kendimle bile yüzleşemedim bu konuyu sizinle paylaşana kadar, kadınlık gururuma yediremedim ama dedim ki paylaşırsam konuşa konuşa daha kolay atlatabilirim. dediklerinizi yapmaya yavaş yavaş başladım aslında gecen ay kuaföre gittim saçımda değişiklik yaptım. diyete de tekarar başladım ama bu sefer eşime söylemedim bile çünkü daha önce her hafta beni akupunktura götürürken sen başaramıyacan iradesizsin diyip moralimi bozuyordu . şimdi farketmesede 3 kilo verdim bi 10 kilo versem kendimi toparlarım gibi geliyo . bu konu çok mu önemli bilemiyorum ama bi kadın olarak etkileniyorum. dışardan gören kimse inanamaz bizim böyle sorun yaşadığımıza. aslında eşim iyi biri ama neden böyle olduk bilemiyorum. bende gayet neşeli güler yüzlü biriyim bazen şaşıyorum kendime herşeyi içime atmayı nasıl başarıyorum diye. en çok eşimle evlenmeden önce beni öpebilmek için yaptığı çabalarını o hallarini özledim .
ayrı odalarda yatmayın demişiniz , bende ilk zamanlar beşiği yanımıza aldım ama bebeğim öyle çok ağlıyo uyanıyo ki her gece yarısı ışığı yaktın kapatmadın, mama yapmaya gittin gelmedin kavgası eder olmuştuk her sabah küs ve kızgın ayrılıyorduk o daha da yıpratıyordu beni.