Çocuklar zaman zaman böyle düşüncelere kapılir. Ben de çocukken sevdiğim biri ölecek diye kendi kendime düşünür, senaryoyu kurar birde hickira hickira aglardım. Zamanla geçmişti. Umarım sizinki de zamanla geçer. Gecmezse bir Pedagog ile görüşün derim.
aynen bende de olurdu böyle ama ben dile getiremezdim
Evet evet ben de pek dile getiremezdim. Nedenino bilmiyorum ama gulecekler dalga gececekler felan diye heralde :)
dualar okuyorum zaten hemen o anda kendiside biliyor dua onada diyorum annecim önce dualarını oku diyip hemen başka hayaller kurmaya başlıyorum, ortam değiştiriyorum, sarılıyorum , öpüyorum,kokluyorum,o anlık unutturuyorum sonra birkaç zaman geçince aynı düşünceyle koşuyo yanıma sanırım zamanla unutucaktır birçok kişinin başına gelmiş rahatladım birazbazı çizgi filmler çok etkiliyor çocukları.
yaşlarına uygun olmayan dizi/filmlere denk geliyorlarsa bir de...
bol bol felak, nas okuyun ona.
güzel hayaller kurun beraber...
Merhaba hanımlar;
6 yaşında bir oğlum var ve takıldığım bir konusu var . Yaklaşık bir aydan beri çeşitli aralıklarla birden bire koşarak yanıma geliyor ve ''anne anne durduramıyorum kendimi kötü kötü düşünceler geliyor aklıma'' diyor
hayırdır oğlum ne düşüncesi diye sorduğumda ''içimden bir ses bu gece annen ölücek diyor '' diye cevap veriyor hemen konuyu dağıtıp güzel şeyler düşünmesini sağlıyorum fakat çocuk cidden korkuyor resmen titriyor neden kaynaklı çözemedim böyle birşey yaşayan varmı veya konu ile ilgili fikri olan
şimdiden teşekkürler....
dualar okuyorum zaten hemen o anda kendiside biliyor dua onada diyorum annecim önce dualarını oku diyip hemen başka hayaller kurmaya başlıyorum, ortam değiştiriyorum, sarılıyorum , öpüyorum,kokluyorum,o anlık unutturuyorum sonra birkaç zaman geçince aynı düşünceyle koşuyo yanıma sanırım zamanla unutucaktır birçok kişinin başına gelmiş rahatladım biraz
bazen yine oluyor öyle şeyler ama geçiyor sonra :) tabi daha çok geceleri oluyordu:)
çocuklar dönem dönem farklı korkular duyuyorlar
daha önce de bir konuda yazmıştım
kızım gittiği yuvadaki psikolog şöyle demişti
can havli hariç (çünkü bu bir güdü) korku öğrenilen birşeydir
kendi kendine gelişmez
mesela siz sokakta köpek-kedi gördüğünüzde korkuyorsanız çocuk bunun korkulacak birşey olduğunu düşünür
eğer siz, gece olduğunda gündüzden farklı davranıyorsanız, çocuk bunu farkeder
tedirginseniz, hisseder ve korkmayı öğrenir
ölüm korkusu da çoğu çocukta bir dönem olan birşey 6-7 yaşlarında algılamaya başlıyorlar ölümü, bazen daha da erken
çocuğunuz da mutlaka bir yerde görmüştür, tv dizisi, çizgifilm gibi
fakat bence yaptığınız yanlış
eğer çocuğunuz yanınıza geliyor ve korkuyorum diyorsa "konuyu dağıtmak" doğru değil
çünkü o zaman çocuğunuzu, bu korku ile yalnız başına yüzleşmeye, bu korkuyu yalnız başına yaşamaya itiyorsunuz
onun yerine çocuğunuza, yaşına uygun cümlelerle, ölümün ne olduğunu anlatmanız gerekir, bilinmeyeni yok etmeniz ve çocuğunuzu rahatlatmanız gerekir
yaşına uygun bir şekilde nasıl anlatacağınzı google.dan bulabilirsiniz, tabi psikolog makalelerindenveya çocuklara yönelik yazılan kitaplardan.
öncelikle çok teşekkür ederim açıklamanız için.
ben çocuğuma çok soru soruyorum farkındayım onu sıkıyorum biraz sorularımla
o yanıma bu korkuyla geldiğinde de önce neden diye soruyorum neden böyle düşünüyosun burdada yanlışmıyım bilemiyorum haklısınız onu o anda uzaklaştırmak yerine açıklama yapmalıyım
fakat ben ona ölümü çok önceden anlattım ne olduğunu anlayacağı bir dille ifade ettim ama o andada ona yine aynı şeyleri ifade etmem lazım haklısınız ortamdan uzaklaştırmadan korkunun üzerini kapatmadan anlatmam lazım çok teşekkürler
aminn çok tekeşkür ederimrica ederim
genelde soru soruyorsanız, bunu sık sık yapmayın
ama hani yüzü asıktır vs tabi ki sorun
neden böyle düşünüyorsun dediğinizde tam cevap veremeyebilir, diyemez ki şu dizide gördüm etkilendim
çok önceden derken, hem o zamanları unutuyorlar, hem de ölümü algılama 6 yaş civarı başlıyor
anlattıysanız da olsun, o sormayı bırakana dek, anlatmaktan başka yapacak birşey yok
Allah oğlunuza sağlık sıhhat versin