ben psikiyatrdan terapi almıştım iyi geldi. ama sonra artık gerek yok diyip bitirdik. bence yazmak çok iyi. ben de kimseye anlatamıyordum 3 5 kişi vardı anlat anlat artık kafalarını şişirdim diye. başladım yazmaya. hem daha iyi muhakeme yapıyor insan. tekrar okuyup sonra yırtıyordum bunu yaptıkça içimdeki öfkeyi tükettim attım hep rahatladım. tavsiye ederim.
ilk dönemlerde bakıyor insan düşünüyor resimler üzerine vs ama bunu atlat derim. ne kadar takip edersen o kadar kötü olursun bıçak gibi kes stalk yapma asla. ortak arkadaşlarınla görüşme ya da tembihle sana anlatmasın göstermesinler.
ve tavsiyem bir şeye odaklan ve bu kariyer olursa süper olur. beni ayakta tutan o amacım oldu inan insan hedefsiz kalınca bu sefer aşka meşke kafayı takıyor.
bir de ne kadat oldu bilmiyorum ama birileriyle görüş partilere git yeni erkeklerle tanış flört et dans et. artık ruhundan çıkar o adamı. ruhundan boşat. başta yapamayacaksın ama yaptıkça hayatın tadını alacaksın flört güzel şey
Ben şimdi evliyim ama eskiden uzun süre birlikte olduğum insanla benim de bir ortak çevrem var.
Ve silmemin asla mümkün olmayacağı ortak insanlar.Sosyalde silsem reelde silemem, öyle kişiler bunlar.
O da silemez.
Bu duruma alıştım.
Hâlâ bazen onun değil ama ortamın özlemini çekerim.
Eminim o da benim olduğum ortamı özler.
Hani o "ben de orda olmalıydım" hissi. Çok tanıdık şeyler hissettirdi konunuz, yazmak istedim.
Psikologa gitmenizi yadırgamadım, acı çekiyorsunuz, bu yöntemi denemişsiniz.
Maddi açıdan zorlayacaktır. Çabuk toparlanmaya bakın:)
Umarım faydasını görürsünüz.
Hayat devam ediyor.
Bu yaşadıklarınızı unutturacak şeyler de olacaktır.
Zaman sadece birazcık zaman
Ben sehir degistirmistim, yeni bir is, yepyeni cevre, yepyeni insanlar cok iyi gelmisti.
Aslında görmeniz bir bakıma iyi 3.5 yıllık bir ilişki yaşamışsınız bıçak gibi kesip acınızın üzerini kapatırsanız aylar sonra ola ki bir yerde denk geldiğinizde falan ayrıldığınız ilk güne geri dönersiniz o yüzden daha 1 ay olmuş ayrılalı canınızdan can gidiyor biliyorum o hissi ama içinize atmayın karamsarlığı depresifliği sonuna kadar yaşayın fotoğraflara da bakın bence göre göre unutmak çok daha etkili emin olun çünkü bir yerden sonra etki etmemeye başlıyor alışıyorsunuz. 3 aylık ama çok sevdiğim bir ilişkim bitmişti bıçak gibi kesip attım ne bir foto ne bir haber 9 ay sonra sokakta karşılaştım inanın ki ilk güne geri döndüm öyle bir dondum kaldım ki neye uğradığımı şaşırdım bir anda tüm yaşadıklarım film şeridi gibi geçti gözümün önünden. Her şey zamanında güzel acı çekmek gerekiyorsa çekilmelidir öbür türlü farklı yerlerden patlamaya başlarsın hatta fizyolojik sıkıntılara bile dönebilir bu durum. Psikologa gitmen de çok çok iyi olmuş emin ol oraya gittiğinde konuştuğunuz tek şey o adam ve ayrılık acısı olmayacak kendinle alakalı senin bile fark etmediğin şeylerle yüzleşeceksin.İnşallah çok mutlu olursun.
Zamanla geçiyor mu yoksa zamanla alışıyor muyuz, bilmiyorum. Ama bildiğim tek şey var ilerde bu kadar şiddetli hissetmeyeceksin.
Ben de yaşadım aynı şeyleri, inan üzülmeye değmez. O seni kaybetmeyi göze aldıysa bir damla göz yaşına bile değmez.
Az mı Zeki Müren'den "Bekledim de Gelmedin" şarkısını dinleyip kendimi üzdüm, az mı onunla gittiğim yerlere gidip ağlama krizlerine girip mekânı terk ettim, az mı takmıyormuş gibi yapıp içten içe eridim.
Şimdi ise ne salakmışım diyorum, Pharrell Williams'tan Happy şarkısını açıp oynuyorum huzunlensem bile
Bunu da çok severim, seninle paylaşmak isterim.
Aldırma, aldırma
Ruhum yeniden doğmakta
Aldırma, aldırma
Kusursuz kız yok burda
Ne zaman konuşmak istersen, yardımcı olmaya çalışırım.
psikiyatriye gitmemek için direndim, en son o arkadaşlarla fotoğrafları görünce o gün aniden karar verdim gitmeye. maddi olarak zorlayacak beni ona da öfkeleniyorum. değer mi yani buna gerçekten diye? daha çok sinirlenip üzülüyorum kendimi bu bataktan çıkartmak için yaptığım/yapmak zorunda hissettiğim şeyleri düşününce.
o kadar dengesizim ki dollface. bir gece ağlaya ağlaya uyudum ya. ertesi sabah "iyiyim" diyorum gülümsüyorum. "amaan o kadar üzülme" diyorum öğlene dek duygu durumum değişiyor. onu arayasım geliyor, özlüyorum gibi hissediyorum. sonra akşama doğru yine bir öfke hali geliyor, "yaptıklarını hatırla kızım var git yoluna" diyorum.
İşime sarılıyorum elimden geldiğince yoğun bir işim var çok şükür.
1 ay oldu. birileriyle görüşmek yanlış gibi geliyor ama onun ne yaptğını da bilmiyorum. gerçi bu saatten sonra artık beni ilgilendirmiyor değil mi?
karşındakinden çok kendini sevmeyi öğrendiğinde bitiyor.Psikolojik tedavi ilaçsız bence etkili ama ilk kendin kabullenip affedip Allah'a havale etmelisin.Merhaba,
İçim bunaldı çok. Yazmak istedim buraya..
2-3 gündür kötü hissediyorum kendimi. Onca yapılana rağmen eski zamanları çok özlüyorum ya da beynim bana bir oyun oynuyor.. dün gece çok ağladım uzun zamandan beri içim doldu. Sanki o beni aramadıkça beni bıraktığına daha çok inanamıyorum. Numaramı bile silmiş oysa.
Kalabalık bi arkadaş grubumuz vardı tatillere her yere gittiğimiz. Onun cok samimi erkek arkadaşları ve kız arkadaslarından oluşan.
Bugün story atmış kızlardan birisi ınstagramda. Çocuklardan bir tanesi evlenme teklif etmiş. Ki grupta herkes bizi örnek çift sayardı. Hiçbiri yaramaz çocuklar değilerdi ama yine de görünce içim ezildi. O da orada tabii. 1 aydır ilk kez gördüm. Cok kötü oldum.
Ortak arkadaşları onların ne suçu var diye düşünerek silmiyordum, ama görmek canımı yakıyor çok. Orada ben de olmalıydım hissini atlatamadım. Arayacaktım az daha. Zor tuttum engelledim kendimi.
Psikologa gittim bugün özel hastananede. 45 dk dinledi notlar aldı. Psikoterapi için yine gel dedi haftada 1 kez. Faydasını gören var mı? İyileşen bu süreçte.
Ben bi iyiyim bir çokkötüyüm. Benim numaramı sildiğinden berii içim öfkeliydi hiç bakmıyordum hesaplara. Ama yine bir kötüleştim bugün gördüğüm fotoğraflar da üstüne..
yazmak içimi dökmek istedim..
Yerinizde olsam tüm ortak arkadaşlarımız, ki çoğu onun arkadaşları belli ki , silerdim.
Neden ayrıldınız?Bencesil hepsini .Kendimden biliyorum onu hatırlatan tek bir arkadaşını görsem bile içim eziliyor.Engelledim.Yanımda olmak istese olurdu zaten.Bunu kabul etöek en zoru ama insan zamanla kabul ediyor.Merhaba,
İçim bunaldı çok. Yazmak istedim buraya..
2-3 gündür kötü hissediyorum kendimi. Onca yapılana rağmen eski zamanları çok özlüyorum ya da beynim bana bir oyun oynuyor.. dün gece çok ağladım uzun zamandan beri içim doldu. Sanki o beni aramadıkça beni bıraktığına daha çok inanamıyorum. Numaramı bile silmiş oysa.
Kalabalık bi arkadaş grubumuz vardı tatillere her yere gittiğimiz. Onun cok samimi erkek arkadaşları ve kız arkadaslarından oluşan.
Bugün story atmış kızlardan birisi ınstagramda. Çocuklardan bir tanesi evlenme teklif etmiş. Ki grupta herkes bizi örnek çift sayardı. Hiçbiri yaramaz çocuklar değilerdi ama yine de görünce içim ezildi. O da orada tabii. 1 aydır ilk kez gördüm. Cok kötü oldum.
Ortak arkadaşları onların ne suçu var diye düşünerek silmiyordum, ama görmek canımı yakıyor çok. Orada ben de olmalıydım hissini atlatamadım. Arayacaktım az daha. Zor tuttum engelledim kendimi.
Psikologa gittim bugün özel hastananede. 45 dk dinledi notlar aldı. Psikoterapi için yine gel dedi haftada 1 kez. Faydasını gören var mı? İyileşen bu süreçte.
Ben bi iyiyim bir çokkötüyüm. Benim numaramı sildiğinden berii içim öfkeliydi hiç bakmıyordum hesaplara. Ama yine bir kötüleştim bugün gördüğüm fotoğraflar da üstüne..
yazmak içimi dökmek istedim..
Geçecek bugünler de geçecek. Psikoloğa gitmeniz de çok güzel umarım en kısa zamanda unutursunuz