yaaa canim benim, çiçek gönlüne sevgilerimleRica ederim canım benim bende teşekkür ederimiçini ferah tut kendini kimseyle kıyaslama zamanı gelince istediğinden daha da güzel olacak her şey
bu bile senin boş bir kibir buhranında olduğunun göstergesi.
Çokta kendini suçlama bu konuda olmayınca olmuyor ama olacağı varsada hiç bişey yapmadan oluyor. Benimde iki yıldır görüştüğüm biri vardı ben istedim evlenmeyi o hep bir bahane bulup oyaladı. Bana sen de amma evlilik meraklisisin dedi baktım bundan hayır yok bende bastım tekmeyi.Sonra biriyle tanıştım üç ay Sevgili olduk nisanlandik 45 gün sonra evlendik toplam hepsi 5 ay içinde oldu şuan 2 yıldır evliyim.Burada derdimi paylaşmak geldi icimden umarım yüreğime hafiflik gelir. Aslında dert denmez buna da iste insan ister istemez üzülüyor.
Bugün starbucksa gittim kahve icmeye. orası oturduğum yerden biraz uzaktaydı. Oradayken eskiden (2016da) o zamanki sevgilimle buluşmaya giderken bindiğim otobüs geldi aklıma. Herneyse bu hatıra birden bir seyleri fark etmemi sağladı. hayatıma hangi erkek girerse girsin evlilik konusunda pasif davrandı. Ancak benden ayrıldıktan sonra cok gecmeden evlendiler.
Su an da mesela hayatımda biri var ancak 4 senedir evlilik niyeti yok gibi hareketleri ve tavırları var. Ben artık su an ki sevgilimden yüzük istediğimi ve niyetimin evlilik oldugunu söyleyince oralı olmadı ve hem o, hemde ben rest çektiğimiz icin 1 haftadır konuşmuyoruz.
Kendisinin 2 senedir maddi durumunu düzeltme çabaları da yok evlenme niyeti olsun.. Her neyse bu durum beni 30 yaşındaki bir bayan olarak her ne kadar minyon gözüksemde artık üzmeye başladı.
Gelelim asil konuya:
2016daki eski sevgilimle su an ki hayatımdaki (eski oldu artık o da) sevgilim beni sevmesine sevdiler, üzerime düştüler, deger verdiler sagolsunlar ve güzel seyler kattılar bana. Merhametli ve güzel insanlardı. Karakter olarakda sakin, akıllılar. Ama neden evlenmek istemediler ki benimle onu anlamıyorum veya caba sarfedemediler? Ben mi üzerinde durmalıydım onlar pasif olduğu icin?
2016daki şahıs mesela benden ayrıldıktan sonra başkasıyla kısa bi zaman icinde evlendi. O nasıl oluyor? O kıza bakıyorum aktif birisi. Tamam diyorum demek ki bunları yönetmeliydim.
Evet nasip kismet isleri bunlar ama sanki benim ihmalkarligim sebebiyle mi öyle oldu? Ben karakter olarak yumuşak, hosgörülü, sevecen, merhametli ama yeri geldiginde psikopata baglayabilen biriyim ve iliskilerimde biraz dominant olmayı ve ilgi görmeyi severim. Neseli, takintili, cesur bir de özgür ruhluyum.
Hayatta arkadaşlarımda olsun, tanistigim erkeklerde olsun sanki hep bi bana kalmış gibiler. Sanki baska tercihleri yok beni çekiyormuş gibi vibe veriyorlar. Kendimi acikcasi seçilmiş, sevilen hissetmiyorum iliskilerimde ve kesinlikle benimle olmak istedikleri icin benimle olduklarini düşünmüyorum. Yeni ayrildigim sevgilim bana bundan 6 ay önce söyle demisti: "birbirimize kaldık". Sanki tüm kimsesizleri yani hayatta pek kimsesi olmayanları bir yurt gibi kendimde toplamisim gibi hissediyorum. Ben cok insan tanidiim, cok insanla arkadaşlık ettim ama son 1 senedir bana kalpten davranmayan insanları hayatimdan cikarir oldum. Bu da baska uzun bir hikaye. Basarili oldukça, geliştikçe, kendime deger verdikçe gercekten istenilmedigimi gördüm örnegin gecmiste iliskimi bir arkadaşıma anlatırken kibirli bakislari, diger yandan yeni bulduğum güzel bir isi diğerine anlatırken öfkeyle bakislari gercekten unutamıyorum. Veya spor salonuna gittiğim ve zayifladigim dönemde beni süzenler, süzdüklerinde de kendilerini tuhaf hissedenler..
O kadar mutsuzlaştım ki. Artik kendimi bir yalnız kurt gibi hissediyorum. kimsesi olmayan garip ama kendine inanan, kendine sahip çıkan... Cidden kimsem kalmamış gibi. Paylasima dair bir heves kalmadı bende. Ayrildigim sevgilime o kadar neseli hallerimi paylaştım ki (uzak iliski) ama bi kavga aninda o neseli hallerimdeki paylastiklarimi bana karşı kullandı hep. örnegin kütüphaneye gitmişim veya çimende oturmuşum paylasmisim onunla. O da kavgada bana kütüphanede neler yapıyorsun yok çimende yatılır mi gibi geri döndü. Bana güven olmazmış, gizemliymişim.. Cok üzgünüm. keske iliskiler konusunda daha şanslı olabilseydim. Keske beni secen, benimle hayatı paylaşmak isteyen insanlarla olabilseydim.
cok uzatmadan toparlayayım ve sorumu sorayim: Bulundugum bir iliski nasil evliliğe gidebilir? evlenmek icin nasil bir yol izlemeliyim? Ve diğer yandan nasil güvenilir ve gercekten mutluluğumu istediğine şahit oldugum insanlarla olabilirim? Gercekten sevilen, secilen, saygı duyulan olmanın gizemi, sebepleri ne olabilir? neden bi looser oldum ben iliskiler konusunda ve neden evlenemiyorum..
Veya icinizden ne söylemek geldiyse paylasirsaniz sevinirim.
Sevgiler
Evlilik konuları sevgilinizle konuşmaz misiniz ?Burada derdimi paylaşmak geldi icimden umarım yüreğime hafiflik gelir. Aslında dert denmez buna da iste insan ister istemez üzülüyor.
Bugün starbucksa gittim kahve icmeye. orası oturduğum yerden biraz uzaktaydı. Oradayken eskiden (2016da) o zamanki sevgilimle buluşmaya giderken bindiğim otobüs geldi aklıma. Herneyse bu hatıra birden bir seyleri fark etmemi sağladı. hayatıma hangi erkek girerse girsin evlilik konusunda pasif davrandı. Ancak benden ayrıldıktan sonra cok gecmeden evlendiler.
Su an da mesela hayatımda biri var ancak 4 senedir evlilik niyeti yok gibi hareketleri ve tavırları var. Ben artık su an ki sevgilimden yüzük istediğimi ve niyetimin evlilik oldugunu söyleyince oralı olmadı ve hem o, hemde ben rest çektiğimiz icin 1 haftadır konuşmuyoruz.
Kendisinin 2 senedir maddi durumunu düzeltme çabaları da yok evlenme niyeti olsun.. Her neyse bu durum beni 30 yaşındaki bir bayan olarak her ne kadar minyon gözüksemde artık üzmeye başladı.
Gelelim asil konuya:
2016daki eski sevgilimle su an ki hayatımdaki (eski oldu artık o da) sevgilim beni sevmesine sevdiler, üzerime düştüler, deger verdiler sagolsunlar ve güzel seyler kattılar bana. Merhametli ve güzel insanlardı. Karakter olarakda sakin, akıllılar. Ama neden evlenmek istemediler ki benimle onu anlamıyorum veya caba sarfedemediler? Ben mi üzerinde durmalıydım onlar pasif olduğu icin?
2016daki şahıs mesela benden ayrıldıktan sonra başkasıyla kısa bi zaman icinde evlendi. O nasıl oluyor? O kıza bakıyorum aktif birisi. Tamam diyorum demek ki bunları yönetmeliydim.
Evet nasip kismet isleri bunlar ama sanki benim ihmalkarligim sebebiyle mi öyle oldu? Ben karakter olarak yumuşak, hosgörülü, sevecen, merhametli ama yeri geldiginde psikopata baglayabilen biriyim ve iliskilerimde biraz dominant olmayı ve ilgi görmeyi severim. Neseli, takintili, cesur bir de özgür ruhluyum.
Hayatta arkadaşlarımda olsun, tanistigim erkeklerde olsun sanki hep bi bana kalmış gibiler. Sanki baska tercihleri yok beni çekiyormuş gibi vibe veriyorlar. Kendimi acikcasi seçilmiş, sevilen hissetmiyorum iliskilerimde ve kesinlikle benimle olmak istedikleri icin benimle olduklarini düşünmüyorum. Yeni ayrildigim sevgilim bana bundan 6 ay önce söyle demisti: "birbirimize kaldık". Sanki tüm kimsesizleri yani hayatta pek kimsesi olmayanları bir yurt gibi kendimde toplamisim gibi hissediyorum. Ben cok insan tanidiim, cok insanla arkadaşlık ettim ama son 1 senedir bana kalpten davranmayan insanları hayatimdan cikarir oldum. Bu da baska uzun bir hikaye. Basarili oldukça, geliştikçe, kendime deger verdikçe gercekten istenilmedigimi gördüm örnegin gecmiste iliskimi bir arkadaşıma anlatırken kibirli bakislari, diger yandan yeni bulduğum güzel bir isi diğerine anlatırken öfkeyle bakislari gercekten unutamıyorum. Veya spor salonuna gittiğim ve zayifladigim dönemde beni süzenler, süzdüklerinde de kendilerini tuhaf hissedenler..
O kadar mutsuzlaştım ki. Artik kendimi bir yalnız kurt gibi hissediyorum. kimsesi olmayan garip ama kendine inanan, kendine sahip çıkan... Cidden kimsem kalmamış gibi. Paylasima dair bir heves kalmadı bende. Ayrildigim sevgilime o kadar neseli hallerimi paylaştım ki (uzak iliski) ama bi kavga aninda o neseli hallerimdeki paylastiklarimi bana karşı kullandı hep. örnegin kütüphaneye gitmişim veya çimende oturmuşum paylasmisim onunla. O da kavgada bana kütüphanede neler yapıyorsun yok çimende yatılır mi gibi geri döndü. Bana güven olmazmış, gizemliymişim.. Cok üzgünüm. keske iliskiler konusunda daha şanslı olabilseydim. Keske beni secen, benimle hayatı paylaşmak isteyen insanlarla olabilseydim.
cok uzatmadan toparlayayım ve sorumu sorayim: Bulundugum bir iliski nasil evliliğe gidebilir? evlenmek icin nasil bir yol izlemeliyim? Ve diğer yandan nasil güvenilir ve gercekten mutluluğumu istediğine şahit oldugum insanlarla olabilirim? Gercekten sevilen, secilen, saygı duyulan olmanın gizemi, sebepleri ne olabilir? neden bi looser oldum ben iliskiler konusunda ve neden evlenemiyorum..
Veya icinizden ne söylemek geldiyse paylasirsaniz sevinirim.
Sevgiler
Burada derdimi paylaşmak geldi icimden umarım yüreğime hafiflik gelir. Aslında dert denmez buna da iste insan ister istemez üzülüyor.
Bugün starbucksa gittim kahve icmeye. orası oturduğum yerden biraz uzaktaydı. Oradayken eskiden (2016da) o zamanki sevgilimle buluşmaya giderken bindiğim otobüs geldi aklıma. Herneyse bu hatıra birden bir seyleri fark etmemi sağladı. hayatıma hangi erkek girerse girsin evlilik konusunda pasif davrandı. Ancak benden ayrıldıktan sonra cok gecmeden evlendiler.
Su an da mesela hayatımda biri var ancak 4 senedir evlilik niyeti yok gibi hareketleri ve tavırları var. Ben artık su an ki sevgilimden yüzük istediğimi ve niyetimin evlilik oldugunu söyleyince oralı olmadı ve hem o, hemde ben rest çektiğimiz icin 1 haftadır konuşmuyoruz.
Kendisinin 2 senedir maddi durumunu düzeltme çabaları da yok evlenme niyeti olsun.. Her neyse bu durum beni 30 yaşındaki bir bayan olarak her ne kadar minyon gözüksemde artık üzmeye başladı.
Gelelim asil konuya:
2016daki eski sevgilimle su an ki hayatımdaki (eski oldu artık o da) sevgilim beni sevmesine sevdiler, üzerime düştüler, deger verdiler sagolsunlar ve güzel seyler kattılar bana. Merhametli ve güzel insanlardı. Karakter olarakda sakin, akıllılar. Ama neden evlenmek istemediler ki benimle onu anlamıyorum veya caba sarfedemediler? Ben mi üzerinde durmalıydım onlar pasif olduğu icin?
2016daki şahıs mesela benden ayrıldıktan sonra başkasıyla kısa bi zaman icinde evlendi. O nasıl oluyor? O kıza bakıyorum aktif birisi. Tamam diyorum demek ki bunları yönetmeliydim.
Evet nasip kismet isleri bunlar ama sanki benim ihmalkarligim sebebiyle mi öyle oldu? Ben karakter olarak yumuşak, hosgörülü, sevecen, merhametli ama yeri geldiginde psikopata baglayabilen biriyim ve iliskilerimde biraz dominant olmayı ve ilgi görmeyi severim. Neseli, takintili, cesur bir de özgür ruhluyum.
Hayatta arkadaşlarımda olsun, tanistigim erkeklerde olsun sanki hep bi bana kalmış gibiler. Sanki baska tercihleri yok beni çekiyormuş gibi vibe veriyorlar. Kendimi acikcasi seçilmiş, sevilen hissetmiyorum iliskilerimde ve kesinlikle benimle olmak istedikleri icin benimle olduklarini düşünmüyorum. Yeni ayrildigim sevgilim bana bundan 6 ay önce söyle demisti: "birbirimize kaldık". Sanki tüm kimsesizleri yani hayatta pek kimsesi olmayanları bir yurt gibi kendimde toplamisim gibi hissediyorum. Ben cok insan tanidiim, cok insanla arkadaşlık ettim ama son 1 senedir bana kalpten davranmayan insanları hayatimdan cikarir oldum. Bu da baska uzun bir hikaye. Basarili oldukça, geliştikçe, kendime deger verdikçe gercekten istenilmedigimi gördüm örnegin gecmiste iliskimi bir arkadaşıma anlatırken kibirli bakislari, diger yandan yeni bulduğum güzel bir isi diğerine anlatırken öfkeyle bakislari gercekten unutamıyorum. Veya spor salonuna gittiğim ve zayifladigim dönemde beni süzenler, süzdüklerinde de kendilerini tuhaf hissedenler..
O kadar mutsuzlaştım ki. Artik kendimi bir yalnız kurt gibi hissediyorum. kimsesi olmayan garip ama kendine inanan, kendine sahip çıkan... Cidden kimsem kalmamış gibi. Paylasima dair bir heves kalmadı bende. Ayrildigim sevgilime o kadar neseli hallerimi paylaştım ki (uzak iliski) ama bi kavga aninda o neseli hallerimdeki paylastiklarimi bana karşı kullandı hep. örnegin kütüphaneye gitmişim veya çimende oturmuşum paylasmisim onunla. O da kavgada bana kütüphanede neler yapıyorsun yok çimende yatılır mi gibi geri döndü. Bana güven olmazmış, gizemliymişim.. Cok üzgünüm. keske iliskiler konusunda daha şanslı olabilseydim. Keske beni secen, benimle hayatı paylaşmak isteyen insanlarla olabilseydim.
cok uzatmadan toparlayayım ve sorumu sorayim: Bulundugum bir iliski nasil evliliğe gidebilir? evlenmek icin nasil bir yol izlemeliyim? Ve diğer yandan nasil güvenilir ve gercekten mutluluğumu istediğine şahit oldugum insanlarla olabilirim? Gercekten sevilen, secilen, saygı duyulan olmanın gizemi, sebepleri ne olabilir? neden bi looser oldum ben iliskiler konusunda ve neden evlenemiyorum..
Veya icinizden ne söylemek geldiyse paylasirsaniz sevinirim.
Ömür boyu yalnız kalma fikrine kendimi alıştırmak durumunda kaldım o kadar umutsuzumki
