""Rabbimi seviyorum,insan sevdiğine gitmekten korkmaz"" ne güzel bir söz annenizin eline bir de benim için öpün..çok etkiledi bu söz beni( ben de Rabbimi çok seviyorum ama ona lâyık bir kulmuyum tartışılır.ölüm mü?beni korkutan yoksa o bilemediğimiz sonsuzluk mu?tam anlayamıyorum....tek dileğim Rabbim herkese hayırlı ölüm nasip etsin 3 gün yatak 4.gün de toprağa kavuştursun inşallah.çünkü birilerine yük olarak ya da acı çekerek ölmek kadar zor birşey yoktur herhalde...hakkımız da hayırlısı allahım yolundan ayırmasın dilerim....
Annem sevdiğine gideli 2,5 yıl oldu, bu sözü bana kanser olduğunu öğrendiğimizde söylemişti. Üzüntüme kızdı, ben sizi inançsız mı büyüttüm, isyan mı ediyorsun dedi ve arkasından bu sözü söyledi. Dokuz yıl tedavi gördü ve gülümseyerek öldü annem hani öyle dişleri görünecek kadar ayan beyan bir gülümseme, ölmeden bir saat önce yattığı yerden karşıya bakarak, dünya ne kadar büyükmüş, ne kadar yeşil nasıl güzel dedi ve gördüğü yere gülümseyerek gitti. Ölümün güzeli derler ya öyleydi, anlatması çok zor, onu gördükten sonra ölümün düşünüldüğü gibi korkunç olmadığını anladım. Çok ibadet eden biri değildi annem ama çok güzel yaşadı, doğru yaşadı ondan öğrendik Allah'a merhametimizi arttır diye dua etmeyi. Rüyamda görürüm bazen hep aynı rüya; beyaz kumaşlarla kaplı bir çardakta oturur, hastalanmadan önceki güzel hali, yanına yatarım sever beni... Çok anlamam rüya yorumundan ama insanlar azap çekmediğine, rahat olduğuna delalet diyorlar. Umarım öyledir, doğru yaşayıp, gönül incitmeyeni Rabbim'in de güzel karşıladığına inancım tam. Hepimizi cennetine kabul eder inşallah
