Anladim daha baskin problemler vardi o halde.
Bu konuda benim de kafam karismisti o donem.
Biz cok ilerde olan konusma becerimizin kaybi yuzunden gitmistik.
Anlamlı cumle su, bir ihtiyacini gidermesi gerektiginde derdini anlatabilmesi.
Anne gel
Mama ver
Su ver
Baba gel
Gibi gibi.
Yani tanim biraz urkutucu "2 kelimeli anlamlı cumle", dedikodu yapacak konusma becerisi değil, basit ihtiyaclarini cozecek konusma becerisi bekleniyor ozetle.
Ama anladigim kadariyla bu beklentiyi aramayan uzmanlarda mevcut, benim de o donem gezdigim doktorlar, uzmanlar hep başka baska konuştular.
Dil terapisti farkli birsey mi acaba? Bizim sorunumuz kelimelerin kaybolmasiydi, kelimelerin yanlis kullanimi değildi. O yuzden 2 yas sonrasi terapiste yonlendiririz demislerdi.
yanlis anlasilmasin ben uzman değil sadece kaygili bir ebeveynim.
Acaba sizin cocugunuz "gozlemci cocuk" dediklerinden mi? Yani yasayarak degil, gozlemlerek ogrenip, sonra eger isterse surece dahil olan cocuklar varmis, belki sizinkide bunu / hazir olmayi bekliyordur.
Yegenlerimden biri uyaran eksikligi ve dehb yuzunden tedavi goruyor. Onun bir saniye yerinde oturdugunu gormedim, surekli arayis icindedir, kendisini catilardan topladigimiz oluyor, surekli temas halinde, mesela evde yoga hamagi var (adi baska olabilir) ergoterapisti onermis, onun icine girip amuda kalkip sallaniyor, donuyor, orumcek adam gibi duruyor, merdivenleri asla normal inmez ama 3 yasindayken (yanlis hatirlayip 2 yazmisim annesine sordum hemen) dedikodu yapabilecek kadar iyi konusuyordu ki uyaran eksikligi teshisini 1.5 yasinda almisti, aliskanliklari ve takintilari vardi, annesi o sebeple doktor doktor gezmisti o donem.