merhaba arkadaşlar
3,5 yaşında bir oğlum var. çalışan bir anneyim.
oğluma 8 aylıktan beri babası bakıyor.
biraz büyümeye başladığında anne işe gidecek geri gelecek diyerek evden çıkıyordum. ağlamalar bağırmalar derken şimdi düzeldi bu durum çok şükür. evim yakın öğle arası da eve gidiyorum görüyoruz birbirimizi. evden çıkarken el sallıyor öpüyor o konuyu aştık büyük çoğunlukla.
sitemizin parkında genelde hep oynadığı arkadaşları tanıdığı çocuklar olduğu için benden ayrı zaman geçirmeye alışsın istiyorum kenara geçip oturuyorum. bazen hep sende gel anne şuraya gidelim diyor bazen arkadaşlarıyla bisiklet sürüyor oyun oynuyor beni pek aramıyor (bir tane çok sevdiği arkadaşı var dikkat ettim o yanındaysa beni aramıyor pek) (tabi benim hep gözüm üzerinde)
hafta sonu oyun parkına götürdük. çocuklar oyun oynuyor anne babalar yarım camdan çocukları izliyor tabureye oturup bilirsiniz. ben oturacağım buraya seni izleyeceğim diyorum ağladı sende gel diye. neyse girdim oturduğum yerden farklı bir yere geçtim bir an beni göremedi sanırım ağlamaya başladı. (tabi böyle temkinli olması iyi)
benim korktuğum şey bana bağımlı mı acaba çocuğum? yoksa bu yaşlarda normal mi? erkek çocuğu anneye düşkün olur derler yoksa öyle bir durum mu?
eşimin ailesinden de benim ailemden de farklı bir şehirdeyiz onu da ekleyeyim. hep beni ve babasını görüyor.
