Merhaba bayanlar kızım henüz 2 yaşına yeni girdi haziran 29 da ve biz 1 yaşındayken çocuğumuzda değişiklik farkettik ama yoktur bizim kızımızda diyerek yakıştıramadığımız için beklettik daha sonra 1 buçuk yaşında hastahane hastahane dolaşmaya başladık ve en korktuğum şey aklımdan geçen şeyi doktordan duyunca beyin sarsıntısı geçirdiğimi zannettim şok oldum otistikten şüphelendiler çocuğumun hareketlerine bakmadılar bile ismiyle seslendiler ve bakmadığı için otistik tanısı dendi ama kızım istediği herşeyi eliyle gösteriyor istediği şeye seni elinden tutup götürüyor yada ambalajlı birşeyse elindeki onu bana açmam için getiriyor kapıları kapatıyor yakalambaç oynamayı seviyor birlikte oyunlar oynamayı seviyor basket potasına basket atıyor alkışlayınca hoşuna gidiyor ve gülüyor elimi yumruk yapıp 5 e kadar saydığımda her rakamda parmaklarımı açıyor o söyleyemesede 1 dediğimde bi parmagımı 2 dediğimde diğer parmağımı açıyor hikaye kitaplarını oluyunca hoşuna gidiyor resimli kitapları seviyor inceliyor çorabını çıkartıp sonra giymeye çalışıyor (çorabını ayağının üstüne koyuyor) hayvanlara pek ilgisi yok tavuklar hariç onlara bayılıyor istediği herşeyi konuşamasada hareketleriyle anlatabiliyor en azından biz anlıyoruz işaret ediyor çünkü ama göz teması çok kısa 1-2 saniyelik kuruyor seslenince bakmıyor kızınca ağlıyor şımartılmak çok hoşuna gidiyor devamlı sevgi ilgi istiyor ve en son doktora gittiğimizde bir şok daha yaşadık kızımda dil bağı olduğunu öğrendik hayatımızda ilknkez duyduk bunu hemen hemen ameliyat yaptılar dilbağını kestiler kızım daha çok küçük ama narkoz aldı genel anestezi meğer dil bağı olduğu için konuşamamış kızım ve dil bağı baya derinmiş umarım bir an önce konuşur dört gözle bekliyoruz konuşmasını ameliyattan sonra doktor geldi odaya ve şunu söyledi anestezi uzmanımız kızınızın bir yere odaklanıyor dedi otistik şüphesi olabilir dedi ve ben kez daha beynimden vurulmuş gibi oldum 6 yıllık evliyim 4 yıl çocuğum olmadı ve 2 bebek kaybettim daha önce bu yüzden çok hassas davrandım kızıma ama kızım dünyaya geldiği sıralar çok fazla olaylar yasadım ve bebeğime yetemedim sanırım bir anne olarak piskolojim yerle bir oldu ve ailem sürekli beni suçluyor bu konuda anne olmayı haketmediğimi söylüyor ablam okadar zoruma gitti ki unutamıyorum özelliklede bana söylediği şu cümle beni bitirdi allah senin gibilere evlat nasip etmeyecek işte bunu duyduğumdan beri hiç aklımdan çıkmadı 4 yıllık mücadelenin sonucunda kızıma kavuştum çünkü anne olmayı beceremiyorsun gibi cümleler duyuyoeum sürekli etrafımdan napıcamı bilemiyorum bayanlar çok korkuyorum rapor çıkartmamız gereliyormuş dediler ve ben çok korkuyorum ....
Son düzenleme:
