- 12 Temmuz 2014
- 54
- 43
- 103
- 36
Herkesin hayatta bir ideali vardır. Ben bir çok istediğim şeyi gerçekleştirdim ama en büyük idealim bazılarına tuhaf gelse de hamile kalmaktı. Hamile kaldığım mart ayından beri hep normal doğum istedim. Bunda sezaryen ve anestezi korkumun da payı oldukça büyük. Hamileliğimin ilk 4 ayında 4 kilo verdim. Mide bulantısı , bir çok yiyecekten tiksinme gibi sebeplerden ancak 5. aydan itibaren verdiğim kiloları geri almaya başladım. Toplamda verdiklerimle beraber yaklaşık 12 kilo aldım. Ama yapısal olarak göbeğim hiç çıkmadığı için şanslıydım. Ama gene de hayal ettiğim gibi bir hamilelik geçiremedim .Kocam garip bir şekilde beni hiç anlamadı ve destek olmadı. Oysa baba olmayı çok isteyen biriydi. Çocukları çok severdi. Kilo verdiğim ve hormonların insanı serseme çevirdiği ilk aylarda hiç yanımda olmadı. Bu aylar bahar aylarına denk gelmişti ve o sürekli geziyordu. Gece gündüz neredeyse hep tek başıma kaldım. Hatta düşük tehlikem olduğu ve her gün iğne olduğum yatmam gerektiği için raporlu olduğum hafta beni bırakıp şehir dışına çıktı ve bir gece iki gündüz gelmedi. Onun olmadığı gün temel ihtiyaçlarım (yemek,wc) için bile sürünerek kalkıyordum ve bulunduğum şehirde bir tek akrabam bile yoktu. Hatta iğne olmaya dahi gidemedim ve neredeyse aç olarak yattım. Bu ve buna benzer hareketleri bizi boşanma konusunu konuşur hale getirdi. Hayattaki en büyük isteğim hiç hayal ettiğim gibi olmadı. Eşimle 4 yıl flört ve 2 yıllık evliliğimiz boyunca en heyecanlı ve güzel geçireceğimiz süreci maalesef ben hep ağlayarak geçirdim.Hamileliğim boyunca kızıma günlük yazdım.Hatta doğumdan sonra da devam ediyorum.
39. haftamın dolduğu Cuma gününün sabah 4.30 unda uyandım. ilginçtir o gece uykum kaçmıştı ve ben 2.30 da uyumuştum. Sadece 2 saat uyumama rağmen uykumu almış uyanmama şaşırdım sonra bir ıslaklık hissettim. suyumun birazının sızdığını düşündüm ama az olduğu için uyumaya karar verdim tam bir saat sonra yeniden uyandım ve artık suyum oldukça akıyordu. saat 6 olduğunda eşime söyledim. Emin misin deyip geri yattı. Emin olduğumu söyledim ama o yatınca çok moralim bozuldu gidip çantamı kontrol ettim ve duş aldım. Artık hastaneye kendim gitmeye karar vermiştim ki eşim uyandı.İlk başta gelmesine gerek olup olmadığını sordu ve haliyle ben de yokk gelme dedim. Nedense suyumun çok aktığını görünce gelmeye karar verdi. Bu sırada kendi dr um Ankaradaydı ve 3 gün sonra gelecekti. onu aradım. Biraz korkmuştum konuşurken sesim titriyordu.Hastaneye gidip ne söylediklerini ona söylememi istedi. Ben de kendi dr um doğuma giremeyeceği için hastaneye yeni gelen ve internette hakkında iyi şeyler okuduğum bir dr a muayene oldum.Muayene sırasında suyumun hiç kalmadığını ve 5-6 cm açıklığım olduğunu söyledi. Oysaki en ufak bir sancım bile olmaıştı açıklığın bu kadar fazla ve sancımın olmaması beni şaşırtmıştı. Doğum gerçekleşecek dedi.Ancak elle muayenede inanılmaz canımı yaktı ve gözyaşları içinde kaldım. Bu halimi görünce bana asla normal yapamayacağımı bu muayenenin 100 katı olduğunu söyledi doğumun. Ben denemk istediğimi söyledim o ise denerken doğum masasında vazgeçtim dersem beni asla sezeryana almayacağını ve devlet hastanesinin de benikabul etmeyeceğini söyleyip beni korkutup sezeryana ikna etmeye çalışıyordu.Hastaneye geleli 2 ay olmasına rağmen ben bu dr a gtmemiştim sanırım hırçınlığının sebebi buydu onun hastası olmadığım için doğumuna bile grimemesi gerektiğini ama illa onu istersem gireceğini söyledi.sezeryana ikna olmadım ve devlet hastanesine gittim. Orada dr umu aradım beni normal doğumiçin cesaretlednridi. yatış işlemlerimi yaptım açıklığım 5 cm civarındaymış sancım olmadığı için ister istemez suni sancıyı kabul ettim suyum bittiği için doğumun gerçekleşmesi gerekiyordu.5 saatlik süren sancıdan sonra doğumum gerçekleşti ancak suni sancı oldukça kötüydü sanırım bu durum bünyeden bünyeye değişiyor. benim hiç kendi sancım gelmedi ve hatta doğum masasında ıkınma hissi de gelmedi drun ve ebelerin yönlendirmesiyle sancı sırasında ıkındım. epizyotomi yapıldı tek pişmanlığım bu çünkü çünkü 25 gün sonra hala acısını çekiyorum belki bu kadar fazla yırtılmayacaktı. neyse ben Bebeğin başını doğum kanalında hiç hissetmedim.Hatta bebek çıktı gene içimden bir bebeğin çıktığını hissetmedim. bebeğin çıktığını görmesem hala çıkacak diye beklerdim. sanki doğum kanalaımda hissizlik olmuştu.Tek zorlandığım şey ıkınma hissi olmadan ve çok kuvvetli sancı esnasında ıkınmak oldu. ama o da tuvaletinizi yapıyor gibi ıkınarak hissetmeseniz de oluyor. Asla normal doğuramazsın diyen dr haksız çıktı 5 saat içinde doğumum gerçekleşti. Asla kimsenin moralinizi bozmasına izin vermeyin. Normal doğum ve sancıyı hisstmek ağrı eşiği kişiden kişiye değişebiliyor. doğum yapmadan maalesef kendi bünyemizi çok tanıyamıyoruz.
herkesin doğum hikayesi farklıdır. Herkese en güzel ve hayırlısını dilerim
39. haftamın dolduğu Cuma gününün sabah 4.30 unda uyandım. ilginçtir o gece uykum kaçmıştı ve ben 2.30 da uyumuştum. Sadece 2 saat uyumama rağmen uykumu almış uyanmama şaşırdım sonra bir ıslaklık hissettim. suyumun birazının sızdığını düşündüm ama az olduğu için uyumaya karar verdim tam bir saat sonra yeniden uyandım ve artık suyum oldukça akıyordu. saat 6 olduğunda eşime söyledim. Emin misin deyip geri yattı. Emin olduğumu söyledim ama o yatınca çok moralim bozuldu gidip çantamı kontrol ettim ve duş aldım. Artık hastaneye kendim gitmeye karar vermiştim ki eşim uyandı.İlk başta gelmesine gerek olup olmadığını sordu ve haliyle ben de yokk gelme dedim. Nedense suyumun çok aktığını görünce gelmeye karar verdi. Bu sırada kendi dr um Ankaradaydı ve 3 gün sonra gelecekti. onu aradım. Biraz korkmuştum konuşurken sesim titriyordu.Hastaneye gidip ne söylediklerini ona söylememi istedi. Ben de kendi dr um doğuma giremeyeceği için hastaneye yeni gelen ve internette hakkında iyi şeyler okuduğum bir dr a muayene oldum.Muayene sırasında suyumun hiç kalmadığını ve 5-6 cm açıklığım olduğunu söyledi. Oysaki en ufak bir sancım bile olmaıştı açıklığın bu kadar fazla ve sancımın olmaması beni şaşırtmıştı. Doğum gerçekleşecek dedi.Ancak elle muayenede inanılmaz canımı yaktı ve gözyaşları içinde kaldım. Bu halimi görünce bana asla normal yapamayacağımı bu muayenenin 100 katı olduğunu söyledi doğumun. Ben denemk istediğimi söyledim o ise denerken doğum masasında vazgeçtim dersem beni asla sezeryana almayacağını ve devlet hastanesinin de benikabul etmeyeceğini söyleyip beni korkutup sezeryana ikna etmeye çalışıyordu.Hastaneye geleli 2 ay olmasına rağmen ben bu dr a gtmemiştim sanırım hırçınlığının sebebi buydu onun hastası olmadığım için doğumuna bile grimemesi gerektiğini ama illa onu istersem gireceğini söyledi.sezeryana ikna olmadım ve devlet hastanesine gittim. Orada dr umu aradım beni normal doğumiçin cesaretlednridi. yatış işlemlerimi yaptım açıklığım 5 cm civarındaymış sancım olmadığı için ister istemez suni sancıyı kabul ettim suyum bittiği için doğumun gerçekleşmesi gerekiyordu.5 saatlik süren sancıdan sonra doğumum gerçekleşti ancak suni sancı oldukça kötüydü sanırım bu durum bünyeden bünyeye değişiyor. benim hiç kendi sancım gelmedi ve hatta doğum masasında ıkınma hissi de gelmedi drun ve ebelerin yönlendirmesiyle sancı sırasında ıkındım. epizyotomi yapıldı tek pişmanlığım bu çünkü çünkü 25 gün sonra hala acısını çekiyorum belki bu kadar fazla yırtılmayacaktı. neyse ben Bebeğin başını doğum kanalında hiç hissetmedim.Hatta bebek çıktı gene içimden bir bebeğin çıktığını hissetmedim. bebeğin çıktığını görmesem hala çıkacak diye beklerdim. sanki doğum kanalaımda hissizlik olmuştu.Tek zorlandığım şey ıkınma hissi olmadan ve çok kuvvetli sancı esnasında ıkınmak oldu. ama o da tuvaletinizi yapıyor gibi ıkınarak hissetmeseniz de oluyor. Asla normal doğuramazsın diyen dr haksız çıktı 5 saat içinde doğumum gerçekleşti. Asla kimsenin moralinizi bozmasına izin vermeyin. Normal doğum ve sancıyı hisstmek ağrı eşiği kişiden kişiye değişebiliyor. doğum yapmadan maalesef kendi bünyemizi çok tanıyamıyoruz.
herkesin doğum hikayesi farklıdır. Herkese en güzel ve hayırlısını dilerim
