- 20 Aralık 2021
- 725
- 3.437
- 28
- Konu Sahibi Atlantistebiranka
-
- #21
annemle sabah akşam kısmetse olur türevi tartışmalar yapan ben
Hayatımdaki tek sıkıntı kariyerimle ilgili, geri kalan şeyleri pek düşünmüyorum açıkçası ama işte bu tür şeyler ister istemez beni incitiyor. Yani ben olsam evimde geçici süre kalmak durumunda olan birine asla böyle konuşmazdım kalbi kırılabilir diye düşündüm hep. Konuştum da aslında ama sanırım kişilik yapısı böyle ne yapabilirim ki.Iyi niyet ancak bu kadar batirilabilir ayrica ne olacagini bilemiyiz ama genelde yaslilikta cikar ya hastalik kim kimin basina kalir belli olmaz ..neyse simdi kuzum kesin boyle cumleler kurma kotu biriyle karisilastin demek bundan sonrasida boyle olur demek degil insanin kalbi yoruluyor gercekten ama toparlanama dene bir sey var o gunlerde gelir yavas yavas...fakat soyle boyle cumleler kurmayin hassasim uzuluyorum de gec
Belki de böyle düşünüyorlardır içten içe ama evliliği denedim olmadı, bir daha istemiyorum. Güdülecek koyun değilim ki, bi bireyim kadınım ben. Günü gelince zaten sormayacağım çıkayım mı ayrı eve diye. Ne bileyim öyle işte.gelenekçi insanlar için kız maaşlı,çalışan, diplomalı biri de olsa başında bir erkek olmayınca güvende değildir ya bekarlar için bu erkek kendi ailesidir. Ben burdan yola çıkarak o cümleyi kurduğunu düşündüm. Bekar olarak hayatına devam ettiğinde senin sorumluluğun yine bizim üstümüzde olacak manasında…
İşiniz kazancınız olmasa hak vereceğim size ama şu durumda bence dediğim gibidir. Canınızı sıkmayın, alıngan olmayın.Belki de böyle düşünüyorlardır içten içe ama evliliği denedim olmadı, bir daha istemiyorum. Güdülecek koyun değilim ki, bi bireyim kadınım ben. Günü gelince zaten sormayacağım çıkayım mı ayrı eve diye. Ne bileyim öyle işte.
Uvey babaniz nasil bir insan bilmiyorum ama ben iyi niyetle maksadini asan bir laf ettigini dusundum.Genelde burada az çok geçmiş hikayem biliniyor, o yüzden tekrar yazıp hem travmalarımı tetiklemek hem de başınızı şişirmek istemiyorum. Özetle, yaklaşık 2 seneden bi kaç ay eksik süre süren boşanma davam sonucunda boşandım, kurtuldum bir kabustan. Kariyerimde mutlu olmadığım için sektör değiştirip 2.üniversitemi okumaya başladım. Bu sene son senem özetle.
Şimdi kızlar, benim sorunum ailemin bana söylediği şeyler. Yani bu dönem biraz hassasım, depresyon geçirmiyorum farkındayım ama herşey üstüme geliyor, çabalamaktan çok yoruldum. Tabi bu benim hayatımı kazanma hevesimi yok etmedi. Devam ediyorum.
Geleyim konuya uzatmadan. Bugün bir konu hakkında konuşma geçerken, içimden geçirdiğimi sanarken gayri ihtiyari "bir daha evlenmeyeceğim" dedim. Bunu söylemem üzerine, üvey babam bana "evleneceksin, nasıl evlenmeyeceksin" dedi. Ben de istifimi bozmadan "hayır evlenmeyeceğim, bu benim kararım dedim" o da bana içime oturan "evlenmeyip başımıza mı kalacaksın" cümlesini kurdu. Çok zoruma gitti çünkü ben gelecek planlarımdan bahsediyorum sürekli, yarım dönem sonra mezunum, iş bulduğum an kendi evime geçeceğim tarzda. Yani evlerine çöreklenmek gibi bir olayım yok.
Buna karşılık son olarak "işe girer girmez ben gideceğim, başınıza kalmak gibi bir durum söz konusu değil" deyince bana "yanlış anladın, öyle demek istemedim. Senin de yuva kurmak, çocuk sahibi olmak hakkın diye dedim" dedi. Bundan önce de bir kaç lafları oldu, tartıştım. Evde sınavlara hazırlanıp, okula gidip bir yandan da ev işlerini yapan benim. Rutin sohbet sırasında bana "kızım senin bi yükün yok, her işini kendin görüyorsun" (ben kendi çapımda birşeyler kazanıyorum evden) demişti.
Hani kendi kendime yediğim içtiğim mi gözlerine geliyor anlamıyorum diye bile düşünmeye başladım. Genelde işleri bitirdikten sonra odadan bile çıkmayıp ders çalışıyorum.
Ben mi çok hassasım her denileni üstüme alıyorum yoksa onlar mı bu kız kırılır mı diye düşünmeden herşeyi dile getiriyor bilmiyorum. Yorum istiyorum.
Siz biraz alingansiniz. O biraz konuşmayı bilmiyor. Ama bence art niyetli degilGenelde burada az çok geçmiş hikayem biliniyor, o yüzden tekrar yazıp hem travmalarımı tetiklemek hem de başınızı şişirmek istemiyorum. Özetle, yaklaşık 2 seneden bi kaç ay eksik süre süren boşanma davam sonucunda boşandım, kurtuldum bir kabustan. Kariyerimde mutlu olmadığım için sektör değiştirip 2.üniversitemi okumaya başladım. Bu sene son senem özetle.
Şimdi kızlar, benim sorunum ailemin bana söylediği şeyler. Yani bu dönem biraz hassasım, depresyon geçirmiyorum farkındayım ama herşey üstüme geliyor, çabalamaktan çok yoruldum. Tabi bu benim hayatımı kazanma hevesimi yok etmedi. Devam ediyorum.
Geleyim konuya uzatmadan. Bugün bir konu hakkında konuşma geçerken, içimden geçirdiğimi sanarken gayri ihtiyari "bir daha evlenmeyeceğim" dedim. Bunu söylemem üzerine, üvey babam bana "evleneceksin, nasıl evlenmeyeceksin" dedi. Ben de istifimi bozmadan "hayır evlenmeyeceğim, bu benim kararım dedim" o da bana içime oturan "evlenmeyip başımıza mı kalacaksın" cümlesini kurdu. Çok zoruma gitti çünkü ben gelecek planlarımdan bahsediyorum sürekli, yarım dönem sonra mezunum, iş bulduğum an kendi evime geçeceğim tarzda. Yani evlerine çöreklenmek gibi bir olayım yok.
Buna karşılık son olarak "işe girer girmez ben gideceğim, başınıza kalmak gibi bir durum söz konusu değil" deyince bana "yanlış anladın, öyle demek istemedim. Senin de yuva kurmak, çocuk sahibi olmak hakkın diye dedim" dedi. Bundan önce de bir kaç lafları oldu, tartıştım. Evde sınavlara hazırlanıp, okula gidip bir yandan da ev işlerini yapan benim. Rutin sohbet sırasında bana "kızım senin bi yükün yok, her işini kendin görüyorsun" (ben kendi çapımda birşeyler kazanıyorum evden) demişti.
Hani kendi kendime yediğim içtiğim mi gözlerine geliyor anlamıyorum diye bile düşünmeye başladım. Genelde işleri bitirdikten sonra odadan bile çıkmayıp ders çalışıyorum.
Ben mi çok hassasım her denileni üstüme alıyorum yoksa onlar mı bu kız kırılır mı diye düşünmeden herşeyi dile getiriyor bilmiyorum. Yorum istiyorum.
İnşallah, tüm emeğim hayallerim gerçek olsa yetecek bana.Çok klişe bir laf, evlenmek istemeyen kişilere ebevenylerin %50den fazlası söylemiştir eminim. Sanıyorum hassas bir dönemde olduğunuz için daha hassas düşünmüşsünüz. Tabi böyle düşünmenizi sağlayacak ayrıca hissedirilen şeyler var ise bilemem. Evlilik dengine geldiğinde harika birşey belki de tamamiyle negatif olup radikal düşünmemeniz için de böyle konusmus olabilir. Umarım istediğiniz işe ve hayata bileğinizin gücüyle tez vakitte kavuşur mutlu olursunuzSizin gibi kadınların hikayeleri bir çok kadına umut olacaktır.
Malesef ben ne planlar kurup ilerliyordum. Hayat akışı öyle olmuyor, ummadığın yerden bi anda yakalayabiliyor. Elimden gelenin en iyisini yaptım içinde bulunduğum durumla ilgili, bundan sonrası inşallah güzel olurKeşke yeni bir iş bulmadan işinizden ayrılmasaydınız.Ve onların evine de dönmeseydiniz.Olur da bir gün boşanırsam kimse ile aynı evde yaşayamam bu saatten sonra.Küçücük şeyler bile batıyor insana.Uvey in söylediği de küçümsenecek bir söz değil.
Genelde burada az çok geçmiş hikayem biliniyor, o yüzden tekrar yazıp hem travmalarımı tetiklemek hem de başınızı şişirmek istemiyorum. Özetle, yaklaşık 2 seneden bi kaç ay eksik süre süren boşanma davam sonucunda boşandım, kurtuldum bir kabustan. Kariyerimde mutlu olmadığım için sektör değiştirip 2.üniversitemi okumaya başladım. Bu sene son senem özetle.
Şimdi kızlar, benim sorunum ailemin bana söylediği şeyler. Yani bu dönem biraz hassasım, depresyon geçirmiyorum farkındayım ama herşey üstüme geliyor, çabalamaktan çok yoruldum. Tabi bu benim hayatımı kazanma hevesimi yok etmedi. Devam ediyorum.
Geleyim konuya uzatmadan. Bugün bir konu hakkında konuşma geçerken, içimden geçirdiğimi sanarken gayri ihtiyari "bir daha evlenmeyeceğim" dedim. Bunu söylemem üzerine, üvey babam bana "evleneceksin, nasıl evlenmeyeceksin" dedi. Ben de istifimi bozmadan "hayır evlenmeyeceğim, bu benim kararım dedim" o da bana içime oturan "evlenmeyip başımıza mı kalacaksın" cümlesini kurdu. Çok zoruma gitti çünkü ben gelecek planlarımdan bahsediyorum sürekli, yarım dönem sonra mezunum, iş bulduğum an kendi evime geçeceğim tarzda. Yani evlerine çöreklenmek gibi bir olayım yok.
Buna karşılık son olarak "işe girer girmez ben gideceğim, başınıza kalmak gibi bir durum söz konusu değil" deyince bana "yanlış anladın, öyle demek istemedim. Senin de yuva kurmak, çocuk sahibi olmak hakkın diye dedim" dedi. Bundan önce de bir kaç lafları oldu, tartıştım. Evde sınavlara hazırlanıp, okula gidip bir yandan da ev işlerini yapan benim. Rutin sohbet sırasında bana "kızım senin bi yükün yok, her işini kendin görüyorsun" (ben kendi çapımda birşeyler kazanıyorum evden) demişti.
Hani kendi kendime yediğim içtiğim mi gözlerine geliyor anlamıyorum diye bile düşünmeye başladım. Genelde işleri bitirdikten sonra odadan bile çıkmayıp ders çalışıyorum.
Ben mi çok hassasım her denileni üstüme alıyorum yoksa onlar mı bu kız kırılır mı diye düşünmeden herşeyi dile getiriyor bilmiyorum. Yorum istiyorum.
Genelde burada az çok geçmiş hikayem biliniyor, o yüzden tekrar yazıp hem travmalarımı tetiklemek hem de başınızı şişirmek istemiyorum. Özetle, yaklaşık 2 seneden bi kaç ay eksik süre süren boşanma davam sonucunda boşandım, kurtuldum bir kabustan. Kariyerimde mutlu olmadığım için sektör değiştirip 2.üniversitemi okumaya başladım. Bu sene son senem özetle.
Şimdi kızlar, benim sorunum ailemin bana söylediği şeyler. Yani bu dönem biraz hassasım, depresyon geçirmiyorum farkındayım ama herşey üstüme geliyor, çabalamaktan çok yoruldum. Tabi bu benim hayatımı kazanma hevesimi yok etmedi. Devam ediyorum.
Geleyim konuya uzatmadan. Bugün bir konu hakkında konuşma geçerken, içimden geçirdiğimi sanarken gayri ihtiyari "bir daha evlenmeyeceğim" dedim. Bunu söylemem üzerine, üvey babam bana "evleneceksin, nasıl evlenmeyeceksin" dedi. Ben de istifimi bozmadan "hayır evlenmeyeceğim, bu benim kararım dedim" o da bana içime oturan "evlenmeyip başımıza mı kalacaksın" cümlesini kurdu. Çok zoruma gitti çünkü ben gelecek planlarımdan bahsediyorum sürekli, yarım dönem sonra mezunum, iş bulduğum an kendi evime geçeceğim tarzda. Yani evlerine çöreklenmek gibi bir olayım yok.
Buna karşılık son olarak "işe girer girmez ben gideceğim, başınıza kalmak gibi bir durum söz konusu değil" deyince bana "yanlış anladın, öyle demek istemedim. Senin de yuva kurmak, çocuk sahibi olmak hakkın diye dedim" dedi. Bundan önce de bir kaç lafları oldu, tartıştım. Evde sınavlara hazırlanıp, okula gidip bir yandan da ev işlerini yapan benim. Rutin sohbet sırasında bana "kızım senin bi yükün yok, her işini kendin görüyorsun" (ben kendi çapımda birşeyler kazanıyorum evden) demişti.
Hani kendi kendime yediğim içtiğim mi gözlerine geliyor anlamıyorum diye bile düşünmeye başladım. Genelde işleri bitirdikten sonra odadan bile çıkmayıp ders çalışıyorum.
Ben mi çok hassasım her denileni üstüme alıyorum yoksa onlar mı bu kız kırılır mı diye düşünmeden herşeyi dile getiriyor bilmiyorum. Yorum istiyorum.
Yaa ne sıcak bir enerjiniz var. Teşekkür ederim, sanırım hassas bi dönemimdeyim. İş kaygısı vs bunalım geçirdim sanırım. İnşallah hızla geçer.Ben bile oğluma evlilik konusu açıldığında, şakasına "Evlenmeyip başıma mı kalacaksın?" diyorum. Üvey babayı geçtim, ne anneler, ne babalar var. Adamcağız belki latife yapmak istedi, belki de patavatsızlık yaptı, düşünme artık onu geçti bitti. Sen kafana takma ve derslerine gelecekteki hayallerine odaklan güzel kızım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?