nişanlımdan ayrıldım

madamjoo

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
18 Ekim 2020
27
87
26
Merhaba 25 yaşında küçük bir şehirde yaşıyorum. ailem muhafazakar. evlenmek kutsal. evlen evlen diye hem aile hem de akrabadan çok baskı gördüm. ailemde esnaf olunca tanıdıkları çok. çok görücü geldi. bende hepsine hayır dedim. ailemde ona hayır buna hayır bi gün kimse gelmez evde kalırsın deyip durdular. sonra çok yakın bir arkadaşımın annesi vesile oldu. gerçi o da bizzat bilmiyormuş oğlanı. oğlanın mesleği hali tavrı hoşuma gitmişti. bir kaç ay görüştük. bu aralarda oğlan iyiydi. uysal düşünceli nazik. bu süreçte özellikle annesi ve iki ablası her şeye karışıyorlardı. ayrıntılı anlatmayacağım ama giyeceğim kıyafetten seçtiğim yüzüğe kadar. istemede kahveye tuz atmama bile canları sıkıldı neden ballı yapmadın dediler. neyse yüzük taktığımın ertesi günü büyük bir kavga çıkardılar. törende resim çekilme çok uzamış. diz çökme pozu vermiş oğlan ama hiç istememiş. oğlan ailesine şikayet etmiş. kendisi söyledi rahatsız oldum aileme söyledim ne var bunda diye. neyse bende bu yaşına gelip sorununu kendi çözemeyen birini istemedim haliyle. ayrıldım. ailem beni destekledi. ben bu süreçte üzüntümü de öfkemi de içime attım. babam biraz delidir. benim kızımı nasıl üzerler gidip yıkarım evlerini diye öfkelendi. bende hiç üzülmedim deyip normal hayatıma devam ettim. şu an çok berbat bir ruh halindeyim. sabahları kalkmak istemiyorum. iki ay önce işten ayrılmıştım. şehir dışında iyi maaşlı bir işim vardı. ama orada da sosyal ortamım yoktu. çok yalnız ve mutsuz hissediyordum ama işimi de severek yapıyordum. ona geri mi dönsem diyorum. ama kendimde o enerjiyi bulamıyorum. sanki sonsuz bir mutsuzluk dalgası ben nereye gidersem gelecek. bu olaydan bu kadar etkilendiğim için kendime de kızıyorum. bilmiyorum tavsilerinizi bekliyorum.
 
Öncelikle tebrik ederim. Cevri baski elalem ne derlere bakmadan dogrusunu yapip en kisa yoldan kurtulmussunuz. Öz sevginiz zannettiginizden büyük. Su anda modunuzun düsük oldugu normal. Kendinize zaman taniyin. Bundan sonra hakkinizda hayirlisi olsun insallah
çok teşkkür ederim. kendime zaman tanıyabilsem keşke. sürekli kendmi suçluyorum. hadi kalk hayatına devam et diyorum ama içimden hiç bir şey gelmiyor
 
çok teşkkür ederim. kendime zaman tanıyabilsem keşke. sürekli kendmi suçluyorum. hadi kalk hayatına devam et diyorum ama içimden hiç bir şey gelmiyor

Kendinizi niye sucluyorsunuz ki? Kendinizi sorunlu bir eş ve ailesinden kurtardiginiz icin mi? Ilk begendiginiz kisi yalnis kisi ciktigi icin mi? Yanildiysaniz bile kendinizi kurtarmaya basarmissiniz. Hic kendinizi sorgulamayin bu konuda.
 
Size uygun olmayan, kendini yetiştirememiş, birey olmayı becerememiş birinden ayrılarak en doğru kararı vermişsiniz. Sırf evlenmiş olmak için evlenilmiyor ki. Mutsuz bir hayat bekliyor o zaman seni. Ailenizi anlıyorum ama bu son yaşadığınız da onlara beklemenin ne kadar doğru olduğunu göstermiştir bence. Ana kuzusu biriyle evleneceğinize cidden bekar kalın daha iyi. Sabırlı olun çokta düşünüp kafaya takmayın bence hayırlısı olsun :)
 
Oğlan çocukla evlenilmez. Tecrübesizlilten oğlan çocuk olduğunu farketmen uzun sürmüş ama geç olmamış kısa sürede def etmişsin. Kendine biraz zaman ver hayırlısı karşına çıkar elbet.
ne güzel bir tabir oğlan çocuk tam olarak o kişiyi tasvir ediyor
 
Yaptığınız şeyler gelenek adı altında saçmalıklar bana göre, ama ailesinin de burnunu sokmaları resmen gelecekte herşeye maydonoz olacaklarının sinyaliymiş. Kendini biraz nadasa bırak. Alışırsın.
 
diz çökme pozu vermiş oğlan ama hiç istememiş. oğlan ailesine şikayet etmiş. kendisi söyledi rahatsız oldum aileme söyledim ne var bunda diye.

Bu tarz şeyleri yapmayı sevmediğini sizinle makul bir dille paylaşmak yerine küçük bir erkek çocuğu gibi ailesine şikayet eden birini terk etmeniz gayet yerinde olmuş.
 
Merhaba 25 yaşında küçük bir şehirde yaşıyorum. ailem muhafazakar. evlenmek kutsal. evlen evlen diye hem aile hem de akrabadan çok baskı gördüm. ailemde esnaf olunca tanıdıkları çok. çok görücü geldi. bende hepsine hayır dedim. ailemde ona hayır buna hayır bi gün kimse gelmez evde kalırsın deyip durdular. sonra çok yakın bir arkadaşımın annesi vesile oldu. gerçi o da bizzat bilmiyormuş oğlanı. oğlanın mesleği hali tavrı hoşuma gitmişti. bir kaç ay görüştük. bu aralarda oğlan iyiydi. uysal düşünceli nazik. bu süreçte özellikle annesi ve iki ablası her şeye karışıyorlardı. ayrıntılı anlatmayacağım ama giyeceğim kıyafetten seçtiğim yüzüğe kadar. istemede kahveye tuz atmama bile canları sıkıldı neden ballı yapmadın dediler. neyse yüzük taktığımın ertesi günü büyük bir kavga çıkardılar. törende resim çekilme çok uzamış. diz çökme pozu vermiş oğlan ama hiç istememiş. oğlan ailesine şikayet etmiş. kendisi söyledi rahatsız oldum aileme söyledim ne var bunda diye. neyse bende bu yaşına gelip sorununu kendi çözemeyen birini istemedim haliyle. ayrıldım. ailem beni destekledi. ben bu süreçte üzüntümü de öfkemi de içime attım. babam biraz delidir. benim kızımı nasıl üzerler gidip yıkarım evlerini diye öfkelendi. bende hiç üzülmedim deyip normal hayatıma devam ettim. şu an çok berbat bir ruh halindeyim. sabahları kalkmak istemiyorum. iki ay önce işten ayrılmıştım. şehir dışında iyi maaşlı bir işim vardı. ama orada da sosyal ortamım yoktu. çok yalnız ve mutsuz hissediyordum ama işimi de severek yapıyordum. ona geri mi dönsem diyorum. ama kendimde o enerjiyi bulamıyorum. sanki sonsuz bir mutsuzluk dalgası ben nereye gidersem gelecek. bu olaydan bu kadar etkilendiğim için kendime de kızıyorum. bilmiyorum tavsilerinizi bekliyorum.
Bu adamdan ayrıldığına göre belli ki akıllı bir gençsin.Çok gensin daha.Sakın dönme, unutup gidecek ve bu günlere güleceksin.Kurtulduğuna şükret.O ana o iki abla ve onların belli kuzusu oğulları ile iyi bir evliliğin olmazdı.Boşver üzülme kurtulduğuna sevin...
 
Neden üyeliğini pasifleştirdin ki? Doğru olanı yapan nadir insanlardansın, genelde insanlar hata yaptıktan sonra ne yapsak diye sorar.

Yaşın çok genç ne iş, ne evlilik ne de hayat konusunda umutsuzluğa kapılma.Her şey için bol bol zamanın olacak.

Üyeliğini tekrar aktif hale getirebilirsin her zaman bilmiyorsan.🍀
 
Merhaba 25 yaşında küçük bir şehirde yaşıyorum. ailem muhafazakar. evlenmek kutsal. evlen evlen diye hem aile hem de akrabadan çok baskı gördüm. ailemde esnaf olunca tanıdıkları çok. çok görücü geldi. bende hepsine hayır dedim. ailemde ona hayır buna hayır bi gün kimse gelmez evde kalırsın deyip durdular. sonra çok yakın bir arkadaşımın annesi vesile oldu. gerçi o da bizzat bilmiyormuş oğlanı. oğlanın mesleği hali tavrı hoşuma gitmişti. bir kaç ay görüştük. bu aralarda oğlan iyiydi. uysal düşünceli nazik. bu süreçte özellikle annesi ve iki ablası her şeye karışıyorlardı. ayrıntılı anlatmayacağım ama giyeceğim kıyafetten seçtiğim yüzüğe kadar. istemede kahveye tuz atmama bile canları sıkıldı neden ballı yapmadın dediler. neyse yüzük taktığımın ertesi günü büyük bir kavga çıkardılar. törende resim çekilme çok uzamış. diz çökme pozu vermiş oğlan ama hiç istememiş. oğlan ailesine şikayet etmiş. kendisi söyledi rahatsız oldum aileme söyledim ne var bunda diye. neyse bende bu yaşına gelip sorununu kendi çözemeyen birini istemedim haliyle. ayrıldım. ailem beni destekledi. ben bu süreçte üzüntümü de öfkemi de içime attım. babam biraz delidir. benim kızımı nasıl üzerler gidip yıkarım evlerini diye öfkelendi. bende hiç üzülmedim deyip normal hayatıma devam ettim. şu an çok berbat bir ruh halindeyim. sabahları kalkmak istemiyorum. iki ay önce işten ayrılmıştım. şehir dışında iyi maaşlı bir işim vardı. ama orada da sosyal ortamım yoktu. çok yalnız ve mutsuz hissediyordum ama işimi de severek yapıyordum. ona geri mi dönsem diyorum. ama kendimde o enerjiyi bulamıyorum. sanki sonsuz bir mutsuzluk dalgası ben nereye gidersem gelecek. bu olaydan bu kadar etkilendiğim için kendime de kızıyorum. bilmiyorum tavsilerinizi bekliyorum.
Yaşınız başka bir şehire taşınıp işe başlamak ya da eğitimle ilgilenmek için çok müsait.bu tarz saçmalıklarla uğraşmak zorunda olmayacağınız bir yere gidip tek başınıza yaşamaya başlayın bence.bir yaştan onra insan hiç akrabayla anayla babayla uğraşamıyor. En azından anlatım tarzınızdan bu yaşam tarzını normal bulmadığını ve benimsemediğiniz anlaşılıyor.yani dünyanız küçük değil.bu çevreyle daha çok saçmalık yaşarsınız benden söylemesi.aileniz de bir ilginç hem bu işleri bu kadar basite indirmeyin, aceleye getirip hem de bu tarz saçmalıklar yaşaninca da olay çıkartmak ayrı tutarsızlık.anneniz ve babanız hiç aklıselim kişiler değil maalesef.kaçın kurtulun.
 
böyle biriyle evlenip de sonradan bin pişman olacağınıza daha yolun başında böyle bir karar aldığınız için sizi tebrik ediyorum. Keşke burdaki bir çok kişi sizin kadar güçlü kararlı olsa. Şuanda böyle hissetmeniz normal ama geçecek merak etmeyin. Bu kararlılıkla devam edin iş de bulursunuz sosyal ortamda yaparsınız hepsi biraz gayretle olur. Ama eğer ki geri dönerseniz daha derin bir karanlığa gömülürsünüz ve çıkmanız daha zor olur.
 
Merhaba 25 yaşında küçük bir şehirde yaşıyorum. ailem muhafazakar. evlenmek kutsal. evlen evlen diye hem aile hem de akrabadan çok baskı gördüm. ailemde esnaf olunca tanıdıkları çok. çok görücü geldi. bende hepsine hayır dedim. ailemde ona hayır buna hayır bi gün kimse gelmez evde kalırsın deyip durdular. sonra çok yakın bir arkadaşımın annesi vesile oldu. gerçi o da bizzat bilmiyormuş oğlanı. oğlanın mesleği hali tavrı hoşuma gitmişti. bir kaç ay görüştük. bu aralarda oğlan iyiydi. uysal düşünceli nazik. bu süreçte özellikle annesi ve iki ablası her şeye karışıyorlardı. ayrıntılı anlatmayacağım ama giyeceğim kıyafetten seçtiğim yüzüğe kadar. istemede kahveye tuz atmama bile canları sıkıldı neden ballı yapmadın dediler. neyse yüzük taktığımın ertesi günü büyük bir kavga çıkardılar. törende resim çekilme çok uzamış. diz çökme pozu vermiş oğlan ama hiç istememiş. oğlan ailesine şikayet etmiş. kendisi söyledi rahatsız oldum aileme söyledim ne var bunda diye. neyse bende bu yaşına gelip sorununu kendi çözemeyen birini istemedim haliyle. ayrıldım. ailem beni destekledi. ben bu süreçte üzüntümü de öfkemi de içime attım. babam biraz delidir. benim kızımı nasıl üzerler gidip yıkarım evlerini diye öfkelendi. bende hiç üzülmedim deyip normal hayatıma devam ettim. şu an çok berbat bir ruh halindeyim. sabahları kalkmak istemiyorum. iki ay önce işten ayrılmıştım. şehir dışında iyi maaşlı bir işim vardı. ama orada da sosyal ortamım yoktu. çok yalnız ve mutsuz hissediyordum ama işimi de severek yapıyordum. ona geri mi dönsem diyorum. ama kendimde o enerjiyi bulamıyorum. sanki sonsuz bir mutsuzluk dalgası ben nereye gidersem gelecek. bu olaydan bu kadar etkilendiğim için kendime de kızıyorum. bilmiyorum tavsilerinizi bekliyorum.
bir işte çalış tabi kitap oku sosyalleş bir uğraşın olsun hobin mesala iyiki olmamış Allah kurtarmış diyelim
 
tek diyeceğim size öyle bir çevrede net kararlar almışsınız ve uygulamışsınız helal olsun valla.
 
X