Beni tanıyan tanır minik bebişimiz aramıza yeni katıldı sayılır
O kadar zor bi bebek ki tek başımıza başa çıkamıyoruz malum kolik bi bebek olunca
Ailem burda olmadığı için eşimin annesini bazen yardıma çağırıyoruz
Fakat ondan da beklediğimiz ilgiyi göremiyoruz ne zaman işimiz düşse devamlı geziyor evde olmuyor
Hoş kimse bakmak zorunda değil tabi madem bi bebek dünyaya getirdik biz bakacaz ama öyle değil işte
O kadar bıktım ki hayatımdan...eşimle o kadar koptukki birbirimizden...
Bebeğimizi çok seviyoruz ama bebek ağlamaya başlayıp susmadığı için o gerginlikle ikimiz birbirimize giriyoruz
Hatta öyle ki en çok sinirlenen agresif taraf benim maalesef
Bebeği tam uyutuyorum eşim geliyor bi ayak tıpırtısına uyanıyor Elfide
ve onun suçu olmadığı halde eşime bağırıyorum dikkatli olsana diye
Hapşuruyor ,öksürüyor bizim ki uyanıyor...yine eşime kızıyorum
Adamın suçu yok biliyorum ama o yorgunlukla kendime hakim olamıyorum
Gündüz uyuyamıyorum fırsat tanımıyor dinlenmeme
Gündüz ev işi,yemek ,bulaşık...tabi kızımız gündüzde poposunu bi, yere koy hemen çığlık çığlığa ağlıyor
yani gündüz evde bişey yapmak imkansız
Eşim evde olduğu günler ilgileniyor gündüz ama o evde yokken inanır mısınız susuzluktan ölecem nerdeyse kalkıp içemiyorum onla ilgilenmekten
akşam zaten tam kolik saati tutuyor bi eşimde bi bende evde oda oda dolanıyoruz
Ben zaten geceden kalma yorunluk yetmezmiş gibi bi de gündüz yorulunca akşam sarıyorum artık makarayı
Birazda sen ilgilen diye eşime kükrüyorum aslında ilgileniyor
Pff neyse bizde artık varolan saygı kalmadı
Eşim ilk 20 gün o kadar iyiydi ki hatta bazı arkadaşlar eşimi anlayışından dolayı bayağı kutlamışlardı
Bende eşim sahiden düzeldi diye çok seviniyordum çünkü hamileliğimin ilk 3 ayı yine saygısız kavgacı bi tipti
fakat son 6 ay çok güzel geçmişti eşimin hakkaten beni çok sevdiğini biliyordum en önemlisi hissediyordum
Annemin ona karşı saygısızlığına bile tek ses etmemiş,hep aşkım cicimli hitap etmiş,dışarı çıkarken öpmüş,içeri girerken öpmüş,beni hiç ilgisiz bırakmamıştı.Bu ilgi karşısında o kadar mutluydum ki
ama dedim ya çok kısa sürdüaramızdaki ufacık tartışmalar annem gidince tamamen bitecek diye düşünürken
daha da arttı şuan sığdıramıyorum artık devamlı patlıyorum
Eşim bana ismimle hitap etmeye başladı , dışarı çıkarken öpmüyor,eve geliyor öpmüyor
Ben onla birlikte olmaya çalışıyorum kendisinden önce davranma gibi bi faaliyet yok
Ev işlerine yardımcı olurdu artık afedersiniz evi b*k götürse umrunda değil herşeyi benden bekliyor
Bi de gündüz evde olduğunda arkadaşlarının yanına gitmek için izin istiyor yani evde en azından bebeğe bakimde eşim temizlik ypsın demiyor.Allah var gerçi eşim çok sık dışarı çıkan bi insan değil ama ben o kadar bunalıyorum ki haftada 2 kere çıkması bile beni yoruyor
Geçen gün kayınvalidemi çağırdım sen bebişe bak da ben temizlik ypayım diye
Geldi saolsun evi sil süpür, camları sildim,mutfak halısını falan sildim.Bayağı bi yorulmuşum yemek hazırlayım da yiyelim dedim kayınvalideme yok yok ben hemen gideyim dedi ki toplasan daha 3 saat kalmıştı yanımızda
Neyse ısrar etmeme rağmen gitti gitti ama en azından benim yemeğimi yememi bari bekleseydi ki biliyor bebiş su içmeme bile rahat vermiyor.ve ben o yorgunlukla onu uyutmaya çalıştım saat 4 oldu yok 5 oldu yok 6-7-8-9 oldu yok uyumuyor en son saat 10 da uyudu ve ben öğlen 12 de yediğim yemekle akşam 10 a kadar durdum aç karnına
Altını değiştirmek için bile yatağına koyduğumda çığlık çığlığa.
İş böyle olunca biz kaynanadan biraaz yardım görmeyince iyice birbirimize sardık
Eşimin bana ilgisiz saygısız tavırları da tuz biber oldu
Dışarda bi kız selam verse iş arkadaşlarından ,eve gelene kadar kafasının etini yedim o kız kim diye
Vay efendim niye sana öyle güldü vs vs...telde konuşurken arkadan bi bayan sesi duysam bizimkine laf yetiştiren ,sen neden kızlara yüz veriyorsun da o senle bu şekilde konuşmaya cesaret ediyor gibi...
KızlaR O KADAR KÖTÜ DURUMDAYIM Kİ doğum yaptım hayatım alt üst oldu
Herşey çok güzel olacak diye umut ederken gün geçtikçe kötüye gidiyor
Eşim yatağa bile benden sonra geliyor geldiğinde sarılmıyor
Yine dün bebeği zar zor uyttum uyandırdı diye eşime bağırdım çağırdım tabi o da bana
Onu bıktırmışım yeter artık falan dedi bende dayanamadım ağzıma ne geliyosa saydım salak manyak gibi
Sonra küstüm konuşmadım
Gecede o film izliyodu ben yattım tabi uyuyamadım saatlerce
Sonra geldi bana sarılmadı bile yatakta dönüp duruyor sıcaktan
bende konuşmadı ya dönüp durma bende uyuyamıyorum döneceksen git dedim
tabi bu da onu bekliyomus aldı yastığını gitti
aradan 2 dakka geçmedi yanına gittim horlaya horlaya uyuyor
o kadar sinirlendim ki dürttüm yatağı ayırmayı mı bekliyodun diye
sen istedin bi git başımdan dedi ben iyice sinirlendim bi kaç kere omzuna koluna vurdum
Biliyordum yanlış yaptığım ama dayanamadım işte
sonra elimi bi büktü canım çok yandı ne yapıyorsun deyince de arkamdan tekme attı
bende hıçkırarak ağlaya ağlaya yatağıma geldim o kadar çok ağladımki kendime engel olamadım
gittim bi duş aldım
sonra da uyuyakalmışım ağlayarak yatakta
ve işte sabah oldu 8 de mesai başladı bizim bebişle
bu zamana kadar onla ilgilendim şimdi de size derdimi dökmek istedim
kusura bakmayın anlatmak istedim o kadar bunaldımki biliyorum çoğunuz beni suçlayacak ilk şiddeti uygulayan benim diye...onun o kadar vurdumduymaz olmasına katlanamıyorum arkadaşlar hiç bişeyden pişman olmadı gelmedi bile ben sabahlara kadar ağlarken.Bugün de bana laf atıp duruyor konuşmayacağım hatta bugün bi arkadaşının düğünü vardı beraber ideriz annem bebeğe bakar demişti 2 gün önce.giteyeceğim de düğüne de kendi gitsin o kadar sıkıldım ki devamlı ağlamak istiyorum kendime güvenim yok,huzurum yok,mutlu değilim
O kadar zor bi bebek ki tek başımıza başa çıkamıyoruz malum kolik bi bebek olunca
Ailem burda olmadığı için eşimin annesini bazen yardıma çağırıyoruz
Fakat ondan da beklediğimiz ilgiyi göremiyoruz ne zaman işimiz düşse devamlı geziyor evde olmuyor
Hoş kimse bakmak zorunda değil tabi madem bi bebek dünyaya getirdik biz bakacaz ama öyle değil işte
O kadar bıktım ki hayatımdan...eşimle o kadar koptukki birbirimizden...
Bebeğimizi çok seviyoruz ama bebek ağlamaya başlayıp susmadığı için o gerginlikle ikimiz birbirimize giriyoruz
Hatta öyle ki en çok sinirlenen agresif taraf benim maalesef
Bebeği tam uyutuyorum eşim geliyor bi ayak tıpırtısına uyanıyor Elfide
ve onun suçu olmadığı halde eşime bağırıyorum dikkatli olsana diye
Hapşuruyor ,öksürüyor bizim ki uyanıyor...yine eşime kızıyorum
Adamın suçu yok biliyorum ama o yorgunlukla kendime hakim olamıyorum
Gündüz uyuyamıyorum fırsat tanımıyor dinlenmeme
Gündüz ev işi,yemek ,bulaşık...tabi kızımız gündüzde poposunu bi, yere koy hemen çığlık çığlığa ağlıyor
yani gündüz evde bişey yapmak imkansız
Eşim evde olduğu günler ilgileniyor gündüz ama o evde yokken inanır mısınız susuzluktan ölecem nerdeyse kalkıp içemiyorum onla ilgilenmekten
akşam zaten tam kolik saati tutuyor bi eşimde bi bende evde oda oda dolanıyoruz
Ben zaten geceden kalma yorunluk yetmezmiş gibi bi de gündüz yorulunca akşam sarıyorum artık makarayı
Birazda sen ilgilen diye eşime kükrüyorum aslında ilgileniyor
Pff neyse bizde artık varolan saygı kalmadı
Eşim ilk 20 gün o kadar iyiydi ki hatta bazı arkadaşlar eşimi anlayışından dolayı bayağı kutlamışlardı
Bende eşim sahiden düzeldi diye çok seviniyordum çünkü hamileliğimin ilk 3 ayı yine saygısız kavgacı bi tipti
fakat son 6 ay çok güzel geçmişti eşimin hakkaten beni çok sevdiğini biliyordum en önemlisi hissediyordum
Annemin ona karşı saygısızlığına bile tek ses etmemiş,hep aşkım cicimli hitap etmiş,dışarı çıkarken öpmüş,içeri girerken öpmüş,beni hiç ilgisiz bırakmamıştı.Bu ilgi karşısında o kadar mutluydum ki
ama dedim ya çok kısa sürdüaramızdaki ufacık tartışmalar annem gidince tamamen bitecek diye düşünürken
daha da arttı şuan sığdıramıyorum artık devamlı patlıyorum
Eşim bana ismimle hitap etmeye başladı , dışarı çıkarken öpmüyor,eve geliyor öpmüyor
Ben onla birlikte olmaya çalışıyorum kendisinden önce davranma gibi bi faaliyet yok
Ev işlerine yardımcı olurdu artık afedersiniz evi b*k götürse umrunda değil herşeyi benden bekliyor
Bi de gündüz evde olduğunda arkadaşlarının yanına gitmek için izin istiyor yani evde en azından bebeğe bakimde eşim temizlik ypsın demiyor.Allah var gerçi eşim çok sık dışarı çıkan bi insan değil ama ben o kadar bunalıyorum ki haftada 2 kere çıkması bile beni yoruyor
Geçen gün kayınvalidemi çağırdım sen bebişe bak da ben temizlik ypayım diye
Geldi saolsun evi sil süpür, camları sildim,mutfak halısını falan sildim.Bayağı bi yorulmuşum yemek hazırlayım da yiyelim dedim kayınvalideme yok yok ben hemen gideyim dedi ki toplasan daha 3 saat kalmıştı yanımızda
Neyse ısrar etmeme rağmen gitti gitti ama en azından benim yemeğimi yememi bari bekleseydi ki biliyor bebiş su içmeme bile rahat vermiyor.ve ben o yorgunlukla onu uyutmaya çalıştım saat 4 oldu yok 5 oldu yok 6-7-8-9 oldu yok uyumuyor en son saat 10 da uyudu ve ben öğlen 12 de yediğim yemekle akşam 10 a kadar durdum aç karnına
Altını değiştirmek için bile yatağına koyduğumda çığlık çığlığa.
İş böyle olunca biz kaynanadan biraaz yardım görmeyince iyice birbirimize sardık
Eşimin bana ilgisiz saygısız tavırları da tuz biber oldu
Dışarda bi kız selam verse iş arkadaşlarından ,eve gelene kadar kafasının etini yedim o kız kim diye
Vay efendim niye sana öyle güldü vs vs...telde konuşurken arkadan bi bayan sesi duysam bizimkine laf yetiştiren ,sen neden kızlara yüz veriyorsun da o senle bu şekilde konuşmaya cesaret ediyor gibi...
KızlaR O KADAR KÖTÜ DURUMDAYIM Kİ doğum yaptım hayatım alt üst oldu
Herşey çok güzel olacak diye umut ederken gün geçtikçe kötüye gidiyor
Eşim yatağa bile benden sonra geliyor geldiğinde sarılmıyor
Yine dün bebeği zar zor uyttum uyandırdı diye eşime bağırdım çağırdım tabi o da bana
Onu bıktırmışım yeter artık falan dedi bende dayanamadım ağzıma ne geliyosa saydım salak manyak gibi
Sonra küstüm konuşmadım
Gecede o film izliyodu ben yattım tabi uyuyamadım saatlerce
Sonra geldi bana sarılmadı bile yatakta dönüp duruyor sıcaktan
bende konuşmadı ya dönüp durma bende uyuyamıyorum döneceksen git dedim
tabi bu da onu bekliyomus aldı yastığını gitti
aradan 2 dakka geçmedi yanına gittim horlaya horlaya uyuyor
o kadar sinirlendim ki dürttüm yatağı ayırmayı mı bekliyodun diye
sen istedin bi git başımdan dedi ben iyice sinirlendim bi kaç kere omzuna koluna vurdum
Biliyordum yanlış yaptığım ama dayanamadım işte
sonra elimi bi büktü canım çok yandı ne yapıyorsun deyince de arkamdan tekme attı
bende hıçkırarak ağlaya ağlaya yatağıma geldim o kadar çok ağladımki kendime engel olamadım
gittim bi duş aldım
sonra da uyuyakalmışım ağlayarak yatakta
ve işte sabah oldu 8 de mesai başladı bizim bebişle
bu zamana kadar onla ilgilendim şimdi de size derdimi dökmek istedim
kusura bakmayın anlatmak istedim o kadar bunaldımki biliyorum çoğunuz beni suçlayacak ilk şiddeti uygulayan benim diye...onun o kadar vurdumduymaz olmasına katlanamıyorum arkadaşlar hiç bişeyden pişman olmadı gelmedi bile ben sabahlara kadar ağlarken.Bugün de bana laf atıp duruyor konuşmayacağım hatta bugün bi arkadaşının düğünü vardı beraber ideriz annem bebeğe bakar demişti 2 gün önce.giteyeceğim de düğüne de kendi gitsin o kadar sıkıldım ki devamlı ağlamak istiyorum kendime güvenim yok,huzurum yok,mutlu değilim