Kızlar bu arada düşündüm, taşındım. Son günlerde psikolojimi altüst eden şeyler hakkında. Depresyon lehine yorumlanacak bir ruh hali; sürekli, üzgün, mutsuz, kaygılı, stresli ve öfkeli bir psikoloji içerisindeyim 15-20 gündür. Bunun bir sebebi son zamanlar üst üste yaşadığım hayal kırıklığı ve üzüntüler, ailemde yaşadığım sağlık sorunları ve endişeler olsa da , bir sebebi de umut eksikliği. Yapacak ve bekleyecek bir şeyin olmayışı. Evet ben kendimi sürekli yapacağım ya da olacak güzel şeylerle motive ederim, gelecek güzel günlerin hayali ve hevesiyle beslenirim. İşte birden bu kesildi bende. Nasıl mı? Mesela okulu bitireyim de hele şöyle güzel olacak, ya da şu vakit geçsin de düğünümüz olacak, şu kadar zaman sonra işe gireceğim, vs. gibi. Hep hayal ederek, hedeflerim için gün sayarak ve çabada bulunarak motive oldum. Herşeyin çabayla ve yeteri kadar arzulandığında elde edilebileceğine inandım. Son zamanlarda baktım ki, pek çok hedef geride kalmış. Okulum bitmiş, çok şükür iyi bir işim, anlayışlı ve gözümün içine bakan bir eşim var, maddi anlamda yapmak istediğim yatırımlarımı bir yoluna koymuşum, şükürler olsun annem ve kardeşim sağlıklı ve kendilerine bakabilecek konuma gelmişler. Eee ne kaldı geriye? Bir evlat…Ama işte burada “Tüm hedeflere çalışılarak ve yeterince istenerek ulaşılır” tezim çürüyüverdi. İstedim, çabaladım…Sonuç alamadım…Üstelik sabırsız, hemenci bir yapım da var. Daha fazla bir denemişliğim olmamasına rağmen hayal kırıklıkları ve olumsuz düşüncelere boğuldum. “Niye hemen olmuyor, hadi olsun işte şu kadar ay oldu?” diye düşünmeye ve “Acaba bir sorun mu var?” diye kaygılanmaya başladım…Çevremden de çok etkileniyorum, insanların benim zayıf yönümü kullanıp üzmelerine izin de veriyorum…Elimde “şu gün olacak şu güzel şeyi bekliyorum.” diyeceğim bir şeyim kalmadığını hissetmeye başladım. Bebeği bekliyordum, ama o da olmuyordu işte. Mutlu olacağım bir şeyim kalmadı gibi hissettim.
Silkinmeye çalıştım ama başaramadım.
Taaa ki bugüne kadar. Bugün kendime geldim, çünkü daha önce keşfetmediğim bir şeyi keşfettim. “Kendimi sevmem gerektiğini.”
Şimdi kendime bir, ay sonuna kadar yapacaklarım listesi yaptım. Siz de lütfen bana bunların hesabını sorun, bana yardım edin ruh halimi düzeltmemde.
Yapacaklarım şunlar: Ertelediğim ve üşendiğim ev işlerimi yapacağım, diyete ve spora başlayacağım, kendimle ilgileneceğim ve kişisel bakımlarımı tamamlayacağım, bir kitap bitireceğim ve en önemlisi kendimi daha fazla seveceğim.
Bu yolla ay sonunda regl olsam da bir travma yaşamayacağıma inanıyorum.