Nereden başlamalıyım bilmiyorum, az önce kafama bir silah dayadım ama yapamadım. Şuan benim mesajımı okurken ergen olduğumu düşünebilirsiniz ama değilim. Gerçekten çıkmazdayım, yardımınıza ihtiyacım var. Ben daha fazla dayanamıyorum, ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Kısaca başımdan geçen olayları anlatıcam beni daha iyi anlayabilmeniz adına.
Çok başarılı bir öğrenciyim güzel bir lisede okudum fakat hayatım aniden ellerimden kaydı. Annem kansere yakalandı babam trafik kazası geçirdi annem ağır ameliyatlar geçirdi babam felç geçirdi coronaya yakalandı yoğun bakım da kaldı doktorlar ölümünü bekleyin dedi, her zaman ailemin istediği gibi yaşadım annem istiyor diye zorla kapandım, okulda zorbalandım, bir sürü olay yaşadım her şey üst üste geldi. Ben her zaman ailemin yanında oldum. Her zaman oldum, hep destek verdim. Onlar için kendimden vazgeçtim ağır deprosyanlar yaşadım derslerimden vazgeçmek zorunda kaldım. Onlarsa her seferinde verdiğim değerine içine s.çarak karşılığını verdiler. Eski mesajlarımı da okursanız daha iyi anlayabilirsiniz. Benim zor günlerimde arkamda destek olmadılar. Cidden aileme çok bağlı birisiyim onlar için her şeyimdrn vazgeçtim. Hayatımdan psikolojimden kendimden ve bir çok şeyden. Babamın normal bir psikolojisi yok. Anneme ve bana psikolojik olarak çok zarar veriyor. Ben her ne kadar güçlü durmaya çalışsam da artık kaldıramıyorum. 20 yaşındayım , iki gün önce eşofmanımın paçası dar diye babamdan yumruk yedim, burnumu kanattı. Serefsiz orosbu gibi imalarda bulundu. Her zaman yapıyordu. Anneme de bana da. Ama ben artık kendimi düşünüp evden ayrılmak istiyorum. Kendime değer vermek istiyorum. Biraz da başkaları benim için çabalasın istiyorum. Ben yaşadığımı hissetmek istiyorum. Ama annem ve babam kendimden ödün vererek yaptığım fedakarlıkları görevim olarak görmekten vazgeçmiyor. Yapmak zorundaymışım gibi davranıyorlar. Babam başka bir şehre okumaya göndermiyor, kavgalı olduğumuz için de anneme saldırıyor, git kızınla konuş o işi unutsun diyerek. Annem de babana bir şey olursa ben nasıl yaşarım bana destek olmak zorundasın diyerek beni kullanmaya çalışıyor. Ama ben böyle boktan günler yaşamaya devam etmek istemiyorum. Hayatım da hiç bir şey yolunda gitmiyor. Artık ağlamıyorum, annemle kız kardeşim için yaşamaya çalışıyorum. Ama artık bende herkes gibi bencil olup yaşamıma son vermek istiyorum. Şuan psikolojik olarak iyi hissetmediğim için cümlelerim anlaşılmıyor olabilir. Eski mesajlarımı okursanız beni daha iyi anlayabilirsiniz. Ben nasıl bir yol izlemeliyim lütfen yardım edin
Çok başarılı bir öğrenciyim güzel bir lisede okudum fakat hayatım aniden ellerimden kaydı. Annem kansere yakalandı babam trafik kazası geçirdi annem ağır ameliyatlar geçirdi babam felç geçirdi coronaya yakalandı yoğun bakım da kaldı doktorlar ölümünü bekleyin dedi, her zaman ailemin istediği gibi yaşadım annem istiyor diye zorla kapandım, okulda zorbalandım, bir sürü olay yaşadım her şey üst üste geldi. Ben her zaman ailemin yanında oldum. Her zaman oldum, hep destek verdim. Onlar için kendimden vazgeçtim ağır deprosyanlar yaşadım derslerimden vazgeçmek zorunda kaldım. Onlarsa her seferinde verdiğim değerine içine s.çarak karşılığını verdiler. Eski mesajlarımı da okursanız daha iyi anlayabilirsiniz. Benim zor günlerimde arkamda destek olmadılar. Cidden aileme çok bağlı birisiyim onlar için her şeyimdrn vazgeçtim. Hayatımdan psikolojimden kendimden ve bir çok şeyden. Babamın normal bir psikolojisi yok. Anneme ve bana psikolojik olarak çok zarar veriyor. Ben her ne kadar güçlü durmaya çalışsam da artık kaldıramıyorum. 20 yaşındayım , iki gün önce eşofmanımın paçası dar diye babamdan yumruk yedim, burnumu kanattı. Serefsiz orosbu gibi imalarda bulundu. Her zaman yapıyordu. Anneme de bana da. Ama ben artık kendimi düşünüp evden ayrılmak istiyorum. Kendime değer vermek istiyorum. Biraz da başkaları benim için çabalasın istiyorum. Ben yaşadığımı hissetmek istiyorum. Ama annem ve babam kendimden ödün vererek yaptığım fedakarlıkları görevim olarak görmekten vazgeçmiyor. Yapmak zorundaymışım gibi davranıyorlar. Babam başka bir şehre okumaya göndermiyor, kavgalı olduğumuz için de anneme saldırıyor, git kızınla konuş o işi unutsun diyerek. Annem de babana bir şey olursa ben nasıl yaşarım bana destek olmak zorundasın diyerek beni kullanmaya çalışıyor. Ama ben böyle boktan günler yaşamaya devam etmek istemiyorum. Hayatım da hiç bir şey yolunda gitmiyor. Artık ağlamıyorum, annemle kız kardeşim için yaşamaya çalışıyorum. Ama artık bende herkes gibi bencil olup yaşamıma son vermek istiyorum. Şuan psikolojik olarak iyi hissetmediğim için cümlelerim anlaşılmıyor olabilir. Eski mesajlarımı okursanız beni daha iyi anlayabilirsiniz. Ben nasıl bir yol izlemeliyim lütfen yardım edin