denizce7979 öncelikle sakin ol, belkide kısa sürede aşabileceğiniz bir durumdur. Geçen günlerde şimdi olsa bu süreçte ne yapmazdım diye düşündüm.. Kendi çocuğumun şartlarını düşündüğümde o panikle ertesi gün kreşe yazdırmazdım dedim. Sosyalleşmek çok ama çok önemli sakın burdan kreşe göndermeyin mesajı algılamayın. Ama ben haftasına kreş bulmuştum. Çocuk zaten kapalı bide daha çok onu gerginleştiren sıkan ortama sokmuşum. O dönemde onlarca dr a gittim hepsi bana hemen kreş dedi biri hariç oda çok değerli Nahit Motovalli hocaydı. İlk önce ailenin eğitilmesi, aileyle iletişimin açılmasının önemini anlatmıştı. 2-2.5 yaş dönemi bence sarılması, öpülmesi, koklanması gereken dönem bol bol ceee ler ,gıdıklamalı oyunlar (bundan güzel duyuterapi olabilirmi :)), al ver ler , bol market turları, parklar ben bu günkü aklım olsa bunları yapardım. İnanın büyüyünce hepsini hatırlıyorlar. Geçen gün dediki ben çok küçükken kreşe gitmek istemiyordum arkadaşlarım gitmedi dedi. Bizimkisi çok ama çok içine kapanıktı ne kadar olsa bence o dönem akran zorbalıklarına itilip kakılmalara maruz kalmıştır. ve buda sosyalleşmesinde özgüvenini kırmıştır diye düşünüyorum. Her anne kendi çocuğu için doğru olanı bilir ben o dönem sağlıklı bir karar verecek durumda değildim ayrıca o dönemde çocuğa faydalı olabilecek psikolojimde yoktu. o dönem bence bir antidepresan kullanmalıymışım. Tüm annelere kolaylıklar, sabırlar diliyorum,
Herkesin herşeyi bildiğini sandığı ama hiç birşey bilmediği bi girdap bu. Herkes güya sebebini biliyor çözümünü bilmiyor. 2-3 sene katı diyetler yaptığı halde bir adım yol alamamış aileler var. Şu mudur bu mudur diye diye 5 senem geçti elimde sevgiyle verdiklerimden başka birşey yok bir tek onları aldı. Gerisi sadece boşa vakit kaybı ve hayal kırıklığı.
Yazını okurken sanki ilk yillara gittim ne kadar güzel yazmışsın allah herkese sabir versin cunku bu yolda hepimize gerekO kadar haklısınız ki. Ara sıra girip Mesajları okuyorum.
denizce7979 un mesajını görünce yazmak istedim. Yolun başında bir anne ne yapacağını bilmiyor her kafadan bir ses çıkıyor ve haliyle allak bullak oluyordur.
Birincisi her çocuğa kreş yaramaz benim oğlumda artı değil eksi olarak hanesine yazıldı kreş maalesef. Aşırı kaygı eşlik ediyorken kreş bunu 5 e katlamış. Şimdiki doktorlar ve eğitimciler ister otizm, ster normal çocuk olsun en az 3.5 yaşa kadar anne ve aile sevgisi en değerli eğitim diye savunuyor. Özel eğitim alabilir bu süreçte
Yapacağınız şey bol bol sevin, öpün koklayın. Göz teması kurmak için çabalayın, onunla sürekli konuşun anlamaz demeyin yine de ısrarla iletişimde kalın. Mümkün mertebe tek başına kalmasına izin vermeyin. Kreş yalnız kalması için en tehlikeli ortam. Ya gölge öğretmen tutacaksınız ya göndermeyeceksiniz. Kreşlere de haksızlık etmek istemem çünkü bizim çocuklar haricinde 10 çocuktan daha sorumlular. Bizim çocuklarla birebir ilgilenmedikçe oyuna dahil olmuyorlar. Sürekli öğretmenin elini tutup eşlik ettirmesi gerekiyor. Öğretmen on dakikasını oğluma ayırıyordu arkasına döndüğünde oğlum yine yalnız takılıyordu. Sürekli bir kişi Kreşte omunla olmayacaksa zararları daha fazla.
Kimi anne kreşle beraber her şeyi atlatıyor birkaç ayda. Neden? Çünkü onlar otizm değil uyaran eksikliği oluyorlar. Otizmli bir çocuk; değil bir yılda, on yılda o kadar ilerleyemez
Diyet konusunu bende denedim bir süre çok zor ve mantığım itiraz etti diye bıraktım. 2 yaşından beri özel diyetisyen eşliğinde aile her türlü imkanı sağlayarak diyet yapanlar gördüm 15 yaşına geldiği halde anne dahi diyemeyenler var. Sağlıklı beslenmek zaten her bireyin hakkı. Otizm olmaya gerek yok ki, bir çocuğu çikolata ve cipsle beslemek için. Tencere yemeği yedirdim hazır gıda mümkün olduğunca vermedim ama diyet yapmadım.
Çocuktaki kapasite ve potansiyel işin seyrini değiştirecek. Fakat sevgiyi ve ilgiyi hep hissediyorlar. Sevgi ilgi onlara en çok lazım olan şey. Eğitim veren kişilerde de sevgiyle değilde, katı davranan hocalardan hep uzak durdum. Otizm parmak izi gibidir bir çocuk diğerine benzemiyor diyor uzmanlar. bir çocukta işe yarayan eğitim, diğer çocukta işe yaramıyor. Hattta bazen zarar veriyor.
Çocuğunuzu iyi tanıyın Sizden daha iyi kimse onu anlayamaz. Sürekli bir şeye odaklanmak zor oluyor, hatta bazen pes ettiğimiz zamanlar geliyor, yine silkelenip devam ediyoruz. Sevgi, bol bol sabır ve emek isteyen bir süreç. Herkese sevgiler...
Tv izlemiyor dikkatini bile cekmiyor bu da bana garip geldi. Ama şu elleri bilekten durmadan kıvırması... mantıklı bir açıklama bulamıuorumGötürün eğer içinizde şüphe kalacaksa tv telefondanda uzak kalsın göz teması önemli söylediğim klişe gelebilir ama demir baş cümleler mutlaka doktora gidin
Bulunduğum yerde yok istanbulda birkaç profu ve barış ekici yi aradım. 12. Ay gibi götürmemi söylediler. 2 ay daha gözlemleyip daha cok ilgi göstermeyi daha cok eğitmeye calısmayı düsünüyorum. Sadece bu elleri bilekten kıvırmaya nasıl cözüm bulacagım bilmiyorumMutlaka cocuk psikayatr ve cocuk norologuna goturun içiniz rahat etsin
GMerhaba, yazılanların nerdeyse yarısını okudum. Çok faydalandığım yazılar oldu. Herkese teşekkür ederim. Kızım 3 yaş 3 aylık. Yaklaşık 3 hafta önce “otizm spektrum bozukluğu” teşhisi aldı. Çalışıyorum evde bakıcı ile yoğun tv’ye maruz kalmış. Ailede geç konuşma yaygın olduğundan farkedemedim. Göz Kontağı çok kısa süreliydi. Haftada 5 gün 2 şer saatten eğitime gidiyor. Psikiyatristimiz açılacağını umutlu olduğunu söyledi. Genel olarak durumumuz şöyle: konuşmuyor, yani kelimeleri biliyor ve söylüyor. Mesela resimli bir kitap açıp “bu ne?”
diye sorsanız meyveleri, hayvanları, taşıtları Sayar. Yine kitapta “bu ne?” Diye sorarsanız; yetişkin kadınlara anne, erkeklere baba, çocuklara da çocuk der. Ancak; bu kelimelerin hiçbirini iletişim kurmak için kullanmaz. 3 yaşında kızım bana anne, babasına baba diye seslenmez. İstediği şeyler için ver, al, su gibi basit kelimeleri bile kullanmaz. Herşeyi bizi götürüp, bizim elimizi uzatarak ister. Hayali oyun oynayamaz. Çok şükür duyusal bir problemi çıkmadı( küçük ve büyük kas gelişimi, nesne ve eşyalara tepki veya bağımlık)
Ben bu yazıyı faydalandığım diğer yazılar gibi belki faydası olur diye bu üç haftalık eğitimde neler öğretilmeye çalışıldığını paylaşmak istedim.
İletişimin üç ana adımı varmış. İstediği şeyi parmağı ile işaret etmesi, istediği şeyler için elinin parmakları ile gel işareti yaparak “ver” demesi. Ve aidiyet hissettiği şeyler için elini göğsüne götürüp benim demesi.
Biz üç haftadır eğitimde ve evde bunlara çalışıyoruz. Eğitimde oyun oynarken eğitmen 2 oyuncak gösterip soruyor “bunu mu istiyorsun, bunu mu?” Kızım hamle yapınca “ parmağını alıp oyuncağın üstüne koyuyor “ bunu mu? Çok güzel, vereyim mi?” Elini alıp ver işareti yaptırıp “ver, ver” diye söyletiyor. Biraz oynayıp sonra “bu oyuncak kimin?” Kızımın elini, kızımın göğsüne hafifçe vurarak “benim, benim” diyor.
Biz de evde tekrar ettirmeye çalışıyoruz. Derslerdeki kadar sabırlı olmasa da yavaş yavaş öğrenmeye başladı bunları. Üç hafta önce evdeki tv. Kablolarını söküp attım. Göz kontağı oldukça arttı. Etrafındaki insanların farkında değil gibiydi. Şimdi çevresi ile daha ilgili. Umarım çok daha güzel (normal) günlerini görürüm. Herkese sabırlar ve şifa diliyorum.
Canim hic vakit kaybetmeden gotur benim oglumda ayak bileklerini döndürüyordu parkda tesadüf karsilasdigim biri beni uyardı kendi oğlunun davranislarina benzetti oglumun davranışlarından dolayı hafif otizim dendi atipik sonradan onun oglumda el bilekrini donderiyormusMerhaba öncelikle topicteki tüm annelere kalbimden sevgilerimi gönderiyorum. Gercek anlamda bir dağ başında(yüksekova) görev yapıyruz eşimle. O yüzden buralarda cocuk nörologu bulamadım. 10 aylık bebeğim ellerini bilekten ceviriyor. Heyecanlanınca üzülünce sevinince. Yaklaşık 5 aydır böyle. Bunu gören herkes garipsiyordu ben de biraz araştırınca otizmin erken belirtileri arasında gördüm. Acaba bizim dönemimizde bunu yaşayan var mıydı? İstanbula götürmeyi düşünüyorum Barış Ekici’ye. Fikirleriniz bnim icin cok değerli...
Takinti oluyor konusmaya baslayinca azalacak ama mutlaka doktora gotur değilse bile ne kaybedersinki ama gitmezsen cok sey eğitim cok önemli bol bol konus anlamaz demeTv izlemiyor dikkatini bile cekmiyor bu da bana garip geldi. Ama şu elleri bilekten durmadan kıvırması... mantıklı bir açıklama bulamıuorum
Ben eylül den beri veriyorum. Cdb yaği diye geciyor. Kenevir yagindan uretiliyor. Almanyadan aldirtmistim. Bu sene biraz fark attı ama yagdan dolayi mi dil terapistinden dolayimi ya da yasi buyudukce degisiyormu bilemiyorum. Yinede veriyorum. Cunku bayagi faydalari varmis. Ilk verdigimde hergun bir damla verdim. bayagi hiperaktif yaramaz oldu. Ici icine sigmiyordu.Sonra 3 gunde bir vermeye basladim. Daha iyi oldu. Bir tanidigim doktoruna sordutturdu. Kullanabilirsin demis ama turkiyede cok sahtesi var mumkunse yurtdisindan aldirabilirseniz ordan alin demis.Kenevir yağı deneyen var mı
Ben eylül den beri veriyorum. Cdb yaği diye geciyor. Kenevir yagindan uretiliyor. Almanyadan aldirtmistim. Bu sene biraz fark attı ama yagdan dolayi mi dil terapistinden dolayimi ya da yasi buyudukce degisiyormu bilemiyorum. Yinede veriyorum. Cunku bayagi faydalari varmis. Ilk verdigimde hergun bir damla verdim. bayagi hiperaktif yaramaz oldu. Ici icine sigmiyordu.Sonra 3 gunde bir vermeye basladim. Daha iyi oldu. Bir tanidigim doktoruna sordutturdu. Kullanabilirsin demis ama turkiyede cok sahtesi var mumkunse yurtdisindan aldirabilirseniz ordan alin demis.
Yok aksine disarda cok durgundu daha hareketli oldu. Ama bir arkadasim da ogluna vermeye basladi o cok hareketli. Anaokulunda siniftan kacip duruyodu. Simdi kacmiyormus oturuyomus. Bilemiyoruz ki yagdan mi. Oyle mi denk geldi.Durgunlaştırmadı mı benim oğlum çok çok hareketli a tipik dediler siz hangi şehirdesiniz Adana’da olan var mı
Ben adanayim hangi doktora gittinizDurgunlaştırmadı mı benim oğlum çok çok hareketli a tipik dediler siz hangi şehirdesiniz Adana’da olan var mı