Otuz Yaş Sendromu

Evet efendim, Erikson üstadımızın psiko-sosyal gelişim kuramına göre "üretkenliğe karşı durgunluk" evresine hoş geldiniz.

Adından da anlaşılacağı üzere bu evremizde üretmek istiyoruz, üretemezsek kendimizi işe yaramaz hissediyoruz. Etrafımıza bakınca da bu yaşlarda herkesin evlendiğini, çocuk yaptığını görüyor, bende bi anormallik var galiba diyoruz. Tabi ki yok, panik yapmıyoruz =)) Devir değişti, şimdi evlenme ve çocuk yapma yaşları 30'dan sonra başlıyor ortalama. Ben de 33 yaşımda evlendim, 35 oldum çocuğu erteliyorum 'ben daha çok küçüğüm nasıl bakarım ki' diyerek
Şimdi n'apıyoruz?
Hayatın olağan akışına sakince kendimizi bırakıyor ve başka yollarla üretme/faydalı olma ihtiyacımızı gidermeye çalışıyoruz.
Evrene olumlu mesajlar yolluyoruz, yakışıklı , sadık , gücü kuvveti yerinde bir koca ve sağlıklı evlatlar diliyoruz.
(Güç kuvvet çok önemli üretkenlik açısından, yoksa evlensek de üretemiyoruz gene hüsrana uğruyoruz)

Ay saçmalamayın lütfen Ben 34 yaşında evlendim. 1 aylık da hamileyim. Hiç de geç kalmış hissetmiyorum. Hatta daha erken evlenseymişim bir sürü şey içimde kalırmış. Ne güzel yedim içtim gezdim tozdum diyorum. En güzel yaşlarınızdasınız yapmayın. Bu yaşlar bir daha gelmeyecek. Çevremde erken evlenip çocuğu olan ne kadar arkadaşım varsa hepsinin gözü dışarda kalmış. Devamlı bekarlara özeniyorlar. Ayrıca evlenmeyi de merkeze koymayın. Hayattaki amacınız bu olmasın. Karşınıza sevebileceğiniz biri çıkarsa ne ala. Çıkmazsa da karalar bağlamaya gerek yok. Benden size abla tavsiyesi bu yaşlarınızın tadını çıkarın milletin ne yaptığını boşverin.

Bırak toplumun dayatmalarini.. .
Insan nasıl mutluysa öyle yaşamalı..

Pek Muhterem Kadin .!.:

Evet efendim, Erikson üstadımızın psiko-sosyal gelişim kuramına göre "üretkenliğe karşı durgunluk" evresine hoş geldiniz.

Adından da anlaşılacağı üzere bu evremizde üretmek istiyoruz, üretemezsek kendimizi işe yaramaz hissediyoruz. Etrafımıza bakınca da bu yaşlarda herkesin evlendiğini, çocuk yaptığını görüyor, bende bi anormallik var galiba diyoruz. Tabi ki yok, panik yapmıyoruz =)) Devir değişti, şimdi evlenme ve çocuk yapma yaşları 30'dan sonra başlıyor ortalama. Ben de 33 yaşımda evlendim, 35 oldum çocuğu erteliyorum 'ben daha çok küçüğüm nasıl bakarım ki' diyerek
Şimdi n'apıyoruz?
Hayatın olağan akışına sakince kendimizi bırakıyor ve başka yollarla üretme/faydalı olma ihtiyacımızı gidermeye çalışıyoruz.
Evrene olumlu mesajlar yolluyoruz, yakışıklı , sadık , gücü kuvveti yerinde bir koca ve sağlıklı evlatlar diliyoruz.
(Güç kuvvet çok önemli üretkenlik açısından, yoksa evlensek de üretemiyoruz gene hüsrana uğruyoruz)

Genişletmek için tıkla...

Erikson baba her şeyi biliyormuş mesela çocuk için erken diyorsunuz ya çevrenizde mi genelde böyle yoksa siz mi böyle düşünüyorsunuz

Rapunzelea .!.:

Hanımlaaar....
Bir şeylere geç kalmış gibi hissediyorum. Yaş ilerledikçe bu hissim artıyor. Evlilik ,çocuk bu konuları düşündükçe üzülüyorum.Çevremde çoğu arkadaşım evlendi ,çocuğu olan bile var...sanırım o yüzden geç kalmış gibi hissediyorum ve de göz çevremde mimik çizgilerim oluşmaya başlamış bakım yapıyorum ama onları gördükçe kendimi kötü hissediyorum.

Bu başlığı açtığım için çoğu kişiden tepki alacağım biliyorum.

Sizden ricam bu saçma düşünceleri nasıl kafamda atabilirim. Saçma diyorum çünkü düşünmek insanı strese sokmaktan ve üzmekten başka bir işe yaramıyor. Ve de mutluluğu 1 kişiye bağlamak hata.

Takmayanlar, sorun etmeyenler ya da tersi düşünmemi sağlayacaklar nasihat verebilir mi lütfen ya da bu yaşlarda böyle hissetmek normal mi Şimdiden teşekkürler ..

Genişletmek için tıkla...

Bence 30 yasa girdiğiniz için değil de sanki evlilik ve çocuk için geç kalıyorum düşüncesi sizi üzüyor.insan her yaşta evlenebilir çocuk ise tamamen nasip .bu bir zorunluluk veya görev değil herşey ne zaman doğru ve güzel olacaksa o zaaman olsun inşallah .yoksa 15 de evlenip 3 çocuklu ve mutsuz olabilirdiniz

Ben de bu çocuk yapma sevdasını anlamıyorum. Zengin misiniz?

90 yaşında bir kadına hayatındaki pişmanlığı sormuşlar, keşke 50 yaşımda keman çalmayı öğrenseydim, şimdi 40 yıldır keman çalıyor olurdum demiş.

Ben de bir zamanlar sizin gibiydim.
Sonra elimdekilerin kıymetini bilmeyip şükürsüz davrandığım için böyle hissettiğimin farkına vardım.
Hayatımı sevmeye çalıştım sevdim de.
Sonra da her şey teker teker düzene girdi.

Gec kalmak nedir vakti gelmemistir daha... 30 lar 20 lerden cok daha guzel oturmus olgun ve be istedigimizi bildigimiz yaslar. Evet evlilik yasi 30 lara kaydi... evet insan omru uzadi uzun yillar daha genc daha saglikli yasiyabiliyoruz, ayrica cocuk yapmak icinde gec kalmis olmuyorsunuz.
Simdi asil gelelim sizi huzne iten konuya... bence siz duygusal olarak aidiyet ask huzur sevgi kisimlarini bir erkek de bulamasiginiz icin telaslisiniz. Sizi tedirgin eden bu... ama bu mukemmmel doneminizde gercek aski bulmaniz tabiki mukemmel bir iliski getiricektir. Bence Korkulari birakip Heyy ben 30 yasinda genc guzel kendi ayaklari uzerinde Duran kadinim enerjisi yayin ki ask sizi bulsun

Rapunzelea .!.:

Yorumunuz için teşekkür ederim Botoks, dolgu var evet ama geçici ya 6 ay sonra eski sen oluyon. Ve çok pahalı bütçe kaldırmıyor. Keşke başka çözüm olsa

Genişletmek için tıkla...

Yapıcak bişey yok geçici de olsa yapılıyor daha bende bişey yok ama derin çizgiler olunca yaptırıcam

34 yaşındayım, kendimi en güzel, en kendim gibi hissettiğim yaşlar 30 lar. Hatta iki gün önce arkadaşlarla 20-25 yaş fotoğraflarıma bakıyorduk, o kadar değişmişim o kadar yüzüm oturmuş, bir güzellik gelmiş ki, inanamadılar, estetik mi var sende diyorlar:) hayır dedim, sadece kendine güven, kadınlığının farkında olmak. 30 yaşıma gelene kadar ben kadınlığımın farkında değildim, şimdi keyif alıyorum ve bu halime tavrıma da yansıyor tabi. 30 lar bir kadının fiziki anlamda en güzel, enerji anlamında en çekici olduğu yaşlar bence. Ayrıca en güçlü aşkımı da 32 de yaşadım ve erkekler arasında en popüler olduğum yaşlar da bu yaşlar, söylemeden geçemeyeceğim:)

Manevi anlamda da kendiniz oluyorsunuz, benim hayatımda kendi içimde yaşadığım iki dönüm noktası oldu, biri 26da biri de 30 larda, şimdi olduğum kişiden o kadar memnunum ki. Hiç bir yanımı saklamıyorum, hissettiğim gibi davranmaktan hiç çekinmiyorum, hatalarımı bile seviyorum, insanların ne dediğini önemsemiyorum. Sevmediğim, enerjisi bana iyi gelmeyen insanları hayatımda tutmuyorum. Geziyorum, yiyip içiyorum, okuyorum. Beğenmezsem yaşadığım yeri değiştiriyorum(30 umda küçük bir şehirden istanbula taşındım).

Kısacası 30 lar çok güzel, ama siz enerjinizi güzel tutar, kendiniz için çaba sarfederseniz

Rapunzelea .!.:

Erikson baba her şeyi biliyormuş mesela çocuk için erken diyorsunuz ya çevrenizde mi genelde böyle yoksa siz mi böyle düşünüyorsunuz

Genişletmek için tıkla...

Açıkçası bizim çevremizde çocuksuz epeyce çift var, çoğu 30 yaş üstü.
Bikaç arkadaşım 34-35 yaşlarında anne oldu. 40'larında anne olmayı tercih eden bir arkadaşım var.
Ablam da 35'inde çocuk yaptı. Yengem de abimle evlendiğinde 32'ydi, o art arda 2 çocuk yaptı. Bana da her çocuk yapan hadi sıra sende diyor, daha erken diyorum bakalım Allah nasip edecek mi orası da var. Hayırlısı.

30'uma daha iki sene var ama benim de sendromum tamamen maddiyat.
ben öyle evli barklı olanlara değil de daha iyi kariyeri olan, daha iyi kazanan hatta arabası ve evi olan bekar kadınlara özeniyorum.
30'uma kadar bir ev sahibi olur muyum borçla da olsa diyorum mesela.
bundan 2 sene önce araba isterdim şimdi onlar uçtu ev daha mantıklı diyorum.
benimki çocukluktan geliyor ama benim ailem ne ev ne araba hiçbir şey sahibi olmadılar hala kiradayız.
boşandılar falan.
batmaya başladı bana artık bazı şeyler.
30'uma kadar bir ev almam şart yatırımlık olur, ucuz olur, küçük olur, 1+1 olur gözüm yüksekte değil hani.
dur bakalım daha 2 sene var diyorum.
ama insanın kendisine hedefler koyması güzel.
bu düzgün biriymiş dediğin adam ikinci buluşma için eve çağırıyor.
bu şartlar altında hayatımın aşkını bulamıyorum napayım :)
üzmeyin kendinizi.

Anacım o değilde 30uma 9 ay kala göz altlarım pörtleyiverdi gülünce kırışıyorum artık
İnsan bi alıştırma yapar yavaştan yavaştan gelir dimi

Miniminiminicik .!.:

Anacım o değilde 30uma 9 ay kala göz altlarım pörtleyiverdi gülünce kırışıyorum artık
İnsan bi alıştırma yapar yavaştan yavaştan gelir dimi

Genişletmek için tıkla...

Aynen ben de öyle ya gülünce çok kırışıyorum. Benim yaşıtlarım bile böyle değil hatta benden büyükler bile genetik mi göz yapısıyla mi ilgili bilemedim

metropol bedevisi .!.:

34 yaşındayım, kendimi en güzel, en kendim gibi hissettiğim yaşlar 30 lar. Hatta iki gün önce arkadaşlarla 20-25 yaş fotoğraflarıma bakıyorduk, o kadar değişmişim o kadar yüzüm oturmuş, bir güzellik gelmiş ki, inanamadılar, estetik mi var sende diyorlar:) hayır dedim, sadece kendine güven, kadınlığının farkında olmak. 30 yaşıma gelene kadar ben kadınlığımın farkında değildim, şimdi keyif alıyorum ve bu halime tavrıma da yansıyor tabi. 30 lar bir kadının fiziki anlamda en güzel, enerji anlamında en çekici olduğu yaşlar bence. Ayrıca en güçlü aşkımı da 32 de yaşadım ve erkekler arasında en popüler olduğum yaşlar da bu yaşlar, söylemeden geçemeyeceğim:)

Manevi anlamda da kendiniz oluyorsunuz, benim hayatımda kendi içimde yaşadığım iki dönüm noktası oldu, biri 26da biri de 30 larda, şimdi olduğum kişiden o kadar memnunum ki. Hiç bir yanımı saklamıyorum, hissettiğim gibi davranmaktan hiç çekinmiyorum, hatalarımı bile seviyorum, insanların ne dediğini önemsemiyorum. Sevmediğim, enerjisi bana iyi gelmeyen insanları hayatımda tutmuyorum. Geziyorum, yiyip içiyorum, okuyorum. Beğenmezsem yaşadığım yeri değiştiriyorum(30 umda küçük bir şehirden istanbula taşındım).

Kısacası 30 lar çok güzel, ama siz enerjinizi güzel tutar, kendiniz için çaba sarfederseniz

Genişletmek için tıkla...

Valla ben kırışmaya başladığım için gençlik fotolarıma bakıp ah diyorum bazıları yaş ilerledikçe daha güzel oluyolar demek siz de öylesiniz

Rapunzelea .!.:

Aynen ben de öyle ya gülünce çok kırışıyorum. Benim yaşıtlarım bile böyle değil hatta benden büyükler bile genetik mi göz yapısıyla mi ilgili bilemedim

Genişletmek için tıkla...

Vallahi bende hiç anlamadım yavaş yavaş kırışıyo sanıyordum bu senenin içinde oldu
Olanlar takmamaya çalışıyorum birde gerçekten küçük gösteriyodum bu gözlerle artık çok zor yaşlanıcaz malesef bu bir gerçek
Önceden çocuklara asla elimi öptürmezdim
Öpün diyorum artık

Rapunzelea .!.:

Hanımlaaar....
Bir şeylere geç kalmış gibi hissediyorum. Yaş ilerledikçe bu hissim artıyor. Evlilik ,çocuk bu konuları düşündükçe üzülüyorum.Çevremde çoğu arkadaşım evlendi ,çocuğu olan bile var...sanırım o yüzden geç kalmış gibi hissediyorum ve de göz çevremde mimik çizgilerim oluşmaya başlamış bakım yapıyorum ama onları gördükçe kendimi kötü hissediyorum.

Bu başlığı açtığım için çoğu kişiden tepki alacağım biliyorum.

Sizden ricam bu saçma düşünceleri nasıl kafamda atabilirim. Saçma diyorum çünkü düşünmek insanı strese sokmaktan ve üzmekten başka bir işe yaramıyor. Ve de mutluluğu 1 kişiye bağlamak hata.

Takmayanlar, sorun etmeyenler ya da tersi düşünmemi sağlayacaklar nasihat verebilir mi lütfen ya da bu yaşlarda böyle hissetmek normal mi Şimdiden teşekkürler ..

Genişletmek için tıkla...

Catiklmaktan kaşların etrafı kiriscagina. Gülmekten göz kenarların kirissin diye bı söz var çok severim. Evlilik çocuk bunlar güzel. Ama güzel olması için doğru insan iyi şartlar lazım. Yirmi yaşında evlenmek için evlenip iki yıl sonra çok boşanan var. Allah gönlüne göre versin. Ayrıca hiç bişey için geç değil. Çok normal yaşın

Rapunzelea .!.:

Yorumunuzu okudum da hiç hedefim olmadığını fark ettim Kafayı evliliğe takınca bomboş olmuşum hedef konusunda yani. Turla mı geziyorsunuz ve tek mi? Ben tek pek bi şeyden zevk aldım Gezmeyi seviyorum ama yurt dışı hayalim hiç olmadı

Genişletmek için tıkla...

Ne kadar üzücü değil mi? Malesef benim sosyal cevrem de kafayı evliliğe takip gerçek anlamda başka hiç bir hedefi,hayali,planı olmayan kadınlarla dolu. Ne desem de tek gerçeğin 'hala evlenememiş' olmak olduğunu düşünüyorlar, geneli de 'niyetim ciddi' diyen ilk adamla kendisi için uygun olup olmadığını tartmadan evleniyor, mutsuz oluyor
Diğer cumlene gelince, Ben genelde tek geziyorum - kalabalıktan , turdan , birilerine uyum saglamaktan çok hoşlanmıyorum tatillerde. Hatta 14 gün sonra yeni bir biletim vardı ama ucusum iptal oldu, kısmet...
Ve son olarak, bu benim kendi hayatımda beni mutlu eden bir şey. Belki başka bir insan seyehattense evinin sıcaklığını seviyordur. Bir başkası müzikle içiçe olmayı seviyordur,bir başkası sanatla, bir başkası ahşap oymakla...
Benim demek istedigim 'herkes gezsin,dünya kocaman,niye evde oturuyorsunuz' değildi aslında. Sadece bu yaşına gelmiş her insanın kendini neyin mutlu ettiğini bilmesi ve kendine yatırım yapması gerektiği. Beni mutlu eden şey seyehatler ve para biriktirmek. Ben de bunu yapıyorum.
Sizi mutlu eden şey ne?
Mesela, örnek için söylüyorum; benim kirkina girecek kadin bir kuzenim var,bekar. Sanata, sanat tarihine karşı derin bir zevk duyuyor. O yüzden pandemiden önce rehberi iyi turlar buluyordu, hem yurtiçi hem yurt dışı, eserlerin taşından - anlamından bahsedecek. Pandemi geldi, her şeyin online olmasından yararlandı, normalde eğitim alamayacağı insanların online sohbetlerine katıldı, bir sürü zoom grubu üyeliği var. Ayrıca düzenli olarak sevdiği küratörlerin açılışlarına gider,bazen beni de davet eder. Tabii ki arada birileiryle taniştiriliyor,gönlüne gore birisini bulursa yuva kurmak ister ama şimdiki hayatını bozmaya değmeyecek insanlarla evlenme yoluna gitmiyor. Aynı sekilde yine kirkina girecek erkek,bekar bir kuzenim var. Son yıllarda biraz talihsiz bazı olaylar yaşadı, hayatı darmadağın oldu. Biraz da asosyal biridir,insan içine çıkmayı ya da gezmeyi hiç sevmez. O da kendisini mutlu eden şeyi yapıyor, hunharca kitap okuyor. Evinde kitaplardan bir dağ var, kedisi ve kitabı - tuşlu telefonuyla sosyal medyaya bulaşmadan mutlulukla yaşıyor...
Yani, onu mutlu eden şeyi yapıyor.
Önemli olan , seni ne mutlu eder?
Hadi dusun, beyin fırtınası yapalım :)

Neden yaş ilerleyince ilk hedef evlenmeliyim ve çocuk sahibi olmalıyım diye oluyor ki doğru insan karşınıza çıkarsa evlenirsiniz çıkmazsa da bunun için aşırı üzülmek bence gereksiz anın tadını çıkarın eğer ekonomik özgürlüğünüz varsa kendinizi mutlu edecek farklı hedefler koyabilirsiniz. İnsan evlenince çocuk sahibi olunca mutlu olacak diye bir kaide yok bunun için geç kalınmış diye bir yaş kıstası da yok toplumun baskısından ne zaman evleneceksin diye sorularından kaynaklı kendimize yaptığımız psikolojik baskı bu bana da millet 2.çocuk için geç kalıyorsun deyip duruyorlar hayırdır nereye geç kalıyorum yani bunun için kendime baskı uygulayamam insan kendisiyle ve var oldukları ile mutlu olmalı