Siz sürekli kendinizi övüyorsunuz biraz mütevazı olun. Sizin örneğiniz üzerine kendi görev yerimdeki durumu yazdım. Bu oradaki öğretmeni de kötü yapmaz görevi değil çünkü. Hayatta nelerle mücadele ettiğini de bilmiyoruz.
Siz bu günün hediye beklentisinin küçük kalplerde yarattığı anksiyeteyi, veliler arasında dönen yarışları , hediyeye göre muamele yapan öğretmen gerçeğini , küçük çocukların mahcubiyetini anlayabildiğinizde empati yapmış olursunuz.
Çoğu öğretmenim kendi adıma haketmiyordu. Hakedenler de bugün sorulsa bu işin yanlışlığını konuşurdu eminim. Herkes travmaların yazmış neyin inkarı anlamadım. Hepimiz bu toplumda yetiştik, burada büyüdük. Bunu bile anlamayacak insan öğrencinin halinden nasıl anlayacak?
Sayfalarca kendini , kendi yaptığı iyilikleri yazarak kimse en iyi olmuyor. Tatvan görev yaptığım yerden çok daha güzel bir yer bu arada. Turistik kalıyordu bizim görev yerinin yanında. Ama emeğinize sağlık. Sonuçta bu vatana hizmet ediyoruz. Öğrenciler sizden Güleryüz ister, empati ister , utandırılmamak ister. Yıllar geçse bile bunlar unutulmuyor çünkü.
Bir de size başka cevap yazmayacağım dememiş miydiniz? Lütfen tutarlı olun.