arkadaşlar bende bir kitapta(sabiha paktuna keskin)okuduğum ve bir çok pedagogdan dinlediğim kadarıyle çocuk yalnız başına uyumaya zorlandıkça tedirginliği ve korkuları artıyormuş.ve dahada anneye bağımlı olmaya başlıyormuş...zaten çocuklar 3 yaşına kadar annenin kendinden ayrı bir varlık olduğunun farkındalığını anlayamıyormuş.kendi vücudundan bir parça gibi görüp ayrılmaktan korkuyornuş.tek başına kaldığında bir şey yapamayacağını düşünüyorlarmış..çok geniş ve kapsanmlı yazılar okuyorum sürekli bu konularla alakalı..benimde 19 aylık bir oğlum var..8 aylıkken ayırdım odasını.hiç bir probelme olmadı.hatta yatağına bırakır çıkardımk o kendis uyurdu.kalkıncada kendi başına oynardı yatağında..fakat 12 aylıkken tatile gidip geldik ve tatil süresünce aynı odada uyuduk mecburen..1 ay kadar bir tatilin ardından eve geldiğimizde o eski çocuk yoktu...odadan dahi çıktığımda çığlık çığlığa ağlamaya başlıyordu..15 gün kadar uğraştım tekrar aynı düzeni yakalamak için ama nafile...onun odasında o beşiğinde ben karyolasında uyuduk o dalana kadar...sonra çıktım tabii ben.ama uyandığında anneeee diye ağlamaya başlıyordu...
doktorada pedagok'ada danıştım.şimdi çok üstelersen 5-6 yaşında bile yalnız yatmaya korkan bi çocuk olur üstemele yalnız uyuması için hem gece sık sık uyanır senin orda olup olmadığını kontrol etmek için oda sende uykusuz kalırsınız dedi...
aynen dedklerini yaptık ve hala yapıyoruz.çocuğumu uyutmak için uyku saatlerini düzenlemiştim zaten daha evvelden.yani uyku saati gelmeden asla gidip yatımıyorum gündüzde gecede.ama uyku saati geldiğinde hadi tatlım şimdi uyuyalım dediğimde kalkıp hemen elimi tutuyor odasına gidiyoruz.klasik müziğimizi açıp o beşiğine ben karyolaya kıvrılıyoruz.birbirimize bakışarak en fazla 10 dk.içinde o uykuya ben odadan dışarı.ve artık uyandığında ağlamıyor.çünki laftanda anlamaya başladı.o anne derdemez hızla odasına girip mutfaktaydım tatlım sana mama yapıyordum diyorum.o anlık çıktığımı düşünmesi için.o uykudayken yanındaydım hissini yaşaması için..ağlamıyor artık.ama hala tek başına uyumak istemiyor.bende içine korkular yerleştirmemek ve yarın bir gün kendine güveni olmayan bir birey olmasını önlemek adına ona uymaya gayret ediyorum...
herkese bu konuda sabır diliyorum,zor ama başarılmayacak bir şey değil...bir daha çocuk olmayacaklar,bırakalım çocukça diledikleri gibi nazını ziyazını yapsınlar