona çarptığı yolun hemen karşısındaydı Kızılay. O verdiği kanlara ihtiyacının olacağını bilmeden yıllarca kan bağışladı.
Evinde çamaşır makinasindan çıkardığı çamaşırları vardı gelince sererim dediği. Dolabında ıspanaklar taptaze. Çok severdi sebzeyi ve öğrencilerine hep sebzeyi sevdirmeye çalışırdı. Salı günü öldü ama biz perşembe günü çay içip börek yiyip film izleyecektik. Cd hala duruyor. Filmin Adı "Müttefik". Biz film izleyemedik çünkü mezarının başında ağlaştık vedalaştık... Sevdiğini buz gibi toprağın altına koymak eve geri gelmek.. Tarifsiz bir acı...
Neyse çok uzattım. Sevdiklerinize hep sarılın onlara onları ne kadar çok sevdiğinizi söyleyin mesaj atın fotoğraf atın görüntülü arayın. Ölüm var unutmayın. Ve lütfen yaya gecidinden geçerken yavaşlayın yayalara yol verin. kimsenin hayatına hayallerine geleceğine mal olmayın. Karşıdan karşıya geçerken çok dikkatli olun. Allah'a emanet olun. Okuyan herkese çok teşekkür ederim..