Merhaba arkadaşlar, hafta sonu 4. doğum günümüzü kutladık. Son 2 yıldır buruk geçiyor doğumgünlerimiz. Uzun zamandır yazamadım 2 yaş 3 aylıkken başladığımız bu serüvende katettiğimiz yoldan bahsetmek istedim.
Bizim hikayemiz çalışan anne baba, bakıcıyla büyüyen bir bebek, birde ablamız var. Başlarda ablasıda yaklaşık 2.5 yaşından sonra konuşmaya başladığı için çok kondurmak istemedim. Sakin, sorunsuz bir bebekti oğlum, 2 yaşını geçtiği yaz tatile çıktık orda başına buyruk bi şekilde alıp başını gitmesi, seslendiğimizde her zaman adına bakmaması, 1-2 kelime dışında konuşmaması, arabalarla yatarak gözünün önünde sürmesi ve bununla çok uzun saatler geçirmesi, dr da soluğu aldırdı. Birçok dr gezdik o dönemde tahmin edersiniz bişeyleri kabullenmek çok zor.. Bütün gittiğimiz dr ların ortak görüşü ciddi bir durumumuz olmadığı, bu olayın bir yelpaze olduğu, yelpazenin başında olduğumuz zamanla bişeylerin düzeleceği yönündeydi. Acilen kreş ve özel eğitime başladık. Yaklaşık 6 ay ikisindende çok verimli sonuçlar alamadık. 3 yaşına doğru kelime sayımızda farkedilir bir artış olmuştu, arabalarla artık çok fazla vakit geçirmiyordu, işaret parmağını kullanıyordu, okula daha istekli gidiyordu. Ama arkadaş iletişimi halen yoktu. 3 yaş doğum gününden sonra çok yavaş ilerlediğimiz için, kreşi tam güne, özel eğitim derslerimizi haftada 3 e çıkardık. Kreşte ders veren bir özel eğitim öğretmeni bulduk. Haftanın diğer 2 günüde kreş öğretmenimize 1 saat özel eğitim dersi verdirtmeye başladık. Çünkü zaman anlamadan geçiyordu. 3 yaşını 1-2 ay geçmişti kelimeleri birleştirmeye başladı ama çok basit araba gitti gibi.. Yavaş yavaş daha mutlu bir çocuk olmaya başlamıştı. Bu arada geçen zamanda yaşadığımız olumsuz şeylerde devam ediyordu. Örneğin öfke krizlerimiz başlamıştı istediği bişey olmadığında dakikalrca ağlayan, bir dönem 1-2 hafta süren elini ısırma, bir dönem 1-2 hafta süren kanat çırpma, ve halen azalsada devam eden ekolali yapmaya başladı. İnanın bunlar için ne yaptınız derseniz hiç bişey diyeceğim. Olayların akışında hep bunları yaşadık geldi geçti.. 3 yaş 10 aylıkken burda tanıştığım bir dostumun cesaretlendirmesiyle çiş eğitimini 2 hafta gibi bir sürede hallettik. Bu forum geniş bir aile ama burdan sizde kendinize çocuğunuz benzer durumda olan bir dost bulun. Gerçekten anne olarak benim çok inişli olduğum zamanlarda bana destek oldu çok öpüyorum seni :) Şu anki durumumuzdan bahsedeyim, son 2-3 ayda cümlelerimiz 3-4 hatta 5-6 kelimelere çoğaldı, isteklerini çok kolay ifade ediyor. Basit sorulara cevap veriyor. Kim? Kimin? Nerde ? gibi.. Anne baba gibi seslenme daha yeni yeni oturdu yani son 1-2 ayda.. Benim anne, babasının baba olduğunu biliyordu ama seslenme çok yoktu bu beni çok üzüyordu. Şuanki sorunumuz duygu değişkenliklerimiz fazla örneğin 1 hafta herşey mükemmel diyorum atlattık diyorum sonra 1-2 gün bir içine kapanıklık olabiliyor.. Ekolali zaman zaman oluyor. Örneğin akşam evde durup dururken öğretmenim ekmek yere düştü diyebiliyor.. Kendiyle ilgili şeyleri ifade ediyor ama bizim günlük sohbet tarzı konuşmalarımız çok anlamıyor gibi. Akademik olarak sayılar, eşleştirmeler, kesmeler, işte klasik özel eğitim çalışmalarında hızlı ilerliyor. Birde günlük sohbetlere dahil olsa iyi olacak.. Komşu çocuklarıyla çok güzel oynuyor sanki artık onları benimsedi ama kreşte daha sus pus çok iletişime geçmiyor. Ama geçende öğretmeni video attı orda arkadaşına kırmızı kalemi alabilirmiyim demiş, yemektede bu kaşık benim demiş.. Bazen kendinden ismiyle bahsediyor ama ben, benim i de çok güzel kullanabiliyor. İşte bizim 2 yılımızın özeti.. Tek dileğim okul çağında normal eğitim veren bir okula başlayabilmesi.. Yazımı okuyan benden kıdemli ve yaşıt gurubumuzda small, francis, selametle, arya3509, tayly,nilmil ve diğerleri sizi çok merak ediyorum.. Yazarsanız çok sevinirim.. oğlum 4 yaşında
