Merhaba Arkadaşlar,
Benim tam olarak neyim var , bilemiyorum. İlişki içerisinde bulunduğum sevgilimin yakın arkadaşları beni pek sevmiyorlar sanırım. Normalde, onlara sempati ile yaklaşıp güldürmeye bile çalıştığım oluyor. Sevgilime değer verdiğim için onları da mutlu etmek oluyor amacım. Normalde de insanlar beni pek sevmez, aralarına çok sokmaz. Sanki ben 'vebalı' imişim gibi davranırlar. Kendimi dışlanmış hisseder ve bu yuzden de en sonunda ben de kendımı onlardan alabildiğine uzaklaşırım. Öz eleştirilerim bolca vardır . Nerede ne yapıyor da bu insanların benden uzaklaşmasını sağlıyorum dıye ! Ama yok ! Bulamıyorum ve bulamadıkça da daha da üzülüyorum ve onlardan soğuyorum. Ve ilişki içerisinde normalde çok kaprisli bir kızım . Sevgilim bu konuda muzdarıp bıle olsa, hep arar ,sorar ve istediğimi yapar;ama bunlar bana yetmez , daha çok ilgi ve alaka ısterım. Peşimden koşsun isterim. Bu sekılde de hepsınden ayrılırım ve bana gerı dönerler.Mesele şu ki : acaba benim rahatsızlıgımın kökeni bu şımarık tavırlarımın altında yatan , çocuklugumun zayıf, cılız ve 'sevgisiz ' 'değersizlik' hiss mi? Ayrıca, insanlar neden beni sevmiyor bunu da anlamış değilim. Kimse mukemmel değil , sunu yap , bunu yap, belkı senı severler demeyın lütfen! Emin olun, elimden gelenı yapıyorum ; ama sonunda ben de pes edıyorum ve onlardan uzaklasıyorum. Mesela, yeni bir ortama gırdıgım zaman hep ılgı ve alaka ıstıyorum . Herkes benle ılgılensın ıstıyorum ; ama , maalesef , hıçbırı ılgılenmez. Sizce benım proplemim nedir? 'aşağılık kompleksım' mı var? İnanın , çok uzuluyorum bu duruma artık. İnsanlar ıle ıyı anlasmak ve dost olmak ıstıyorum.
Benim tam olarak neyim var , bilemiyorum. İlişki içerisinde bulunduğum sevgilimin yakın arkadaşları beni pek sevmiyorlar sanırım. Normalde, onlara sempati ile yaklaşıp güldürmeye bile çalıştığım oluyor. Sevgilime değer verdiğim için onları da mutlu etmek oluyor amacım. Normalde de insanlar beni pek sevmez, aralarına çok sokmaz. Sanki ben 'vebalı' imişim gibi davranırlar. Kendimi dışlanmış hisseder ve bu yuzden de en sonunda ben de kendımı onlardan alabildiğine uzaklaşırım. Öz eleştirilerim bolca vardır . Nerede ne yapıyor da bu insanların benden uzaklaşmasını sağlıyorum dıye ! Ama yok ! Bulamıyorum ve bulamadıkça da daha da üzülüyorum ve onlardan soğuyorum. Ve ilişki içerisinde normalde çok kaprisli bir kızım . Sevgilim bu konuda muzdarıp bıle olsa, hep arar ,sorar ve istediğimi yapar;ama bunlar bana yetmez , daha çok ilgi ve alaka ısterım. Peşimden koşsun isterim. Bu sekılde de hepsınden ayrılırım ve bana gerı dönerler.Mesele şu ki : acaba benim rahatsızlıgımın kökeni bu şımarık tavırlarımın altında yatan , çocuklugumun zayıf, cılız ve 'sevgisiz ' 'değersizlik' hiss mi? Ayrıca, insanlar neden beni sevmiyor bunu da anlamış değilim. Kimse mukemmel değil , sunu yap , bunu yap, belkı senı severler demeyın lütfen! Emin olun, elimden gelenı yapıyorum ; ama sonunda ben de pes edıyorum ve onlardan uzaklasıyorum. Mesela, yeni bir ortama gırdıgım zaman hep ılgı ve alaka ıstıyorum . Herkes benle ılgılensın ıstıyorum ; ama , maalesef , hıçbırı ılgılenmez. Sizce benım proplemim nedir? 'aşağılık kompleksım' mı var? İnanın , çok uzuluyorum bu duruma artık. İnsanlar ıle ıyı anlasmak ve dost olmak ıstıyorum.
Hiç canını sıkma ilgiyi sevgiyi tabiki herkes ister, özellikle de yeni girdiğin ortamda tabiki. Sevilmeyi beğenilmeyi de herkes ister.psikolojiden öyle profesyonel anlamda anlamam ama sadece benmle ilgilensinler hep ben hep ben sadece ben diye uğraşan insanlar bence problemli sende bir problem olduğunu zannetmiyorum üzülmesen keşke..<3
