Merhaba arkadaşlar,
Bir süredir bu başlığı sürekli okuyorum ancak hiç yazmamıştım.
Benim oğlum şuanda 26. ayın içerisinde. Bir arkadaşım yaz aylarında oğlumun her ismini seslendiğimizde bakmaması üzerine beni uyarması ile durumumuzu fark ettik. Ancak baştan bu kadar ciddi bir şey olduğunu düşünmediğimizden çok uzun üzerinde durmamıştık. Sonra ben araştırmaya başlayınca malesef oğlumun yaşıtlarına göre pek çok konuda geride kaldığını fark etmemle birlikte bir şeyler yapmaya başladık.
Öncelikle oğlumla şöyle bir geçmişimiz var. Oğlum ben çalıştığım için doğduğu günden bu yana gündüzleri annemin bakımında kaldı. Ve bu eylül ayına kadar sabahtan akşam uyuyana kadar sallanan bir ana kucağının içinde TV karşısında kaldı. Tabi ki surekli tv nin karşısında durmuyordu, geziniyordu evin içinde ama reklam çıktığında koştura koştura reklam izlemeye gelirdi. Bu arada ne annem ne de eşim ve ben oğluma herhangi bir şey öğretmedik, çok ilgisiz kaldı, doğru düzgün onunla konuşulmadı bile, sadece ihtiyaçları karşılandı, annemin dizinde sakatlık olduğu ve oğlumun peşinden çok koşamadığı için son iki ay öncesine kadar doğru düzgün parka dışarı vs de çıkmamıştı. Genelde sadece hafta sonraları biz bir yere gidersek çıkıyordu. ( Tabi ben önceleri bilgisizlik ve cahillikten çocuğun her şeyi kendi kendine öğreneceğini sanıyordum, şuanda bu konuda kendimi öyle çok suçluyorum ki anlatamam size )
Eylül ayında bu durumun iyice farkına varınca TV'yi tamamen kapattık, telefonları kaldırdık. Oğlumla ilgilenmeye, onu parka, dışarı vs ye çıkarmaya başladık. Önceden dışarıda iken elimi tutmak istemeyen elimi bırakıp kaçıp istediği yere giden çocuk elimi bırakmadan yürümeye ve benim orada olup olmadığımı kontrol etmeye başladı. İşaret parmağı ile göstermiyordu, 3-4 günde istediklerini vermeyerek bumu bumu diye parmağı ile dokundurarak işaret parmağını kullanması öğrettik. Bay bay yapmıyordu. Bizde öğretmedik. Şimdi dışarı çıkacağını anladığı zaman eliyle dönüp bay bay işareti yapıyor. İsmine bakma ve göz teması arttı. Güleç bir çocuktu zaten halen öyle. İnsanlar bize gelsin çok sevinir, oda bir yerlere gitmeyi çok sever. Özellikle büyüklere ilgisi, gülmesi, iletişimi iyi, çocuklarla ise çok bakmaz ama yanında bir süre geçirirlerse onlarla da ilgilenmeye başladı. Ancak hayvanları hiç istemiyor. Konuşma deseniz hadi kelimesini net söylüyor. 1,2 deyip sen söyle diyoruz 3 diyor. son iki aydır bir şeyleri sürekli sayarak yaptık, bu aralar bakıyorum oda sayarak bir şeyler yapıyor. ( 3,7,8,6 vs net olmasa da ağzından duymaya başladık), bir şey yapıp bittiğinde elini açıp bitti demeye başladı.( özel eğitimde öğrenmiş sanırım), al ver i hareket ile birlikte yapınca anlıyor.
Tabi bu arada beni de en çok korkutan şey bu eylül ayı ortalarında tv kapandıktan sonra arabasını alıp göz hizasına koyup sürerken gözünü yana kaydırıp bakmaya başladı. ( açılı bakış, preferik bakış dedikleri şey sanırım.) Bizde arabaları kaldırdık, ondan sonra yolda gördüğü büyük arabalara yapmaya başladı, daha sonrasında da aklınıza gelebilecek her nesneye şuanda göz hizasına getirip kafasını kaydırıp yan bakış atıyor.
Bu arada 3 tane psikiyatra götürdüm. İlki özel bir doktordu, uyaran eksikliği de olabilir, atipik otizm hafif belirtileri var dedi. Diğeri çocuk izleme değerlendirme merkezin de görevli bir doktor, bu çocuk insanın yüzüne bakıp gülümsüyor, otizm vs falan değil, bu iş iyice sektör olmuş para tuzağına dönüşmüş iyi ki bana getirdiniz dedi. Ama anlattıklarınıza göre gelişiminde sıkıntı var ben böyle dedim diye rahatlayıp kendinizi salmayın ilgilenin çocuğunuzla dedi. Bu doktora bu açılı-yan bakışı defalarca sordum olabilir ne olmuş her çocuk garip hareketler yapar siz internete çok dalmışsınız, her şeye otizm belirtisi diyorlar dedi. Diğeri ise bir üniversite hastanesinde profesör ( kendisine gitmeden önce önce en ağır tanıyı verdiğini sonrasında çocuk gelişim gösterdikçe tanı kaldırdığını söyledikleri için kesin bize atipik otizm diyecek diye kendimi hazırlayarak gittim kendisine) odaya girdiğimizde oğlumu öncesinde parktan aldığımız için içeriye girmek istemediğinden ağlayarak girdi odaya. Doktor hep böylemi sakinleşir mi neyse biz en kötü halini görelimde gibi garip cümleler kurdu.Halbuki hangi çocuğa istemediği birşeyi yaptırsan ağlar yani kısa bir süre sonrada sakinleşti zaten. Doktora bu arada sıkıntılarımızı anlattık otizm spektrum bozukluğu dedi. Yeni tanı buymuş alt tanılar kalkmışmış. Peki alt tanı olsaydı atipik mi derdiniz dedim göz kaydırması atipik'in dışına çıkarıyor otizm işte dedi. İnanın bu beni mahvetti. Bakıyorum oğluma durmuş bir çocuk değil, güleç insanlarla iletişim kurabilen bir çocuk nasıl atipik dışına itiyor anlamış değilim.
Neyse biz 2. doktordan sonra ( her ne kadar o doktor otizm değil dese de ) içim rahat etmediğinden atipik tanısını alıp raporlarını attırmış bir uzman psikolağa gittik ve orada eğitime başladık. Eğitimi veren 5 çalışanın 5ide uzman psikolog. Eğitime diğer daha başlangıçtan itibaren ağlamadan giriyor, oturma süresinin ve dikkate süresinin her geçen gün arttığını söylüyorlar. Eğitime de başlayalı daha 1 ay oldu hafta da iki gün. Bize de geçen cuma günü dersler verdiler. Tabi biz bu derslerin çoğunu yaptıramıyoruz henüz elimizle destek alarak yapabiliyor anca ( mandal tutturma, şeker maşası ile kaptan kapa aktarma, ver demeyi öğretme gibi bir sürü ödev ). tabi bunları bir ikisi hariç tek başına yapamayınca beni de yeniden bir telaş sardı. Sonra psikologla konuştuğumda ilk zamanlar için bu durumun normal olduğunu öğrendim. Ancak son iki gündür bu açılı bakışı arttırdığı gibi, eline geçirdiği şişe gibi şeyleri bir ileri bir geri araba gibi kullanmaya başladı. Bu da beni çok yıprattı. Tabi bunu gördüğümüz anda hemen müdahale ediyoruz. Elinden alınca çok ağlıyor, oyuna çevirmeye başladık bizde, baktım sıkılınca bırakıyor ama sürekli tetik halindeyiz. Birde çocuğu çok inceliyorum. Her yaptığını otizme yormaya başladım. Belki normal çocukların yaptığı şeyleri bile oğlumda görünce acaba mı diye sorguluyorum.
Bilemiyorum psikolog oğlumun düzeleceğini söylüyor. Dışarıdan bakınca da bir şeyi varmış gibi durmuyor. Ama yaşıtları ile yan yana geldiğinde ben anlıyorum direk farkı.
Ama en çok şu nesneleri göz hizasına getirip yan bakma ( açılı bakış ) durumu beni yıpratıyor. Arkadaşlar bu açılı bakışı yapıp ta geçen var mı aranızda, ne kadar sürdü vs cevaplarsanız çok sevinirim. Oğlumla ilgili görüşlerinizi de almak isterim.
Allah hepimizin yardımcısı olsun, bütün çocuklarımız iyileşsin inş
(