32 yaşında evliyim bir çocuğum var biri yolda :) 28 yaşında evlendim (erken aslında), 20 yaşında çalışmaya başladım evlenene kadar ailemden uzak büyük bir şehirde tek başına yaşadım maddi manevi bir çok imkanım vardı ama mantık yürütecek kendi değerimi bilecek bir aklım yoktu şuan 32 yaşındaki tek pişmanlığım 20 li yaşlarımı daha verimli geçirebilirdim. dünyayı gezebilir, yeteneklerim üzerine daha çok gidip geliştirebilir, birikim yapabilir, ailemle daha çok gezip tozabilirdim. ve düşün ehliyet bile almadım şu yaşıma geldim. aklım başıma ise bebeğimi kucağıma aldıktan sonra geldi hayatın tadını çıkarabilecek çocuklar yetiştirmek istiyorum kendini kıymetini her yaşta bilebilecek. fiziksel olarak gören 20 yaşında sanıyor, oysa en güzel yıllarım boş geçti şuan 32 yaşındayım aklım başıma geldi, zamanı daha da iyi değerlendiriyorum zor günlerden de geçiriyorum ama hep düşünüyorum daha iyi nasıl hayatımdan verim alabilirim die . yaşamak güzel şey doğrusu...
Yaşamak güzel şey doğrusu
Üstelik hava da güzelse
Hele gücün kuvvetin yerindeyse
Elin ekmek tutmuşsa bir de
Hele tertemizse gönlün
Hele kar gibiyse alnın
Yani kendinden korkmuyorsan
Kimseden korkmuyorsan dğnyada
Dostuna güveniyorsan
İyi günler bekliyorsan hele
İyi günlere inanıyorsan
Üstelik hava da güzelse
Yaşamak güzel şey
Çok güzel şey doğrusu.
:)