Merhaba arkadaşlar. İçimi dökmeye o kadar ihtiyacım var ki. 7 senedir öğretmenlik yapıyorum. Hayatımda biri var. Geçmişte çok tartışma yaşadık ve malesef bunu ailelerimize çok yansıttık. Suan iyiyiz. Evlenmeyi düşünüyoruz ilerde. Annem, kardeşlerim beraber olduğum insanı baştan beri istemiyorlar. İşi yoktu diye. Suan sınavlara hazırlanıyor. İnsallah olursa evlenmeyi düşünüyoruz. İkimiz de 28 yaşındayız. Ben uzun zaman kendi ilimdeki bi ilçede öğretmenlik yaptım. Sonra il merkezine tayin istedim. Doğuda yaşayanlar bilir, ailem tek kalmama izin vermediği için yakın olmamı istedi. Daha önce ev arkadaşım vardı, Suan annemle kalacağız. Bir sene öğretmenlik yaptım il merkezinde.
Asıl konuya geleyim. Bugun öyle oturuyorduk. Sonra konusu açıldı. Dedim ki ben burdan tayin isticem. Oldum olası burayı hic sevmiyordum zaten. Annem de nereye gideceksin dedi. Yakın iste gelip gidiyoruz, uzak bi yere gitsen nasıl olacak dedi. Ben; benle gelmene gerek yok, tek de kalırım gelmenize gerek yok, ben Sevmiyorum burayı dedim.
Sonra kalkıp bana sunun kızı uzun zamandır burda, bi sen böyle farklısın nasıl bir kafa yapın var, böyle gidersen daha basına cok sey gelir cok basını taşlara vurursun dedi. Bir gün öyle içten ah diyeceksin ki o zman hatırlatacam snaa dedi.
Tabi ben bunları duyunca cıldırdım. Sanane benim hayatım artık karışma bana kac yaşına geldim. Sevmediğim yerde öğretmenlik yapmak istemiyorum, kötü ne yapmışım da basımı taşlara vuracam ben dedim. Yeter artık su konusmaları yapma bana dedim.
Senin hayatın bizim hayatımız , yok evlensen karışmayız, evli değilsin bizi dinlemek zorundasın falan filan. Ben bir dhaa benle konuşma artık, resmen beni kötü bi ise kalkışıyormuşum gibi bi duruma soktun dedim. Millet öyle değil sen niye böylesin bak herkes kendi ailesinin yanında bilmem ne. Bütün derdin evlenmemiş olmam değil mi inadına evlenmicem dedim. Sonra kalktım.( evlenmicem dememin sebebi de daha önce bize para vermek zorundasın, evlen o zman bize para verme demisti.)
Annemin evlendirdiği bütün kardeşlerim Suan rezil bi durumda. Ben demiyorum ki cok mutlu olacağım, onu Allah bilir. Ama annem kendi hayatında doğru düzgün kararlar alamamış bir insan. Babam evlendi üstüne, yurtdışına gitti bi daha gelmedi bizi bıraktı, döndü dolaştı annem geri kabul etti. Buna rağmen hala bana bir şeylere zorlaması zoruma gidiyor...
Ve Suan çok kötüyüm
Bu bildiğin hayatlar
Belki olmak isteyip olamadığı meslekler derlemesi yaparak kendini bu şekilde tatmin ediyodur.. Tespitlerimde yanılmam
(Bunu dedim diye banlanmayayim da)