Çok şükür bende doğum hikayemi yazıyorum..
39. haftamı doldurmama 4 gün kalmıştı. 9 ay boyunca kontroller için Düzceden Adapazarına Adatıp hastanesine gittik ve tahmini doğum tarihime 10 gün kala doktorum Sadık bey kayak yaparken ayağını kırdı
( Bunu duyduğumda ne kadar üzüldüğümü ve korktuğumu tahmin edemezsiniz. Hem doktoruma üzüldüm hemde şimdi ben ne yapacağım korkusu sardı içimi.
Hemen doktorumun asistanıyla görüşüp bundan sonra ne yapacağımızı sordum. O da Sadık beyle görüştüğünü ve beni hastanedeki başka bir doktora yönlendirdiğini söyledi. Beni yönlendirdiği bayan doktor daha ilk muayenemde sezeryandan bahsetmeye başladı, oysaki Sadık bey hep normal olduğunu söylemişti bana. Artık doktorumda doğuma yetişemeyeceği için yapacak hiç bi şey yoktu. İtiraz etme şansım yoktu. Çünkü ısrarla bebeğin kafasının benim normal doğum yapmama müsait olmadığını söylüyodu, biraz iriymiş. kontrole gittiğimizde perşembe günüydü ve cuma yada pazartesi günü sezeryana girebileceğimi, tercihi benim yapmamı söyledi.
Biz ne olur ne olmaz diye Düzcede de doktor bulmuştuk ve 5. ayımdan itibaren onada düzenli konrole gidiyodum.ve o da sezeryan demişti hep bana. Eşimle çıktık Düzceye evimize doğru gelirken "mademki sezeryan, zaten sadık bey de doğumda olmayacak, neden Adapazarına gidelimki" diye düşündük ve hemen Düzcedeki doktorumu aradım , mümkümse hemen yarın ameliyata girmek istediğimi söyledim. o da saat 4 de ameliyata girebileceğimi, sabah 9 da hastaneye gelmemi ve yatışımın yapılmasını söyledi, (çünkü o da o hafta içinde sezeryana almak istemişti beni. )1 kaç gün daha ileri atsaydım stresten bana yada bebeğe bişey olabilir diye düşündüm ertesi günü herşey bitsin dedim. :gitme:
O gece hastane çantamızdaki son kontrolleride yapıp yattım, yatarkende bol bol dua ettim. Bir güzel uyuduk oğlumla son son.. Sabah saat 6 da eşimle kalkıp kahvaltımızı yaptık, 7 den sonra hiç bir şey yememem gerekiyordu. Saat 9 da Düzce Özel Hayri Sivrikaya Hastanesinde olduk. Odamıza geçtik. Nedense bende hiç heyecan Yoktukaydirigubbakcemile3 Eşim Enis benden daha fazla heyecanlı görünüyodu :1shok: Ameliyat önlüğümü giyip yatağıma yattım , damar yolum açılıp serumun takıldı. 1-2 saat sonrada sonda için geldi hemşire. eyvah dedim işte herkesin korkuyla bahsettiği sonda geldi işte. Gözlerimi kapattım , hemşire bitti dediğinde inanamadım. Bu muydu yani kaydirigubbakcemile2 Hiç bişey hissetmedim ben:teytey:
Oğlumla son saatlerimdi, babasıyla beraber onunla konuştuk, bir kaç saat sonra yanımızda olacağını söyledik ona. O da yerinde duramıyodu zaten, nasıl hareketliydi, Çıkmak istiyodu bir an önce yavrum. Saat yaklaştıkça bende heyecan artıyodu. Korku kesinlikle olmadı, sadece merak ve heyecan vardı. Saat 4 e 10 kala hemşireler geldiler ve " Zaman geldi artık" diyip bonemi kafama taktılar alkisalkisalkis Kayınvalidem " Hadi oğlunu kucağına alıp gel " dedi gülerek. Bende " Tamam oğlumla gelicem" dedim. Aşkım elimi tutarak asansöre kadar yanımda geldi, asansörün kapısına geldiğimizde hemşire " eşiniz burdan sonra ayrılıyor artık" dediğinde ben artık tutamadım kendimi ve ona sarılıp ağlamaya başladım :gitme: Canım benim o da ağladı bitanem..
Ameliyathaneye indiğimizde o kadar ferah bi yerdi ki ben herşeyi unuttum. Hiç hayal ettiğim ve bahsedilenler gibi korkunç bi yer değildi. Fonda çok güzel bir müzik çalıyordu. Hekes güle oynaya hazırlık yapıyodu. Beni yatağımdan ameliyat olacağım sedyeye aldılar. Dik oturur pozisyonda başımı öne eğerek sırtımdan spinal aneztezi olacağım için iğnemi yaptılar. O da hiç korkulacak bişi değil, saç teli kadar bi iğne, pire ıssırığı gibi bişeykaydirigubbakcemile3 İğneyi yapar yapmaz ayak parmaklarım uyuşmaya başladı. Beni yatırdılar. Uyuşukluk hızla yukarı doğru çıktı. Artık belden aşağımı hissetmiyodum. Anestezi uzmanının elinde bir iğne sürekli bana batırıp duruyodu hissediyomusun diye. O kadar iğne batırdıki kevgire döndüm delik deşikkaydirigubbakcemile3
Önümde perde var tabi hiç bişey göremiyorum. Alt tarafta çıplak çok utandım :kedi:
ben " muharrem bey nerde niye gelmedi o " dedim korkuyla. Muharrem bey doktorum olur :)) Meğer adam ordaymış ben suratındaki maskeden tanıyamamışım:)) ilahi kaydirigubbakcemile3
" Ben burdayım didemcim" dedi çok utandım:))
" Şimdi doktor bey bebeğin kafasının ne tarafta olduğuna bakmak için karnına biraz bastıracak korkma sakın , daha ameliyata başlamıyoruz" dediler. " Tamam " dedim hiç korkmadım Allah için :)) :sinifsinif: ve o an sarsılmaya başladım, çocuğu çıkardıklarını anladım ve kafamı kaldırmaya çırpınmaya başladım. " miğdem bulanıyo " diye bağırdım. Ama inanın büyüttüğüm kadar değil, sadece korktum sarsıntılardan dolayı. Miğdem bulanmaya başladığında mutlaka söylememi istemişlerdi, meğer o anda çocuğu çıkarıyolarmış, bulantının sebebi oymuş. O anda beni hemen uyuttular. Çocuğumu göremedim çıktığı anda:1shok: o kadar çok istiyodumki orada onu görmek. hep benim yüzümden :mymeka: saat 4:20 geçe bebeğim dünyaya gelmiş, bende saat 5 te odama çıkarıldım. Asansörden indiğimde eşimin elimi tuttuğunu hatırlıyorum. Odama gittiğimde herkes oraday beni bekliyodu, uyku iğnesinin etkisiyle gözümü zar zor açıp bebeğimi aramaya başladım. Ve hemen aşkım yanıma getirdi Adaşah'ımı:) bu minik prensmiydi içimde kıpırdayıp duran:) kıpkırmızı, şiş gözlü, minicik bişey .. kokladım kokladım içime çektim onun o mis kokusunu.. Cennet kokusu dedikleri o olsa gerek.. Allah herkese o duyguyu yaşatsın inşallah.. Hemen boyunu ve kilosunu sordum 56 cm 3.750 gram mış tosuncuğum:)) Doğduğu günü ve şimdiki resmini ekliycem bakarsınız.. Şimdi 5,5 aylık hala tosun gibi maşallah :)) Babasının aslancığı, annesinin tombul kurdu, bizim Adaşah'ımız o.. Allah herkesin yavrusuna uzun ömürler versin.. :Saruboceq:
NOT: spinal anesteziden çok memnun kaldım, o gece ayağı kalktım hiç şikayetim olmadı. Yalnız tek hatam doktoru dinlemeyip bol sıvı tüketmemem oldu. 10 gün baş ağrısı çektim, kafamı kaldıramadım. Bol sıvı alsaydım o da olmayacaktı. Bugün doğum yapacak olsam yine spinal anesteziyi tercih ederim.. kaydirigubbakcemile2
39. haftamı doldurmama 4 gün kalmıştı. 9 ay boyunca kontroller için Düzceden Adapazarına Adatıp hastanesine gittik ve tahmini doğum tarihime 10 gün kala doktorum Sadık bey kayak yaparken ayağını kırdı
( Bunu duyduğumda ne kadar üzüldüğümü ve korktuğumu tahmin edemezsiniz. Hem doktoruma üzüldüm hemde şimdi ben ne yapacağım korkusu sardı içimi. Hemen doktorumun asistanıyla görüşüp bundan sonra ne yapacağımızı sordum. O da Sadık beyle görüştüğünü ve beni hastanedeki başka bir doktora yönlendirdiğini söyledi. Beni yönlendirdiği bayan doktor daha ilk muayenemde sezeryandan bahsetmeye başladı, oysaki Sadık bey hep normal olduğunu söylemişti bana. Artık doktorumda doğuma yetişemeyeceği için yapacak hiç bi şey yoktu. İtiraz etme şansım yoktu. Çünkü ısrarla bebeğin kafasının benim normal doğum yapmama müsait olmadığını söylüyodu, biraz iriymiş. kontrole gittiğimizde perşembe günüydü ve cuma yada pazartesi günü sezeryana girebileceğimi, tercihi benim yapmamı söyledi.
Biz ne olur ne olmaz diye Düzcede de doktor bulmuştuk ve 5. ayımdan itibaren onada düzenli konrole gidiyodum.ve o da sezeryan demişti hep bana. Eşimle çıktık Düzceye evimize doğru gelirken "mademki sezeryan, zaten sadık bey de doğumda olmayacak, neden Adapazarına gidelimki" diye düşündük ve hemen Düzcedeki doktorumu aradım , mümkümse hemen yarın ameliyata girmek istediğimi söyledim. o da saat 4 de ameliyata girebileceğimi, sabah 9 da hastaneye gelmemi ve yatışımın yapılmasını söyledi, (çünkü o da o hafta içinde sezeryana almak istemişti beni. )1 kaç gün daha ileri atsaydım stresten bana yada bebeğe bişey olabilir diye düşündüm ertesi günü herşey bitsin dedim. :gitme:
O gece hastane çantamızdaki son kontrolleride yapıp yattım, yatarkende bol bol dua ettim. Bir güzel uyuduk oğlumla son son.. Sabah saat 6 da eşimle kalkıp kahvaltımızı yaptık, 7 den sonra hiç bir şey yememem gerekiyordu. Saat 9 da Düzce Özel Hayri Sivrikaya Hastanesinde olduk. Odamıza geçtik. Nedense bende hiç heyecan Yoktukaydirigubbakcemile3 Eşim Enis benden daha fazla heyecanlı görünüyodu :1shok: Ameliyat önlüğümü giyip yatağıma yattım , damar yolum açılıp serumun takıldı. 1-2 saat sonrada sonda için geldi hemşire. eyvah dedim işte herkesin korkuyla bahsettiği sonda geldi işte. Gözlerimi kapattım , hemşire bitti dediğinde inanamadım. Bu muydu yani kaydirigubbakcemile2 Hiç bişey hissetmedim ben:teytey:
Oğlumla son saatlerimdi, babasıyla beraber onunla konuştuk, bir kaç saat sonra yanımızda olacağını söyledik ona. O da yerinde duramıyodu zaten, nasıl hareketliydi, Çıkmak istiyodu bir an önce yavrum. Saat yaklaştıkça bende heyecan artıyodu. Korku kesinlikle olmadı, sadece merak ve heyecan vardı. Saat 4 e 10 kala hemşireler geldiler ve " Zaman geldi artık" diyip bonemi kafama taktılar alkisalkisalkis Kayınvalidem " Hadi oğlunu kucağına alıp gel " dedi gülerek. Bende " Tamam oğlumla gelicem" dedim. Aşkım elimi tutarak asansöre kadar yanımda geldi, asansörün kapısına geldiğimizde hemşire " eşiniz burdan sonra ayrılıyor artık" dediğinde ben artık tutamadım kendimi ve ona sarılıp ağlamaya başladım :gitme: Canım benim o da ağladı bitanem..
Ameliyathaneye indiğimizde o kadar ferah bi yerdi ki ben herşeyi unuttum. Hiç hayal ettiğim ve bahsedilenler gibi korkunç bi yer değildi. Fonda çok güzel bir müzik çalıyordu. Hekes güle oynaya hazırlık yapıyodu. Beni yatağımdan ameliyat olacağım sedyeye aldılar. Dik oturur pozisyonda başımı öne eğerek sırtımdan spinal aneztezi olacağım için iğnemi yaptılar. O da hiç korkulacak bişi değil, saç teli kadar bi iğne, pire ıssırığı gibi bişeykaydirigubbakcemile3 İğneyi yapar yapmaz ayak parmaklarım uyuşmaya başladı. Beni yatırdılar. Uyuşukluk hızla yukarı doğru çıktı. Artık belden aşağımı hissetmiyodum. Anestezi uzmanının elinde bir iğne sürekli bana batırıp duruyodu hissediyomusun diye. O kadar iğne batırdıki kevgire döndüm delik deşikkaydirigubbakcemile3
Önümde perde var tabi hiç bişey göremiyorum. Alt tarafta çıplak çok utandım :kedi:
ben " muharrem bey nerde niye gelmedi o " dedim korkuyla. Muharrem bey doktorum olur :)) Meğer adam ordaymış ben suratındaki maskeden tanıyamamışım:)) ilahi kaydirigubbakcemile3
" Ben burdayım didemcim" dedi çok utandım:))
" Şimdi doktor bey bebeğin kafasının ne tarafta olduğuna bakmak için karnına biraz bastıracak korkma sakın , daha ameliyata başlamıyoruz" dediler. " Tamam " dedim hiç korkmadım Allah için :)) :sinifsinif: ve o an sarsılmaya başladım, çocuğu çıkardıklarını anladım ve kafamı kaldırmaya çırpınmaya başladım. " miğdem bulanıyo " diye bağırdım. Ama inanın büyüttüğüm kadar değil, sadece korktum sarsıntılardan dolayı. Miğdem bulanmaya başladığında mutlaka söylememi istemişlerdi, meğer o anda çocuğu çıkarıyolarmış, bulantının sebebi oymuş. O anda beni hemen uyuttular. Çocuğumu göremedim çıktığı anda:1shok: o kadar çok istiyodumki orada onu görmek. hep benim yüzümden :mymeka: saat 4:20 geçe bebeğim dünyaya gelmiş, bende saat 5 te odama çıkarıldım. Asansörden indiğimde eşimin elimi tuttuğunu hatırlıyorum. Odama gittiğimde herkes oraday beni bekliyodu, uyku iğnesinin etkisiyle gözümü zar zor açıp bebeğimi aramaya başladım. Ve hemen aşkım yanıma getirdi Adaşah'ımı:) bu minik prensmiydi içimde kıpırdayıp duran:) kıpkırmızı, şiş gözlü, minicik bişey .. kokladım kokladım içime çektim onun o mis kokusunu.. Cennet kokusu dedikleri o olsa gerek.. Allah herkese o duyguyu yaşatsın inşallah.. Hemen boyunu ve kilosunu sordum 56 cm 3.750 gram mış tosuncuğum:)) Doğduğu günü ve şimdiki resmini ekliycem bakarsınız.. Şimdi 5,5 aylık hala tosun gibi maşallah :)) Babasının aslancığı, annesinin tombul kurdu, bizim Adaşah'ımız o.. Allah herkesin yavrusuna uzun ömürler versin.. :Saruboceq:
NOT: spinal anesteziden çok memnun kaldım, o gece ayağı kalktım hiç şikayetim olmadı. Yalnız tek hatam doktoru dinlemeyip bol sıvı tüketmemem oldu. 10 gün baş ağrısı çektim, kafamı kaldıramadım. Bol sıvı alsaydım o da olmayacaktı. Bugün doğum yapacak olsam yine spinal anesteziyi tercih ederim.. kaydirigubbakcemile2
maşallah Adaşah'a. (Tabi anneciğisi de pek güzel)
