Kleopat arkadaşımız çok iyi açıklama yapmış canım. Buradan fikir yürütmek çok sağlıklı olmayabilir birkaç uzman görüşü al öncelikle kendi hislerine güven.
İnanın büyüdükçe zorlaşıyor ilk başlarda anne farkına varıyor fakat sonra insanlar farkı anlayınca insanın yüreği sızlıyor. Komşum oğlumu ne zaman görse çoçuğumu test ediyor. Aklınca ilgilendiğini göstermeye çalışıyor ama ben de anlamayacak kadar salak değilim.
Kaan Kaan diye bas bas bağırıyor tabi bizimki oralı olmayınca aaa bak hiç ilgilenmiyor yaaa, bu çocuk niye böyle diye söyleniyor. Normalde ismine bakar ama öyle ısrarla çocuğu çağırıyor ki çocuk kaçacak delik arıyor. Suratına kapıyı kapatacaktım neredeyse yüzünü şeytan görsün. Kendisinin üç oğlu var sağlıkları yerinde tabi ne anlar halden. Herkesin çocuğu iyi sağlıklı olsun içinde de bizimkiler. 2 ay sonra üç yaşına girecek zaman hızla geçip gidiyor ama ben zaman geçsin istemiyorum. Hatta mümkünse dursun
Komut almada baya ilerledi fakat dikkati o kadar dağınık ki bir türlü dikkatini toparlayamayıp bana odaklanamıyor. Koltuğun altında köpeğin var bebek arabasına koy dedim yaptı elindekini çöpe at diyorum mutfağa gidip çöpe atıp geliyor ama bazen elindekini istesem de sanki sağır gibi davranıyor. Bu aralar parmaklarıyla çok oynuyor. Parmaklarını havaya kaldırıp tuhaf hareketler yapıp seyrediyor. Yaptığı şeyin farkında ama. Yapma dediğimde çok kızıyor. Geçen gün parmaklarınla oynama dedim diye parmaklarını masaya vurdu. Hergün Yeni icatlar çıkarıyor başıma..