Yine nereden ve nasıl baslayacagimi bilemiyorum. Bir önceki konumda bahsetmistim sorundan uzun süreli bi ilişkim vardı ve bitme noktasına gelmişti sevgilimin birlikte olmak istemesi sebebiyle. Burada bazılarınız ona hak verdi bazılarınız bana. Bende söylenenleri göz önünde bulundurarak empati kurmaya anlamaya çalıştım. Bana gerçekten zor durumda olduğunu söylemişti bu konuda artık dayanamıyorum kendimi sürekli reddedilen umursanmayan biri gibi hissediyorum demişti. Ayrinti öğrenmek isteyenler eski konuma.bakabilir o konu kapandığı için gerisini buradan yazacağım
Evlenmeyi neden düşünmüyorsunuz diyenler olmuştu bende ona bu konudaki fikirlerimi söyledim. Sen benimle birlikte olmak istiyorsun ama evlilik adına suan atılmış bir adımımız yok dedim. Ben bir ise girmeden evlenmek.istemedigim için bekliyorduk. Yani ben öyle sanıyordum bana hep ben seni bekliyorum hazır olmanı bekliyorum diyordu..
Fakat dün gece konuşurken ben ona yine bu konuyu açınca sen beni o anlamda mutlu etmedigin için benimde seni mutlu etmek icimden gelmedi dedi. Bu yüzden ailenle tanışmak istemedim seni kimseyle tanistirmadim cunku beni mutlu etmeyeni ben neden mutlu edeyim dedi. Söylediklerine inanamadım son bir haftadır yasadiklarima hala inanamıyorum. Normalde bana karşı hep anlayışlı görünüyordu hep iyi davraniyordu. Kalbimi kirmiyordu. Şimdiyse paramparça etti beni..
Bu saatten sonra kendisini dusunecekmis. Kendi iyi olmadan beni iyi etmeyecekmis. Anlattığım sorunlar durumla alakasızmis (evlenememe durumu) şimdiye dek hep beni düşünmüş ama ilk defa kendisini düşünüyormuş. Beni sucluyormus ona yaşatmadığım seyler için. Herkesin yaşadığı şeyi ona yasatmiyormusum bunu haketmiyor muymuş...
Gerçekten ben bitik durumdayım. Her gün daha berbat bişey öğreniyorum. Sanıyordum ki ben bu adamla çok mutluyuz. Herşey yalanlar üzerine planlar uzerine kuruluymus. Ben kendimi koca bir yalana inandirmisim. Gerçekten sadece şunu merak ediyorum ben onunla bunu yaşamış olsaydım bana daha çok mu bağlanmış olacaktı ? Bu mudur insanları birbirine bağlayan şey. Ben onu o kadar çok sevdim ki hep içim titrerdi ona bakarken. O mutluyken güldüm o uzgunken bende üzüldüm. Bütün kötü dönemlerinde yanında oldum.ona hep destek oldum. Hakettigim bu muydu neden bunu yaşadım? Ben nerede hata yaptım ?
Bir ton mesaj gelmiş, bir şeyler yazılmış. Evlilik öncesi birlikte olunması taraftarı olan birisiyim ancak burada gerçekten siz haklısınız. Birisi evlenmeden önce birlikte olmak ister istemez bu çiftin dini görüşü ya da hayata bakış açısına bağlı bir şey. Kaldı ki biz kadınlar bu özel şeyleri - tabi ki tam tersi de olabilir bu da bizi ilgilendirmez - bize özel şeyler hissettiren, güvende hissettiren kişilerle yaşamak isteriz. Bu da en doğal hakkımız. Sen kadına hiçbir güvence verme ama başka türlü şeyler bekle. Bence kendisinden kurtulmanız iyi olmuş.
Sen hatayı canım erkek arkadaşına inanarak ve güvenerek yapmışsın. İyi ki dediklerine daha fazla inanıp birlikte olmamışsın. Hiç üzülme hatta ona daha fazla kendini kaptirmadığın için sevin. Sen değerlisin. Malesef bu tür insanlar hep çıkıyor karşımızaYine nereden ve nasıl baslayacagimi bilemiyorum. Bir önceki konumda bahsetmistim sorundan uzun süreli bi ilişkim vardı ve bitme noktasına gelmişti sevgilimin birlikte olmak istemesi sebebiyle. Burada bazılarınız ona hak verdi bazılarınız bana. Bende söylenenleri göz önünde bulundurarak empati kurmaya anlamaya çalıştım. Bana gerçekten zor durumda olduğunu söylemişti bu konuda artık dayanamıyorum kendimi sürekli reddedilen umursanmayan biri gibi hissediyorum demişti. Ayrinti öğrenmek isteyenler eski konuma.bakabilir o konu kapandığı için gerisini buradan yazacağım
Evlenmeyi neden düşünmüyorsunuz diyenler olmuştu bende ona bu konudaki fikirlerimi söyledim. Sen benimle birlikte olmak istiyorsun ama evlilik adına suan atılmış bir adımımız yok dedim. Ben bir ise girmeden evlenmek.istemedigim için bekliyorduk. Yani ben öyle sanıyordum bana hep ben seni bekliyorum hazır olmanı bekliyorum diyordu..
Fakat dün gece konuşurken ben ona yine bu konuyu açınca sen beni o anlamda mutlu etmedigin için benimde seni mutlu etmek icimden gelmedi dedi. Bu yüzden ailenle tanışmak istemedim seni kimseyle tanistirmadim cunku beni mutlu etmeyeni ben neden mutlu edeyim dedi. Söylediklerine inanamadım son bir haftadır yasadiklarima hala inanamıyorum. Normalde bana karşı hep anlayışlı görünüyordu hep iyi davraniyordu. Kalbimi kirmiyordu. Şimdiyse paramparça etti beni..
Bu saatten sonra kendisini dusunecekmis. Kendi iyi olmadan beni iyi etmeyecekmis. Anlattığım sorunlar durumla alakasızmis (evlenememe durumu) şimdiye dek hep beni düşünmüş ama ilk defa kendisini düşünüyormuş. Beni sucluyormus ona yaşatmadığım seyler için. Herkesin yaşadığı şeyi ona yasatmiyormusum bunu haketmiyor muymuş...
Gerçekten ben bitik durumdayım. Her gün daha berbat bişey öğreniyorum. Sanıyordum ki ben bu adamla çok mutluyuz. Herşey yalanlar üzerine planlar uzerine kuruluymus. Ben kendimi koca bir yalana inandirmisim. Gerçekten sadece şunu merak ediyorum ben onunla bunu yaşamış olsaydım bana daha çok mu bağlanmış olacaktı ? Bu mudur insanları birbirine bağlayan şey. Ben onu o kadar çok sevdim ki hep içim titrerdi ona bakarken. O mutluyken güldüm o uzgunken bende üzüldüm. Bütün kötü dönemlerinde yanında oldum.ona hep destek oldum. Hakettigim bu muydu neden bunu yaşadım? Ben nerede hata yaptım ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?