- 8 Ocak 2020
- 3.847
- 3.427
- 83
Belli ki sevgiliniz de magdur durumda kalmiş. Ama sozunun tutari olmali. Yine de her ikinizin davranişini yanliş buluyorum. Biz evlenirken kirada oturduk. Sonra çok fazla çalişdik kendi evimizi kendimiz aldik. Eşimin hep dedigi şey o ki 30 yaşina gelmiş adamim herseyde yetişkinim diyorum da kendime duzen kurunca mi anne baba eline bakicam? Ben hem okudum hem çalişdim. Herkes gunde bir şey giyerken ben biriktirdim çeyizlerimin bir çoğunu kendim aldim. Sizler de kendi duzeninizi kendiniz kurun. Emekli maaş, bahçe, araba onlarin bir zamanlar aldiği ozel mulkleri. Şimdi sat da bana ev al demek biraz tuhaf. Anliyorum hayat zor ama onceden insan kendini bunlara hazirlamali. Bu zamana kadar düşünmeyip ne de olsa emekli maaşi olacak diyerek rahat davraninca sonucu da boyle oluyor. Herşeyimizde ozguruz, bahimsiziz, kararlari biz veririz diyoruz da para konusuna gelince anne babamiz onlar diyoruz. 18 yaşi geçen herkes hayatiyla dair kendisi dusunmeli. Ailesinden destek almak başka, ailesine arkalanip hicbir yatirim yapmamak başkaHerkese merhaba arkadaşlar. Hayatimda 1 buçuk yıldır biri var ve ciddi düşünüyoruz. Annemle tanıştırdım o da beni ailesiyle tanıştırdı. Şu an acayip baskı yapıyor aileler tanışsın adı konsun söz yapılsın falan diye. Ama ben son olanlar yüzünden ilişkiden soğudum. Herşeyi sorgulamaya başladım.
İlişkinin başında bana dedi ki benim durumum bu, evim yok kiraya gideceğiz. Kabul ettim. Daha sonra ev almaya karar verdik babam emekli olacak bi yerden de para gelecek bu kadar nakidimiz olcak kredi çekip alcaz dedi. Sevindim heveslendim. Ev bakmaya başladık, sonra bi gün yine şu an alamiyoruz babam emekli olmaktan vazgeçti, 2 3 ay sonra maaşı zamlanacakmış o zaman alacakmış dedi. Tamam dedim. Aradan 1 hafta geçti dedi ki babamla annem kendi oturdukları evi vereceklermiş onlar kendilerine ev alacaklarmış. Çok saçma geldi yinede sesimi çıkaramadım tamam dedim. En son geçen hafta yine babam emekli olcak arabayı satcaz ev alcaz dedi. Benim artik bu duruma baya moralim bozuldu. Sürekli karar değiştiriyosunuz ben bişeye alıştırıyorum kendimi, sonrasında başka bişey çıkarıyosunuz. Çocuk oyuncağı mı bu almıyosanız almıyorum doyin dedim. Tartıştık biraz. Sonrasında konuştuk beni ikna etti. Ben yine hayaller kurmaya ev bakmaya başladım. Ertesi gün geldi dedi ki babam emekli olmaktan vazgeçmiş hobi bahçesiyle arabayı satacakmış öyle alcakmış. Benim o noktada artik ev alacaklarına inancım kalmamıştı. Ertesi gün babasıyla tartıştığını, babasının hem hobi bahçesini hem arabayı vermek istemediğini, herşey senin mi olsun dediğini söyledi. Kiraya çıkcaz dedi. Sonrasında babasıyla sürekli tartıştığını dile getirdi. Babası en son söz olmadan hiç bişey almam demiş. Ben bunu hiç hoş bulmadım. Söz olsun garantilensin sonra ev mev almam kimsede sesini çıkarmaz diye düşünüyor galiba.Durumları çok kötü değil isteseler ev alabilcek güce sahipler. Araba zaten erkek arkadaşımın. Çocukluğundan beri çalışmış hobi bahçesini falan da ortak almışlar. Ben en başında kirada oturmayi kabul etmişken sonrasında bana sürekli hayaller kurup heveslendirip sonrasında böyle yapmaları zoruma gitti. Ister istemez onun ailesinden ilişkiden soğudum. Ama yinede onu yarı yolda bırakmamak adına söz yapmayı düşünüyorum. Ayrılsam bi ev için ayrılmış gibi olurum bunu da kendime yakıştıramıyorum. Yanliş mi yapıyorum lütfen yol gösterin
Oğlan sizden ayrilsın. Ne bu ev ev arkadas kimse size ev almak zorunda değil. Kiraya çikacak birikim yapacaksinız evinizi kendiniz alaaksinız ha alamıyorsaniz korada oturacaksinız. Istemezseniz de evlenmeyeceksiniz. Kp ler der genelde ev alirum vs yaslandikca sacmalayip sozler verip tutmazlar niye inandinızki buna. Inanmayacaktinız. Ayrica size ne oluyor daha irtada bisey yok ev alin bilmem ne ne cirkin muhabbetler. Ev kinusu olunca siz bilirsiniz deyip gecmeniz ayağinizi yorganiniza göre uzatmaliydinız. Maddi durumları orta ev alabilirler demissiniz. Insanlar yillarca biruktirdiklerini sizin gibi asalaklara mı verecrk pardon da. Madem oyle siz onlara ev alın. Hey allahım yaaHerkese merhaba arkadaşlar. Hayatimda 1 buçuk yıldır biri var ve ciddi düşünüyoruz. Annemle tanıştırdım o da beni ailesiyle tanıştırdı. Şu an acayip baskı yapıyor aileler tanışsın adı konsun söz yapılsın falan diye. Ama ben son olanlar yüzünden ilişkiden soğudum. Herşeyi sorgulamaya başladım.
İlişkinin başında bana dedi ki benim durumum bu, evim yok kiraya gideceğiz. Kabul ettim. Daha sonra ev almaya karar verdik babam emekli olacak bi yerden de para gelecek bu kadar nakidimiz olcak kredi çekip alcaz dedi. Sevindim heveslendim. Ev bakmaya başladık, sonra bi gün yine şu an alamiyoruz babam emekli olmaktan vazgeçti, 2 3 ay sonra maaşı zamlanacakmış o zaman alacakmış dedi. Tamam dedim. Aradan 1 hafta geçti dedi ki babamla annem kendi oturdukları evi vereceklermiş onlar kendilerine ev alacaklarmış. Çok saçma geldi yinede sesimi çıkaramadım tamam dedim. En son geçen hafta yine babam emekli olcak arabayı satcaz ev alcaz dedi. Benim artik bu duruma baya moralim bozuldu. Sürekli karar değiştiriyosunuz ben bişeye alıştırıyorum kendimi, sonrasında başka bişey çıkarıyosunuz. Çocuk oyuncağı mı bu almıyosanız almıyorum doyin dedim. Tartıştık biraz. Sonrasında konuştuk beni ikna etti. Ben yine hayaller kurmaya ev bakmaya başladım. Ertesi gün geldi dedi ki babam emekli olmaktan vazgeçmiş hobi bahçesiyle arabayı satacakmış öyle alcakmış. Benim o noktada artik ev alacaklarına inancım kalmamıştı. Ertesi gün babasıyla tartıştığını, babasının hem hobi bahçesini hem arabayı vermek istemediğini, herşey senin mi olsun dediğini söyledi. Kiraya çıkcaz dedi. Sonrasında babasıyla sürekli tartıştığını dile getirdi. Babası en son söz olmadan hiç bişey almam demiş. Ben bunu hiç hoş bulmadım. Söz olsun garantilensin sonra ev mev almam kimsede sesini çıkarmaz diye düşünüyor galiba.Durumları çok kötü değil isteseler ev alabilcek güce sahipler. Araba zaten erkek arkadaşımın. Çocukluğundan beri çalışmış hobi bahçesini falan da ortak almışlar. Ben en başında kirada oturmayi kabul etmişken sonrasında bana sürekli hayaller kurup heveslendirip sonrasında böyle yapmaları zoruma gitti. Ister istemez onun ailesinden ilişkiden soğudum. Ama yinede onu yarı yolda bırakmamak adına söz yapmayı düşünüyorum. Ayrılsam bi ev için ayrılmış gibi olurum bunu da kendime yakıştıramıyorum. Yanliş mi yapıyorum lütfen yol gösterin
Aynı konuyu mu okuduk?Oğlan sizden ayrilsın. Ne bu ev ev arkadas kimse size ev almak zorunda değil. Kiraya çikacak birikim yapacaksinız evinizi kendiniz alaaksinız ha alamıyorsaniz korada oturacaksinız. Istemezseniz de evlenmeyeceksiniz. Kp ler der genelde ev alirum vs yaslandikca sacmalayip sozler verip tutmazlar niye inandinızki buna. Inanmayacaktinız. Ayrica size ne oluyor daha irtada bisey yok ev alin bilmem ne ne cirkin muhabbetler. Ev kinusu olunca siz bilirsiniz deyip gecmeniz ayağinizi yorganiniza göre uzatmaliydinız. Maddi durumları orta ev alabilirler demissiniz. Insanlar yillarca biruktirdiklerini sizin gibi asalaklara mı verecrk pardon da. Madem oyle siz onlara ev alın. Hey allahım yaa
Sevgilinin babasının tek çocuğu sevgilin değildir.Ona ev alsın.Ev beklentisi nedir ? Kirada oturun ne olacak ?Herkese merhaba arkadaşlar. Hayatimda 1 buçuk yıldır biri var ve ciddi düşünüyoruz. Annemle tanıştırdım o da beni ailesiyle tanıştırdı. Şu an acayip baskı yapıyor aileler tanışsın adı konsun söz yapılsın falan diye. Ama ben son olanlar yüzünden ilişkiden soğudum. Herşeyi sorgulamaya başladım.
İlişkinin başında bana dedi ki benim durumum bu, evim yok kiraya gideceğiz. Kabul ettim. Daha sonra ev almaya karar verdik babam emekli olacak bi yerden de para gelecek bu kadar nakidimiz olcak kredi çekip alcaz dedi. Sevindim heveslendim. Ev bakmaya başladık, sonra bi gün yine şu an alamiyoruz babam emekli olmaktan vazgeçti, 2 3 ay sonra maaşı zamlanacakmış o zaman alacakmış dedi. Tamam dedim. Aradan 1 hafta geçti dedi ki babamla annem kendi oturdukları evi vereceklermiş onlar kendilerine ev alacaklarmış. Çok saçma geldi yinede sesimi çıkaramadım tamam dedim. En son geçen hafta yine babam emekli olcak arabayı satcaz ev alcaz dedi. Benim artik bu duruma baya moralim bozuldu. Sürekli karar değiştiriyosunuz ben bişeye alıştırıyorum kendimi, sonrasında başka bişey çıkarıyosunuz. Çocuk oyuncağı mı bu almıyosanız almıyorum doyin dedim. Tartıştık biraz. Sonrasında konuştuk beni ikna etti. Ben yine hayaller kurmaya ev bakmaya başladım. Ertesi gün geldi dedi ki babam emekli olmaktan vazgeçmiş hobi bahçesiyle arabayı satacakmış öyle alcakmış. Benim o noktada artik ev alacaklarına inancım kalmamıştı. Ertesi gün babasıyla tartıştığını, babasının hem hobi bahçesini hem arabayı vermek istemediğini, herşey senin mi olsun dediğini söyledi. Kiraya çıkcaz dedi. Sonrasında babasıyla sürekli tartıştığını dile getirdi. Babası en son söz olmadan hiç bişey almam demiş. Ben bunu hiç hoş bulmadım. Söz olsun garantilensin sonra ev mev almam kimsede sesini çıkarmaz diye düşünüyor galiba.Durumları çok kötü değil isteseler ev alabilcek güce sahipler. Araba zaten erkek arkadaşımın. Çocukluğundan beri çalışmış hobi bahçesini falan da ortak almışlar. Ben en başında kirada oturmayi kabul etmişken sonrasında bana sürekli hayaller kurup heveslendirip sonrasında böyle yapmaları zoruma gitti. Ister istemez onun ailesinden ilişkiden soğudum. Ama yinede onu yarı yolda bırakmamak adına söz yapmayı düşünüyorum. Ayrılsam bi ev için ayrılmış gibi olurum bunu da kendime yakıştıramıyorum. Yanliş mi yapıyorum lütfen yol gösterin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?