Merhaba ben 22 yaşında sözlüyüm. Kayınvalide adayım sözlüme resmen aşık. Annedir, tabikide sever, sevecek zaten ama bizimkisi çok farklı. Bitanem, herşeyim, canım yavrum, biricik oglum kelimeleri olmadan asla konuşmaz. Beni misafirlige davet eder ama misafir yerine koymaz hatta insan yerine bile koymaz, sanki sözlüm aylarca eve gitmemiş gibi dakikalarca sarılıp öper, seni çok özledim yavrum der, sofrada yemek yerken GULRENGI sende misafirsin buyur bundanda ye demez, varsa yoksa biricik oglu ondanda yesin bundanda yesin bilmem ne. Anlatsam roman olur, umarım kendimi ifade edebilmişimdir.
Bu arada tek çocuk degil, abiside var sözlümün ama kaynana onu sözlüm gibi sevmez, abide bunu biliyor ve bir keresinde ben ordayken eve geldiginde kaynanamla aralarında geçen dialog:
Kaynana: Geldin mi oglum
Abi: Senin oglun yanında ya zaten (sözlümden bahsediyor)
Kaynana: aaa neden oyle diyorsun oglum
Abi: hadi hadi tamam ...
Ve ben sözlümun abisine cok hak veriyorum. Kim olsa alinir, gücenir. Dahada kotüsu sözlumun bu hoşuna gidiyor. Hareketlerinden ve sözlerinden anliyorum, hoşuna gidiyor annem beni daha cok seviyor, annem beni abimden daha cok seviyor, ailede en cok ben seviliyorum'bu tarz düşündügünu biliyorum.
Bir keresinde annen neden sadece hep seni seviyor neden bir kez olsun evlatlarim, cocuklarim, yavrularim demiyor, benim annem senin yaninda durmadan hep beni sevse sen alinmazmisin dedim. Benim annem böyle, sevgisini böyle gosteriyor, napalim beni cok seviyor işte, sen kiskaniyorsun, sen kiskancsin, sen annemi istemiyorsuna getirdi olayi. Su an ben kayinvalidemi hic sevmiyorum onun gozünde böyle ve ne olursa olsun annesi hakli. Dogru sevmiyorum, insan olsaydida sevdirseydi kendisini.
Arkadaşlar böyle durumla karşılasan var mi, nasıl bir davraniş icinde olmalıyım hem sözlüme hem annesine karşi, bir araya gelmemek icin cabaliyorum ama kacınılmaz olarak illa ki geliniyor ve ben tahammül edemiyorum buna. 25 yaşinda adam bebek gibi pohpohlaniyor ve bu onunda hoşuna gidiyor. Ne yapmalıyım sizce?
