Aradan yillar gecmisti halbuki, unutmam lazimdi belki de gercekten unutmustum da bu bir uyariydi, cunku o unutulmak istememisti...
Insanin en sevdigi hic unutulmayi hak eder mi? Ben istedim cok istedim unutmayi ama o buna izin vermedi bunca telasimin arasindan hic aklimin ucunda yokken cikip ruyalarima giriverdi, sen nerden çıktın? Hemde hic aklimda yokken?
Yillar sonra tam toparlandim derken tekrar aglayarak uyanmis oldum, aglamak rahatlatir derler ya rahatlatsa bile care olmuyor..hastalik degilki bu caresi de olsun sadece boğaz dugumleniyor, gozler çesmeye donuyor ve hatirliyorsunuz onu yasananlari, yasayacaklarinizi...
Ben yillar önce dedemi kaybettim, o benim icin sadece bir dede degildi kesinlikle, o benim icin bir babaydi, arkadasti, abiydi... en önemlisi ben onun icin herseydim.. kizlar ölürken bile benim adimi sayikladi biliyor musunuz bana okadar düşkünduki anlatamam beni o buyuttu zaten. Peki ben ne yaptim? "Ööf dede isim var arkadaslarimla gidicem" keske bu cümleyi diyip arkadaslarimla gitmeseydim de onun yerine ona son kez sarılma öpme firsatim olsaydi, onu ondan sonra hic canli görmedim farkli sehirlerdeydik sehrime döndüm dedeme doyamadan.. nerden bilebilirdimki?
Ruyalarim hep ayni bilincim acik gidiyorum yanina sorular soruyorum, sariliyorum bugun de gordum tam toparlanmisken tam alismaya baslamisken cikti girdi ruyama ozledim dedi ben de ozledim dedim sarildik agladik bittigini hissettim ruyamda bitmesin istedim ama bitti iste uyandim bugun birsuru onemli isim var bugün halletmem gereken ama kendimi toparlayamiyorum butun gun eve kapanip aglamak istiyorum. Her aci geçer geçebilir ama bu acı geçmiyor işte naparsam yapim istedigim kadar unuttum ben iyiyim diyim, yine cikiyor karsima
Ölümünün ilk zamanlari hergun gordum rüyamda hep ayni ruyalar herkes ruya oldugunun farkinda hep yanina gidiyorum ona nereye gittigini gittigi yerde nasıl oldugunu soruyorum sonra ozledigimizi söyleyip sariliyoruz birbirimize..
Dede de neymis evlat acisi baba anne acisi kadar eder mi demeyin öyle bir ediyor ki, ben nasil bilemedim degerini allah beni kahretsin yaziklar olsun bana, nasil öpmedim sarilmadim ona doya doya nasil yaptim böyle biseyi, hayattayken bana sadece ona degil herhangi birine sarilmak öpmek ölum gelirdi istemezdim onu kaybedecegimi bilseydim sarip sarmalamazmiydim öpmezmiydim ellerinden ayaklarindan... hic bir tarifi yok bu acinin, hicbir caresi de yok sadece yazmak anlatmak icimi dökmek istedim. Bizler ne kadar da nankörüz ne kadar şimarigiz bukadar guzel insanlarin degerini bilmiyoruz, hep kaybettik mi dank ediyoruz.
Sevdiklerinizin degerini bilin, hatta gidin doya doya sarilin onlara hazir sarilabiliyorken gidin onlara onlari cok cok sevdiğinizi soyleyin, ben soyleyemedim sarilamadim bunlari yapamadan gitti....
Unutmayin bir sabah kalktiginizda sevdiğiniz insan yaninizda olmayabilir, ölüm cok vefasiz... hic veda ettirmeden sessizce alip goturuyor ve siz en yakininizdakinin gidisini hic birsey yapamadan öylece izliyorsunuz.. keske bir firsatim olsaydi da cok guzel bir veda edebilseydim
Nur icinde yat benim güzel dedem, mezarına gelmiyorum degil gelemiyorum bana da hak ver korkuyorum herseyi hatirlamaktan.. yaptigim her hata icin, sana yasattigim her aci icin özür dilerim, bana da lanet olsun. Seni cok özledim, çoook. Artik gelme de diyemiyorum ruyalarima cunku ruya da olsa sarilabiliyorum sana ve kovmak istemiyorum seni canini acitmak istemiyorum. Nolur beni de al yanina telafi ediyim butun hatalarimi bak söz veriyorum en cok seni severim ben! En cok seni....
.. yaşlı olunca beklenir ya zaten yaşlıydı olağan bir şey gibi gelir.. ama hem genç hem zamansız olunca insan buna ne inanabiliyor ne de o acıyı yaşamı boyunca hiç bir acıyla kıyaslayamıyor.. ben hala her gün her dakika kardeşimin acısıyla yanıp kavruluyorum.. hayat devam ediyor mu ? ediyor belki ama her şey eksik her şey yarım eskiden yapmak istediğin hayalini kurduğun hiçbir şeyi yapamıyorsun hayattan zevk alamıyorsun. hala gelicek kaldığımız yerden devam edicekmişiz gibi düşünüyorsun.
